- Spoiler:
Stapvoets.
Tip-tap, tip-tap..
Nog een paar stappen. Even draven? Nee, daar kwam niets van. Moe, voldaan, maar tegelijk nerveus, bang. Bang voor de verandering. Alles nieuw, nouja, oud nieuw. Het rook nieuw, het voelde nieuw, het leek nieuw. Maar toch oud vertrouwd. Raar, gek, bizar. Hoofdschuddend. Briesend. Laatste stapjes. Sjokkend. Nog maar een keer zuchten. Hier dan? Nee, daar, daar verderop. Laatste 500 meter.
Sjok, sjok…
Denkend, krakende hersenen. Dit was niets. Kijkend, snuivend, analyserend. Wat was dat hier?
Na die laatste 5 minuten, zakte een grote appaloosa hengst door zijn voeten. Eindelijk kon hij vertellen dat hij dan weer in DreamHorses geweest was. Bijna een jaar geleden. Hij kon het zich nog zo goed herinneren. Iedereen had hem verteld over dat mooie paarden land, tegelijk was hij ook gewaarschuwd, dat je als buitenstaander flink wat kuddes over je heen kreeg. Door oude bekenden werd hij getipt, zelf bij een kudde te gaan. Nee, hoe kwamen ze daar bij? Hij bij een kudde? Alsjeblieft zeg!
Al na een paar weken in DreamHorses had hij spijt gekregen. Had hij maar geluisterd! Hij werd achtervolgt, opgejaagd en half afgemaakt. Tja, een goedzakje was hij niet en weglopen was dan ook geen optie. Maar daardoor kreeg hij wel flink op zijn dak. Hij vertrok al snel naar een plek waar hij veilig was, het land van de goedzakjes. Hier kon hij op adem komen. Het beviel hem daar prima, tot hij door kreeg dat hij daar niet welkom was. Niet veel later maakte hij de keuze om te vertrekken, terug naar de wildernis buiten DreamHorses.
En nu, tja, nu zoals je raad was deze meneer weer terug. Hij moest DreamHorses nog weer een keer zien. Hij miste het. De mooie gebieden, het water, de lucht. Hij miste zelfs de paarden. Zuchtend lag de hengst zijn neus in het zand. Hij keek uit over de woeste zee, met hoge golven. Die goeie oude tijd, dacht hij, terwijl hij zich herinnerde hoe hij hier had getraind. Door het rulle zand stuiven, met wind, zon of regen. Elke week 1 keer. Ook kwam de gedachte weer te boven, dat hij ook hier achterna werd gezeten. Met die grote zwarte hengst, oeh, daar had hij ruzie mee gekregen. Gelukkig was het strand zijn vakgebied geweest en kon hij snel genoeg ontkomen.
De grote appaloosa hengst was ZipCode genaamd. Hij was nu 5 jaar oud. Bijna bejaard, tenminste zo voelde het. Zijn lippen krulden zich sierlijk tot een lach, denkend aan zijn vrienden van vroeger. Buiten DreamHorses was hij altijd samen geweest met zijn zus, tot het fout ging. Daar praatte hij niet meer over. Hij had veel steun gekregen van de kudde waar hij in zat, zijn vrienden. Ach, die gekke beesten die hem altijd Zipper de Ripper noemden. Vooral bij merries in de buurt, zeiden ze dan tegen anderen. Ach, alsof hij ooit iemand kwaad zou doen? Nog geen vlieg. Tot hij terugdacht aan zijn zus, zijn prachtige mooie merrie zus en de toekomst de ze voor zich had toen ze 2 waren. De krul verdween van zijn lippen en hij keek nors en verdrietig naar de zandkorrels voor zijn neus. Snel verdrong hij de gedachte aan haar. Zij was immers niet meer op deze paarden wereld.. Maar toch noemde iedereen deze hengst een JackAss. Hij glimlachte alweer. Tja, logisch ; dacht hij. Hij kon flink brutaal, agressief, oneerlijk, onvriendelijk, arrogant, eigenwijs zijn. Zomaar uit het niets, met z’n grote mond..
Met een ruk werd hij uit gedachten gehaald. Daar, ja, daar in de verte! Een schim verscheen op zijn netvlies..
(open voor iedereen :) )