Training - Niet-leden #

Haar donkere ogen openden zich terwijl de witte merrie boven op de ash valley stond. Haar blik gleed over de omgeving heen terwijl ze afwachtte. Ze had een groot plan bedacht om nog een aantal leden aan te trekken. Het was tijd voor de grote training voor paarden die nog geen lid waren van de Horcrux kudde. Ze grijnsde breed bij die gedachte en sloot heel even haar ogen. De witte merrie sloeg met haar staart heen en weer terwijl ze nadacht over de training. Het zou een bewijs zijn voor paarden om lid te mogen worden. Hier zouden ze zich tonen voor haar en hopen op een plaats in de kudde. Ze zouden nog wel wat leden aantrekken. Deina snoof kort en sloeg met haar hoef op de harde grond. Het was hier hoog en zo zou ze de paarden van ver al zien aankomen. Ze was nieuwsgierig hoeveel paarden bijeen zouden komen om een plek in haar kudde te kunnen krijgen. Ze kon nog wel wat leden gebruiken. Ze zouden nog wraak kunnen krijgen van iemand. Deina snoof de heerlijke doodse geuren op die nog steeds afkomstig waren van de grote oorlog die zij bedacht had. Ze had de vosse merrie Mischa uitgedaagt en ze hadden gewonnen. Mischa was dood.
Deina drukte haar oren stevig in haar nek terwijl ze strak voor haar uitkeek. Ze gooide na een paar minuten haar hoofd de lucht in en sloeg een luide hinnik naar de onbekende paarden. Alleen slechte paarden die lid wilden worden mochten hier komen. Dat hoorde je ook als je naar deze harde hinnik zou luisteren. Ze landde op de harde grond en sloeg met haar staart heen en weer. Haar donkere ogen richtte ze strak op de omgeving voor haar neus die ook onder haar lag. Ze wachtte op de leden die mee zouden doen aan de training.

Dit is onze training voor niet leden. Hier kan jij je aanmelden voor de kudde en je daarna bewijzen.
Welkom ~

De jonge hengst hoorde van ver een hinnik en hij spitste zijn oren, het was voor Horcrux, de kudde waar hij zich bij wou voegen. Een ijzige glimlach verscheen even op zijn gezicht, daarna weer de kille blik. Warrior hoefte niet lang te twijfelen en ging er meteen in volle galop vandoor, zijn hoeven kletterden tegen de ondergrond en Warrior snoof de geur van bloed en oorlog op. De beste geur die er bestond, dood en verderf, Warrior's beste vrienden. Paarden doden had hij al gedaan, vaak werd het niet gewaardeerd door zijn omgeving, maar in zijn omgeving vond hij geen zogehete "slechte" paarden. Hij vond de naam "slecht" eigenlijk maar dom, het klonk alsof het een stelletje slappe ongetrainde paarden waren. Als hij iets niet wou zijn was het slap, dus trainen was iets wat hij vaak deed. Hij oefende op paarden die hem niet aanstonden, Warrior zag een silhouette van een merrie opdoemen. Dat was de leidster van de kudde, heel duidelijk. Hij had geluk dat hij zo dichtbij was, zo te zien waren er nog geen andere paarden op het gehinnik van de leidster afgekomen. Warrior's galop ging over in draf en zijn draf ging over in een elegante stap, hij stopte voor de merrie. "Ik meld me voor Horcrux" Een kille glimlach verscheen op zijn gezicht en hij stond er nog steeds sierlijk bij. "Wat is de bedoeling? Wat moet ik doen?" Warrior had zin in een koud klusje, maar of de merrie hem dat liet doen was nog maar de vraag..

Haar donkere ogen schoten opnieuw van links naar rechts. Ze zocht naar de eerste paarden die bij de kudde zouden gaan komen. Geuren drongen haar neus binnen en leken zich snel te verspreiden. Dat betekende dat ze op komst waren. De witte merrie hief haar hoofd hoog de lucht in en sloeg een keer met haar smalle staart heen en weer. Het kletste op haar achterhand als een zweep. De merrie draaide haar ene oor opzij en de andere lag nog steeds in rust naar achteren gericht. Ze snoof nogmaals en geuren kwamen al snel haar neusgaten binnen geduwd. Ze richtte haar blik strak naar voren en merkte een wit paard dat vanuit de verte aangegaloppeerd kwam. De geur vertelde dat het duidelijk een hengst was, onbekend. Deina schudde met haar hoofd en bleef rustig staan. Na een tijd kwam een tweede schim van ver weg. Ze zette haar lichaam in beweging en liep de vulkaan af. Ze richtte haar even niet tot de twee hengsten, maar volledig op de afdaling. Het duurde even, maar de twee moesten maar geduld hebben. Deina stapte in hun richting en zodra ze helemaal beneden was stopte ze. Haar donkere ogen naar de schimmen gericht die steeds dichterbij kwamen. De witte hengst die ze als eerste had opgemerkt was eerst. Hij vertelde haar meteen dat hij zich meldde voor de kudde. De witte merrie knikte kortaf. Hij vroeg ook wat de bedoeling was en wat hij kon doen. De merrie sloeg met haar hoef op de grond dat hij even moest zwijgen. De grijze hengst kwam later ook dichterbij, maar zei niets. De hengst stopte bij haar, maar werd geërgerd door een kraai en stoof erop af. Deina negeerde de jonge hengst en richtte haar op het doel van deze dag. "Ik ben Deina, leidster van de Horcrux zoals jullie weten. Ik heb gehinnikt om een test af te leggen voor niet leden. Hier kan jij je bewijzen voor de kudde. De opdracht is niet moeilijk. Vecht en laat zien wat je kan. Misschien komen er nog paarden, maar jullie zijn tot nu toe de enigen." Kalm en zonder enige emotie sprak ze tot de twee jonge hengsten. Ze waren nog geen vijf jaar oud en dat was goed. Het zouden geweldige krijgers kunnen worden. Deina snoof even en sloeg met haar staart heen en weer. "Maar, voor jullie starten. Vertel me jullie naam." Ze liet haar blik over beide paarden heenglijden. Ze schudde met haar lange manen en keek ze strak aan. Wachtend op hun antwoord.

Warrior moest moeite doen niet heel vals te gaan lachen terwijl hij dacht aan het plan van Anaïs, hij zat in het complot, maar niemand behalve Anaïs wist hiervan. En zijn gezicht bleef kil en emotieloos, want dat was de bedoeling, niemand mocht doorkrijgen wat ze van plan waren. "Ik ben Deina, leidster van de Horcrux zoals jullie weten. Ik heb gehinnikt om de test af te leggen voor de niet-leden. Hierin kan jij je bewijzen voor de kudde. De opdracht is niet moeilijk. Vecht en laat zien wat je kan. Misschin komen er nog andere paarden, maar jullie zijn tot nu toe de enigen." Vechten, daar was Warrior wel goed in voor zijn leeftijd, hij kon beter worden, maar voor zijn leeftijd waren zijn vecht-skills wel hoog. Hoog genoeg voor deze kudde, dat zeker. "Maar, voor jullie starten. Vertel me jullie naam." Warrior maakte een sierlijke stap naar voren, richting Deina. "Mijn naam is Warrior" Hij grijnsde en stapte terug, nog een paar maandjes wachten en dan was het tijd voor het complot van Anaïs en hij, en niemand wist er nog iets van. Hij had zin om te vechten, dat vond hij erg vermakelijk. De hengst naast hem was ouder dan hem en waarschijnlijk ook ervarener, maar dat maakte Warrior niet uit. Hij zou gewoon zijn best doen en Deina zou wel zien dat hij jonger was dan de hengst, Warrior was jong, maar sterk voor zijn leeftijd, hij moest doortrainen, in de loop van de jaren sterker worden, en dan zou hij sterker zijn dan de hengst naast hem ooit zou worden.