Bad is my second name.

Night prada galoppeerde met sterke passen door de sneeuw. Er lag nu al een dik pak en je moest best wat moeite doen om er door heen te komen. Op dit moment sneeuwde het niet, maar vannacht zou daar verandering in komen, dat voelde ze. Ze had voor dingen in de nacht gevoel. Heel raar maar het was zo. Toen ze wat vermoeid was ging ze over in stap en liet haar hoofd zakken. Haar neus kwam even in de sneeuw. Dat was koud. Even schrok ze daar van en deed haar hoofd een stukje omhoog. Ze verveelde zich de laatste tijd zo erg. Wat vogeltjes die in wat bomen zaten, of wat voedsel probeerde te zoeken tjilpten vrolijk naar elkaar. Na een tijdje werd Prada er echt helemaal gek van. Boos hinnikte ze naar hen. Ze reageerde meteen en vlogen bang en geschrokken weg. Fijn nu was ze weer alleen. Ze vond hun getjilp niet leuk, maar ze vond alleen zijn ook niet fijn. Ze kun gerust bekennen dat ze het vreselijk vond. Maar ze wou al helemaal niet in het bijzijn zijn van goede paarden. Dat waren uitgekotste pinda hulsjes (xd). Ze wist niet hoe ze met zich zelf konden leven. Dat zij zelf vroeger ook bijna zo was geworden was ook vreselijk. Haar vader Night Dancer had ze een hele lange tijd niet gezien, maar ze was op zoek naar hem. Samen konden ze alles wat ze zouden willen. Haar moeder kon haar niks schelen, dat was gewoon geen moeder voor haar. Waarschijnlijk had haar vader al weer een nieuwe merrie, maar dat zou ze ooit wel weer eens zien. Nu was het zij en zij alleen.

{Aaliyah}

Takjes en sneeuw knisperden vrolijk onder de 8 paar hoefjes van twee diertjes, een veulen van twee-en-een-halve maand oud en een hertje van ongeveer zes-en-een-halve maand oud. Aaliyah en…. Het hertje had ze nog geen naam gegeven. Misschien moest dat nu ook niet, of wel? Aaliyah kende het hertje nu al twee-en-een-halve maand en het volgde haar als een mama. Aaltje voelde zich ook wel ongeveer een mama al was ze zelf nog een kind. Toch kon ze met een trots gevoel huppelen door de sneeuw samen met haar vriendje/zoon-achtig iets. Het hertje was al groter geworden en was iets groter dan tante Aal. Aaliyah grinnikte zachtjes toen ze het hertje zag. Opeens stond het dier stil, Aaliyah stopte ook. Hij keek waaks in de verte. Aaliyah volgde zijn blik en zag, heel in de verte een stip. Niets meer dan een stip. Een stip aan de horizon. ‘wat is er dan?’ Vroeg ze verbaasd. Een zacht, klagerig geluid kwam uit zijn bekkie waardoor ze beter ging kijken. Verhip, paard. Tjonge, Aaliyah had dat niet eens gezien. Het hertje had verdomd goeie ogen zeg. Misschien was dat wel een goeie naam?! Eyes? Ja. Van blijheid sprong ze in de lucht en keek vrolijk naar het dier dat ze zojuist tot Eyes had gedoopt. ‘Eyes, dat is je naam.’ Sprak ze met twinkelende oogjes. Omdat ze nog steeds liepen ging het palomino veulen stilstaan en keek in de verte. Het paard was al genaderd en Aaliyah wilde haar vriendje nog even geheimhouden. Snel duwde ze zacht met haar neus tegen Eyes’ schouder en liet hem in de struiken zitten. Dat hielp niet echt want er waren geen beschuttende bladeren. Wanhopig keek ze om zich heen en toen ze weer om keek naar haar vriend zag ze hem niet meer. Aaliyah zag hem nog verstoppen. Een klein glimlachje kwam op haar gezicht en ze liep nog het laatste stukje naar het eerste vorm van gezelschap in twee-en-een-halve maand.
Toen ze voor het paard stilstond knikte ze uit blijk van enig respect en keek omhoog. ’Aloa.’ Sprak ze met een ietwat kille grijns.