Black Space

(geschreven in een verhaallijn, probeer het niet te lang te maken!)

Ik knipperde met mijn ogen, ik zag licht. Ik rook warmte, ik keek naar mijn moeder. Ze was bang. Er kwamen mensen de stal binnen. Ik was pas 1 week oud. Ze sleurde me mee naar een piepklein weilandje. Ik hinnekkte naar mijn moeder. Ik kon haar toch niet laten gaan? Ik ging stil staan, ik wilde niet verder. Er kwam een vrouw aan. Ze had een zweep in haar hand. Ze sloeg me. Ik was zo bang dat ik helemaal verstijfde. Ik hinnikte nog harder naar mama. Ik wilde niet! Ik hoorde haar terug hinniken. De vrouw sloeg me nog een keer. Zo hard dat het me zo zeer deed dat ik spontaan begon te rennen. De man die me vast hield rukte heel hard aan het, in mijn vacht sijdende halster. Ik dacht: Is het dan nooit goed? De mannen stopte me in dat kleine weiland. Ik zag mijn moeder nog 1 keer lopen. Ze ging door haar benen. Ik kon het niet aan zien. Die nacht was er helemaal niemand meer. Het was uitgestorven. Ik had honger en dorst. De volgende dag wilde ik het bijna opgeven. Tot dat ik een mensen stem hoorde. Ik hinikde zo hard als ik kon, de kracht die ik nog had gebruikte ik om te hinniken. Ik zag een meisje lopen. Ik hinnikte nog een keer. Het meisje kwam naar me toe. Ze begon tegen me te praten. Ze liet me uit het kleine weiland en gaf me hooi en water. Het was zo op. Ze nam me mee naar DreamHorses. Ik was 2 jaar. Ik heb het nu zo naar me zin. Ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen...