WHERE IS HE?!

Half hyperventilerend, half strompelend/kruipend baande een veulen zich door de bomen van het bos. Het wit van de ogen waren zichtbaar. Schuim stond op haar hele lichaam. Bloed, vermengd met water drupte op de grond van de oorlog. Tranen liepen over haar wangen. Snikkend en zwaar ademend probeerde ze nog sneller te gaan. Haar lichaam deed pijn. Alles. Haar benen, alles. Ze zakte plots door haar benen en liet haar neus in de sneeuw liggen. Wanhopig rolde ze met haar ogen. Probeerde zich geestelijk op te hijsen. Het was haar schuld. Eyes was weg. Hij had gekeken bij de oorlog en rende opeens weg. Nu kon ze hem niet meer vinden. Ze had niet moeten vechten. Ze had niet mogen meedoen. Paniek ruiste door haar lichaam. Een nieuwe adrenaline stoot liet haar opstaan en weg rennen. Heel luid kon je gehuil horen in het bos. Wanhopig gingen haar ogen heen en weer. Luidruchtig ging ze weer door haar benen. Ze was kapot, moe en haar hele lijf was beschadigd. Haar borstkas ging nog hard op en neer. Hard gingen de tranen langs haar wangen op de grond. Haar maatje. Haar alles. Ze kon niet meer en toch was daar de drang en paniek om zichzelf op te hijsen. Hijgend en trillend stond ze op haar benen. Tot ze iets hoorde. In paniek gooide ze haar hoofd omhoog en haar wit was in haar ogen te zien.

BAYESA

Ze leek op een kleine teddybeer. Rustig stapte de ondeugende Bayesa voort. Bayesa werd soms vergeleken als een veulentje. Maar ze was toch degelijk een shetlander! Een shetlander een trotse shet! Maar jammer genoeg waren er niet veel shetten hier. Eigenlijk wou ze heel graag wel eens iemand van dezelfde grote willen hebben als haar! Iemand die ook ondeugend was! Ook een pure shet! Maar wel iemand die trots was om Shet te zijn! Ja, Bayesa was zeker kieskeurig. Heel kieskeurig. Ze snoof. Voor haar stond een jaarling merrie. Ze was groter dan Bayesa. En in haar ogen was ze mega, maar er was iets raars met de merrie. Haar ogen waren wit. ''Uh.... Hallo?'' Bayesa haar stem was onzeker. Ze keek de merrie angstig aan. Bayesa zette aarzelend enkele stapjes naar achteren, bang voor de ogen van de merrie, ontweek ze die. Zenuwachtig rond haar heen kijken. Denkend aan die vreselijke nachtmerrie.

~Blijkbaar is ze een shet ~

Vol adrenaline stond ze stil. Trillend op haar benen. De onuitgewiste tranen nog op haar wangen, in haar ziel. Deze keer vertoonde ze angst. Voor iets waar ze normaal brutaal tegen zou doen. Maar het was teveel voor het jonge dier. Ze wou erlangs. Haar beste vriend was ergens, alleen en waarschijnlijk verdrietig of boos omdat Aaliyah zo’n monster was geworden. Ze snoof luid en hief haar hoofd angsvallig. Ze moest er langs. De woorden kwamen niet bij haar aan. Ze hoorde alleen iets met onzekere klank maar de woorden deden pijn. ’Ik moet erlangs.’ Fluisterde ze, onaangenaam duister en sissend. Schor klonk haar stem, geen angst was te bekennen in het gene wat ze uitsprak. Verder had ze wel de indruk van iets. Paniek. Chaos. Ze kon niet helder meer nadenken. Gedachten spoten door haar heen maar adrenaline en paniek haalden die gedachten in. Aaliyah trilde zichtbaar. Ze probeerde zich nog in te houden. Met alle macht probeerde ze stil te blijven staan maar als de merrie niet snel aan de kant ging.

-miss kan jij doen dat ze niet aan de kant gaat omdat ze… weetik veel xD want dank an aaliyah om een goede reden haar controle verliezen.

ohja. het is raar als een jaarling een volwassen shet doodt. mag ze ietsjes jonger xD?

Angstig bleef ze naar het wezen voor haar staan. Er was duidelijk iets aan hand met de merrie voor haar. Bayesa bleef stil staan, keek de merrie alleen maar aan. ''Sorry... Kan ik je ergens mee helpen?'' Bayesa haar stem was bang, maar ze ging niet aan de kant. Dit dier zal veel, heel veel schade aan richten. Ze zou paarden vermoorden. En dat wou Bayesa toch niet?

~ZO HÉ WAT EEN LANGE POST ~

Ze snoof luid en rolde paniekerig met haar ogen toen ze de woorden hoorde. Haar adem kwam met horten en stoten uit haar neus. Ze piepte even tijdens een ademteug. ’Ik. Moet. Érlangs!’ Zei ze met een hoge piepstem. Ze nam grotere happen adem, paniekerig sprong ze opzij en daarna weer op haar plek. ’IK MOET ERLANGS!’ Krijste ze hysterisch. Haar hakken vlogen nog net niet door de lucht. Ze knikte op haar knieën. De palomino zweette, rolde met haar ogen en zakte bijna door haar benen. Ze moest naar Eyes. Het moest. ’NÚÚ!’ Hoog klonk haar gegil. Ze was buiten haarzelf. Haar hakken vlogen al in de lucht. Gelijk gevolgd door haar voorbenen. Maaiend door de lucht. Daarna weer haar hakken en draaide ze als een stier rond, alle kanten op trappend. Uit haar mond kwam hoog gegil. Ze hoorde droge plokken, ze raakte het beest. Ongekend met veel kracht. De jaarling sloeg de jaarling. Nog altijd krijste ze hysterisch. Ze moest naar Eyes. Naar Eyes! Ze was blind van paniek. Dacht niet meer na. Hyperventilerend bokte ze in het rond. Haar hoofd schoot even omhoog maar daarna ging ze weer door met het draaien en trappen.

UHUH.

Ze bewoog niet, de merrie gilde hysterisch. Er was duidelijk iets aan de hand. Net toen Bayesa een stap opzij wou doen, begon de merrie in het wilde rond te schoppen, terwijl ze nog steeds hysterisch gilde. Bayesa werd geraakt door de onnatuurlijke kracht die de merrie op dit moment beheerste. Maar voordat ze op de grond was gevallen kreeg ze een tweede knal voor haar hersens. Zwak lag ze op de grond. Te balanceren tussen leven en dood. Nu was het aan haar de keuze om haar lichaam te verlaten, of om verder te lezen. Bayesa wist niet precies wat ze deed, en waarom ze het deed. Maar ze wist nog wel dat ze haar ogen sloot, dat ze haar adem inhield. Ze schokte eventjes, haar hele lichaam maakte kleine schokjes. En toen stokte haar adem, haar ogen schoten open. Maar ze zag niks meer alles was zwart, ze was niet blind... Ze was dood.. Morsdood..

Ze hoorde nog meer plokken. Ze stopte en keek met een schuimende hals naar de jaarling. Ze lag op de grond. Ogen open, roerloos. Ze barstte in tranen uit. Haar paniek was heel even weg maar daarna werd ze weer overvallen. Ze moest hier weg. Ze moest WEG. Met grote, lange galopspassen rende ze weg tot ze omdraaide en als een gek weer terug rende. Ze struikelde en stond weer op. Ze was vies en nat. Aaliyah kwam hijgend en half stikkend aan bij het lijk. Tranen dropen langs haar wangen op de grond. Of nee. Op het lijf. Ze had iemand vermoord. Ze had werkelijk… ze was een beest. ’Nee! Nee!’ Jammerde ze zachtjes. Ze bleef zo ‘nee’ staan zeggen. Eerst heel zacht en daarna steeds harder waarna ze zich tot de hemel/hell richtte en het uitschreeuwde van pijn en verdriet. Daarna viel ze neer. Met haar hoofd op de buik van haar slachtoffer. Het veulen was hooguit een jaar geworden. Zo jong en Aaliyah had haar leven ontnomen. Wanhopig snikte ze, ze liet haar neus door de lange vacht gaan. Nee. Nog altijd jammerde ze. Nu weer zachtjes. Haar lichaam schokte. Plots hoorde ze geritsel. Bang en verward als een echt veulen van een maand oud zonder moeder stond ze op en rende in blinde paniek verder. I pulled the trigger.’ Schoot er door haar heen. Die gedachte liet haar nog harder rennen. Ze probeerde weg te rennen van haar gedachten maar die bleven haar achtervolgen. She was a murderer.

topic uit ~ c: