New Country

Bergen staken voor hem uit. De lucht was betrokken, donker. Enkel de maan wist een paar keer door het wolkendek te breken. Dikke druppels regen vielen op de bergen neer, wind deed de struikjes schudden. Enkele bomen schudden mee. Rotsen vielen van de berg.

Max' hals bloedde, hij mistte een pluk manen en ook de rest van zijn lichaam zag er niet heel goed uit. Hij was met een gevecht uit zijn eigen land vertrokken. Hij was de kudde uit gezet. Hij was verbannen. Hij was een Banneling. Max ogen keken over de bergen. Als berber zijnde was hij hier natuurlijk op zijn plaats, niemand kon zo goed over de bergen komen als hij. In een snelle draf snelde hij naar het hoogste punt van de berg. Hier kon hij het hele land het best overzien. Althans, dat was zijn idee. De regen maakte het donker, de nacht maakte het donker. Verder dan sneeuw zag hij niet. Hij voelde zijn maag knorren en zijn benen trillen. hij was moe, had het koud, had honger. Was ziek, als het even tegenzat.

Ookal was het zomer, wanneer het donker werd draaide vaak alles om. Wat deugd deed, om die regen op je bezwete lichaam te krijgen. Cillian schuude zijn hoofd zacht en ging over in een galoppasje. Even sloot ook hij zijn ogen. Lekker galoperend door de regen terwijl zijn manen meegingen met de wint. Toen hij zijn ogen open deed was alles donkerder dan in zijn verbeelding.
Hij ging over in draf. Waarom maakte het donkere gevoel hem droevig? Hij was net zo blij maar als het donker was... Dan leek de wereld zo triest.. Gevuld met trieste paarden. Een zucht verliet zijn mond. Hij keek omhoog, een grote berg met iets zwart op? Cillian begon aan de weg naarboven. Toen hij eenmaal boven was zag hij meteen wat het zwart was. Een paard. "Hallo. Aangenaam, Cillian is de naam. Zeg maar Cil" zei hij met een redelijk zoete stem. Hij was duidelijk nog niet klaar; "Wat is u naam als ik het vragen mag? Of moet ik je gewoon zwart paard noemen?" glimlachtte hij. "Ben je hier nieuw?" vroeg hij. "Ik heb je namelijk nog nooit gezien. Maar achja ik ben ook een tijd verdwenen dus misschien ben je ook een oud bewoner van Dreamhorses." Ratelde hij verder. Wat zei hij toch altijd vet veel... "Sawry, ik praat veel. Ik kan nooit stoppen ea? Gelukkig heb ik geen spraakprobleem wat dat zou dan heel akward zijn he? Och, daar ging ik weer.. Sawry" floepte hij er in een hap uit. Zwijg Cillian, zwijg.

Max hoorde aan paard aankomen. Hij draaide zich om in de richting van het geluid en zag een vosse hengst aankomen. Hij hield voor hem halt. "Hallo. Aangenaam, Cillian is de naam. Zeg maar Cil" zei de hengst. "Mijn naam is Max, ook aangenaam." Max liet zijn ogen over het paard gaan. Het was duidelijk dat de hengst een stuk ouder was dan hij. "Ben je hier nieuw?" vroeg hij. "Ik heb je namelijk nog nooit gezien. Maar achja ik ben ook een tijd verdwenen dus misschien ben je ook een oud bewoner van Dreamhorses." Ratelde hij verder. Max knikte met een glimlach. "Ja, ik ben nieuw. Net aangekomen." zei hij. Een dikke regen druppel viel recht in de wond in zijn als hij en schudde zijn hals. Het deed pijn, het prikte. Maar het ontsmette. Dat was goed. Hoopte hij dan. "Sawry, ik praat veel. Ik kan nooit stoppen ea? Gelukkig heb ik geen spraakprobleem wat dat zou dan heel akward zijn he? Och, daar ging ik weer.. Sawry" Max keek hem even raar aan maar lachte toen. "Haha, dat maakt niet uit hoor. Beter een paard dat door rateld dan een paard dat niets durft te zeggen." lachte hij.

Het paard ik hem goed aan. Waarschijnlijk omdat Cillian een stuk ouder was en leek ook zo."Mijn naam is Max, ook aangenaam." Had hij gezegd tegen hem. Cillian knikte maar zweeg. Voor even stilte, iets neuws voor hem. Ugh, niet veel beter dan gedacht...Maar het was iets nieuws. Leuk voor Had Max gezegd als antwoord op zijn vraag. Cillian onderbreekte zijn stilte en zei een keer.. "Ja, ik ben nieuw. Net aangekomen." "Nou, welkom dan maar! Hier in Dreamhorses! Als je iets wil weten of vragen. Ik luister graag! Het is trouwens een eer om het nieuwste bewonertje van Dreamhorses als eerste te ontmoette." zei hij weer met een vriendeijke stem. "Eindelijk weer gepraat" dacht hij met een brede glimlach op zijn snoet.
Max keek hem raar aan, waardoor Cillian een wonde in zijn nek zag. Pijnlijk. voor dat Cil iets kon zeggen had Max zijn mond al opengetrokken; "Haha, dat maakt niet uit hoor. Beter een paard dat door rateld dan een paard dat niets durft te zeggen." Cillian lachtte even en zei toen, of eerder vroeg toen; "Wat is die wonde? Je moet het verzorgen hoor, het kan onsteken! Er zijn ergens in Dreamhorses wel kruiden daarvoor. Als je wil kan ik er misschien straks is mee bezig zijn om de juiste kruiden te vinden?" met natuurlijk weer een supervriendelijke stem.

"Nou, welkom dan maar! Hier in Dreamhorses! Als je iets wil weten of vragen. Ik luister graag! Het is trouwens een eer om het nieuwste bewonertje van Dreamhorses als eerste te ontmoette."zei hij weer met een vriendeijke stem. Max glimlachte. Toch fijn als je zo werd ontvangen. Maar toen zag hij de hengst duidelijk naar zijn nek kijken. "Wat is die wonde? Je moet het verzorgen hoor, het kan onsteken! Er zijn ergens in Dreamhorses wel kruiden daarvoor. Als je wil kan ik er misschien straks is mee bezig zijn om de juiste kruiden te vinden?" zei Cillian. "Dat is al van voor dat ik aan mijn reis begon die hier lijkt te eindigen. Ja, dat zou fijn zijn, ik ken de kruiden hier niet goed." antwoorde de jonge hengst. Max schudde geïrriteerd met zijn hals toen een paar vliegen zich in zijn wond nestelden. Ze vlogen hard zoemend weer weg.