Zon,zee,zand

Mars doezelde een beetje weg door de warme zon. Hij was behoorlijk moe, van het ene gebied trok hij naar het andere. Toen kwam hij langs het strand, eigenlijk was zijn plan hier heel eventje te blijven. Daarna voelde hij hoe moe hij was en het was hier ook behoorlijk warm. Hij hoorde de golven op het strand slaan, maar voor de rest was het heel stil. Sangre was weer ouder geworden, het zou niet lang meer duren voordat die een jaarling werd. Mars misde Kaira nog steeds heel erg. Hij hield zo veel van haar, opeens was ze dood gegaan. In een keer weg uit het leven. Van Hikaru had Mars nóg een keer verloren, Mars gaf het op. Die hengst was ijzersterk, niet te verslaan. De grote rode bloedplek zat nog steeds in zijn vacht, iedere keer ging dat weer open. Het deed geen pijn meer maar was erg vervelend. Een geur van een paard hing in de lucht, Mars was te vaag om het op te merken.

(open voor iedereen)

Met zijn oren recht op zijn schedel gallopeerde de zwarte hengst door het water. Druppels vlogen de lucht in en lieten enkel kleine kringen achter, die langzamerhand verdwenen. Wild schudde hij met zijn hoofd en liet zijn sierlijke neus toen op zijn gespierde borst rustte. Lenig trok hij zijn benen bij elke gallopas hoog op en zijn staart zwiepte in het rondje, tsja, bij was en bleef een hengst! Grijnzend ging hij over naar een uitgestrekte draf waarbij hij zijn staart trots in de lucht stak. Dan mocht hij wel een arabier zijn, maar sterk was deze hengst zeker. Buiten dat hij een arabier was, had hij ook het bloed van een breed ras door zijn aderen stromen en daarom was hij niet zo fijn gebouwd als de standaard arabier. Tevreden briestte Sultan en liet zijn warmbruine ogen, waar een neutrale twinkeling in te herkenne was, rond het gebied gaan. Ja, het was hier prachtig en dit was al de zoveelste keer dat hij zichzelf hier had getoond, meestal was je hier alleen. De geur van het zoute water vulde zijn neusgaten en ontspannen stapte de zwarte hengst door het water, dat tot zijn knieeen stond op dit moment. Luidkeels slaakte hij een zucht en hield halt waarna hij zijn voorhand in de lucht gooide en een machtige hinnik uitstootte. Met een flinke plons stond hij weer met 4 benen in het water en fier hield hij zijn hoofd in de lucht. Een hengstengeur drong zijn neusgaten binnen en luid snoof hij eens, waarna hij opzoek ging naar het paard. Sultan ging over naar een kalm en beheerst gallopje waardoor hij al snel bij de hengst aangekomen was. Zwijgend bleef hij tegenover hem staan en dominant hief hij zijn hoofd in de lucht, vanuti zijn ooghoeken hield hij de witte hengst in de gaten.
[Flutpost, i'm so sorry! <'3]

Watergeplons was op de achtergrond te horen. Mars sliep nog steeds half. Een geur van een paard kringelde zijn neus in. Heej, ik ruik een paard, dacht Mars. Hij doezelde nog even verder. Wacht! Ik ruik een paard!, dacht hij daarna. Meteen was Mars klaarwakker. Agressief staarde hij de zwarte hengst aan. 'Wat mot je hier?' snauwde hij. Dreigend deed Mars een paar stappen naar voren. De hengst had zijn hoofd dominant hoog. 'Ooh! Gaan we dreigen?' zei Mars sarcastisch. Hij briesde pesterig. Mars rook de geur van een kudde, een besluitloze kudde. 'Goedzak.'snoof hij naar de hengst. Er bestonden volgens Mars maar 2 soorten, goedzak en bad-to-the-bone. Sommige paarden noemden zich neutraal, gewoon besluiteloze goedzakken vond Mars. Hij stond nu tegenover de zwarte hengst. Dreigend keek Mars hem aan. Zijn oren lagen plat in zijn nek. 'Wat doe jij hier goedzak?'

Een geirriteerde zucht verliet zijn keelgat toen de hengst begon te snauwen, alsof hij daar bang van werd of wat dan ook. ''Wie dreigt er hier nou?'' sprak hij kalmpjes toen de hengst dreigend een paar stappen naar voren deed. ''Ja joh, ik ga dreigen.'' zei hij flink geirriteerd en Sultan sloeg zijn staart een paar keer tegen zijn flanken aan. Expres tilde hij zijn hoofd nog dominanter in de lucht en vernauwde zijn ogen iets. ''Goedzak? Ik ben geen goedzak, ik ben neutraal. Jij denkt wel dat je heel wat bent, niet?'' sprak zijn stem, die normaal heel rustig was, maar nu was hij fel en een geirriteerde ondertoon was erin te herkennen. Paarden zoals deze kregen geen respect van Sultan, alleen paarden die wat van hun leven maakte en niet hun leven lang iedereen af lagen te snauwen en kil probeerde te kijken, wannabe's waren het. 'Dat zie je toch?' antwoordde hij op zijn laatste vraag. ''Ik zeg het nog een keer, ik ben neutraal.'' zijn tanden stonden stijf op elkaar toen hij deze woorden uitsprak. Sultan sloeg zijn voorbeen nijdig tegen de grond aan en wendde zijn blik toen van de witte hengst af, hij zou maar eerst eens fatsoenlijk antwoord moeten geven voordat hij zich voor zou gaan stellen, kom is op zeg. Hij liet zich niet zomaar afsnauwen door een of andere hengst die dacht dat hij alleen op de wereld was. De zwarte hengst draaide zijn oren iets maar naar achter waardoor ze neutraal stonden, net waren ze nog iets naar voren gericht, maar zijn humeur was alweer verpest. Gelukkig had hij wel zelfbeheersing, anders was hij allang op de hengst afgevlogen. Kalm briestte hij en schuurde zijn hoofd kort langs zijn voorbeen waarna hij zijn neusgaten opende en een luide bries liet ontspannen, zijn ogen waren nu strak op de witte hengst gericht.

''Wie dreigt er hier nou?'' ''Ja joh, ik ga dreigen.'' ''Goedzak? Ik ben geen goedzak, ik ben neutraal. Jij denkt wel dat je heel wat bent, niet?'' 'Ooh! Een besluiteloos veulen! Wat schattig.'zei Mars pesterig. 'Ik ben in ieder geval meer dan jij.' 'Dat zie je toch?' ''Ik zeg het nog een keer, ik ben neutraal.' 'Neej, je bent besluiteloos.' Mars hield zijn oren nog steeds plat in zijn nek. Hoe durfde die hengst zo brutaal te zijn? Woede vlamde door Mars heen. Hij kwam overeind en schopte met zijn benen naar het hoofd van de hengst. Hard kwam hij weer neer op de grond, zand stoof op. 'En nu ben je opeens bang hè?' riep hij kwaad. Mars schoot naar voren en beet de zwarte hengst in zijn hals. Die goedzakken werden met de dag brutaler, en dat was allemaal begonnen met die oorlog. Het was tijd dat Cobrazarao en Azacar, de leiders van evilness, orde op zaken gingen stellen. Flink afrekenen met die huppelende konijnen! Nu werden de grenzen verwaarloosd, goedzakken kwamen op terrein van de slechte paarden. Wraak zou er genomen worden, Mars zou vooraan staan. Hard beet hij in de hals van de hengst. Misschien zou Mars zich aansluiten bij Azacar, met Cobra had hij niet zullke goede contacten. Azacar was een dappere hengst die met veel moed tegen de goedzakken zou vechten, daar was Mars zeker van.

Een diepe zucht verliet zijn keelgat en zijn ogen vernauwde zich nog iets, die slechte werden wel met de dag brutaler [:3]! Dit pikte hij niet en meteen schoot zijn hoofd de lucht in. 'Wie is hier nou het veulen? Beetje gaan lopen pesten, dat deed ik toen ik 1 was al niet meer.' mompelde hij geirriteerd en zijn ogen draaide een rondje in zijn kassen. Een spottend lachje kwam uit zijn mond toen de hengst zei dat hij meer was dan Sultan. 'Grapjas.' siste hij tussen zijn tanden door. De hengst begon te steigeren, maar de hoef raakte zijn hoofd net niet. 'Ik word er niet warm of koud van,' zei hij zuchtend en keek met een flauw glimlachje richting hem. De hengst zette zijn tanden in zijn hals en meteen schoten de oren van Sultan in zijn nek, bloed stroomde in een klein straaltje langs zijn hals en dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Sultan rukte zich los en klemde zijn tanden om zijn luchtpijp, zijn hoeven schopte hij tegen de borst van de witte hengst en hij liet pas los toen hij bloed proefde. Recht voor de hoeven van de hengst spuugde hij het uit. 'Volgens mij is dit van jou.' siste hij. Nee Sultan was geen fan van bloed, dus als hij het proefde werd het gelijk uitgespuugd, als het kon recht voor de hoeven van degene van wie het bloed afkomstig was. De zwarte arabische hengst schoot naar voren en beet flink hard in zijn neusbrug, waardoor de witte hengst waarschijnlijk minder goed adem kon halen, Sultan bleef vasthouden, hij was dan misschien een 'goedzak' zoals de hengst het noemde, maar hij was zeker niet slap door zijn verleden. Hij had moeten vechten voor zijn leven en dat had hem zo hard gemaakt, ook trainde hij veel en hij had een grote bundel met spieren onder zijn glimmende vacht zitten.

Mars werd in hals gebeten, bloed stroomde eruit. Meteen daarna kreeg hij een schop tegen zijn borstkas. Zijn wond op zijn schouder ging weer open, zijn vacht weer doorweekt met bloed. De lucht werd uit zijn longen geslagen. 'Volgens mij is dit van jou.' riep Sultan. Mars werd in zijn neus gebeten. Het was een gevoelige plek maar Mars rukte zich los. Anders zou hij zeker verliezen. Hij steigerde laag en schopte tegen Sultan's borstkas. Meteen beet hij in de luchtpijp van Sultan. Mars trok Sultan omlaag, als Sultan niet mee zou werken zou zijn luchtpijp aan flarden liggen.

Fel snoof hij en duwde zijn oren nog verder tegen zijn schedel aan, dit hoefde hij niet te pikken. Mars rukte zich los en zodra hij zijn tanden op zijn luchtpijp voelde drukken, ging hij mee met Mars naar beneden en daar trok hij zich los, meteen daarna gooide hij zijn voorhand in de lucht en sloeg zijn voorbenen daarna om de hals van de witte hengst. Zijn tanden sneden door zijn hals heen en het scherpe randje van zijn hoef liet bloederige krassen achter zodra hij van zijn hals gleef. Fel trapte hij met zijn achterbenen een paar keer richting zijn hoofd en een paar daarvan waren mis, maar andere raakte hem. Abrupt draaide de zwarte hengst zijn lichaam weer naar de witte hengst en dreigend snoof hij. Nu klemde Sultan zijn tanden om de luchtpijp van zijn tegenstander en beet extra hard door waardoor bloed over zijn tanden stroomde. Hij sloeg zijn voorbenen tegen zijn borst aan terwijl hij zijn luchtpijp vasthield, als Mars zichzelf los zou trekken zou er geheid iets schuren, een spier of misschien zou zijn luchtpijp zelf wel beschadigen. Dit keer maakte het Sultan niet uit in hoeverre de hengst verwond zou zijn, maar niemand viel hem zonder reden aan, hij zou terug vechten en niet opgeven, hij stopte pas als hij gewonnen had! Ja hij was een doorzetter en dat was maar goed ook, hij hield niet van die watjes en dat was ook de reden dat hij zelf neutraal was geworden, en voortaan ook geen tikkeltje goed meer.