Met gesloten ogen ging hij in de schaduw staat van een ouwde boom. Hij zette zijn voet op rust en dommelde even weg. Maar algauw klonken er voetstappen en een stem.
"Hallo, Tarzan, leider van een kleine groep. Jou naam is?" Zijn stem klonk trots en fier. Painted zuchte en deed zijn ogen weer open. Kon hij nou geen moment met rust gelaten worden? Hij mocht dan wel vrolijk zijn, maar dat hoefte niet te beteken dat er meteen iemand op zijn liep hoefde te gaan zitten. Het was een bruine Paint, schatte hij. Uiteraard kon hij wel zien dat hij bruin was, maar of het precies een paint was, dat was een andere verhaal. ''Dat kan ik ook niet ruiken'' zei zijn moeder dan altijd. De hengst had zijn oren iets naar achter gelegd en leek hem goed. Moest Painted nu hem nu felictiteren? ''Oh! een leider? Van een kleine groep? Jeetje zeg, nou gefeliciteerd, ik ben trots op je''. Denkbeeldig schudde hij zijn hoofd. Nee, dat ging hij maar niet zeggen, of doen. Het was een best klein hengst, dus het kon al vrij snel een Paint zijn, alle Piants waren kleiner als hem. De hengst leek hem vriendelijk en dat straalde hij ook uit. Painted keek op en zuchte nogmaals, zijn oren eveneens naar achter, een waarschuwing dat hij gewoon moest opletten.
'Painted Black, Aangenaam'' antwoorde hij. De hengst leek al gauw een vervolg te hebben, zeker weer een standaard vraag als; Hoe gaat het met je? Of wat doe je hier?
"Wat brengt jou hier?" Vroeg de hengst kalm. Gewoon het zelfde als wat doe je hier, maar dan in een andere vorm. Painted schudde zijn hoofd, zelf was hij ook niet totaal orgineel, maar toch, orgineelheid kon toch algauw je gesprek veranderen. Door bevoorbeeld eens niet te beginnen met ''halllo ik ben pietje'' maar met ''ik zoek een vlinder'' heb je algauw meer avondtuur en plezier dan zo'n simpel gesprek dat na 10 minuten weer stil zou vallen. En dan had hij net aan vertelt wie hij was wat hij hier deed. Wat deed hij hier eigenlijk? Gewoon genieten van de natuur. Maar dat was een standaard vraag. wat moest hij dan zeggen? Ik moest naar de wc? Hij grinnikte even en mompelde;
''Mijn hoeven brengen mij hier'' hij keek een beetje vaag nadat hij het had gezegt. Wat was hij dan ook weer een sukkel. Hoe kon hij in godnaams dat zeggen? Dat paard zou nu vast iets vaags over hem denken. Naja, dan toch lekker niet. Painted was zo als hij was en zo moesten ze hem maar nemen. Hij zou niet veranderen. Niet meer in iedergeval.Zijn oren legde hij iets naar voren en hij bekeek de hengst nogmaals. Het was dus een bruine,kleine Paint, zover hij had geraden. Hij was ouder, iets wat niet heel duidelijk te merken was, maar daar was Painted gewoon mee bezig geweest, wat moet je anders als een paard met ADHD? Je verveelt je iedere 10 seconden, wanneer je niet beweegt of praat. Hij zuchte en zwiepte met zijn staart. Zijn bruine ogen staarde weer naar een van de bomen, die belade was met vogels. Vogels waren, raar. Waarom konden zij wel vliegen en Painted niet? Dan kon hij rustig vliegen, zich geen zorgen maken. Als hij boos was, kon hij gewoon weer opvliegen. Zijn hoofd zakte naar benenden. Eens kijken wat het paard nog te vertellen had.
[ Eindelijk!
Inspiratie!
]
}
VIP
]