Ratatouille. Een Frans gerecht, het stond synoniem voor een dier dat levend rondliep in dit gebied. Een eenvoudig, donkerbruin paard, niet gediend van betweterige beesten, niet gediend van ongewoon gedonder. Wees maar recht door zee, dan komt alles op zijn pootjes terecht. Ratatouille bewoog lomp zijn benen, sloeg met zijn staart op zijn flanken om de vliegen weg te jagen en sjokte verder, in een traag tempo.
Zijn zusje Visual en zijn twee broers moesten hier ergens rondhangen, maar Ratatouille had geen zin om ze nu al op te zoeken. Toegegeven: Hij had ze gemist, maar verwachtte niet dat ze hem het kwalijk zouden nemen als hij zijn kop niet direct zou laten zien. Ratatouille zou het nooit of te nimmer tegen hen zeggen, maar hij was dol op hen, ondanks de eeuwige discussies om niets die ze constant hadden. Hij zou voor ze door het vuur springen, maar dat liet hij nooit merken wanneer hij daadwerkelijk bij hen was. Nee, dan was hij de droogkloot en 's werelds grootste brombeer. Ratatouille had zichzelf al tijden geleden afgeleerd zich er ook maar iets van aan te trekken en negeerde de meeste hatelijke opmerkingen over zijn humeur dan ook. Of hij wierp vliegensvlug een sarcastische opmerking tegen, maar dat was enkel wanneer hij er de moeite voor wilde nemen.
Ratatouille werd uit zijn gedachten getrokken toen hij bijna over een steen struikelde.
'Wie legt die dingen hier dan ook neer?' mompelde hij ietwat geïrriteerd voor hij zijn poten weer onder zijn lijf zette en traag verder liep. De begroeiing begon hier dichter te worden en nu moest Ratatouille daadwerkelijk uit gaan kijken waar hij zijn lompe benen neerzette en waar hij liep. Veel trek had hij er niet in, maar het water ruisde vanuit de verte en hij kon de zoete smaak van het water al bijna op zijn tong proeven. Uiteindelijk liep hij verder en stond voor de rivier, waarin het kostbare, azuurblauwe water met een klein vaartje door heen stroomde. Ratatouille boog zijn kop en liet het water langzaam zijn bek inlopen. Hij likte de druppels die uit zijn mond vielen behendig weer naar binnen en kwam tot de conclusie dat dit water zoeter smaakte dan menig ander van wat hij had geproefd, maar dat zei weinig: Zoveel had hij nog niet gezien van de wereld. Ratatouille was voornamelijk een huismus die niet van verandering hield. Sterker nog: Hij had er een gruwelijke hekel aan.
Zijn zusje Visual en zijn twee broers moesten hier ergens rondhangen, maar Ratatouille had geen zin om ze nu al op te zoeken. Toegegeven: Hij had ze gemist, maar verwachtte niet dat ze hem het kwalijk zouden nemen als hij zijn kop niet direct zou laten zien. Ratatouille zou het nooit of te nimmer tegen hen zeggen, maar hij was dol op hen, ondanks de eeuwige discussies om niets die ze constant hadden. Hij zou voor ze door het vuur springen, maar dat liet hij nooit merken wanneer hij daadwerkelijk bij hen was. Nee, dan was hij de droogkloot en 's werelds grootste brombeer. Ratatouille had zichzelf al tijden geleden afgeleerd zich er ook maar iets van aan te trekken en negeerde de meeste hatelijke opmerkingen over zijn humeur dan ook. Of hij wierp vliegensvlug een sarcastische opmerking tegen, maar dat was enkel wanneer hij er de moeite voor wilde nemen.
Ratatouille werd uit zijn gedachten getrokken toen hij bijna over een steen struikelde.
'Wie legt die dingen hier dan ook neer?' mompelde hij ietwat geïrriteerd voor hij zijn poten weer onder zijn lijf zette en traag verder liep. De begroeiing begon hier dichter te worden en nu moest Ratatouille daadwerkelijk uit gaan kijken waar hij zijn lompe benen neerzette en waar hij liep. Veel trek had hij er niet in, maar het water ruisde vanuit de verte en hij kon de zoete smaak van het water al bijna op zijn tong proeven. Uiteindelijk liep hij verder en stond voor de rivier, waarin het kostbare, azuurblauwe water met een klein vaartje door heen stroomde. Ratatouille boog zijn kop en liet het water langzaam zijn bek inlopen. Hij likte de druppels die uit zijn mond vielen behendig weer naar binnen en kwam tot de conclusie dat dit water zoeter smaakte dan menig ander van wat hij had geproefd, maar dat zei weinig: Zoveel had hij nog niet gezien van de wereld. Ratatouille was voornamelijk een huismus die niet van verandering hield. Sterker nog: Hij had er een gruwelijke hekel aan.