VIPDe wind raasde door de wilgenbomen, hun lange takken maakten een 'woohs' geluid. Het was koud voor deze periode van het jaar, kouder dan andere winters. Het wilgenwoud was bedekt met een dikke laag sneeuw. Een witte, arabische merrie liep onder de bomen door. Heldere tranen biggelde over haar zachte, mooie wangen. Haar staart hing futloos omlaag. Normaal had ze die altijd hoog, als een vlag in de lucht, hangen. Maar vandaag niet. Kai liet nog een traan ontsnappen aan haar ogen. De merrie keek niet op of om. Ze liep zonder dat ze het wist door het wilgenwoud. Ze was achter iets vreselijks gekomen. Iets dat haar leven voor goed zou veranderen. Iets waar ze nooit over nagedacht had. Kai slikte geluidloos. Ze dacht aan datgene dat in haar groeide: een veulen, haar veulen. Kai wilde geen veulen, nooit! Ze wist hoe ze drachtig was geraakt: door hém. Ze wilde zijn naam niet uitspreken. Daar haatte ze hém teveel voor. Waarom moest dit juist haar overkomen? Waarom? Kai wist het antwoord niet. Ze wist alleen dat ze dit veulen zou krijgen en daar ontkwam ze niet meer aan. Kai stopte en richtte haar blik op haar groeiende buik. Haar buik stak nu al aardig uit, dus lang zou de geboorte van haar veulen niet meer op zich laten wachten. De merrie zuchtte somber. Ze wilde dit veulen niet! Daar was ze nog veel te jong voor! Maar dit veulen kon er ook niks aan doen dat het geboren zou worden. Niemand kon er wat aan doen! Kai's gesnik werd steeds hoorbaarder. De merrie zakte door haar voorhoeven en liet zich langzaam op de grond vallen. Kai keek naar de kale grond onder haar. De merrie sloot haar ogen. De vermoeidheid nam de macht over haar. Kai viel al snel in slaap.
De pijn was te gruwelijk voor woorden. Kai schreeuwde het uit. Even dacht de merrie dat dit haar einde zou zijn. Plotseling werd de pijn minder. Kai keek verbaasd op. Een klein, wit veulentje keek haar aan. Kai smolt helemaal van binnen. Het veulentje dat daar lag, was haar evenbeeld. Het was een merrietje. Het veulentje hinnikte schril met haar prachtige stem. Kai wist dat dit haar dochter was, haar prachtige dochtertje. Kai kreeg een warm gevoel vanbinnen. Waarom had ze zo moeilijk gedaan over dit veulen? Waarom wilde ze haar niet? Kai schaamde zich toen ze daar aan terugdacht. Oke de bevalling was gruwelijk geweest, maar daarvoor had ze dit prachtige veulen voor teruggekregen. Kai sloot moe, maar tevreden haar ogen.
Kai opende haar ogen. De merrie keek verbaasd om haar heen. Het veulentje was weg. Toen drong het tot haar door dat het maar een droom was, een hele mooie droom. Die hopelijk snel werkelijkheid werd. Kai stond er nu anders in. Ze wilde dit veulen, dat in haar buik groeide, niet meer weg hebben, ze wilde het houden en er voor zorgen. Ze zou zielsveel van haar veulen gaan houden, dat deed ze nu ook al. Plotseling voelde de merrie een schopje in haar buik. Kai keek zielsgelukkig. Haar veulen liet merken dat ze van Kai hield, zielsveel. 'Ik hou ook van jou, kleintje,' fluisterde Kai tegen haar ongeboren veulen. Opeens hoorde Kai hoefgetrappel. Er kwam een paard haar kant op! De merrie stond op en keek om haar heen. Er was nergens een paard te bekennen. Toen kwam er een paard tevoorschijn. Kai wachtte gespannen af wat het paard ging doen.
(iedereen die wil)
De pijn was te gruwelijk voor woorden. Kai schreeuwde het uit. Even dacht de merrie dat dit haar einde zou zijn. Plotseling werd de pijn minder. Kai keek verbaasd op. Een klein, wit veulentje keek haar aan. Kai smolt helemaal van binnen. Het veulentje dat daar lag, was haar evenbeeld. Het was een merrietje. Het veulentje hinnikte schril met haar prachtige stem. Kai wist dat dit haar dochter was, haar prachtige dochtertje. Kai kreeg een warm gevoel vanbinnen. Waarom had ze zo moeilijk gedaan over dit veulen? Waarom wilde ze haar niet? Kai schaamde zich toen ze daar aan terugdacht. Oke de bevalling was gruwelijk geweest, maar daarvoor had ze dit prachtige veulen voor teruggekregen. Kai sloot moe, maar tevreden haar ogen.
Kai opende haar ogen. De merrie keek verbaasd om haar heen. Het veulentje was weg. Toen drong het tot haar door dat het maar een droom was, een hele mooie droom. Die hopelijk snel werkelijkheid werd. Kai stond er nu anders in. Ze wilde dit veulen, dat in haar buik groeide, niet meer weg hebben, ze wilde het houden en er voor zorgen. Ze zou zielsveel van haar veulen gaan houden, dat deed ze nu ook al. Plotseling voelde de merrie een schopje in haar buik. Kai keek zielsgelukkig. Haar veulen liet merken dat ze van Kai hield, zielsveel. 'Ik hou ook van jou, kleintje,' fluisterde Kai tegen haar ongeboren veulen. Opeens hoorde Kai hoefgetrappel. Er kwam een paard haar kant op! De merrie stond op en keek om haar heen. Er was nergens een paard te bekennen. Toen kwam er een paard tevoorschijn. Kai wachtte gespannen af wat het paard ging doen.
(iedereen die wil)
