✞ there was a light ✞ [Saronse]

Het groene gras danste vrolijk mee in de wind. De hemel was prachtig gekleurd. Fel oranje en een scheutje roos en rood. Het had een warme kleur. Saronse kon wel uren met zijn doordringende blauwen ogen het avondrood staren. Hij voelde de koude neus tegen zijn hals drukken. Saronse richtte meteen zijn aandacht naar Arontay. Ze keek hem glimlachend aan. Uiteindelijk ging de oude vermoeide merrie liggen. '',Mijn tijd zit er op Saronse...,'' Weerklonk de oude wijze stem van de goudkleurige merrie. Saronse ging naast haar liggen en bood haar steun aan. Zijn gezicht was ernstig. Saronse voelde dat het tijd was voor haar. Maar hij wilde het niet accepteren. Arontay was een soort moeder voor hem. Vanaf hij klein was schonk de merrie al haar moederliefde aan hem. Toen had hij nooit geweten dat Arontay zijn grootmoeder was. Leidster van The Golden Lotus. De kudde was groot en sterk maar nu zijn er nog een maar een paar afstammelingen over. Saronse was de enige nakomeling van de prinses van de kudde. Het is zo triestig dat zo'n fijne familie verwoest is. En dat door een verboden liefde. Zijn moeder was verliefd op de prins van een vijandelijke kudde. En raakte per ongeluk drachtig. Saronse was blij dat hij nu eindelijk zijn verhaal wist.
'',Mijn lieve jonge prins, de kudde heeft een volwaardige leider nodig. Vrees niet om weer leider te zijn. Iedereen geloofd in jou Saronse. En iedereen wil jou terug in de kudde hebben.,'' De merrie ademde moeizaam. Ze kreeg de woorden maar met moeite uit. Het brak Saronse's hart. '',Ik laat ze niet in de steek Arontay... Dat beloof ik je...,'' Saronse beet op zijn lip. '',The.... the guardians zal over jullie waken Saronse...,'' Op dat moment hoorde Saronse vleugels die op regelmatige ritme sloegen. Een prachtige zilverkleurige uil lande naast Arontay. Even spreidde ze sierlijk haar vleugels en vouwde ze op. De uil bekeek Arontay met haar grote wijze ogen de oude merrie. Daarna keek ze naar Saronse. '',Wij hebben elkaar eerder ontmoet. Ik ben koningin van The guardians. Wij zijn al eeuwen bondgenoten.,"" Ze spreidde haar zilveren kleurige vleugels. Die een schitterende glas kreeg door de warme oranje achtige zon die langzaam naar beneden zakte. Arontay ademde moeizaam. Haar mooie lange manen ruste op het groene gras. Ze staarde een tijdje ademloos naar het tafereel. Ze genoot van de mooie kleuren. Saronse drukte zijn neus tegen de zwakke hals van de crème kleurige merrie. Ze beefde en voelde koud aan. Door zijn aanraking leek Arontay geen pijn te voelen. "",Jouw warme aanrakingen wassen mijn pijn weg Saronse. Behoud je gave. Gebruik deze verstandig.,'' Haar wijze stem had nog steeds die warmte, die liefde dat je raakte. Arontay ging op haar zei liggen. '',Ik... ik... heb mijn plicht gedaan... onze paarden... zijn veilig...,'' Saronse hoorde achter zich hoefgetrappel. De kudde verzamelde zich rond Arontay. Allen voelde wat er gebeuren zou. '',Saronse... Ik ben zo trots op je... en ik zal over jou waken... we ontmoeten elkaar spoedig...,'' Saronse stond zwijgzaam op en liet zijn hoofd naar haar hoofd zakken. Haar levendige twinkeling in haar mooie vriendelijke ogen verdween langzaam. Ze werden dof en levenloos. Hij sloot ze langzaam zodat het leek dat ze sliep. De uil liet haar hoofd zakken en liet uiteindelijk een kreet weerklinken. En verdrietige kreet, kort nadien werd de hemel gevuld met uilen die rond de levenloze merrie rondvlogen en allen schreeuwden en bloemen naar beneden liet vallen.

Eindelijk had ze haar welverdiende rust gevonden. Arontay had moeten vechten om iedereen in leven te houden. Een wijze merrie, lief, warm. Ze had maar één kostbare nakomeling achtergelaten. Saronse. Ze geloofd in zijn goede wil. Ondanks dat hun goudhartige dochter gedekt werd door een hengst afkomstig van een duisterhartige kudde. Arontay geloofde in zijn zuiveren hart.
Het duurde enkele lange weken, eindeloze dagen dat hij verdriet had. Hij koos een rustige plaats waar hij even tot rust kon komen. Maar hij had nog steeds volledige zicht over de kudde. En de uilen en wolven waakten samen voor Saronse. Zijn lange zwarte manen vielen over zijn gezicht. Zijn ijs blauwe ogen waren heel waterig. Hij wist dat ze op een dag er niet meer zou zijn... Maar je er echt op voorbereiden kon gewoon niet. Uiteindelijk opende hij zijn ogen op een dag en keerde terug naar de kudde. Zijn kudde...
De paarden keken allemaal op en begroete hem van harte op zijn terugkeer. Saronse glimlachte als vriendelijke groet. Algauw had Iki hem opgemerkt en rende vrolijk naar Saronse toe. '',Goed je weer te zien makker.,'' Saronse glimlachte warm naar Iki. '',Het voelt goed om terug te zijn.,'' Antwoordde Saronse. '',Nieuws?,'' Iki schudde zijn hoofd. '',Nope, al moet ik zeggen dat ik gek word van die uilen.,'' Saronse grijnsde. '',Wen er maar aan, ze zijn onze nieuwe bondgenoten.'' Iki mompelde wat. '',Wat doen we nu? Gaan we nooit meer naar Dream Horses?;'' Saronse slaakte een diepe zucht. ",Ik weet het niet... hier hoort de kudde thuis. Ik wil hen niet verplaatsen omdat ik dat perse wil.,'' Iki keek bedachtzaam. '',Daar was ik al bang voor... Ik moet terug om de rest van mijn roedel te verhuizen. We moeten wachten tot de pups sterk genoeg zijn voor de reis.,'' Saronse schudde zijn hoofd. '',Nee Iki... keer terug naar Dream Horses en blijf daar. Het is je geboorte plaats. Je ouders lieten je een vruchtbare territorium na. Waarvoor ze waarschijnlijk generaties lang voor hebben verdedigt. Verlaat het niet voor mij.,,' Iki liet zijn hoofd bedroeft zakken. Iki wist dat Saronse gelijk had. '',Ik wil jou niet verlaten Saronse. Je betekend teveel voor me. Je was al bij me sinds mijn pup tijd. Je stond altijd voor me klaar en je voedde op tot een wijze leider...,'' Plots werd hun serieus gesprek verstoord door een waarschuwende uilenschreeuw. Een mooie witte uil lande op de schoft van Saronse. Saronse richtte vragend zijn aandacht naar de uil. Het dier leek heel erg onrustig. '',Een van de uilen heeft een zwart paard gespot in ons territorium. Hij draagt het teken!,'' Saronse kon niet volgen. '',Het teken?,'' De uil knikte. '',Hetzelfde teken dat je op je borst hebt.,'' De verscheurde hartenvlek. Saronse richtte zijn hoofd strak naar Iki. '',Spoor hem op, ik heb al zo'n gevoel wie het is.,'' Iki knikte en huilde zijn roedel bijeen en al gauw kwamen de wolven in actie. De kudde was heel onrustig.


NOT READY!!!