Not langer wanted to be alone!

Flash Light keek rond. Zo lang was het geleden dat hij hier was geweest. Hij was een lange tijd weg geweest, van veulen kwam hij hier. En nu was hij 7. In die lange tijd, was hij partners met de moeder van zijn twee kinderen. Hij had een grote goede kudde geleid, en oorlogen gevoerd. Ja, niks ging er mis. Alles was perfect, maar nu kreeg hij heimwee naar DH. En nu liep hij hier weer rond. In het bloemenveld. Flash snoof en rook de heerlijke geur van de bloemen. In de tijd dat Flash weg was, was hij ook neutral geworden. En hij stond zeker stevig in de schoenen. Maar nu wou hij weer een kudde. Flash Light had gehoord over de neutrale kudde. ‘Fire Flame’ Genaamd. En daar zou hij naar hinniken. Flash Light ademde diep in, en hinnikte luid. Zijn staart was rustig gehangen, en zijn hoofd stond normaal. Zijn ogen neutraal, niet goed niet slecht. En ook zijn oren stonden niet goed en niet slecht, maar toch vrolijk. Nu.. Nu was het afwachten geblazen.

[Bootsie? Kom je ook gezellig hier wezen?]

Boots brieste opgewekt toen ze langs de bloemetjes liep. Het was hier nog altijd even mooi en nu de bloemetjes allemaal in bloei stonden had het verdacht veel weg van een regendruppel in het zonnetje. Boos schudde nog eens haar kop en draaide wat met haar oren in verschillende richtingen. De vogels floten vrolijk hun wijsje af en hier en daar huppelden konijntjes vrijwel onbezorgd tussen de plantjes door. Boots zuchtte een keer gelukzalig tot ze een hinnik hoorde. Lichtelijk geïrriteerd door het feit dat ze nu de prachtige omgeving in de steek moest laten, liep ze richting het geluid. Oplettend en behendig de bloemetjes ontwijkend, bereikte ze haar bestemming. Een grote, zwarte Fries, waarschijnlijk de producer van de toch al machtige hinnik, had een imposant uiterlijk. Bewonderend liet Boots haar ogen over zijn vacht glijden. Hij zag er vrolijk uit, ten opzichte van de luide hinnik die hij gemaakt had. Boots brieste goedkeurend en haar ogen bleven hangen op zijn hoofd, wat verrassend genoeg fijntjes was vergeleken bij de rest van zijn lijf. 'Je hinnikte?' vroeg Boots kordaat terwijl ze zichzelf iets wat dominant opstelde ten opzichte van de hengst. Tja, kuddeleidster heah?

Flash Light keek op. Hij zag haar al aankomen. Boots… Ja, je kon zo zien dat Boots een leider was. Ze had een iet wat dominante houding. Het zag er wel grappig uit. Een kleine bonte dominant. Flash Light was zelf best groot hij schudde zich uit en zei: ’’Hallo Boots neem ik aan. Ik ben Flash Light.’’ Hij nam even een hap adem en begon met zijn verhaal: ’’Ik heb inderdaad geroepen, wetende dat jij de leider van The Fire Flame bent. Ik zal me er graag bij willen voegen, ik ben Neutraal. En zou graag in een neutrale kudde willen.’’ Zijn stem was helder, maar neutral. En vrolijk voor zijn doen. Hij keek rond, en wachtte op antwoord.


[Flut. Flut. Flut.]

Boots snoof luidruchtig en liet haar blik nog eens over de hengst glijden. Ze knikte bevestigend bij de constatering en hief haar staart trots wat hoger op. Het zag er knap idioot uit, gezien het feit dat ze nou niet de sierlijkste was. Boots snoof nog eens. 'Flash Light dus,' mompelde ze nuchter. Eerst kijken wat voor vlees ze in de kuip had hier. Zomaar geroepen? Boots keek bedenkelijk, tot hij verder ging over de kudde. 'Ah, natuurlijk. Ik dacht al: Die is niet bekend voor moi,' zei ze met een schamper lachje rond haar mondhoeken. Boots cirkelde een paar keer om de Fries heen, liet zo nu en dan een goedkeurend geluid horen en wendde zich uiteindelijk weer tot hem. 'Overtuig me maar. Wat heb jij wat anderen niet hebben en waarom deze kudde en niet de goede of de slechte kant,' zei ze gewichtiger dan nodig was geweest. Het beviel haar nog steeds goed de touwtjes in handen te hebben. Ze trok haar wenkbrauw op bij het zien van de vrolijkheid. Maar goed: Daar kon ze hem niet op afrekenen gezien ze er zelf ook een handje van had dat te doen.

Flash Light knikte. Hij greens eenmaal bij haar woorden, en gaf een klein nuchter lachje terug. Zijn oren stonden. Tja.. Hoe stonden ze? Nou ja, gewoon als normaal. Hij zuchte en begon: ’’Wat ik heb dat andere niet hebben? Is aan jou om te beslissen Boots. Maar ik kan je zeggen dat ik je zou volgen, en ik zal je graag helpen.’’ Hij laste een korte pauze in en vervolgde: ’’Ik vind het onnodig om een kant te kiezen. Ik wil me eigen gang gaan, zonder de oorlog tussen de goede en de slechte. Ik zal de goede steunen, zo nodig. De slechte kwaad doen. Maar zal me er niet te veel mee bemoeien. Zo ben ik nou eenmaal niet.’’ Flash Light brieste even en vervolgde weer: ’’Ik wil mezelf zijn, en blijven. Me gang gaan in een neutrale kudde. Niet hoeven te kiezen tussen het kwade en het goede, als vroeger. Daarom deze kudde.’’ Flash Light was serieus, en niet zo heel vrolijk meer. Niet dat dit een saaie tijd was nee dat zeker niet. Hij was het gewoon niet en ging zijn gang. Flash Light kon serieus en plechtig zijn. Maar ook vrolijk, hem boeide het niet wat andere van hem vonden. Maar als Flash Light een doel voor ogen had, ging hij er ook voor. Net als nu.

Boots rolde met haar ogen. 'Nou, laat ik het dan zo stellen: Ben je behendig? Wat doe je in noodsituaties? Ben je behulpzaam? En wat je al meer kan bedenken,' antwoordde ze lichtelijk geïrriteerd door het feit dat ze geen wegwijs kon worden uit zijn antwoorden. 'Ja zover ben ik. Maar waarom niet alleen staand? Dan kun je toch ook kantloos een oorlog volgen? En...' Boots sloot direct haar mond toen Flash Light verder praatte. Boots knikte een keer bemoedigend. Hehe, er kwam wat nuttigs uit en dat was al meer dan dat ze de vorige vijf minuten had gehoord! Boots slaakte een kleine zucht. 'En kijk, dat bedoel ik nou. Maar wat versta jij onder 'je gang gaan' bij de Fire Flame? Slechten uitmoorden? Goeden een hart onder de riem steken?' Boots had het idee dat ze nogal filosofisch overkwam. Maar goed: Schijn bedriegt en dat had ze maar vaak genoeg gezien. Dus nu: Het zekere voor het onzekere!

Flash Light knikte en zei: ’Behulpzaam ja. Behendig. Mwah. En wat ik doe in noodsitiuaties. Is doe wat me nodig lijkt. Redt eerst andere dan help ik mezelf wel. Ik kan soms veel praten. Wat onwijs nuttig kan zijn. Net zoals in jezelf praten onwijs handig kan zijn. Kan met mijn lichaam goed vechten. En help andere graag. Dat ben ik.’’ Flash Light schudde zich uit en luisterde naar haar woorden. Maar ze maakte ze niet af. ’’Nee dat niet. Als het moet en nodig is misschien ja. Maar mijn gang gaan bedoel ik: Gewoon in een kudde rustig mijn leven leiden. Rustig mijn ding doen met regels.’’ Flash Light glimlachtte en schudde zich zelf uit. Hij wachtte rustig op antwoord van Boots.