YOU!

Zijn zwarte lichaam draaide rond, waardoor zijn staart achter hem aanvloog als een zwijgend takje aan een grote boom. De bomen omringde hem, waardoor hij zich lichtelijk ingesloten voelde. De natuur was een van de fascinerende dingen in het leven; het liet hem zijn zorgen vergeten. Hij had genoeg zorgen; de liefde, zijn familie, zijn geliefde. Utopia, niet te vergeten. Maar op een of andere manier leken deze grijze bomen het hem doen vergeten, eveneens als het zilveren water. Het zag er prachtig uit; de zon, het water en de bomen. En daar stond hij dan, als een gek rondjes te draaien. Hij lachte even, stopte met rondjes te draaien en sjokte vervolgens verder door het pad omringt met de grijze bomen. Zijn achterwerk bewoog ritmisch mee, zijn zwarte hoeven groeven zich diep in de ondergrond. Wiegend sleepte hij zijn hoofd mee, alsof het stuk lichaamsdeel meerdere kilo´s woog. Ach, hij was gewoon lui vandaag, dat was alles.

Een hinnik. Painted's oren schoten naar voren, luisterde zo geconcentreerd mogelijk. Ja, een hinnik. Naar hem. Vrolijk draafde hij aan; opeens was zijn luie gevoel totaal verdwenen. Hij richtte zich op de plek waar het vandaan kwam, bracht zijn lichaam daar heen. Algauw rook hij de geur van een paard, wat hem nog sneller liet draven. Langzaam zag hij een zwarte stip verschijnen, die algauw veranderde in een zwart paard. ’Goedendag’ sprak hij terwijl hij voorzichtig tot stilstand kwam. ’Painted Black, aangenaam’ Hij knikte even vriendelijk, vervolgde; ’Ik neem aan dat je lid wilt worden van Utopia?’ Even liet hij zijn blik over de merrie glijden; onbekend. Ach, ook onbekend paarden waren toegestaan, dat zou DUS immers alleen maar leuker maken. Ja, DUS was weer eens een geslaagd project, had hij nu al enkele aanmeldingen binnen gekregen. Hij moest toegeven; als hij het niet zelf georganiseerd had, had hij gewoon weg mee gedaan!