Has the dessert always been pink?

Een benauwde hitte overviel Fether terwijl ze door de woestijn liep. Hoe koud het ook in de andere gebieden was, in de woestijn was het altijd heet. Te heet naar Fethers zin. Op haar vacht waren grotten plekken van zweet te vinden. En dat terwijl ze alleen maar aan het stappen was. Ze kon niet zo goed tegen deze hitte. Ze hield wel van warm weer, maar het werd haar nogal snel te warm. Toen ze een boompje passeerde besloot ze om even in de schaduw van het boompje stil te blijven staan. Al snel merkte ze dat het niet zoveel uitmaakte of ze nou in de schaduw stond of niet. Ze besloot om maar weer verder te stappen, des te eerder ze dit klote gebied uit was! Ineens schoot er een steek door haar hoofd. Alsof iemand een mes door haar hoofd heen stak. De steek was al heel vlug weer weg, maar werd opgevolgd door een licht gevoel in haar hoofd. Shit. Dat was de hitte die naar haar hoofd begonnen stijgen, bedacht Fether zich. Ze moest nu snel of water, of een weg zodat ze hier weg kon vinden. Na een paar minuten begonnen haar passen steeds ongecoördineerder te worden. Vage beelden begonnen door haar hoofd te flitsen. Eerst waren het nog vage onherkenbare schimmen die in haar hoofd verschenen, maar al snel begonnen de schimmen steeds scherper te worden. De schimmen waren een soort paarden met een creepy clown-face. Enge clowns lachen zoals je in horror films altijd hoort schoten door haar hoofd. Waren deze beesten nou echt? Ze wist dat je in de woestijn kon gaan hallucineren maar ze zagen er zo echt uit. "zijn jullie echt?" klonk Fethers stem aarzelend. "maar natuurlijk zijn wij echt! Wat denkt je dan?!" antwoordde een van de clowns al bijna voordat ze haar zin uitgesproken had. Alsof hij al wist wat ze ging zeggen. Wantrouwend keek Fether de clowns aan. Met een snelle pas liep Fether weg van de clowns. Als een soort geest figuren zweefden de clowns met haar mee. "laat me met rust!" riep Fether fel. De clowns antwoorden deze keer niet, maar bleven haar alleen maar griezelig aanstaren. Fether verhoogde haar tempo nog iets, waardoor ze nog net niet draafde. En weer bleven de clowns met haar mee zweven. "ga weg! Laat me alleen!" Riep Fether uit. Ze maakte een soepele overgang naar galop. De clowns zweefden opnieuw met haar mee. Paniekerig ging ze nog sneller. Wazige vlekken verschenen overal om haar heen. Ook allerlei kleuren vormden zich rond Fether. "ga we...." waren Fethers woorden voordat ze ineens instortte. Het enige wat nu in haar gezichtsveld zichtbaar was was zand. Sinds wanneer was het zand in de woestijn roze vroeg Fether zich ineens af. Of was het nou groen? Nee het was toch roze. Nee, het was roze met groene stippen. Dat was Fether eigenlijk nog nooit eerder opgevallen. Apart. He, er zaten ook nog oranje strepen tussendoor! Of waren het nou vlekken?

-wie komt Fether van haar waanzin verlossen?

Met haar ogen neer geslagen liep ze rond. Het was warm. Veel te warm. Gelukkig had ze net wat gedronken maar wat ze had gedronken was niet veel. Met slappe stappen liep ze verder. Ze probeerde er het best van te maken. Maar dat was moeilijk. Ze begon zich een beetje futloos te voelen. Maar lang niet genoeg om te stoppen. In de verte zag ze een schim. Ze liep wat sneller. Maar ze bleef zo stil mogelijk. Want je weet niet wat voor paard het is. Ze wou hallo zeggen maar ze hield zich in. Nee nu nog niet. Ze bleef een stuk of vijf meter achter het paard. En zorgde er voor dat het paard haar niet opmerkte. De futloosheid nam toe. Maar ze moet en zou door gaan. Ze hoorde het paard wat zeggen en ze liep dus dichter naar het paard toe. Ze hoorde haar iets zeggen over of iemand echt was. En dat ze haar met rust moesten laten. Ze wou dichter bij het paard komen. Maar het paard zelf ging sneller lopen. Ze ging draven en zelf galopperen. Voor de zekerheid ging Wild Fire er achteraan want ze vertrouwde het niet. Ze moest en zou er achter komen wat hier aan de hand was. En opeens stortte ze in. Ze schrok en deisde achteruit. Was het paard eerst dan aan het hallucineren? Nu liep ze dichter naar het paard toe. Ze probeerde haar wakker te maken. Maar het ging moeilijk. Met haar neus duwde ze tegen haar aan. Weinig reactie. Ze dacht diep na. Hoe zou je zo iemand goed uit zijn hallucinatie krijgen? Ze ging liggen en probeerde de merrie aan het praten te krijgen. Dus ze begon met de woorden ,, Hoi, gaat alles goed?''. Een windvlaag begon op te zetten. De wind kwam uit het Oosten dus ze ging aan de Oosterkant van het paard liggen zo dat de merrie geen last had van de wind en het zand. Want dat zou het alleen maar erger maken.

"Hoi, gaat alles goed?" klonk er ineens. Fether schrok zich dood. Haar ogen werden groot van schrik. "ik zei je toch om weg te gaan!!" schreeuwde Fether kwaad. Haar ogen speurden paniekerig het roze zand met groene stippen en oranje strepen af. Geschrokken merkte ze dat ze niemand zag. Haar ogen speurden opnieuw rond. Deze keer zag ze wel iemand op het roze zand staan. Het was een grote tinkermerrie. De merrie ging naast haar liggen, en hield zo de wind tegen. "Heej!" Riep Fether boos. "Nu kan ik dat aparte z.." haar stem stotterde even. "Zand... Niet meer zien." ze sprak alsof ze hartstikke dronken was. Vreemd. Voor zover ze wist was er nergens in DH alcoholische drank te koop. Maar ze wist ook niet dat het zand van de woestijn roze met groene vlekken en oranje strepen was. Zo merkte je maar weer dat je zelfs als 5 jarige nog 2 helemaal nieuwe dingen bij kon leren op een dag. "hebben de clow.... De clowns jou net ook lsti... Lastig gevallen?" bracht Fether half stotteren uit.

Een beetje beledigd keek Wild Fire de merrie aan. Sorry hoor dacht ze ik wil je alleen helpen. En daarna riep ze dat ze het 'aparte' zand wou zien. Oke dacht ze deze merrie is echt aan het hallicuneren. Wild Fire keek haar met verbazing aan. ,, Er zijn hier geen clowns. Vertrouw me. Ik ben Wild Fire. Maar is er iets met het zand dat je het graag wil zien?''. De wind werd sterker. Met moeite bleef ze liggen ze moest de merrie helpen ze kon niet anders. Maar hoe kon ze zo snel aan water komen? Of haar hier weg krijgen? Misschien kan ze haar mee krijgen op haar rug. Of haar ondersteunen bij het lopen. Mmm klinkt goed maar de merrie moet eerst weten dat ze komt om haar te helpen. En dat gaat knap lastig worden. Toen de wind begon te zakken. Kreeg ze het zelf bloed heet. Nu moest ze echt opschieten anders begint ze dadelijk ook. Ze keek de merrie aan. Wachtend op antwoord..