DE LENTEE IS BEGONNENNNNN ~ JIPPPIE JEEHH ~ Buster

Haar hoofd ontflofte zowat, ze had hem in haar hoofd. Alle leuke beelden, van hem. Ze kon niet meer zonder. Maar ze moest, ze wilde geen Player. hij moest verroten. Best gewoon morsdood zijn. Alsjeblief, wie kan hem weerstaan. Als ze voor hem stond om het te moorden, zou het haar niet lukken. Ze snifte bij de gedachten. Ze kon hem echt niet vergeten. Ze moest. Maar kon het niet. Ze kon het gewoon niet. Niemand kon haar bevelen het hem te vergeten. Nouja, dat kunnen ze wel maar ze zou niet eens luisteren. Noch moeite doen. Ze zuchte diep. Haar passen waren traag en die hielden op. Ineens. Midden in Nergens-Land. Haar oren naar voren. En haar neusgaten weid open. Toen ze de onbekende bekende geur rook. Nee, nee, nee. Dat kon niet. Hij. Buster.. Haar ogen gingen meteen mee met haar oren. Haar hele hoofd draaide mee. Het was..Hij.. Ze werd lichtjes misselijk. Ze kreeg niks uit haar keel geduwd. Ze..ze.. Ging zowat dood precies. Wat moest ze nu in hemelsnaam doen? Haar hele wereld stond gewoon stil.

Fluwt ~ Buster

Plop kon niet meer ademen. Precies. Ze stikte zowat en stond helemaal stil. Enkel haar buik ging heel snel op en laag. Door haar ademhaling die echt snel begon te gaan. Ze had niks, nou, ze kon niks. Niks zeggen. En niet bewegen. Haar oren naar voor en een ijskoude blik in haar ogen. Haar hoeven op te grond. Totaal niet onspant. Zodat ze niet omviel van verbazing. Ofzo. Ze kon niks anders. Misschien kon ze wegspringen. Nee, dat zelfs niet. Ze kon iks bewegen gewoon. Ze kon haar mond niet opendoen om iets te zeggen. En wat dan nog? Wat zou ze moeten zegen. Ze keek naar Buster. Die nu at. Dus niet naar haar keek. Ze begon net te onspannen toen..Buster weer keek naar haar. Toen stond ze weer stil. Ineens deed ze met heel veel moeite haar hoofd omlaag. Nar de spretjes. Ze had totaal een honger. Enkel pijn. Dus begon ze toch te eten.

Ze keek op maar toen ze Buster ineens dichter zag ging weer ineens haar hoofd omlaag. Ze had een bange blik in haar oogjes. "Hoi" zei de hengst beschaamd. "Hai" zei ze zacht.Heel zacht. "Ik snap echt niet waarom je boos bent... ik heb niks fout gedaan toch?" vroeg hij nu voorzichtig. Meteen wou ze uitroepen dat hij dat toch moest weten. Maar ze zei zacht "Ik zag je, met die ene merie. Je bent een player.." daarna was ze haar hoeven aan het bestuuderen. Ze durfde niet eens naar hem te kijken. Zielepoot zei ze tegen haar eigen. Ze keek beschaamd naar de hoeven van Buster. En nu naar zijn borst. Verder durfde ze nie. Kon ze niet..

Plop luisterde naar de woorden van buster;"Ik Play echt niet, ik weet niet met wie je me hebt gezien maar alle kleine pony's hier zijn gewoon mijn vrienden, Jij bent de enige waar ik echt iets voor voel" voordat Plop iets zei, luisterde ze verder; "Plop, ik hou echt heel veel van je, met wie heb je me dan gezien?" daarna zuchte ze. misschien was het echt zo. "Een andere kleine pony, meer weet ik niet meer. Bruin? licht bruin?" Zei ze wat luider. Nu werd ze onzeker. Onzeker omdat het misschien inderdaad niet was.. Maar het is nu vreemd. Hij was goed en zij slecht "Maar ik ben slecht geworden. Normaal mag ik niet bij goede zijn.Ik hou ook ech nog van je" zei ze weer zachter. Zij duwde haar warme neus in zijn manen en zei "Maar Deina, als ze me ziet, ze vermoord me. Deina is mijn kuddeleidster. Ze bestaat enkel uit slechtheid. Ze kent geen emoties. Ze zou me vermorden.." Nu wist ze het ook niet..

Buster keek de kleine shetland merrie aan. "Je laat Deina toch niet in ons pad staan? Ze kan doen wat ze wil maar ik zou je altijd blijven volgen Plop" Zei hij terwijl hij zijn neus tegen haar neus aan plaatste. "Zonder jou kan ik echt niet leven, jij Bent mijn leven" Zuchtte hij Even keek hij naar onderen. Het was Jammer dat Plop Slecht was geworden maar je kon zo zien dat er nog altijd liefde in haar zat. "Niemand kan jou vervangen je bent speciaal" Met twinkelende oogjes keek hij recht in Plops ogen.

-kortt

Plop luisterde"Je laat Deina toch niet in ons pad staan? Ze kan doen wat ze wil maar ik zoecht u je altijd blijven volgen Plop. Zonder jou kan ik echt niet leven, jij Bent mijn leven. Niemand kan jou vervangen je bent speciaal" Hij was zo schattig. Misschien een geheime liefde.. Zo romantisch. "Geheime liefde misschien?" zei ze. "Ik hou echt zoveel van je, je bent het speciaalste ponytje dat ik ken.." zei ze. ze duwde haar neus tegen de zijne. en ze keek hem in de ogen "Niemand mag dit weten." zei ze toen zacht. pijtig maar het was zo. Ze had nu alles. Hem. Een kudde. En een paar vrienden..

"Geheim" grinnekte Buster. Ze knikkte dankbaar "Deina kan de pot op, En als ze erachter komt vlucht je gewoon, gaan we ons samen ergens settelen" begon hij weer. Ze vond het zelf iets anders maar hij had gelijk. "Word je nooit meer boos?" vroeg hij echt enorm lief. Ze zei zacht "Nee, nooit meer. Ik hou veel te veel van je" Wat was hij toch lief. "Deina komt er nooit achter, niemand." Zei ze dan grinnekend. Ze glimlachte schattig naar hem. Daarna knikte ze bij zijn volgende woorden."Zullen we een stukje gaan wandelen?" Ze liepen verder. Naast elkaar..

"Zouden we ooit aan veulens kunnen beginnen? of als je drachtig word wat ga je dan zeggen tegen Deina? ze zou vast vragen waar dat vandaan komt?" zei hij betreurd. Er verscheen een groote valse grimas op haar gezicht. Ze zei "Gedekt door een player, Deina" zei ze zo dat het leek dat het tegen Deina zelf was. "Daarna heb ik hem vermoord" grinnekte ze. Nou ze was nu eenmaal slecht. "moest ze het vragen" zei ze toen zachter. Ze duwde weer haar neus even tegen de zijne. Daarna liepen ze verder. Ze was slecht maar ze had nog wel emoties.. Ze keek naar Buster. Hij was zo schattig!

"Ja, misschien is dat wel het beste om het zo te zeggen" Zei buster grinnekend. Plop glimlachtte. Ze was totaal in love. Maar toch bleef het vreemd. Het was zo raar om op een goedje verliefd te zijn. Maar ze wist dat zonder hem leven geen leven was. Buster zei weer" Kleine boefjes worden het als het zo ver mag komen" Ze grinnekte, en keek in zijn verliefde oogjes. Toch bleef het vreemd voelen, als iemand anders erachter kwam. Wat dan? Haar hele reputatie om zeep. Niemand die haar nog geloofde. Enkel Buster. Nou, eigenlij klonk dat niet zo erg, of wel? Plop grinnekte. Nee helemaal niet. Waarvoor was ze toch bang? Ineens begon Buster te galoppeeren en zei "Kom dan" Ze volgde hem al snel. Eerst was hij lastig intehalen. Maar toen ze echt begon in Rengalop was ze al voor hem

"Ik krijg je wel" gilde Buster haar toe, waardoor haar passen hoger en sneller gingen. Ze maakte even een klein boksprongetje. Ineens hoorde ze gegil van achter:"WACHT!" Ze keek even achterom. Buster. Een klein grijnsje verscheen om haar mond toen ze zag dat hij weer galopeerde, dus deed ze nog iets snel. Tot hij achter haar galopeerde. Toen ging ze weer sneler en luisterde ze naar de woorden van de kleine hengst"Ghehehe ik was even buiten adem hoor" Dezelfde glimlach verschee op haar gezicht. En hield ze halt, tot de hengst naast haar kon staan. Toen duwde ze haar hoofd tegen de zijne. "Zo snel krijg je me niet" zei ze plagend. Ze had een lagende blik in haar ogen, maar ook een verliefde..

"Slecht hoo echt slecht" zei hij lachend. En ook "Je bent echt snel hoor!" Ze glimlachte, dat wist ze al.. Ze had vroeger veel geoefend. Ze vond rennen in het wild super geweldig leuk. Altijd al. Daardoor had ze ook een betere conditië. Ineens schrok ze uit haar gedachten. Buster zei iets "Zou je ook eens moeten doen, schatje" eerst wist ze niet wat. Maar nu zag ze hoe vuil buster was. Dus wist ze het meteen. Meteen volgde ze zijn voorbeeld en begon ze te rollen. Toen ze weer opstond zei ze "Gedaan, schatie" ze glimlachtte en duwde haar neus in zijn maantjes