Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

O my good...

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1O my good... Empty O my good... ma 16 mei - 8:43

Gast

avatar
Gast

Verbijsterd keek Utah om zich heen. Waar the Hell was ze in vredesnaam terecht gekomen? Misschien had ze toch iets minder eigenwijs moeten zijn toen Spirit haar gewoon had aangeboden om mee te trekken. Utah had voet bij stuk gehouden en had luid gesnoven toen er werd gezegd dat ze het alleen toch niet zou redden. En voíla: Hier stond ze dan. Koppig en arrogant als ze was schrok ze zich alsnog dood toen een klein vogeltje op haar schouder ging zitten.
'O MIJN GOD! Dear God, ik word aangevallen!' Utah draaide in een razend tempo rondjes om haar eigen as, liet het wit van haar ogen zien en kwam iets te laat tot de conclusie dat het wezentje dat op haar schouder zat al weg was. Haar angstige kop veranderde in een brede grijns.
'Zo, dat heb ik toch mooi even geflikt. Het monster was waarschijnlijk doodsbenauwd toen ik met mijn één vijftig hem tot moes sloeg!' Tevreden over zichzelf liep Utah verder, met haar zwarte staart opgeheven en haar bonte maantjes schuddend in de wind. Een klein veertje bengelde nog tussen haar manen. Dat was zo'n beetje het enige wat nog een beetje rechtgestreken zat. Utah brieste en stapte parmantig verder, haar nieuwe territorium in.
'Ik ben benieuwd met wat voor watjes ik te maken krijg. Ze kunnen in ieder geval nooit meer lef hebben dan mij. Zeg nou zelf: Ooit een merrie van 1.50 gezien die een monster van ruim vijf meter versloeg?'

2O my good... Empty Re: O my good... ma 16 mei - 18:32

Daesha

Daesha

Devaki stapte langs de wilgen bomen in het grote meander. Het water dat zacht suisden heen en weer wiegden. Kletterde tegen zijn benen aan als hij door het water heen liep. Waar the fack was hij gekomen? Had hij niet gewoon naar Spirit kunnen luisteren? Nee, zo was Devaki niet. Hij was iemand die gewoon op vrij heid uit was. Rustig brieste hij. In een galopje ging hij verder. Opeens hoort hij een bekende stem: 'Ik ben benieuwd met wat voor watjes ik te maken krijg. Ze kunnen in ieder geval nooit meer lef hebben dan mij. Zeg nou zelf: Ooit een merrie van 1.50 gezien die een monster van ruim vijf meter versloeg?' Devaki lachte eventjes. Dit moest Utah wel zijn. Hij liep langzaam door en zag het ja hoor. Het was Utah. Hij glimlachte warm en zei: ''U... Utah?'' Devaki stotterde een beetje. Devaki had nooit verwacht haar hier te zien. Devaki zwiepte met zijn staart. En stapte sierlijk een rondje om haar heen. Ja hij wist het gewoon honderd procent zeker. Dit was Utah. Ze zag er het zelfde uit. En ook haar gepraat was gewoon precies hetzelfde. Het moest Utah wel zijn!

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum