Run just Run

Dagen achter elkaar had ze nu al gerent. Telkens maar verder en verder weg verwijderd van haar kudde.De heuvels kwamen al snel in zicht. Noya was net in HH aangekomen maar vond het nu al aardig. Ze had nog niet met paarden gepraat, ze was er eigenlijk geen een tegen gekomen wel rook ze zo af en toe een rare lucht waarvan ze op hol sloeg ookal wist ze zelf niet waarom... Ze had niet echt veel zin om nieuwe paarden te ontmoeten. Telkens dat gezeur aan je hoofd. Waar kom je vandaan? Hoe oud ben je? Waarom ben je hier? Je kon net zo goed aan iedereen je verhaal vertellen dan aan sommige paarden afzonderlijk. Telkens maar moeten zeggen dat ze gewoon is weggegaan uit de kudde omdat ze het zat was. Noya maakte een nette overgang naar een galopje. Dat kon ze tenminste wel. Rennen, en hard ook. Al was ze geen Engels Volbloed. Maar wel akhal-teke en die stonden bekend als goudklompjes in de paarden race busnis. In de kudde was ze een van de snelste. Daarom werd ze ook altijd uitgekozen om rond te rennen voor iedereen. Alle negatieve gedachten zette ze aan de kant zodat ze van HH kon genieten. Vreemde geuren vulde haar neusgaten. Ze rook bijna geen paard alleen die rare geur...En als ze dichterbij een bewoond gebied kwam rook ze het sterker en zag ze paarden achter hekken die vrolijk naar haar hinnikte. Ze galopeerde dan meestal snel weg.

Eenmaal op een heuvel begon de cremkleurige merrie gulzig te eten van het gras dat onder de sneeuw verstopt lag. Noya had al een tijdje niets gegeten. Nu zou ze haar maag helemaal vullen met gras en alles wat zemaar kon vinden. Twijgen takken, bladeren, het kon haar niet schelen. Als ze ook maar wat te drinken kon vinden. Een noodzaak. Ontspannen zwiepte ze met haar staart heen en weer.
Het gras smaakte hier veel lekkerder dan ze onderweg ook maar had geproefd. Veel sappiger, of hoe je het ook moest zeggen. Noya keek over de heuvels. Een perfecte plek om eens lekker te gaan rennen. Met de gedachte in haar achterhoofd dat ze hier ook wel eens lastig gevallen kon gaan worden zette ze een fijn galopje in. Zo de heuvel af op naar de andere paar heuvels. Door haar renbaan verleden was haar nek voorhand en achterhand gespierd. Ze was niet dik gewoon slank gespierd een perfect figuur zeiden andere. Maar Noya vond zichzelf niet zo mooi saai en gewoontjes. Ze strekte haar hals naar voren en ging in rengalop naar beneden rende weer een heuvel op ze kon er geen genoeg van krijgen daarom was ze ook weggelopen. Ze wou rennen rennen rennen en nooit meer stoppen zo was ze gefokt het zat in haar bloed hoewel ze dat niet echt vaak besefte was ze een van de beste race paarden geweest. Ze stond stil op de heuvel en begroete de geuren die zich in haar neus verzamelde ze rook een soortgenoot. Een hengst om precies te zijn nieuwsgierig bleef ze staan met oortjes naar voren.

Hengst is welcome
{ps ook kleine hengstjes zoals veulens ect. als ze maar stoer zijn xD like a big tiger}

Zantos rende een heuvel op. Vreemd, hier sneeuwt het niet. Meestal sneeuwt het nu midden in de winter. Maar misschien hier niet in Dreamhorses, hij was hier niet zo lang, en kende maar een paard. Die hem niet vertouwde. Hij leek toch niet slecht? Hij was goed. Meer neutraal, maar wel overwegend naar goed. Hij galopeerde verder, de zon scheen recht op hem, toen hij weer op een berg stond zag hij precies een witte schim gulzig van het gras eette. Maar toen hij ook even wat at en terug keek was de schim weg. Vreemd. Hij schudde zijn hoofd en galopeerde verder. Maar hij bleef er aan denken. Hij hield hald. En keek achter zich, niks. wat was het, hij propeerde de schim te herinneren, maar hij wist aleen dat het een soort van wit/creme - kleurig beest was. Welk dier? echt geen idee, daar stond de schim de ver vandaan. Hij sloot zijn ogen en zag de schim weer..Het was een paard. Dus er was hier erges een paard van dreamhorses. Zo kon hij nog iemand ontmoeten. Hij hinnekte vrolijk. En galopperde naar link. Hij snoof, en ruikte heel even een geur.. Hij deed zijn hoofd lager, en versnelde zijn passen. Over naar rengalop. Toen hij weer op een heuvel kwam, zag hij op de heuvel erna een cremekleurige merrie staan. Hij galoppeerde de heuvel af. En toen hij de andere heuvel kwam, sprong hij weer in rengalop en hield juist optijd hald. Dat hij niet tegen de merrie botste. Hij zei, een beetje beschaamd 'Whoops, sorry...' Hij probeerde zijn mondhoeken omhoog te doen, om een glimlach te creëren. En het lukte, half. Hij had niet eens door dat hij erg dicht stond bij de merrie. 'Ik ban Zantos. Ik ben nieuw..' zei hij grinnekend. Hij keek de merrie aan.

Ze hoorde de hengst haar kant op galopperen aan het geluid te horen in rengalop. Nayo keek nieuwsgierig zijn kant op met oortjes naar voren, wachtte tot hij af zou remmen. Hij leek niet af te willen remmen en deed dat toen ook pas op het laatste moment. "Whoops, sorry"zei de hengst beschaamd ze zag dat hij zijn mondhoeken krulde en een halve glimlach creërde. Hij stond dicht bij noya ze snoof en deed een stapje achteruit. Nadat ze ruimte had ge creëerd bekeek ze de hengst wat beter. Haar felblauwe ogen nam elk stukje van de hengst in haar op. Ook een foutje geweest van moeder natuur haar felblauwe ogen waren niet mooi te noemen. Noya schaamde zich er ook erg voor, de mensen leken het bijzonder te vinden en "mooi". Maar en waren maar weinig paarden die het mooi vonden een van hen was haar moeder mar haar vader had er van gewalgd en wou haar niet spreken. Hij had haar een mislukkeling gevonden haar niet aan durven kijken omdat ze hem zou "vervloeken"Haar moeder was toen ook bang geworden dus was Noya gevlucht ze vond haar naam niet bij haar passen wat beeldschoon zou moeten betekenen. Nieuwsgierig bekeek ze de hengst hij was groot, gespierd en bruin dat alles maakte een enorme indruk op Noya meteen kroop ze terug in haar schild en staarde naar de grond zodat hij haar lelijke ogen niet hoefte aan te zien.

af xd

Toen Zantos hier nog stond, wouw hij een stap achteruit gaan. Maar de merrie was al achteruit gegaan. Hij grijnsde even. De merrie bekeek hem, met haar mooie felblauwe ogen.. Zo kwam je er niet vaak tegen. Hij wou haar naam vragen, maar hij kon er niks uitkrijgen. Er kwam een sterke wind die Zantos zijn manen voor zijn ogen blies. Hij schrok op en schudde zijn manen aan de kant. Hij bekeek de merrie nog is. En hij wou de naam weer vragen maar hij zei toch niks.. Hij slikte even en eten wat. Maar hij kon zijn ogen niet van de merrie afhouden. Hij schudde zijn hoofd, en at verder. Het gras was zo groen als…als…hij kon er iet op komen. Maar ook wel nat, van sneeuw die gesmolten was. Maar het bleef lekker. Zantos had na een minuutje genoeg. Hij keek rond, zoveel heuvels..Allemaal groen. Tot en met het midden dan, toen kwamen er die nog vol met sneeuw lag. Hij keek weer naar de crème kleurige merrie. ‘Uuumh… wat is jou naam? De mijne Zantos. Of had ik dat al gezegd?’ kreeg hij er tot eindelijk toch uit. Hij twijfelde, had hij zijn naam al gezegd? Hopelijk niet dat zou best dom zijn dan… Hij dacht nog is na, ja hij had zijn naam al is gezegd. Nu voelde hij zich dom, hij slaagde zijn ogen beschaamd neer.

xd

Door haar wimpers heen zag ze dat Zantos gras at en haar niet aan keek hij deed het maar kort keek daarna rond naar de heuvels. Ongemerkt liet Noya ook haar blik over de heuvels gaan ze kreeg de enorme drang om te gaan galopperen en hard ook maar ze hield zich in en keek weer naar zantos wel beschemrd door haar wimpers natuurlijk. Haar blik ontmoette de zijne toen hij naar haar keek als Noya een kleur had kunnen krijgen had ze het nu gehad. "Uuumh....wat is jou naam? De mijne is Zantos. Of had ik dat al gezegd?"Ze glimlachte lichtjes hij had zijn naam al gezegd maar dat maakte haar niet uit zijn naam klonk mooi en hij leek aardig. "Mijn naam is Noya, en ja je had het al gezegd maar het maakt niet uit hoor"Zei ze met een lichte stem. "Al is de betekenis niet waar"voegde ze er zachtjes aan toe.. Ze had het over haar eigen naam niet over de zijne ze hoopte maar dat hij het begreep. Toen ze hem weer aankeek zag ze dat hij zijn ogen beschaamd had neergeslagen ze glimlachte lichtjes. Deze hengst was minder beangstigender dan ze had gedacht. "Je zei dat je nieuw was waar kom je vandaan als ik vragen mag?" Zei ze weer met een lichte hoge stem. Ze begroette de lucht die in haar neus kwam en rook alleen nat gras van weggedooid sneeuw en de geur van Zantos die sterk overheersde. Ze keek hem beschaamd aan ze wist niet hoe ze deze vraag moest stellen maar deed het toen maar gewoon, "Zin in een wedstrijdje van deze heuvel naar die hele grootte?"Vroeg ze met een grijns het bloed dat door haar aderen stroomde zou nooit genoeg kunnen krijgen van rennen dus why not? Alleen wist ze niet 100% zeker of arabieren ook van rennen hielden.

lolz

De witte merrie keek ook over de heuvels heen. "Mijn naam is Noya, en ja je had het al gezegd maar het maakt niet uit hoor.” Zei ze met een lichte, en daarna "Al is de betekenis niet waar" Zantos die wist goed wat het betekende want zo noemde zijn vader zijn moeder soms. Beeldschoon betekende het. Met een licht,mooie en hoge stem zei Noya "Je zei dat je nieuw was waar kom je vandaan als ik vragen mag?" Owja… Uuhm, hij schudde zijn hoofd en zij “Hier ver ergens vandaan” Hij zei heel stil erna, maar Noya kon het horen “De naam klopt wel hoor” eigenlijk was het niet de bedoeling, maar oke. "Zin in een wedstrijdje van deze heuvel naar die hele grootte?" Zei Noya. “Oke. 1,2,3, start!” starte hij. En Noya vertrok iets eerder. Daarna volgde hij pas. Hij begon te galopperen, wouw Noya galoppeerde snel mee,vlak naast Zantos. Tussen de mooie heuvels, galoppeerde ze. Net toen bij de grote heuvel..

Jij mag de winner kiezen. XD

"Hier ver ergens vandaan" antwoorde hij op haar vraag, vragend keek ze hem aan waarom wou hij zijn preciese afskomst niet zeggen? Toen ze zag dat hij toch niet op haar vraag zou antwoorde liet ze het rusten en keek weer over de heuvels. "De naam klopt wel hoor"zei hij toen plots verrast keek Noya hem aan zou hij het echt menen of? Zantos had blijkbaar zin in een wedstrijdje "Oke 1...2...3, start!"riep hij. Noya kon nergens meer aan denken en concentreerde zich op haar benen ene been naar voor andere naar achter steeds maar door totdat ze alleen het denderen van haar hoeven hoorde. In haar hoofd hoorde ze de mensen al juichen, het stof van de renbaan op stuiven en het lint waardoor ze racete al breken door de snelheid en kracht van haar lichaam. De droom brak toen ze naast haar keek en Zantos zag galloperen het was nu niet om het geld of om te winnen gewoon voor the fun. Noya zwakte wat af en verloor snelheid tot ze weer bedacht dat ze wel 's zou laten zien wie hier de snelste was. Ookal leek Zantos niet zo'n typ ze zou die hengst 's even laten zien wat ze kon. Meteen strekte ze haar benen en werden haar passen ruimer, prachtig hoorde ze de stem in haar hoofd zeggen van de man die haar kocht toen was ze nog maar 2 jaar geweest en de wereld nog onschuldig geleken. Noya schudde met haar kop en focuste zich weer op de heuvel die nu vlak voor haar lag. Ze had zich net nog ingehouden maar liet zich nu helemaal gaan al snel denderde ze over de heuvel heen met ruim voorstand van Zantos. Ze galoppeerde nog een paar meter door en draaide zich toen om en draafde met opgeheven staart weer terug naar Zantos. Ze kon een brede glimlach niet onderdrukken het was niet om gemeen te doen maar ze kon het gewoon niet inhouden. Ze ging naast hem staan en keek hem glimlachend aan "En hoe is het om te verliezen van een merrie?"zei ze vrolijk ze was totaal niet meer verlegen meer. Ze gaf Zantos een vriendschappelijke duw met haar neus tegen zijn schouder, "kom je?"vroeg ze speels terwijl ze voor hem uitdraafde met opgeheven staart. TZe had zin om te zwemmen en wist een soort van klein meertje hier dicht in de buurt.

Had je niet moeten zeggen xd

Zntos galoppeerde niet op zijn sneste, hij was onder de indruk van Noya. Daarom bleef hij achter haar, en dacht niet er aan dat het een wedstrijd was. Echt die merrie kon snel gaan, en ze won ook nog..Met een ogeheven staart liep ze naar Zantos en zei trots "En hoe is het om te verliezen van een merrie?" Zantos grijnzde en zei "ik kan het hebben" Noya duwde hem speels.Hij at nog wat gras, maar Noya zei "kom je?" en ze draafde al voor hem uit. Hij drafde tot naast haar. Daar zei hij "Dus.." Hij drafde nog wat voort, tot hij Voor Noya kwam en dan, waneer de heuvel naar beneden ging, ging hij over in galop, en dan tot rengalop. Ze was hij veele sneller. Beneden stond hij te wachten op de merrie, die nu naar beneden kwam, en deze keer duwde hij Noya, met zijn hoofd tegen haar nek. Hij grijnzde weer, ze gingen samen richting een meer. Wat gingen ze daar nu weer doen?

Haha, uitvlucht gevonden >;D