Pearl is in thâ house!

Pearl draafde wat door het bos heen, slenterend door de bomen ging ze op weg naar het moeras. Waarom wist ze eigenlijk niet. Want ja, wat moest een goed paard hier nou weer doen? Nou, nu ze er over nadacht. Ze wist het eigenlijk wel. Ze ging langs dit gebied om te kijken voor de oorlog. Ze was zich met haar kudde al goed aan het voorbereiden, want de tijd kwam al snel aan. Nog steeds was ze wel wat bezorgt om de gezondheid van de paarden uit haar kudde, want je kon natuurlijk schade oplopen. Maar ze had zichzelf voorgehouden alle paarden veilig terug te laten komen. Nu ging ze hier even kijken waar de slechte paarden zowel rondhingen. Misschien kwam ze wel een groep slechte paarden tegen die wat aan het trainen waren. En niks was zo handig om even stiekem te gluren welke technieken hun gebruikten. Ze grinnikte even om zichzelf. Ze zag haar al in de bosjes naar een groep moordende paarden turen. Maar het moest maar. Ze stapte het begin van het moeras binnen, en meteen dreef ze al weg in de modder. Bah! De witte vlekken op haar benen werden alsnel donker gekleurd, en als je niet op zou letten leek ze net een zwart paard. Pearl schudde haar hoofd even door elkaar, en liet haar lichaam ook meeshaken. Een groot deel van de modder verdween, en met een nu wat wittere vacht besloot ze maar om verder te gaan. Stilletjes liep ze door de ritselende bomen, met haar ogen op z'n scherpst ingesteld. Met een aanstekend ritme liet ze haar hoeven op de grond landen, om zo weer verder te gaan.

[Iedereen welkom ]

Een luid hoefgetrappel weerklonk terwijl de grijze hengst zich vooruit beende. Zijn manen wiegde soepel met zijn bewegingen mee en zijn staart stond ietwat dominant omhoog. Met zijn neusgaten open gesperd trilden zijn neusvleugels terwijl er een luide hinnik weerklonk. Zijn achterbenen zetten zich af en bruusk stopte hij weer waarna al zijn manen naar voren vlogen en er kleine zandkorrektjes de lucht in zweefden. Joker slikte en keek naar een bruine merrie die in de verte neer stond. Zijn ogen stonden nieuwsgierig maar toch hield er iets hem tegen om naar haar toe te gaan. Nu hij van een ander gebied kwam wist hij dat hij sommige paarden niet mocht onderschatten. De wind steeg op en een koude rilling schoot over zijn hele ruggengraat. Met een nog steeds zelfverzekerde blik stapte hij toch een paar hoeven verder en stopte daarna weer. Weer hinnikte hij en steigerde hoog op. Zijn achterhoeven hielden hem in evenwicht terwijl hij met zijn voorbenen in de lucht maaide en zich daarna weer op de grond liet zakken. Nu moest de merrie hem wel al opgemerkt hebben, maar of ze dan nog geïnteresseerd zou zijn kon hij nu nog niet voorspellen. Hij draafde kalm naar haar toe en stapte een kleine cirkel om haar waarna hij snoof en een kudde geur ontdekte. Nog steeds nieuwsgierig glimlachte hij en bleef nu stil staan. "Hee", klonk er uit zijn mond waarna hij zijn staart naar een irritante vlieg wipte en ondertussen zijn hoeven in de gaten hield. Het was hier erg dretsig en daarnet had hij al eens goed vast gezeten. Een moeras had niets voor niets zo'n naam gekregen.

-Kom ik je ook eens bezoeken.. x3