Thorn.

Zand stoof op. De donkere schim leek wel door de oranje wolken te vliegen. Haar zwarte ogen keken strak voor zich uit. Haar hoeven dreunden, en elke spier in haar lichaam bewoog mee. Haar ademhaling was kort, maar krachtig. Ze snoof luid, hief haar hoofd één maal op en gaf daarna nog wat gas. Ze stoof door de woestijn.

De zon was al onder, de nacht was uit haar schelp gekropen en hing als een prachtige, zwarte deken over de woestijn heen. Sterren twinkelden als duizenden fakkels in de lucht.
Langzaam minderde de merrie vaart, en dit bleef ze doen totdat ze een langzame pas had gevonden om in te stappen.

Ze was nog niet lang met haar zusje in het nieuwe gebied gekomen, en tot nu toe was ze nog niemand tegen gekomen.
Ra'rja was een andere kant op gegaan, naar wat zij beschreef als 'het meer van duizend sterren.'
Rahi stopte even, keek omhoog. Alle lichtbollen fonkelden naar haar, en ze vroeg zich af of Ra'rja naar haar keek. Of er überhaupt iemand naar haar keek. Haar ouders, of haar familie. De gedachte dat ze naar beneden keken naar haar, gaf haar een onaangenaam gevoel.
Als ze keken, keken ze waarschijnlijk toch alleen naar Ra'rja, de woestijnbloem.
Hoe Rahi al die jaren met alle onzin had kunnen omgaan, was haar onduidelijk. Zij was de doren, verborgen in de schaduw van de grote bloem die iedereen bewonderde. Als iemand de bloem wilde plukken voor zijn eigen profijt, was Rahi daar om hem te steken. Ra'rja was een prachtige bloem, en Rahi kon haar zusje niks kwalijk nemen.
Ra'rja was erg bijzonder, en Rahi voelde zich altijd naakt en kaal als ze naar haar zusje stond. Alsof zij nooit iets bijzonders had bereikt, of alsof ze nooit iets goeds had gedaan. Rahi snoof, en begon weer te stappen.

Ra'rja had waarschijnlijk al honderden vrienden gemaakt, en zou Rahi snel vergeten. Een erg onaangenaam idee, en Rahi vertelde zichzelf dat dat niet zou gebeuren. Ra'rja hield van haar, en zou haar nooit in de steek laten. Dat zat niet in haar aard, en zou daar ook niet zitten.

Er klonken geluiden in de verte, en Rahi hield haar pas in. Haar oren stonden overeind, en ze keek vol verwachting in het donker.

[ Iedereen welkom ]

Silvia liep door de oranje woestijn om de nieuwen gebeiden te bekijken. Maar het was al donker. De steren vonkelde in het maan licht. Silvia zat in een rustig in en sloom drafje te draven. Opzoek naar iets maar wist niet wat. Ze keekt naar beneden en zag dat kaar keting het maanlicht liet weer kaasten. Silvia vondt het er mooi uitzien als of zij er éé'n van is. Ze bleef stil staan tusse de duizende sterren aan de nachtelijken hemel. Het lieft zou ze nu met een hengst naar de hemel kijken, maar vas alleen. Het maakte niks uit een vrindin zou welkom zijn. Ze had er nog geen éé'n omdat ze pnieuw begon. En niet meer aan die vreselijke tijd dacht. Maar moest haar verhaal aan een betrouwbaar iemand tog kwijt. iemand die het zal begrijpen om alleen te zijn en kan woorden buitengesloten.

Silvia keekt weer naar de richting waar ze op drafde, maar liep veder in en uitmuntigen stap. Maar ging later toch weer draafde. Ze wouw zo graag een paard ontmoeten. Maar ja ze had een veulen gered van een groep wolven. En een anderen van de kouwe maar geen die nog wouw vertrouwen. Ze draven hard zo als ze in het begin ook deedt, maar sneller als of ze wist dat er iets zou gebeuren. Ze hoorde geritsel maar zag geen bomen, struiken hellemaal niks -hellemaal niks - Dat was vreemd. Ze bleef staan en deedt haar neus in de lucht en snoof perongeluk het zand binnen. Silvia niesten Pff en lkwam zitten terecht. Haar keting scheef en haar haren in de war. Maar stond op en schudde het zand van haar af. En probeerden het opnieuw maar dan goed. Met sucses Ze snoof een raren drogen lucht, Als of ze iets verdacht vondt. en weer het geritsel. Silvia deedt een paar passen achteruit voor de zeker heid.Ze voelden iets achter haar rug het prikelden. Silvia schrok en draaide zich met een ruk om en zach een eekorn die een gekke bek deedt. Ze schrok zo erg dat ze zich veer omdraaide en keihard weg galopeerden. Ze galopeerden zo snel als ze kon en dacht aan wat er gebeurt was. Haar manen gingen met de windt mee, De stof die ze achter liep. En langzaam in de lucht verdween. Ze keek achter zich en weer naar voor. Ze schrok weer en zag wat zwarts. Ze zeten haar rem in maar kreeg geen grip. Silvia slipte door en kwam stil te staan. Ze had haar ogen onder tussen dicht gedaan. En Silvia deedt ze open vol verbazing zag ze een paard staan, vlak voor haar neus. Silvia slikt haar spuug door en zij H H Halo. Als het een jengst was, was ze er geweest. Het paard zag er sterk uit. UIt angst deedt Silvia haar ogen stijf dicht en wachten af.

Dash liep rustig door de stofigen woestijn heen opzoek naar wat avontuur. Dit is weer eens dar hij in dreamhorses is. Hij verhoogde zijn tempo en ging galoperen. ZIjn manen gingen mee met de wind. Hij galopeerden toen hij twee paarden zag. * He* DAcht Dash de. Hij zag een bruin zwart paard ongeveer als hij. En hij zag een merrie een witte merrie met zwarte manen en een keting, zij zat op haar kont. * vast in zeker uitgegleden. Dash deedt zijn hoofd omhoog en keek heel goed langs de merries heen. Zag hij nou, nee. Hij maakten er vederniks druk om. Hij zocht een paard stenen om te kijken of hij dichter bij de merrie kon komen. Bovendien kon hij goed met anderen paarden omgaan. Dash zag een paar stenen en ging zig erachter verstoppen. Maar zag dat de paarden niet praten, ze keken alleen heel erg verbaast. *Nou ja* tenminsten die bruine zwarte merrie. Die witte merrie was bang. Dat zag Dash maar hij zij niks. hij wouw gaan hinken. Maar deedt het niet. hij wouw de merrie's niet bang maken. Of waren zij juist sterk. Die witte merrie zit tog niet voor niets zo. Maar Dash vertrouwde het niet. Dus stond hij langzaam op waardoor hij geen geluid ging maken. Zodat de merrie'a niet naar hem keken. Dash draaide zig om en liep langzaam weg. Hij dacht en dacht, aan wat hij had verloren zijn vriendin. Hij had haar nooit meer gezien Ze begon met een k. Maar het is niet een van hen. Zeker niet Dacht hij. Stoen stond hij stil. hij beseften niet dfat hij de verkerden kant was opgelopen en tegen de bruine merrie opbotsen. * oeps *. Wat gaat er nu gebeuren. Hij deedt een paar passen achteruit

Een grote wolk van zand kwam op Rahi af. "Wat krijgen we nou?" vroeg ze zich zachtjes af en de kneep haar ogen samen. Een lichte schim kwam uit de wolk, en gleed bijna tegen haar aan. Rahi snoof en stapte nog net opzij. Voor haar zat een merrie, die ongeveer even oud was als haar. Ze was licht van kleur, met donkere manen. Rahi keek haar even verbaasd aan. De merrie begroette haar stotterend, en uit pure verbazing vergat Rahi puur om boos te worden om de onhandigheid van de merrie.
"Marhaba," zei Rahi aarzelend. Hallo, in het land waar zij vandaan kwam. Het bleef even stil, maar het duurde niet lang voordat de rust verstoord werd. Een hengst kwam uit het niks en botste tegen Rahi op. Ze draaide zich fel om en keek hem verontwaardigd aan. Waar kwamen al deze paarden opeens vandaan? Ze keek van de hengst terug naar de merrie, en het bleef even stil. Rahi wist niet goed wat ze aan moest met deze paarden, en besloot om zich voor te stellen.
"Ik ben Rahi," zei ze met een overduidelijk Arabisch accent. Ze keek de paarden even aarzelend aan, niet zeker wetend wat ze moest zeggen. Wie waren deze paarden en hoe zouden ze op haar reageren?

Silvia schrok zich rot toen de bruine merrie omver werdt geduwt door een ander paard. Ze zach wel dat de errie cool en heel lief wat. ''Marhaba'' zij de merrie. Ik deedt mijn hoofd een beetje schuin, waardoor mijn manen in mijn neus kwamen. Ik nieste en gleed naar achteren. Maar ondertussen waren mijn ogen gericht op de hengt. Een ooi fries die wel lef had tegen een merrie aan te botsen. Maar de merrie had haar ogen weer op mij gericht. - Slik - Maar ze zij Ik ben Rahi . Met een vriendelijken stem. Zou Silvia dan nu het goed kunnen maken wat ze in haar verldenen, en nu Achter zich liet. Ik stond op en schudden met mijn hoofd. Mijn zwarte manen kwamen weer op mijn rechteroog. SIlvia zag dat er wat zad op haar keting zat en blies het voorzichtig weg. Silvia dacht niet na en zij Hoi mijn naam is Silvia . Ik schrok zelf, maar wachten op de antwoorden. de zwarten hengt had ondertussen zijn exuses aangeboden. Maar wat gingen er gebeuren. En waarom had Silvia tog zoon grote mond.

Sorry zij ik . De merrie gaf geen antwoord, maar had een mooi naam. Hij zag dat de anderen merrie zonde,r dat zij dat, zou willen zich voorstellen. Hij moest lachen. Ik ben Dash, ben 5 jaar en ben altijd alleen op stap tot nu ik jullie heb ontmoet . Zijn gevoel draaide hij om door te proberen met ze vrienden te worden en bij elkaar te blijven. Hij miste de paarden die hij had ontmoet en die bijna dood was en verdwenen . Maar ja, hij schudden met zijn lichaam om de stof van zich af te schudden. Hij hoopte dat de merrie's hem aardig vonden, en hem goed keurden. Hij durfde tenminsten wat over zig zelf te zeggen. Hij vondt dat hij klaar was met schudden en stopte. Hij liep naar de merrie's toen en vroeg wat doen jullie hier? hij wachten niet op een antwoord. He, we zijn de enigen paarden zullen we bij elkaar blijven en elkaar te leren kennen. Hij wouw laten zien dat hij daper was en deedt zijn bosrt naar voren. En deedt zijn oren in de blije stand. Maar zijn gevoel was terug gedraaidt. Hij draaide zich om en liep een paar meter en keek naar achter of de merrie's hem goed keurden.

De hengst bood zijn excuses aan en de merrie stelde zich voor als Silvia. Rahi knikte even naar haar en keek afwachtend naar de hengst. "Ik ben Dash, ben 5 jaar en ben altijd alleen op stap tot nu ik jullie heb ontmoet." Rahi keek hem eventjes aan.
"Salam," zei Rahi als teken dat ze hem had verstaan en hem groette. Het bleef even stil, en de wisselde blikken met de merrie en de hengst. De hengst vroeg waarom zij er waren en Rahi antwoordde.
"Ik kwam hier met mijn zusje, Ra'rja. Wij komen van ver, en zijn samen hier gekomen. Vlak na de grens zijn onze wegen uit elkaar gegaan, en ik ben hierheen gegaan." Ze dacht even aan Ra'rja, en bad dat alles goed met haar ging. Salam wa aleikum.

"He, we zijn de enige paarden zullen we bij elkaar blijven en elkaar te leren kennen." De hengst stak zijn borst naar voren en zijn oren omhoog.
Zelfs met haar extreme accent en Arabische trekjes kon Rahi horen dat de hengst zijn taalgebruik niet helemaal klopte, maar ze snapte wat hij bedoelde. Hij liep achteruit en keek afwachtend naar de merries.
"Leren kennen is niet erg, maar ik ben graag op mezelf. Zolang we hier zijn, zijn wij samen, maar daarna reis ik met Allah en de sterren. Aasif. Sorry."
Ze hoopte dat ze de hengst niet gekwetst had, maar aan de andere kant nam ze aan dat hij wel begrip zou tonen. Ze was net nieuw en ze kenden elkaar net een paar minuten. Ze keek afwachtend naar de merrie.

Siliva vondt het moeilijk altijd al alleen gereis maar nu. Ze dacht na. Aan de enen kant zou ze wel mee gaan maar ja, ze zou veileig zijn als er gevaar was maar we kenne el kaar pas net. en ze luisterde naar het antwoord van Rahi. Rahi als jij altijd alleen loppt he, maar waarom dan wel met je zusje?. Silvia vondt het wel vreemd. Maar vertrouwde de merrie. Ze keek naar de hengst die het heel jammer vondt. Dat zag ze. Ze dacht ook dat ze opnieuw kon beginnen. Maar ja als ze zou zeggen nee en dan zal Rahi haar afweizen omdat ze alleen op stap gaat dan , zit er niks anders op. Silvia deedt een paard stappen achter uit en ging liggen. Ik zet geen stap meer veder ben uitgeput en ga er een nachtje over slapen. Het maakt mij niet uit of jullie weg gaan of niet. . Vast besloten liet ze haar lichaam met een plof vallen. En keek naar de paarden. Dash zag er niet blij uit. Maar Silvia was zelfverzekerd. Ze keekt de merrie door dringen aan om ook te blijven liggen. Tot dat ze zou toegeven. Want als Rahi dat niet zou doen zal ze gevaar lopen in de woestijn. Uithogeren, uitgedoort, of sterven van de hitten en verdwalen. Tenzij ze de weg wist. Maar Silvia bleef haar aan kijken en wachten af.

Dash vondt het jammer maar liet het niet merken. Hij zag wel dat Rahi respect toonde maar dat kon niet goed genoeg voor hem zijn. Hij draaide zijn hoofd om en keek naar de nachtelijke hemel, waar de steren om hem een dansten als vakels om zijn oren. Dash moest van verdriet een traan laten. hij vondt het jammer dat ze hem geen kans wouw geven. Dash vertrouwde haar gelijk niet meer. Maar deedt zijn hoofd weer op normale hoogte. En liet weer een traan vallen zo dat de merrie's het niet konden zien. De traan ging langs Dash van en viel op de grond. Hij keekt nog achterom naar de merrie's die hij waarschijnlijk nooit meer zou zien. Rahi was opgehouden met respect te tonen en keek naar Silvia. Die op de grond is gaan liggen en haar doordrignen aan keek. Dash wouw er niet meer zijn. hij had er spijt van dat hij opnieuw wouw beginnen. Hij draaide zijn hoofd weer terug en liet een rtaan. De traan raakte de grond. Dash steigerde zo hood als hij kon en strekte zijn benen uit. Hij zag dat de merrie's schroken. En hij galopeerden weg. Zo hard als hij kon. Hij wouw er niet meer bij zijn.


Hij had spijt dat hij had gezegd. He, we zijn tog de enigen paarden zullen we bij elkaar blijen en leren kennen. . Hij wilden het vergeten het moest gewoon. Zijn hoeven kwamen weer iederen keer om het zanderigen grond. Hij galloperden een heuvel op, en hinketen. Waardoor de merrie''s keken. Hij steigerde nog een keer en hinkten. En ging de berg af. hij moest huilen. hij wouw weg en nooit meer terug komen. Later toen hij ergens was maar niet wist waar keek hij achterom, en zag een spoor met hoeven. hoef sporen van veraad. Van zigzelf. Dash dacht died na deedt zijn hoofd omlaag zodat zijn lange zwarte manen voor zijn hoofd kwamen. * oh vader laat mij ze vertellen, laat Rahi mij een kans tegeven en recht te zetten. *. Hij deedt langzaam zijn hoofd omhoog en opende zijn bruine ogen. Hij moest sterk zijn. Of hij ging er vandoor en wouw weg. Of hij ging terug maar dat Rahi hem niet goed keurde. Maar een oplosing om dat te weten of niet. Hij steigerde en draaide zig met een ruk om. En galopeerden zo hard als hij kon weer terug als ze er nog waren. De manen gingen met de wilnd mee in de donken nacht. ZIjn hoeven gooide hij hoog op. Zodat hij niet zal gaan struikelen.ZIjn laatste traan liet hij om de merrie's te zien. Hij hoopte dat Rahi hem geen watje vondt hij vondt haar wel leuk maar vertrouwde nog niet. Hij wouw terug naar de merrie's en Rahi helpen om haar zusje terug te vinden en weer bij elkaar te bergen samen met Silvia. Hij kwam weer bij diezelfde heuvel een en zag de merrie's liggen. Hij steigerde en bokte zo hoog en hinkte waar door de merrie's wakker werden. Blijkaar of hoopte die dat Rahi voor Silvia had gekozen. Of nog moest kiezen. Hij drafde de heuvel af, en sprong over naar galop. Hoe zouden de merrie's reageren. En voor al Rahi.

"Rahi als jij altijd alleen loppt he, maar waarom dan wel met je zusje?" Rahi keek de merrie vreemd aan. Waar sloeg dát nou weer op? Wat maakte het überhaupt uit, en waarom ging dat háár wat aan? Net toen Rahi wilde beginnen met praten, steigerde de hengst en hij galoppeerde opeens weg. Rahi keek hem even na met een frons, en keek terug naar de merrie. "Wat een mafketel," mompelde ze zachtjes. Silvia ging op de grond liggen en Dash keek nog één keer om.
" Ik zet geen stap meer veder ben uitgeput en ga er een nachtje over slapen. Het maakt mij niet uit of jullie weg gaan of niet."
Rahi keek even verbijsterd naar de merrie. Hoe kon je gaan liggen bij een wildvreemde? Wist ze niet dat liggen het meest kwetsbare was wat je kon doen? Als Rahi wilde, kon ze de merrie nu makkelijk aanvallen.
"Salam alaykom, Ra'rja, en dat jij maar niet van die vreemde vogels tegen komt," zei Rahi zachtjes, net té zacht om gehoord te worden door de andere merrie.
Opeens klonk er geluid, en Dash kwam terug. Hij bokte en steigerde en Rahi keek hem vreemd en onbegrijpend aan. Wat was het probleem van al deze paarden?
"Ahlan, ik zie dat je weer terug bent," zei ze tegen Dash, en ze hoopte op een verklaring voor alle vreemde dingen die gebeurden.

Silvia wist dat de merrie haar geen kwaad zou doen. Maar stond opo omdat ze, ja wouw er tog maar niet zijn. Silvia keek de hengst aan zen zag dat hij geluid had. ZIj kende de hengst, maar durfde daar niks over te zeggen. Zij had hem in de steek gelaten. Maar goed dat was verleden tijd. Ze schudden al het stof van zich af en draaide zig om en zijn. * als jullie niet erg vinden ga ik maar veder. Hier heb ik geen zin in. * Ze vondt de merrie Rahi bot worden. * Sorrty Rahi over die suffe vragen van mij het is je zusje. Maar kunnen we opnieuw beginnen. * Silvia keek de merrie aan. En gaf daar mee toe dat ze makelijk te onderscheppen was. * Maar Silvia maakte het niet meer uit ze had een fout begin gemaakt en wouw die goed maken. Maar wist niet of Rahu haar zo goed keuren. Maar dacht ook van niet. Ze zuchte diep en liep veder. Silvia stond plotseling stil. Ze hoorden een geluid. Ze zag dat Dash en Rahi het zelfde hooren maar wat was dat. Ze zag een stof wolk en draaide zig met een ruk om en draaf op een snel tempo terug om het te zeggen.

De hengst zag da Rahi hij hem eem mafketel vondt. Hij had geen kans bij haar. * ik heb een goede reden omdat ik weg galoperden. Ik wil je helop om je zusje te vinden. En kan je weer gewoon in je eentje de weide wereld weer in. Hi zag dat Silvia op stand en weg draafde. Hij hoorden een vreem geluid. Hij spitsten zijn oren. Hij zag een rook wolk. Hj wist wat het wast maar dat dat het nooit zou berijken. Onder tussen was Silvia terug gekomen. En wouw Rahi ook helpen. * Rahi we hoeven geen vrienden te zijn met een vreemde mafketel hoor *. Hij keek sireus naar de merrie. Maar zag dat ze twijfelde en zij daarom maar * Laat maar *. Maar ik ga slapen. Hij ging naar de rots die naast hem stond en ging in de stand staan. Gaan jullie ook slapen. Hij zag dat Rahi naar hem keek, en keek naar haar maar dan omhoog. Naar de hemel en keek naar de sterren maar ging slapen.

Rahi keek de hengst en de merrie om de beurt aan. "Als jullie niet erg vinden ga ik maar veder. Hier heb ik geen zin in." Rahi keek even naar de merrie. "Dat is goed, als je dat wilt." Zij zou ze merrie niet tegen houden, ze was een vrije ziel en mocht gaan waar ze wilde. "Sorrty Rahi over die suffe vragen van mij het is je zusje. Maar kunnen we opnieuw beginnen." Opnieuw beginnen met wát? Rahi vroeg zich af waarom deze paarden zo belachelijk dramatisch deden en rolde haar ogen. De merrie liep weg.
De hengst begon te praten. " Ik heb een goede reden omdat ik weg galoperden. Ik wil je helop om je zusje te vinden. En kan je weer gewoon in je eentje de weide wereld weer in."
Rahi keek hem verbijsterd aan.
"Wie heeft gezegd dat ik haar kwijt ben? Waarom zou ik haar willen vinden? En ik kan elk moment dat ik wil de wijde wereld weer in," snauwde ze geïrriteerd. De paarden begonnen op haar zenuwen te werken, met het slechte taalgebruik en al het drama.
Silvia kwam weer terug. " Rahi we hoeven geen vrienden te zijn met een vreemde mafketel hoor," zei de hengst. Rahi snoof. De hengst mompelde een 'laat maar' en ging slapen. "Gaan jullie ook slapen."
"Nee," antwoordde Rahi. "Ik ga niet slapen. En ik heb ook geen zin om hier te blijven en naar jullie drama te luisteren. Ya Rabo Irham!" Lord have mercy.