disappointed

Langzaam schepte ze het zand mee. Haar hoofd hing slap bij de grond. Terwijl ze soms het zand een beetje opzij schoof. Arghh.. Wat was ze weer in een perfecte bui zeg. Soms mepte ze wat met haar staart heen en weer. En uiteindelijk tilde ze haar hoofd weer op, ze voelde de nagels van Amenia prikken. Maar negeerde het gevoel. De veer was door de wind tot leven gebracht. Maar de roos bleef zitten. De raaf kraaide wat. Ze liet een groot spoor achter. Haar neusgaten spreiden zich wijd open om eventuele geuren op te vangen. Geuren die botsten in haar neusgaten en zijn verspreiden, zodat ze iedere geur apart kon vormen. Een geur van een paard was erbij. Langzaam slofte Ravena erop af. Ze snoof eventjes waarbij enkele zandkorreltjes in haar neusgaten vlogen, die ze snel weer uit ademde. Op haar aller langzaamst naderde ze het paard. Wat nog al langzaam ging, aangezien ze alles net wat beter rook. En dus ook paarden net wat beter rook. Maar jammer genoeg, hoorde en zag ze wel minder goed. Het was alsof alles voor haar danste. De raaf vloog rondjes boven haar. En vloog soms wat meer naar voren, en eindelijk zag ze daar het paard staan. Ravena bekeek het aandachtig, voor zover ze het kon zien. De raaf vloog alvast naar het paard toe. Om rondjes om hem/haar heen te vliegen. Ravena kwam langzaam dichterbij. Toen ze eenmaal bij het wezen aangekomen was, stond ze voor hem stil. Haar ogen bekeken hem. Ze moest zich goed concentreren om hem goed te kunnen zien. Misschien moest ze een bril nemen…. Amenia ging weer tussen haar oren zitten.

Tornado galoppeerde van de Vallei naar de zee. Zo rust gevent. Hij had al een eindje gedaan, tot hij plots de zee hoorde. "Eindelijk!" Zei hij met een blije en een kille stem en geloof mij dat kwam er heel eng uit. Hij keek rond en snoof luid, voor de geuren op te nemen. Hij rook dat er een paard in de beurt was. Als je hem kent weet je dat hij heel sociaal is. Hij ging opzoek naar dat maar. Hij snoof en snoof luider. Hij rook dat het een merrie was. Hij kwam dichter en zag een raaf op hem af komen. De raaf draaide rondjes boven zijn hoofd. Hij keek er naar en daarna keek hij vooruit en zag een merrie. Hij bekeek haar heel goed en kwam wat korter. Hij stopte op een paar meter voor haar en snoof haar geur op. Hij bekeek de merrie tot in het kleinste detail. Hij ging korter en stopte iets voor haar. Hij zette zijn oren speel op en zei op een vriendelijke toon. "Hallo, ik ben Tornado en wie ben jij?" Hij hielt zijn hoofd wat schuin toen hij het zei en daarna terug recht. Hij was aan het wachten op haar antwoord.