BWHAHAAAAA

Met een traag tempo bewoog een palomino kleurig dier zich voort. En als je goed keek ook een ander bruin/goudkleurig dier. Maar dan met kleine, hele kleine stompe punten op z’n kop. En natuurlijk waren de twee dieren verschillend. Dat kwam namelijk omdat het ene dier een hert was en het andere dier een paard was. Op de knieën van het palomino veulen zaten korstjes van wonden die ze had opgelopen bij de training. Haar ogen stonden bars. Door de trainingen werd al het slechte uit haar gehaald. Weg was de lieve zij. Tot nu toe was het goed. Aaliyah was oorspronkelijk ook slecht maar dan op een ander level. Een hoger level. Een level dat bijna niemand had. Maar dat kon ook komen doordat ze een veulen was. Whieee. Dat was het. Ze was een veulen. En een kleine maar dat maakte niets uit. Als je goed naar Aaliyah keek hinkelde ze een beetje. Ze was nou bij de training op een kei gaan staan. Natuurlijk had ze er nog last van. Wat had je dan verwacht? Aaliyah zou niet rustig verder gaan huppelen.
Haar blik gleed naar opzij. Eyes liep erbij als een zombie. Hij was moe. Met een grijns wierp ze zich omhoog en slingerde haar voorbenen over zijn rug. Met haar achterbenen wierp ze hem op zijn zij. Aaliyah grijnsde en krabbelde op. Haar lange hoofd waarin je kon zien dat ze een koppig karakter had stond op vrolijk. Eyes briesde verontwaardigd en stond op. Aaliyah giechelde. 'Komop. Het was een grapje.' Zei ze tegen het hertje. Hij liep beledigd weg. Met grote sprongen haalde ze hem in en versperde de weg. Grijnzend sprong ze voor zijn neus en telkens als Eyes een kant op ging volgde Aaliyah hem zodat hij niet langs haar kon. Haar ogen twinkelden. Eyes’ ogen begonnen daarna ook te glimmen. Rustig liep ze naar hem toe maar hij gaf haar een kopstoot in haar hals zodat zij op haar beurt viel. Verbaasd krabbelde ze op en keek in de ondeugende ogen van het hert. 'Ik viel alleen omdat ik het niet verwachtte.' Zei ze op een koppig toontje maar ze grijnsde er bij. Eyes sprong weg en vervolgens vervolgden ze hun weg weer.
In haar zicht doemde een gestalte op. Tot haar verbazing herkende ze de gestalte. Het was Deina’s dochter. Anaïs. Aaliyah was haar tante. Op een afstandje bleef ze zwijgend staan. Haar emotieloze ogen strak op de ogen van Anais gericht.

ANAIS


MET EEN TITEL DIE NERGENS OP SLAAT XD

Het was voor het jonge veulen een zware dag. Ze had net de training erop zitten waardoor ze een paar wonden en sneetjes opgelopen had. Ze had die nacht dan ook helemaal niet geslapen. Haar kooi had zijn sleutel gevonden voor het slot dat eromheen zat. Deze was nu geopend en een nieuwe Anaïs was gekomen. Tegenover de vorige maanden was ze letterlijk enorm hard veranderd. Slechtheid was in de kooi gekomen en was nu ontsnapt. Op een rustig en mankend tempo liep het veulen tussen de bomen door. De sneeuw lag overal en ze was het letterlijk beu gezien. Ze sloeg met haar hoeven woedend op de sneeuw die luid begon te kraken. Ze dacht aan botten die ze later kapot zou trappen. Paarden doden en helemaal verbrijzelen. Zo zou het klinken. De jonge merrie sloot haar ogen even en beeldde haar echt in dat ze over dode paarden heenliep. Het gekraak kwam dan van de botten. Ze snoof luid en opende haar donkere ogen, die ze duidelijk van haar moeder geërfd had. Die idioot. Meer dan dat wilde het veulen niet erven. Ze was de witte merrie beu. Ze wilde veel meer vrijheid. Haar pleegzus Djuna en de andere leden mochten gaan en staan waar ze wilden. Zij niet. En ze kreeg ook nog eens de opdracht om met een hengst te gaan. En waarom? Omdat zij hem niet kon krijgen en ze de bloedlijn goed vond. Anaïs zou zelf wel beslissen wie ze zou kiezen. Of misschien wilde ze wel nooit een veulen. Niet dat ze veulens idioot ging noemen, want dan beledigde ze zichzelf. Ze wist gewoon niet hoe haar leven eruit zou gaan zien. Whatever. Waarom zou ze zich daar nu mee gaan bezighouden. De bruine merrie schudde haar vacht uit en stond na een tijd oog in oog met het palomino kleurige veulen. De halfzus van haar moeder. Zoals een tante was het voor haar, maar ze benoemde geen paarden. Ze noemde iedereen bij naam. Zo gaf ze iedereen evenveel respect. Het veulen was iets ouder dan haar en was sinds haar nieuwe leeftijd ook enorm hard veranderd. Anaïs grijnsde vals en knikte naar het veulen. Ze waren ongeveer even groot, want Aaliyah was nog wat klein voor haar leeftijd. Ze snoof even en zette haar slechte been op rust. Teveel pijn. "Aaliyah, hoe gaat het met je?" Kalm kwamen de woorden eruit. Ongeïnteresseerd wat de jonge merrie van haar zou denken. Ze werkte niet snel met vooroordelen. Ze kende haar niet en daarom zou ze afwachten hoe ze was.

Draaiend met haar oren luisterde ze naar Anaïs. Aaliyah haalde diep adem. Haar zwarte ogen rustiger wordend. ’Beter.’ Zei ze rustig. Echt een reden voor die ‘Beter’ was er niet. Haar hoef deed steeds minder pijn en er zaten al beschermende korsten op haar wonden. Ook werd ze steeds sterker. Aaliyah’s blik gleed naar het lijf van Anais. Ze waren ongeveer even groot. Anais zou groter worden dan zij óf Aaliyah zou later een enorme groeispurt maken. Het zou kunnen. Haar ouders waren ook groot voor zover ze wist. Aaliyah wist dat Anais verlangde naar meer vrijheid. Aaliyah was altijd al zo vrij als een vogel geweest maar dat kwam doordat haar moeder er niet was en haar vader, Azacar foetsie was. Echt weg. Kwijt zegmaar. Maar Anais zou het wel redden. En als dat niet zo was dan was dat zwaar balen –xD-. ’En met jou?’ Vroeg ze na een stilte. Eyes schraapte een beetje met zijn hoef in de sneeuw. Aaliyah tilde haar voorhoef even een stukje van de grond. De sneeuw deed pijn in de wond. De punt van haar voorhoef steunde op de grond. Haar adem maakte grote wolken in de lucht. Haar grijze mond was ook wollig. Haar witte bles was niet goed te zien maar dat zou snel doorbreken als het warmer werd. Haar zwarte ogen kleuren naar warmer zwart. Haast bruin.
Aaliyah kuchte hard, daarna nog eens. Een schorre hoest was het. Het vulde de stilte die hier hing.


flut

Het veulen waarbij ze stond antwoordde heel snel op haar vraag. Ze vertelde haar dat het beter ging. Anaïs herinnerde de activiteit nog wel. Veel paarden waren gevallen, vooral op het harde ijs. Zo ook Aaliyah. Ze was enorm vaak gestruikeld en haar knieën lagen open. Djuna was ook ernstig gewond, maar bij de rest viel het wel mee. Zij had een paar sneetjes en open wonden, maar het ging wel. Ze begonnen goed te genezen. Anaïs zuchtte even. Ze vond het maar lastig om te kijken hoe haar moeder toekeek hoe sommige paarden ernstig gewond raakten. Ze zou er zelf niet tegen kunnen. Ze wist wel dat het nog zou veranderen. Ze was nu nog jong en snapte nog niet helemaal alles. Ze was wel slim, maar soms voelde ze haar apart. De merrie zuchtte even toen ze de vraag van de andere merrie hoorde. Ze knikte. "Het gaat wel, buiten dat ik gewoon snak naar iets meer vrijheid zoals de rest. Ik zit opgesloten met irritante verhalen en opdrachten. Maar goed, dat is het leven zeker he?" Ze haalde even diep adem en zuchtte na een tijd weer. Ze liet haar donkere ogen heel even over het hert glijden dat in de sneeuw schraapte. Meteen zag ze dan ook dat het merrieveulen ook op rust stond. Ze hadden beiden enorm veel last was te zien. Ze sloeg met haar staart heen en weer en keek naar de omgeving. Ze kenden elkaar niet goed, maar meteen leek het best goed te gaan tussen hen. Net zoals met Kay. Hij was niet altijd aardig of toch niet meteen tegen iemand, maar net zoals nu, als je iemand gewoon leert kennen zoals die is ging het vanzelf. Rare uitleg. Ze snoof zacht en richtte haar weer op de jonge merrie.

Aaliyah grijnsde even schaapachtig bij het kijken naar Anais. Ze was zo slecht nog niet. Eigenlijk helemaal niet zo erg. Misschien was Aaliyah jaloers geweest. Hoe Deina Anais altijd voortrok. Ze was vet jaloers geweest. En het zat niet eens in Aaliyahs aard om vooroordelen te trekken. Ze schaamde zich.
Haar staart striemde even in haar flank. Net als Anais was Aaliyahs staart flink gegroeid. Iets verbaasd luisterde ze naar het antwoord van Anais. Anais wou inderdaad meer vrijheid. ’Ja. Ik denk van wel.’ Mompelde ze als antwoord op de vraag van Anais. Opeens had ze een vraag in haar hoofd. Een hele opdringerige. Aaliyah opende haar mond opeens. Ze werd bestuurd door iets. Niet door zichzelf. ’Waar is jouw vader?’ Kwam er uit. Ja. Eigenlijk een best logische vraag. Deina was haar moeder maar Aaliyah had nooit geweten waar haar vader was. Aaliyahs vader was Azacar en haar moeder was vermoord. Simpel.
Aaliyah liet haar hals zakken en schoof wat sneeuw weg. Onder de sneeuwlaag lag zand. Aaliyah was zo stil omdat ze nadacht. Nadenken was leuk, het beantwoordde vragen. Haar bruine ogen gleden nogmaals over het oppervlak van het bruine veulen van een halfjaar. Aaliyah was bijna een jaar. Over twee en een halve maand ofzo.
Een luide bries vulde de stilte op. Het verjaagde de geesten. Aaliyah was vaak aan het nadenken over geesten en die dingen. Maar goed. Soms was het raar als je erover nadacht. –goed. Genoeg. Onzinnige post xD- Aaliyah strekte haar hals even gapend en smakte een paar keer met haar lippen waarna haar tong over haar lippen gleed.

onbenullige post

Het veulen schudde haar dikke en lastige wintervacht uit. Haar donkere ogen gleden over de omgeving terwijl ze even later haar blik even op het veulen liet rusten. Ook lette ze soms op het kleine hert dat bij haar stond. Ze snapte niet echt wat het veulen met dat ding deed. Niet dat ze er een groot probleem mee had. Ze kende het veulen niet dus vooroordelen had ze ook niet. Zo was ze niet. Ze zuchtte even en knikte op de woorden van het veulen. Ze hoorde even later dan ook de vraag. Anaïs wist dat Aaliyah de zus van haar moeder was, dus ze kende haar vader. Omgekeerd niet dus. Ze knikte even en zweeg kort. "Mijn vader is hier ergens. Mijn moeder is een tijd geleden vertrokken en heeft hem verleid omdat hij een eigen kudde had. Zij had die toen nog niet. En ze is vertrokken naar hier en toen de hengst wist dat ze het alleen voor zijn bloed deed is hij haar gevolgd. Hij daagde haar uit voor een gevecht en hij heeft gewonnen. Ze vochten voor mij, maar ik hoor toch niets van hem. Hij boeit me niet eigenlijk." Als het kon had ze ongeïnteresseerd haar schouders opgehaald. Hij toonde zich niet meer dus dan kon hij oprotten. Ze kon heus wel voor zichzelf zorgen. Ze snoof even en keek naar de zee die er wild aan toe ging. Ze draaide een oor opzij zodat ze alles kon opvangen om haar heen. Ze draaide haar hoofd weer naar het palomino kleurige veulen en zweeg even. Ze wilde graag het veulen beter leren kennen en een gesprek beginnen, maar ze wist gewoon geen vraag. Ze wist zelfs niet eens iets interessant dat ze ertegen kon zeggen. Lastig.

Aaliyah fronste. De sneeuw plakte aan haar benen en het maakte haar nat. Daardoor had ze het koud en rilde ze. Automatisch keek ze naar Anais die keek naar Eyes. Eyes probeerde te scharrelen naar voedsel. Aaliyah luisterde met volle aandacht naar Anaïs. Ze snoof tijdens het verhaaltje. ’Misschien kan hij ervoor zorgen dat je je wat vrijer voelt?’ Opperde ze. ’Als hij nog in Dreamhorses zit?’ Vroeg ze. Aaliyah keek naar de sneeuw. Vele hoefafdrukken zaten erin. Ze zwiepte even met haar staart. ’Hoe train jij? Het voordeel van een hert is ook dat je ermee kan spelen. Of trainen.’ Zei ze rustig. Haar stem was donker en een beetje schor. ’Maar. Waarom deed Deina het om het bloed? Je hebt veulens met een partner toch omdat je van hem houdt?’ Vroeg ze nieuwsgierig. Toen kwam er een glimlach op haar gezicht. Haar achterhand botste perongeluk tegen Eyes aan. Hij keek even op en ging weer verder met zijn activiteiten.


wáárom moet ie zo klein zijn op dh en best groot op word :c

Het jonge veulen zwiepte met haar staart heen en weer. Ze staarde een korte tijd voor haar uit terwijl eht stil tussen beide veulens was. Ze schudde kort haar vacht uit en wachtte op een reactie van haar familielid. Zij had de vraag gesteld en Anaïs had dan ook geantwoord, eerlijk. Ook de palomino merrie keek even naar het hert dat op zoek was naar voedsel. Dat snapte de merrie wel. Ze vond zelf ook niet altijd veel. Een kleine zucht verliet de keel van haar terwijl ze weer aan haar eigen verhaal dacht. Inderdaad. Wat een leven had haar vader. Hij kon haar inderdaad misschien wel helpen met vrijheid, maar waar was hij toch. Ze had hem een aantal maanden niet meer gezien. Hij had haar wel geroepen, maar veel had hij niet tegen haar gezegd. Ze snoof even en richtte haar op de merrie die erover vertelde. Af en toe gaf het bruine veulen een knik. "Dat ken eventueel wel, maar ik heb hem maanden niet meer gezien. Hij had me een keer geroepen, maar veel had hij me niet verteld. Nu is hij hopeloos verdwenen dus ik snap niet waarvoor ze werkelijk gevochten hadden. Hij meent het dus niet." Het was een idioot net als haar moeder. Haar zomaar in de steek laten. Ze gromde zacht en sloeg met haar hoefje in de sneeuw. Ze had een paar karaktertrekken duidelijk van haar moeder, maar dat boeide haar dan ook weer niet veel. Ze draaide haar oren een keer en hoorde de volgende woorden van Aaliyah. Ze had het deze keer meer over partners en liefde. Daarvoor had ze nog gevraagd hoe ze trainde. "Ik train nog niet alleen. Alleen bij de activiteiten." Meer zei ze er niet over. Meer was er gewoon niet om over te vertellen. Het veulen zuchtte kort bij de volgende woorden. Het deed best pijn om te vertellen. "Bij ons blijkbaar niet. Ze wil gewoon de beste bloedlijn om haar familie nog groter te maken. Het gaat niet echt om liefde want daar zijn we te slecht voor. Ik snap er echt niets van. Ze is echt gek.. Ze wil me aan een vierjarige hengst koppelen." Het bruine veulen schudde haar hoofd even en keek dan naar de zee. Deze was wild en had hoge golven. Ze sloeg met haar staart heen en weer en wachtte even op de andere merrie. Tot deze nog wat zou zeggen.

Het was altijd jammer als je geen goed gesprek kon opbouwen. Aaliyah wist amper iets te zeggen en Anaïs waarschijnlijk ook niet. Een een gesprek had je niet door middel van vragen. Dat was niet bepaald zo. Bij een gesprek van alleen maar vragen zou je na verloop van tijd gewoon schaapachtig knikken. Aaliyah blies warme adem uit wat zorgde voor een wolk dat oploste in de lucht. Boven haar vloog er een vogel. Aaliyah luisterde met een half oor naar Anaïs’ woorden. ’Dan zoek je hem.’ Grijnsde ze. Aaliyah grinnikte zachtjes. De palomino merrie wuifde met haar staart heen en weer. Eyes maakte zich los van haar zij en liep onzeker naar Anaïs. Schuchter snuffelde hij aan haar. Aaliyah keek er rustig naar. Aaliyah hoorde dat Anaïs niet alleen trainde. Alleen bij de activiteiten. Aaliyah knikte instemmend. Wat ze toen hoorde maakte haar boos. Boos. ’Bloedlijn? Bloedlijn? Tja. Zo wordt het wel heel gemakkelijk. Je kiest de eerste de beste pop uit. Hij doet zijn ding en je verlaat hem. Wat ervoor zorgt dat je veulen lekker zonder vader zit-‘ ze briesde kwaad tussendoor, ’waardoor het veulen zo veel mist van zijn/haar ouders. En dan wil de moeder het veulen van een half jaar koppelen aan een vierjaaroude hengst Zephyr. Want ja ik hoor de roddels. Waar ze misschien zelf iets mee gehad had. Nou. Is dat niet geweldig? En Duvessa? Wie is haar beste maatje of wie zou haar beste maatje moeten worden?’ Aaliyah was boos. Ze wist wel waardoor ze zo klein was. Ze had nooit moedervoeding gehad. Nooit enige ouderschap herkend. Ja. Ze was werkelijk ‘vrij’. Nee. Ze snoof hard. Haar vader; Azacar was ergens en haar moeder was dood. ’Nouja. Jij hebt tenminste een moeder en vader ergens. Azacar is ergens en mijn moeder is dood.’ Mompelde ze kwaad. Toen keek ze omhoog naar Anaïs en grijnsde. ’Jij moet gewoon een keer lol maken!’ Zei ze. Lol maken was de oplossing voor alle problemen. Toen keek ze eens naar Eyes. ’En het lijkt erop dat Eyes je daarmee wilt helpen.’ Grinnikte ze toen ze Eyes zag bezig zien.

Het bruine veulen zuchtte even terwijl ze begon te zoeken naar een onderwerp. Het was stil tussen de twee veulens en dat haatte ze op dit moment wel. Soms wilde ze wel eens een pauze houden voor ze verder ging, maar nu was het gewoon van iets anders. Ze had geen idee waarover ze kon praten met haar want ze kende Aaliyah helemaal niet goed. Anaïs zwiepte zachtjes met haar staart heen en weer terwijl ze in gedachten verzonk. Ze zocht opnieuw naar een onderwerp, een vraag of iets anders waarmee ze het gesprek konden opbouwen, maar dat was blijkbaar niet nodig omdat het palomino kleurige veulen zelf wat zei. Ze grijnsde even en zei haar dat ze haar vader moest zoeken. Het bruine veulen schudde duidelijk haar hoofd in een 'nee' en staarde voor haar uit. Ze zou hem niet zoeken. Hij was het niet waart. Hij had gewonnen, maar kwam haar zelf niet halen of opzoeken. Dan had je gewoon pech en mocht je doodvallen. Ze snoof even en merkte op dat het hert op haar af kwam gelopen. Even geërgerd zette ze een stap achteruit, maar hij begon schuchter te snuffelen aan haar. Ze keek nog even naar het hert en hief dan licht geschrokken haar hoofd op toen het veulen razend leek te zijn. Ze luisterde naar de woorden en knikte af en toe. "Zo is Deina dus. En ik denk er nog niet aan om met die hengst te gaan. Ik zou inzakken als hij op me sprong en ik kan nu nog geen veulens krijgen. Wie weet wil ik gewoon geen veulens later." Zacht snoof het kleine veulen terwijl ze even naar het hert keek, maar Aaliyah ging door met vertellen. Ze was een dochter van Azacar, maar die was intussen al helemaal verdwenen. Haar moeder was dood dus ze wist wel dat ze niet echt opgevoed was. Ze zuchtte en wou zeggen dat ze dan geluk had met Deina, maar deels niet. Of was zij de enige samen met Duvessa die er ongeluk mee hadden. Toen dit lastige gesprek afgelopen was zei het veulen dat ze eens lol moest maken. Het hert Eyes zou haar wel willen helpen. Anaïs keek de twee aan met een onbegrijpende blik. "Ik snap er niets van, maar oké dan ik doe mee wat het ook mag zijn." Ze knikte eventjes om te zeggen dat ze meedeed en keek dan afwachtend naar de twee. Nieuwsgierig wat ze zouden gaan doen.

Aaliyah dacht na over de training. Het lopen over ijs was niet het enige geweest. Ook vechten. Aaliyah was tegen Anais gaan vechten. Ze keek naar het veulen haar been. ’Heb ik je pijn gedaan tijdens de training?’ Vroeg ze zachtjes mompelend. Aaliyah spitste haar oren even bij het horen van geritsel. Maar het was gewoon Eyes die wat in de sneeuw deed. Ze duwde haar oren iets naar achteren. Op haar hals was de open wond te zien die Anais bij haar had aangericht. Maar die wond heelde ook goed. Toen Aaliyah had gezegd dat Anais haar vader moest zoeken werd er een ‘nee’ geschud. ’Waarom niet? Vroeg ze nieuwsgierig. ’Dan weet ik bijna zeker dat hij je opzoekt. Maar misschien mag het niet van Deina.’ Haar stem was rustig maar niet geforceerd en te rustig. Anais zette geërgerd een stap achteruit maar bleef uiteindelijk stil staan. Het bruine veulen hief haar hoofd geschrokken toen ze zo uitviel. Ze grinnikte bij het horen van de zin.’Ik zou nog niet eens dénken aan wat er zou gebeuren als jullie je bloedlijn voortzetten.’ Grijnsde ze. Toen verdween haar grijns eventjes. Helpen met lol maken? In welke planeet leefde ze? Toen grijnsde ze weer. ’Helpen met lol maken? Je maakt lol. Bijvoorbeeld trainen met ‘m. Soort trainen bedoel ik. Met hem kan je ook vechten. Hij doet je geen pijn en hijzelf laat je ook wel merken als je te ver gaat.’ Dat laatste was waar. Hij zou in je oor krijsen, zo klaaglijk dat je wel wist dat het pijn deed. ’Bijvoorbeeld met schijnbewegingen ofzo.’ Zei ze weer. ’Plus dat zijn gewei begint te groeien. Als je m pijn doet kan je daarvan een stoot krijgen.’ Grijnsde ze.

Het veulen keek naar de palomino merrie en hoorde de vraag. Even gleden ook haar donkere ogen over haar been dat nog best goed open lag. Het bot was al beter genezen, want blijkbaar was er toch een barstje in gekomen. Gelukkig was ze de eerste dagen rustig geweest zodat het nu veel beter ging. Ze zuchtte even. "Het gaat wel. Dat hoort erbij hé. Ik had wel een barst in dat bot, maar ik heb niet zoveel last meer dus ik heb er dan ook geen problemen mee. En sorry dat ik niet zo hard vocht. Ik weet dat je mee mag doen met de oorlog en ik wil je niet forseren. Jij moet vechten en er klaar voor zijn." Ze glimlachte even naar het veulen. Ze meende de woorden wel. Ook al waren ze vaak gemeen en vals, een sorry hoorde er ook wel eens bij en je mocht toch met elkaar rekening houden? Ze snoof kort en hoorde de merrie weer. Ze vroeg haar waarom ze niet naar haar vader ging zoeken. Ze was er bijna zeker van dat hij haar dan ook zou opzoeken, als het mocht van haar moeder dan. Anaïs zweeg even en dacht diep na. "Ik weet het niet. Ik heb hem wel eens gezien, maar toen zei hij echt niets. Misschien ben ik niet goed genoeg voor hem. Nee ik weet het wel zeker." De jonge merrie drukte haar oren licht geïrriteerd in haar nek en keek naar het veulen. Ze sloeg even met haar hoef in de sneeuw en keek dan kort naar het hert. Ze vertelde haar daarna dat ze kon trainen met het hert. Je kon vechten en als hij pijn zou hebben liet hij het weten. Je kon dan ook een stoot van zijn gewei krijgen als je hem pijn deed. De jonge merrie keek even naar het gewei en ze grijnsde licht. Ze vond het best een goed idee, maar nu niet meer. Ze was nog niet helemaal genezen van de activiteit. "Nu nog niet, een andere keer misschien. Dan kom ik jullie wel opzoeken." De jonge merrie snoof even en keek dan naar Aaliyah.

Aaliyah keek ook naar het been. Het lag nog een beetje open. Zo erg was het niet. Haar wondes lagen ook nog steeds open. Al begonnen er stevige korsten te groeien op haar knieën, ze bewogen soms teveel en sprongen de korsten open. Nu ging het wel goed. Aaliyah zwiepte een paar keer met haar staart en grijnsde. Anais antwoordde op haar vraag. Gelukkig deed het nu minder pijn. ’Mooi. En maakt niets uit. Het zou inderdaad niet goed zijn als het er te ruig aan toe gaat zo vlak voor een oorlog.’ Bevestigde ze. Haar ogen zochten die van Anais op en lieten toen de kijkers weer los. Aaliyah grijnsde rustig terug. Anais viel opzich wel mee. Tja. Aaliyah keek naar Eyes die zich afwendde van Anais om te knabbelen aan verdorde takken. Ze hoorde de woorden van Anais en knikte eventjes in gedachten verzonken. Toen pas hoorde ze de woorden echt. ’Lijkt me sterk. Ik denk dat Deina het verbied. Lijkt me niet eens onmogelijk als je bedenkt wat de witte merrie nog meer doet.’ Zei ze bedachtzaam. Toen grinnikte ze bij het horen van haar volgende woorden en knikte. ’Daar houd ik je aan.’ Grijnsde ze.

Het jonge veulen bekeek de omgeving nog eens. Dat was een tijd geleden en meestal als het rustig was bekeek ze die vaker. De zee was nog steeds redelijk wild en de wind die in dit gebied kwam was best koud en hevig. Ze had gelukkig niet zoveel last van de koude door haar wintervacht. Die was best dik genoeg voor een hele laag sneeuw. Ze snoof kort en schraapte met haar hoef door de dikke laag heen. Haar donkere ogen schoten al snel weer naar de jonge merrie die blijkbaar ook nog eens naar haar slechte been keek. Het palomino kleurige veulen had vooral last van haar knieën gehad, maar die waren ook al bijna genezen. Dat was goed. Als je meedeed aan een oorlog zou het niet makkelijk worden. Anaïs snoof kort en hoorde de woorden. Aaliyah bevestigde al snel haar verhaal over het gevecht bij de activiteit. Anaïs knikte een keer op die woorden. Ze draaide een oor schuin naar achteren en hoorde de volgende woorden. Ze knikte even op haar woorden en bij het grijnzen van de merrie moest ze ook even grijnzend. Ze zou haar aan die training houden en daar had zijzelf niet zoveel problemen mee. Ze wilde het best wel proberen. Ze keek nog eens even naar het hert dat aan verdorde takken aan het knabbelen was, maar zodra het stil was richtte ze haar weer naar Aaliyah. "Doe ik. Na de oorlog dan wel. Als je genezen bent, hinnik je maar en we starten. Ik denk wel dat het nu tijd is om terug te gaan. Ik zie je nog wel en succes hé." Het veulen wist niet of ze de merrie nog zou tegenkomen voor de oorlog. En niemand wist haar kleine geheim. Ze grijnsde breed en knikte nog een keer naar de dieren waarna ze haar omdraaide en rustig wegdraafde. Na een tijd ging ze wel weer in stap, want haar been deed nog veel pijn.

Aaliyahs gedrag werd steeds slechter. Haar goede karakter werd opgesloten. Alleen soms nam die de overhand en won van het kwade in haar. Niet dat ze zelf kwaad was. Aaliyah was leergierig en intelligent. Maar ook eigenwijs, brutaal en koppig. Ze had een ingewikkelde persoonlijkheid. Als bewijs was hier het hertje. Aaliyah grijnsde lichtjes bij het zien van de redelijk wilde zee. ‘s Zomers was het fijn om bij de warme temperatuur in de zee te zwemmen of om spieren te kweken. De wind liet haar lange winterharen wuiven. Aaliyah had het lichtelijk koud. Ze zag Anais even grijnzen om haar woorden. Aaliyah had best genoten van het gevecht. Anais was een goede tegenstander geweest. Toen Eyes eventjes niet aan de takken knabbelde hoorde ze Anais iets zeggen. Aaliyah grijnsde gemeend en knikte. ’Is goed. Na de oorlog.’ Bevestigde ze rustig. Langzaam snoof ze de frisse lucht in en blies die dan weer uit. Haar adem vormde wolkjes in de lucht. Ze zag Anais wegdraven. Aaliyah was er zeker van dat ze haar vader nog eens zag. Vast wel. Eyes verveelde zich en gaf Aaliyah een kopstotje in haar buik. Aaliyah giechelde zacht en speelde eventjes mee. Waarna ze haar weg weer vervolgde.

Topic uit