What to do?

Sunset zuchtte en wierp haar blik naar haar buik. Hij was al flink fikker. Nog even... En dan had ze een veulen. Sunset liet haar hoofd hangen, en duwde met haar neus wat nseeuw opzij. Harde aarde, geen grassprietje te bekennen. Sunset hief haar hoofd weer. Hoe kon ze zo stom zijn geweest om het toe te laten? Dat beest deed het alleen voor zijn bloedlijn, verder niets! En het veulen... Wat moest ze zeggen als het ging vragen naar de vader? Wat moest ze dan in god's naam zeggen? Je vader is slecht, je mag niet naar hem toe? Onmogelijk. Veulens waren nieuwschierig en wilden altijd alles weten. Sunset liep verder en kwam bij de bossen. Wat moest ze doen?

-Flutje maar open. Liefst alleen goedjes-

Puck liep een beetje doelloos door het bos. Ze was een tijdje weggeweest. Maar nu ze er weer was had ze geen idee waar ze heen moest. Alle andere paarden zouden haar vast allang vergeten zijn... Niet dat ze er zo veel kende hoor, maar toch. Ze wist niet eens of ze ooit nog terug mocht in haar oude kudde. Die zou wel erg veranderd zijn. Piekerend had ze niet door dat er een andere pony in de buurt was. Ze keek op. Het was een pony! Dat kwam ze niet zo vaak tegen! Oke, het dier was nog steeds veel groter dan Puck met haar bescheiden 1 meter 35, maar in ieder geval niet zo groot dat ze er onderdoor kon lopen zoals met de meeste paarden het geval was. Dat was wel fijn. Dan kon ze tenminste normaal met het dier praten. Snel liep ze naar de merrie toe. Opeens merkte ze dat ze een dikke buik had. Was ze zwanger? Ow, misschien wilde ze dan wel helemaal niemand om mee te praten.... Nou ja, ze had al zo lang geen ander paard meer gezien, ze zou het er toch maar op wagen. "Eh... Hoi" zei ze een beetje aarzelend. Ze wachtte op een reactie, maar stond toch een beetje in de startblokken zodat ze snel weg kon als de merrie boos werd.

"Eh hoi.." hoorde Sunset. Geschrokken keek ze naar de pony, maar ontspande al snel. Het was een merrie, zo te zien goed. "Hoi." zei Sunset met een zachte stem. Ze schraapte verlegen met haar hoef over de grond. Sunset schrok toen ze een schop in haar buik voelde. "Auw!" riep ze. Snel keek ze naar de pony en zuchtte. Nog eveb, en dan had ze een veulen zonder vader. Helaas. Sunset schudde de sneeuw van zich af en richtte zich op de andere pony. "H-heb jij ooit een veulen gehad? Of is dat een rare vraag?" ze keek de pony wat onzeker aan.


-Flut....-

Toen de pony haar kant op stond observeerde Puck haar. Ze leek een beetje in de war en onzeker. Wat zou er zijn? Toch niet iets met het veulen? Ze schrok zich dood toen de merrie "au" riep. Ze sprong een stukje achteruit. "Gaat het een beetje?" vroeg ze voorzichtig. De merrie leek zelf ook nogal onzeker. Ze was dus niet de enige. "W-w-wat gebeurde er?" Ze kreeg nu toch geen veulen he? Dan was alles helemaal compleet. Dat was precies wat ze nodig hadden. Maar dat zou wel de onzekerheid van de merrie verklaren. Het kwam in haar op dat ze zich nog helemaal niet had voorgesteld. "Eh, ik ben Puck." deelde ze mee. Ze keek naar de sneeuw om haar heen. Ze was er wel aan gewend. Het was winter, dus was het logies dat er sneeuw lag. "H-heb jij ooit een veulen gehad? Of is dat een rare vraag?" vroeg de merrie. Puck keek op. "Nee, ik heb er nog nooit een gehad." zei ze zacht. Het enige paard waar ze een veulen mee had willen hebben was Kenzo... En hij was de reden geweest van haar vertrek. Ze schudde met haar hoofd en snoof diep. Ze moest hem maar vergeten. "Volgens mij is dat geen rare vraag hoor." zei ze dapper. Waarom zou dat zo zijn? "Wanneer komt dat veulen als ik vragen mag?" voegde ze beleefd aan toe. Ze kreeg een beetje het gevoel dat er iets gebeurd was met deze merrie.... Ow, kon ze haar maar helpen!

"W-w-wat gebeurde er?" de kleine pony was geschrokken wat achteruit gegaan. "N-niets, denk ik." zei Sunset zachtjes. "Eh, ik ben Puck." Sunset glimlachte vriendelijk naar haar. "Ik ben Sunset." stelde ze zichzelf voor. "Nee, ik heb er nog nooit een gehad." zei Puck als antwoord op haar vraag. Sunset zuchtte was getreurt. "Volgens mij is dat geen rare vraag hoor." zei Puck erachter aan. "Nee? Ach dat kan per paard verschillen denk ik." zei ze zacht. "Wanneer komt dat veulen als ik vragen mag?" voegde ze beleefd aan toe. "Ik... Ik weet het niet, snel dat wel. Helaas" Sunset besefde dat het een beetje raar klonk. "Ik bedoel. Ik ben niet vrijwillig gedekt..." fluisterde ze zacht. Ze keek naar de pony en toen weer naar de grond. Tot haar schrik zag ze haar benen trillen, en storte ze op de grond. Ze voelde het veulen trappen en stootte een pijnlijke hinnik uit. Vermoeit legde de bonte pony haar hoofd op de grond.

Ze heette dus Sunset. Dat was wel een mooie naam. Hoe zou het zijn om drachtig te zijn? Het leek Puck wel leuk. Maar de merrie blijkbaar niet. Ze vertelde op verdrietige toon dat het veulen waarschijnlijk binnenkort kwam. Oke, dat kon je eigenlijk wel zien. In de kudde waar ze was geboren had ze ook 2 jaar lang alle merries ergens aan het einde van de winter een veulen zien krijgen. Die waren dan niet zo dik als deze merrie. Maar ze waren dan ook een stuk kleiner. Dus dat was niet te vergelijken. Maar hoelang was een paard ook al weer drachtig? Ze dacht diep na. "Ik bedoel. Ik ben niet vrijwillig gedekt..." Puck schrok op. De merrie had iets gefluisterd. En blijkbaar had ze het goed verstaan. Dat was echt verschrikkelijk! "Ow, wat erg voor je..." zei ze onder de indruk. Dat was echt heel naar. "Ehmm, in de kudde waar ik in leefde zijn wel eens veulentjes geboren. Mag ik vragen wanneer je gedekt bent?" Dat was heel belangrijk. Ze herinnerde zich nu namelijk ook hoelang je ongeveer drachtig was. Dan kon ze uitrekenen hoelang het ongeveer nog duurde. Maar de merrie kreeg de kans niet om te antwoorden. Ze zakte door haar benen. Puck schrok zich dood! Voorzichtig liep ze naar de merrie toe en blies geruststellend in haar haar. "kan ik iets voor je doen?" vroeg ze op rustige toon? Er moest iets gebeuren. En aangezien ze het enige paard in de buurt was moest zij het doen.

"Ow, wat erg voor je..." zei ze onder de indruk. Sunset zuchtte en keek de merrie aan. "Ehmm, in de kudde waar ik in leefde zijn wel eens veulentjes geboren. Mag ik vragen wanneer je gedekt bent?" vroeg de merrie voordat ze viel. Puck liep geschrokken naar haar toe. "kan ik iets voor je doen?" vroeg ze, maar Sunset schudde haar hoofd. "Nee, nee het is heel normaal. Mijn benen zijn gewoon niet zo sterk..." Ze hief haar hoofd en legde haar neus even op haar buik. "Ik ben denk ik al meer dan een 7 maanden drachtig." zei Sunset op Puck's vraag. "Hoe- hoezo?" vroeg ze wat onzeker.

Was het normaal dat merries zomaar neervielen? Puck peinigde haar hersens om erachter te komen of ze dat in haar oude kudde ook deden. Niet dat ze wist. En deze merrie leek best stevig. Ze had zo haar bedenkingen. Maar ze zei er maar niks over. Ze leek nog erg jong, dus dit was zeker haar eerste veulentje en ze was nog niet volwassen. Het kwam naar Puck's idee niet zo vaak voor dat een merrie zo jong al drachtig was. Drie was wel normaal om voor het eerst gedekt te worden maar deze merrie was al een heel stuk opgeschoten in haar dracht en echt nog geen drie. Dat bevestigde de merrie. Ze was zeven maanden drachtig. Puck stak haar hoofd weer omhoog en probeerde te rekenen. Hoe rekende je ook al weer uit hoelang het tot elf duurde als je al zeven had? Ehmmmmm... Uiteindelijk besloot ze maar te tellen. Acht, negen, tien, elf. "Dan krijg je dus over vier maanden je veulen!" vertelde ze trots. Ze was nooit zo goed geweest in rekenen.

"Dan krijg je dus over vier maanden je veulen!" vertelde ze trots. Sunset zuchtte en legde haar hoofd weer neer. "Ik ben gedekt door een fries, dat heeft ook gemaakt dat ik zo zwak ben, hij was veel te zwaar." vertelde ze zachtjes. Voor zich zag ze weer het massaale lichaam van het zwarte paard, vol spieren, heel sterk, maar door die spieren ook zwaar... Voorzichtig probeerde ze op te staan, en leunde tegen een van de bomen aan om te voorkomen dat ze weer neer zou vallen. Vier maanden, het klonk lang, maar Sunset wist dat het binnen no-time zou zijn....

Sloffend liep ze door de sneeuw. Grote brokken kleefden aan haar sokken. Haar hoeven zaten ook vol met het koude goedje. De groene aftekeningen staken fel af op haar witte hoofd met twee bruine oren. Een medicine hat had ze. Alleen zat ze in grote twijfel. Was het een ras of een aftekening? Maar medicine hat pony’s hadden geen sokken. De sokken had ze omdat ze tinkers bloed had. Ze leek er best wel veel op behalve dan haar maat. Ze was kleiner dan de gemiddelde tinker maar dat boeide niet. Klein zijn was best fijn. Dat zei haar vrouwtje steeds. Zij zorgde altijd voor haar totdat ze werd gedood door andere mensen. Drain zigzagde door de bomen heen tot ze twee pony’s zag staan. Eentje stond net op en leunde tegen een boom. Misschien was het niet beleefd om ze te storen maar Drain was nieuwsgierig en wou graag weten waar ze hier was. Als nieuwe pony zijnde. Met grote passen baande ze een weg door de sneeuw tot ze voor de twee pony’s stond. Haar blik gleed naar de bonte en dan naar de andere. ’Goedendag. Sorry dat ik stoor. Ik ben Drain.’ Stelde ze zich vriendelijk voor. Afwachtend keek ze ze aan.

-mag ik komen -

’Goedendag. Sorry dat ik stoor. Ik ben Drain.’ Stelde ze zich vriendelijk voor. Sunset keek geschrokken op. Merrie, veilig, rustig maar. Ze glimlachte vriendelijk naar de merrie, en keek gefacineerd naar de groene aftekeningen op haar hoofd. "Hallo Drain, ik ben Sunset. Mooie aftekeningen heb je" en ze meende het, zo sprak ze ook. Drain was ook al ouder dan zijzelf, dat zag ze. Ze hief haar hoofd van de pijn toen ze weer een schop voelde. "V*rdomme, hou je stil!' siste ze. Met een zucht schudde ze de sneeuw van haar manen af en probeerde niet naar het groene hoofd van de merrie te staren.

-Van mij wel!-

Wow! Een fries. Puck was er even stil van. Die waren echt enorm! Daar kon ze onder door lopen. Niet dat ze dat wilde of zo, maar in theorie kon het. Dat was best eng. Die hengst had haar waarschijnlijk niet eens kunnen dekken. Dat was onmogelijk geweest. Ineens hoorde ze een geluid. Ze spitste haar oortjes terwijl Sunset probeerde op te staan. Het ging niet zo heel makkelijk. Ze moest tegen een boom aan leunen. Tja, wat wil je. Met zo'n veulen in haar buik. Er kwamen stappen naderbij! Een beetje zenuwachtig draaide Puck met haar oortjes. Ze had het niet zo op vreemden. Vooral omdat hier echt iedereen groter was dan zij. ze moest ALTIJD naar boven kijken. Daar verscheen achter een boom de raarste pony die Puck ooit had gezien. Met open mond staarde ze het dier aan. Droomde ze nou? D-d-d-die merrie was groen! Oke, niet helemaal, maar wel gedeeltelijk. Onwillekeurig deed ze een stap achteruit. ’Goedendag. Sorry dat ik stoor. Ik ben Drain.’ Het klonk wel vriendelijk. Sunset scheen niet bang te zijn dat het een slecht paard was want ze stelde zich netjes voor. Puck stond nog steeds een beetje te draaien. "Eh, hoi." zei ze met een heel zacht stemmetje. Meer durfde ze nog niet te zeggen.

Ik vind het ook goed hoor!

Gelijk kreeg ze response van de bonte merrie. ’Leuke naam Sunset en dankjewel voor het compliment. Ik kom van een mensen stam en een vrouwtje verzorgde me.’ Legde ze rustig uit. ’Wat is er Sunset?’ Vroeg ze bezorgd toen ze verdmme zei. Toen keek ze naar de andere pony. Haar blauwe ogen vriendelijk. Ze keek recht in de open mond van de pony. Grinnikend schudde ze haar hoofd eventjes. ’Hallo. En wie ben jij?’ Vroeg ze aan de pony. Weer keek ze naar Sunset. ’Verwacht je een veulen?’ Vroeg ze nadat ze de dikke buik had gezien. Met haar groene hoofd viel ze veel op. Dat was te merken maar dat was totaaaal niet erg. Het was grappig. Drain grinnikte zachtjes en wachtte rustig.

’Leuke naam Sunset en dankjewel voor het compliment. Ik kom van een mensen stam en een vrouwtje verzorgde me.’ Legde ze rustig uit. ’Wat is er Sunset?’ Vroeg drain bezorgt na haar v*rdomme. Sunset schudde haar hoofd. ’Verwacht je een veulen?’ Vroeg ze toen. Sunset knikte met droevige ogen. "Maar dat was niet de bedoeling." voegde ze eraan toe. Ze tilde haar been op en verplaatste hem even. "Maar ja, wat gebeurd is is gebeurd." zei ze zacht. Sunset schudde haar manen en richtte haar blik op de wolken. Wat moest ze doen als haar veulen slecht wilde worden? Het toelaten?

-Flutje, enneh, ik wacht nog op een post van jou op dp.-

Door een blik van Drain kwam ze er achter dat ze haar nog steeds aanstaarde. Snel keek ze naar haar hoefjes. Ze schaamde zich dood. Normaal keek ze paarden echt niet zo lang aan hoor! Maar ze had gewoon nog nooit een groen paard gezien. Nerveus zwiepte ze met haar staart. Wat zou Drain nu wel niet van haar denken? Ze vervloekte zichzelf. En nu durfde ze al helemaal niks meer te zeggen. Gelukkig. Het dier was tegen Sunset aan het praten. Dan lette ze dus niet te veel op Puck. Ze ontspande een beetje. Haar staart zwaaide minder heen en weer. Maar haar oortjes waren nog steeds actief en ze bleef naar de grond kijken. Nu wende de groene merrie zich weer tot haar en vroeg wie ze was. "I-i-ik ben Puck" stamelde ze zacht. Waarom was ze ook altijd zo bang? Ze had er zo'n hekel aan! Behalve als iemand in de problemen was. Dan had ze het niet. Eigenlijk wel raar!

-same here-

Dus Sunset was in verwachting van iemand. ’Oh. Was dat niet de bedoeling? Waarom ben je dan in verwachting?’ Vroeg ze nieuwsgierig. ’Maar als je hulp nodig hebt met het veulen kan je altijd mij,’ Even keek ze naar de pony naast Sunset, ’of ons vragen om hulp. Toch?’ Drain snoof zachtjes en keek naar de witte wolk die ze achterliet. Een paar keer sloeg ze met haar staart tegen haar flanken en krabde zich op de borst door hinderlijke jeuk. De best kleine pony keek naar de andere pony die beschaamd naar haar hoefjes keek. De pony zei stamelend haar naam en Drain vroeg zich enigszins af wat er aan de hand was. ’Leuke naam Puck. De helderblauwe ogen keken Puck vriendelijk aan. [i]’Wat ben je mooi. Jullie allebei trouwens.’ Complimenteerde ze gemeend. Even krulde ze haar bovenlip op en keek even om haar heen. Haar oren vrolijk en actief alle kanten op draaiend.
Drain voelde zich nu op haar beurt een beetje ongemakkelijk. Ze had het gevoel dat ze Puck had afgeschrikt door haar aftekeningen op haar hoofd. En Sunset met haar onwillekeurig veulen. Drain had niets. Ze was nieuw in Dreamhorses en kende hier niet zo veel. Ze was niet eens een super goed wild paard aangezien ze voor het grootste deel van haar leven bij de mensen was. Daar, bij de mensen was ze best… hoe zou ze het zeggen gewild en bekend en hier niet. Maarja, je kon niet alles hebben.


lalalala verveelde me en had dit topic nog xD

’Oh. Was dat niet de bedoeling? Waarom ben je dan in verwachting?’ vroeg Drain nieuwschierig. Sunset schudde haar hoofd. "Maar ik wil er niet meer over praten" zei ze zacht. ’Maar als je hulp nodig hebt met het veulen kan je altijd mij,’ Drain keek even naar Puck. ’of ons vragen om hulp. Toch?’ Sunset knikte dankbaar. "Je merkt vanzelf waar het gebeurd." zei ze zacht. Sunset hoorde hoe Puck zich stotterend voorstelde. Ze was bang, maar waarom. Voorzichtig liep ze naar Puck en duwde haar neus in haar manen. ’Leuke naam Puck.' Zei Drain. ’Wat ben je mooi. Jullie allebei trouwens.’ Complimenteerde ze gemeend. Sunset wilde tegenspreken, maar besloot toch maar haar mond dicht te houden.

Puck had nog steeds medelijden met Sunset. Op die manier drachtig worden leek haar helemaal niks. Misschien wilde ze zelf ooit ook wel een veulentje, maar nu nog lang niet. Dat deed ze wel als ze volgroeid was. Nu werd ze nog elke keer een beetje groter. Oke, het zou niet heel veel uitmaken, ze bleef klein. Maar misschien haalde ze ooit nog de 1 meter 40. Daar hoopte ze eigenlijk op. Drain begon weer te praten. ’Maar als je hulp nodig hebt met het veulen kan je altijd mij,’ ’of ons vragen om hulp. Toch?’ Puck bedacht zich dat dat tweede gedeelte aan haar gericht was. Meteen knikte ze braaf. Ze hoopte dat ze kon helpen. Maar het duurde nog wel even voor Sunset zou gaan bevallen. Al had ze tot die tijd morale steun nodig. Dat was heel belangrijk. ’Leuke naam Puck.' Zei Drain op vriendelijke toon. Puck giechelde een beetje verlegen. Dat zei niet zo vaak iemand tegen haar. ’Wat ben je mooi. Jullie allebei trouwens.’ Het klonk zelfs alsof ze het meende. Wow! "Dank je wel!" zei puck zachtjes. Oke, iets harder dan eerst, maar nog steeds zacht. Ze begon al een heel klein beetje te wennen aan het groene paard. Dat groen was eigenlijk toch wel mooi. "Jij ook." Zei ze nog verlegener. Maar deze keer was het een fijn soort verlegenheid. Niet echt bang.

Drain richtte haar ogen even op Sunset en knikte kleintjes. Daarna keek ze naar Puck die waarschijnlijk wende aan het feit dat haar hoofd zowat helemaal groen was. Drain moest ook giechelen om het gegiechel van Puck. De woorden van Puck had ze net gehoord en grijnsde vriendelijk. ’Dankjewel.’ Zei ze op het ‘Jij ook’ antwoord van Puck. Drain ademde eens in en blaasde de lucht weer uit. Weer een witte wolk die wegvloog. Gefascineerd keek ze ernaar. Hoe het oploste in de lucht en ook toen het weg was bleef ze naar de plek staren. ’Zeg eens, ik ben hier nieuw en weet niet precies welk gebied dit is. En dit land heet toch Dreamhorses?’ Vroeg ze om de stilte op te vullen. Later zou ze eens uitzoeken hoe de kuddes hier in elkaar steken. Was wel fijn.

Sunset zag de medelijden in de ogen van Puck, snel keek ze weg. Zie je wel, ze had zichzelf mogen verdedigen. Ze was zo stom geweest, zie je nou wel dat hengsten niet te vertrouwen waren. ’Zeg eens, ik ben hier nieuw en weet niet precies welk gebied dit is. En dit land heet toch Dreamhorses?’ Vroeg Drain toe. "Huh? Oh eh.. Dit zijn de bossen, maar dat had je misschien wel al gezien. Dream horses is groot, volgens mij heb ik nog niet eens alle gebieden gezien." zei Sunset.

’Zeg eens, ik ben hier nieuw en weet niet precies welk gebied dit is. En dit land heet toch Dreamhorses?’ zei de groene merrie. Puck wilde net haar mond open doen om antwoord te geven, maar Sunset was haar voor. "Huh? Oh eh.. Dit zijn de bossen, maar dat had je misschien wel al gezien. Dream horses is groot, volgens mij heb ik nog niet eens alle gebieden gezien." Puck was het volledig met haar mee. Zij had ook nog lang niet alles gezien. "Ik ook niet. Ik ben bijvoorbeeld nog helemaal niet in het noorden geweest." vertelde ze. "Het schijnt daar best koud te zijn. Nog kouder dan hier. En daar heb ik op dit moment niet zo veel behoefte aan.." Ze had wel eens verhalen gehoord over heel veel ijs. Maar ze wist niet of ze die wel moest geloven.

-Heel erg Flut... Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen. En sorry dat ik pas nu reageer. Mijn school overdreef wat huiswerkt betreft.-

Drain kreeg antwoord op haar vraag. Eigenlijk was het een hele stomme vraag. Er waren hier overal bomen en dus moest het haast wel een bos zijn. Duh. Drain grijnsde eens naar Puck en Sunset. Drain snoof de koele lucht op. Zometeen werd het lente en was er weer voedsel in overvloed. Dan was Drain ook gelijk verlost van de lange haren van haar.
De merrie zwiepte nog eens met haar staart tegen haar flanken en prutste wat met haar hoef in de sneeuw. Eigenlijk wou ze nu Mischa reopen. ’Ik denk dat ik ga. Ik moet nog Mischa roepen. Heb interesse in de kudde.’ Zei ze snel. Drain keek eens naar Sunset en knikte vriendelijk wat ze vervolgens ook bij Puck deed. Nu had ze twee nieuwe vrienden erbij. Jeeey.