Still looking up.

It’s too cold outside, for Angels to fly. To fly, to fly.
Angels to die

In een gejaagd tempo bonsden acht paar voeten tegen de grond aan. Lange passen waren gevormd. Behendige lijven die slalomden tussen de bomen door. Oef. En daar lag het hertje op zijn kont. Angstig stribbelend omdat zijn gewei bleef haken tussen de takken. Kermend en kreunend begon hij meer te stribbelen. Aaliyah keek rustig toe en kneep haar ogen tot spleetjes. ’Kneusje. Als je nou áchteruit gaat in plaats van vóóruit dan zou dat misschien ook helpen ea.’ Grinnikte ze. Eyes werd rustig en liep achteruit. Maar dat helpte ook niet. Aaliyah kantelde haar hoofd naar Eyes. Die deed haar gelijk na en liep tegelijkertijd achteruit. Yo. Die was los. Aaliyah zette weer een sprint in. Haar staart wapperde achter haar aan. Haar lange voorpluk hing voor haar ogen en binnen no time plantte ze haar achterhoeven in de sneeuw. Helaas gleed ze door en haar baardharen raakten de bast al aan. Boem. Nee wacht. Nog net op tijd was ze gestopt. Ze zag in haar ooghoeken Eyes voorbij flitsen. ’Kreng.’ Mompelde ze en zette gelijk de achtervolging in. Het hert kreeg een steeds minder grote voorsprong tot ze zij aan zij rende. Het hert gaf niet op maar zij ook niet. Aaliyah wierp haar achterbenen omhoog en duwde het hertje iets waardoor het moest stoppen. Hardop lachend stopte ze en draaide ze zich om naar het teleurgestelde hert. ’Yo Eyes. Niet zo down. Downiepownie. Zometeen noem ik je Deamon hoor. Die is ook zo snel op zijn teentjes getrapt.’ Pestte ze. Ze hief haar staart en drukte haar neus tegen het gewei van Eyes waardoor de zijn kop moest kantelen. ’Aaliyah en Eyes.’ Hoorde ze zachtjes uit zijn mond. Ze gaf hem een box met haar neus. ’Ja. En dat blijft het voor altijd.’ Fluisterde ze in zijn oor. Daarna liep ze rustig vooruit. Eyes volgde haar rustig. Af en toe stootte hij plagend met zijn lange gewei tegen haar kont aan. Aaliyah had haar oren gespitst en hoorde hoe een ander paard op haar pad stond. Of zij op de zijne. Een hele sterke geur van de Dénali kwam met het dier mee. Waarschijnlijk een hoge rang. Whieee. Altijd cool. Ze vervolgde haar pad rustig sjokkend tot ze het onbekende tegenkwam. Ze stond stil voor zijn neus. De hare was nog niet tien centimeter van de zijne. Ze herkende het paard wel. Sultan. Leider van de goede kudde. ’Yo Sultan. Hoeist? Met mij gaat alles heel goed. Zeges. Hoe staan de zaken ervoor in de Dénali.’ Haar gezicht stond zo’n beetje zo; .