Aahwww...

Aaauw, wat een buikpijn. Ze kon er echt niet meer tegen. Ze ging stilstaan en zei tegen haar buik "Stop... Alsj...Auuuwwww!" en zakte door haar benen. Dan niet dacht ze. Trouwens hoe zou ze het kleintje noemen.. Iets met de D of de B.. Ik denk de B dat klinkt leuker.. Beau. Jaa, Beau klinkt geweldig! Auw! stop met schoppn, Beau. Pff, ze ging op haar zij lukken. Misschien was het zover. Wat moest ze nu doen? Gewoon persen? Noujaa, het was te proberen. Ze deed het dus. En even later had ze een klen dingentje naast haar liggen. Beau.. "Heey meisje" ze ze tegen het kleintje fluisterend.

Flutt, eer Beau en dan de anderee die willen.

Het was klaar, ze wilde niet meer in de eenzame donkere hol zitten. Beau bewoog haar benen eens en zag toen licht. W-wat was dát? Maar voor ze het wist lag ze op een kriebelig groen iets. Ze knipperde met haar ogen en keek wat verward rond. Toen draaide ze haar hoofd naar een witte merrie. "Mamma?" piepte ze. Ze keek nog eens om haar heen. "Pappa... Waar pappa?" mompelde ze. Ze keek de merrie vragend aan met haar grote bruine kijkers. Toen zette ze haar benen onder zich en hief zich omhoog, met als gevolg dat ze bijna meteen weer omviel. Ze spartelde wat met haar voorbenen en keek toen weer naar haar moeder. Die zei iets tegen haar. "Heey meisje" Beau keek haar aan, en er kwam al snel een glimlach op haar gezichtje.

-Whahaha omg zo flut..-

Zif liep op het mooiste plekje dat ze ooit gezien had. Water dat met een enorme vaart naar beneden kletterde, in een nog mooier meer. Zivilyn stond net op de plek waar de spetters van het neerkomende water haar niet raakte. Ze wilde nog wel wat langer van dit uitzicht genieten, maar ze hoorde gekerm van een ander paard ergens verderop. Ze besloot om maar eens een kijkje te nemen. Ze wist niet wat er aan de hand was, misschien was ze wel gewond... In een drafje ging ze op het geluid af. Ze ging de bocht om, en daar zag ze een sneeuwwitte merrie liggen met iets kleins naast haar. Haar hulp was dus blijkbaar overbodig. Maar toch liep ze iets dichterbij. Niet te dicht bij, ze wist hoe merries met pasgeboren veulens konden zijn. Ik kom ongelegen zie ik?" Vroeg ze vriendeljk terwijl haar blik over de nog zwetende merrie gleed. +

"Mamma?" piepte Beau zacht. Daarna keek ze nog eens om haar heen. "Pappa... Waar pappa?" zei het kleintje. Een hoorbaar zuchtje verliet Eclps haar mond. Ze moest Nojin zeggen. Ze wou niet dat ze op deze leeftijd Hopeful al kende. Ze wou Nojin laten voordoen als papa. Dat wou hij ook. Ze hinnekte misschien dat hij kwam.. "Ja ik ben je mama, en papa komt nog.." zei ze zacht tegen het kleintje. Hopelijk is dat genoeg. Ineens kwam er een merrie aan, een onbekende. Die ver vanhaar stond en zei 'Ik kom ongelegen zie ik?' Waarop Eclips vriendelijk antwoorde "Maakt niet uit.. Kom maar dichter, k bijt niet. En mijn Beautje ook niet" Daarna probeerde Beau op te staan, maar ze veel weer. Rustig stond Eclips op en hielp haar dochtertje met haar neus Om optestaan. Zo nu stond ze recht, ze was zo sgattig nu. Vooral met haar mooie piepstemetje, maakt het plaatje af.

"Ja ik ben je mama, en papa komt nog.." zei ze zacht tegen haar. Beau hinnikte hoog en schattig.
Een groot paard kwam haar kant op, het was een merrie. Beau stond op en wankelde naar onder de buik van Eclips. "Ik kom ongelegen zie ik?" Vroeg de merrie vriendelijk. "Maakt niet uit.. Kom maar dichter, k bijt niet. En mijn Beautje ook niet" zei Eclips als antwoord. Beau staarde met grote angstige ogen naar de merrie. "Bang!" piepte ze tegen Eclips.

Aaliyah snoof zachtjes. De kadans van haar hoeven was regelmatig. Stappend. Dit keer waren het maar vier hoeven in plaats van acht. Waar haar mooie vriend was wist ze niet. Wat ze wel wist dat hij zelf naar haar toe zou komen. Geen redenen om ongerust te zijn. Hun vriendschap was zo sterk. Hij vond haar wel of zij vond hem wel. Een geur dreef mee met de wind. Nieuwsgierig spitste ze haar oren. Vele geuren waren aanwezig. Voornamelijk paarden. Opeens hoorde ze een roepje. Eyes! Ze hinnikte zachtjes terug. Daar kwam haar buddy al aangestormd. Aaliyah glimlachte naar het diertje en ging toen weer verder. Ze hoorde een hoge hinnik opeens. Zo’n veulen hinnik. Een geboorte. Aaliyah grijnsde en draafde aan. Haar knieën protesteerden bij iedere stap. Haar wonden sprongen open. ’Verdorie!’ Fluisterde ze zachtjes bij het steken van de open wond in haar hals en knieën. Het deed verdomd veel pijn. Ze beet haar tanden op elkaar en draafde dapper verder. Tegen de tijd dat ze bij het groepje aan was gekomen waren haar knietjes rood geworden en rondom de halswond was het ook rood. Ze deed alsof er niets aan de hand was en glimlachte geforceerd. ’Wat lief.’ Zei ze aandoenlijk. Het maakte haar niets uit dat Aaliyah slecht was en deze paarden goed. Veulens waren het nieuwe leven en deze kon nog alle kanten op. Misschien nog wel tot slecht. ’Aaliyah en het hertje heet Eyes.’ Stelde ze zich voor.

lalalaaa

Een kleintje was bang van de merrie omdat ze haar natuurlijk niet kent.Maar ze moet er aan wennen om andere paarden te zien. Even rook ze een geur, een vijandelijke geur van een slechte kudde. Maar door een stomme windvlaag kon ze niet ruiken welke. Toch paste ze op. Ze keek snel om haar heen, heel haare omgeving. Maar er was dus niks. Dus keek ze weer naar haar lieve dochter. Daarna dacht ze meteen aan Noijn. Waar bleef hij? ze had al eeuwen niks meer van hem gehoord. Weer snoof ze die geur, die slachte geur van die groep. Horcrux. Nu rook ze het wel omdat ze iemand zag aan komen. Een veulen. Vijandelijk stond ze op, in een verdidiging pose voor haar veulen. Maar ze ontspander snel. Het was ook maar een veulen..
Het veulen had nog een dier bij, een hert? 'Huuh', was haar eeste gadachte. Het veulentje zei iets. Een compliment. Soort van compliment dan. Mmmh, vreemd voor een slecht paard. Ahum, veulen.. Het veulen stelde zich voor als Aaliyah. En stelde het hertje voor als Eyes. Oke, het ismaar een veulen. Misschien is het normaal dat ze een hert mee heeft. Als een soort vriendje. Denk ik. "Hmmz.. Eclips en het kleintje hier is Beau" zei ze ineens.
Aaliya heeft hopelijk door dat ze niet te dicht bij Beau mag komen. Want dat zou ze niet echt niet leuk vinden. Maar eigenlijk, als je nadacht, mag Beau later kiezen wat ze word en ze moet ook wat vrienden maken. Van haar eigen lmeeftijd of een jaar ouder. De witte merrie ging een beetje opzij nu kon Beau het andere kleintje ook zien.

srry late reactie. En er komen wss nog latere maar, jullie weten why.

Ze zag gelijk al dat ze niet was uitgenodigd. Stelletje discrimineerders. Tss. Aaliyah grijnsde poeslief maar brutaal naar de moeder van het lieve veulen. In haar ogen lag gelijk een brutale glinstering maar als je Aaliyah beter zou kennen wist je dat dit bij haar hoorde. Al deed ze nog zo lief, de twinkeling bleef. Aaliyah hoorde dat de merrie zich voorstelde. Eclips en Beau. Ze zwiepte eens met haar staart. De merrie ging wat minder beschermd staan voor Beau. Als ze nou undercover was dan kon ze nu haar slag slaan maar dat deed ze niet. Vanzelfsprekend niet. Aaliyah viel nooit onverwacht en zonder reden aan. Altijd had ze haar redenen en nu… nouja. Het was een veulen en het was onzinnig om te vechten. Aaliyah strekte haar hals uit en spitste haar oren. Haar neus was naar voren gestrekt. Nu was haar neus niet verder dan tien centimeter van het hoofdje vandaan. Ze overschreed de grens. Ze testte de merrie door over de grens te staan. Aaliyah wou weten hoe ver ze kon gaan met haar onschuldige streken. Ze deed een klein stapje naar voren en haar neus raakte nu die van het kleintje aan. Daarna trok ze haar hals terug en keek brutaal en stout in de ogen van Eclips. Toch zat er een vredige glimlach op haar lippen.

Toen kwam er nog een ander paard aan, maar ze rook anders dan haar moeder. Beau keek nieuwschierig naar het paard wat kwam. Het was geen, paard, maar een jaarling. Beau voelde dat Eclips de merrie niet vertrouwde, maar de jaarling stak haar neus naar haar uit, en raakte haar even aan. Voorzichtig zette ze een stap naar voor, viel bijna maar wist te blijven staan. Ze rook voorzichtig aan de jaarlinger en keek toen schuin naar Eclips. Wat was er toch met haar mama?

-Wow, meer dan flut, sorry...-

Eclips begon bezorgd te worden, die twinkel. Die twinkel in de ogen van Aaliyah, waren slecht en gemeen. Eclips deed en stap achteruit, in de hoop dat beau ook niet te dicht zou komen. Hopelijk. Toen Beau haar aankeek, zuchte ze en ik haar blik zag je echt dat ze bezorgd was. Ze deed haar nek naar beneden, en haar hoofd strekte ze uit naar Beau, zodat ze bij haar kwam.. Eclips dacht weer aan Nojin, enndaarna aan Hopeful. Hij zou ook komen. En Nojin dan. Ze hield zich nog stevig maar vanbinnen was ze slap. Ze wou dat een van hen er bij was. Vooral Nojin, of Sunset. Een geweldige vriendin. Of Kyara, die kon haar ook wel helpen..

Fluwt

Een bekende geur hing hier. De kleine merrie sprong aan in galop en keek nieuwschierig om zich heen. Langzaam begon ze de geur te herkennen; Aaliyah en Eclips. Daar aangekomen stopte ze en knikte even naar de onbekende merrie. "Aalyah." ze was verbaast dat de merrie hier was. "Leuk je weer te zien." toen richtte ze zich op Eclips. "Ah, je hebt een veulen!" prees ze. "Indy is in de kudde gebieden, ik wil niet dat ze eruit komt, zeker nu de horcrux... Nou ja. Je weet wel." zei ze. "Niet onaardig bedoelt." dat was tegen Aaliyah. "Hoe heet ze?" vroeg Sunset aan Eclips.

Een geur, SUNSETTT! Eclips haar hoofd ging op in de richting van het geurtje. even later kwam ze ook. Toen Sunset Aalyah zag was ze verbaast en ze vond het leuk om haar te zien. Ineens zei sunset nog iets waarop Eclips trots knikte. Ja het was haar veulen, haar eigen veulen. Nu begon ze over Indy. Ja, ze snapte het, en knikte met begrip. Nu vroeg haar vriendin hoe haar veulen heten. "Beau" zei ze. Daarna "Ik ben blij je te zien, een echte vriendin" Daarna keek ze Sunset even en daarna Beau. Ze zei zacht tegen Beau "Kijk is, dat is Sunset. Zij heeft ook een dochtertje en daar kun je vriendjes mee worden" Daarna keek ze naar Sunset. Met een blije glimlach. Maar achter die glimlach bleef die bezorgd heid voor Beau. Ze mocht echt niet te dicht bij Horcrux leden. Maar ze stond al sterker nu Sunset erbij was. Even hinnikte Eclips. Sultan of Parel zouden kunnen komen nu. Dan stond ze sowieso sterker. Maar eigenlijk stond ze alleen al sterker tegen een veulen.

Aaliyah keek nog altijd brutaal naar Eclips. Net daarvoor was zijzelf ook besnuffeld door Beau. Aaliyah grijnsde toen even. Nu zag ze dat de witte merrie bezorgder werd. Aaliyah deed nog een klein stapje naar het veulentje. Kijkend wanneer ze echt de grens zou overschrijden. Plots rook ze de geur van een ander paardje. Sunset als ze niet beter wist. Haar oren gingen iets naar achteren. Ze had tegen haar gevochten. Toch gingen haar oren onbegrijpend naar voren toen de merrie verbaast haar naam uit riep. ’Eh. Sunset.’ Zei ze, een beetje overdonderd. Leuk te zien? ’Euh. Ja ook leuk om jou weer te zien. Denk ik.’ Zei ze automatisch maar. Raar om zo begroet te worden nadat ze had gevochten in de oorlog tegen de merrie. Toen hoorde ze iets over de Horcrux en liet iets onverschilligs zien. ’Nah. Ben meer gewend. De Horcrux faalt. Ik ben een idioot als ik nog langer in de Horcrux blijf. Te weinig puur en teveel melk.’ Zei ze nonchalant. Toch waren haar woorden raadselachtig.

tja euhm. mijn post klopt niet helemaal aangezien Eyes na de oorlog weg is gelopen xD maar dat maakt niets uit :3