Yesterday it was a trap. Today it is a training.

Met lichte passen en een sierlijke draf ging Visual naar de rivier toe. Ze fixeerde haar ogen op de oorsprong van het ruisende geluid van de rivier. Wat zou dat nou zijn? De rivier natuurlijk. Haar eerste veulentrauma lag daar. Trauma's op veulenleeftijd bleven je de hele tijd achtervolgen. Ze wilde graag dat ze die trauma kon overwinnen. Ze kon al zwemmen, en trauma's waren het best op te lossen door jezelf met trauma's te confronteren. Dat had ze weleens gehoord, maar of het echt hielp. Ook wilde ze ongestoord drinken, zonder dat alle goedzakjes als bijen om haar heen zoemden en druk deden enzo. En ze wilde even tijd voor haarzelf. Ze had al een lange tijd Ichigo bij haar gedragen, maar sinds kort moest Ichigo maar op eigen benen staan, en ze begon met zelfstandigheid. Niet al te lang aangezien hij nog jong was. Als hij z'n moeder wilde kon hij altijd de sporen achterna zitten. Zou hij ook even wat overlevingstechnieken leren. Trainen was één, maar overleven was een ander verhaal. Bovendien moest hij snel trainen door de altijd loerende vader van hem, Dracoz. Visual probeerde hem al de hele tijd te ontlopen, ze had een hekel aan hem. Mocht hij ook maar in de buurt komen van Ichigo of haar zou hij een flinke stomp in zijn macho-gezicht krijgen van haar glanzende hoeven. Ichigo behoorde niet toe aan zijn zaken, maar aan de hare. Zij was de moeder dus zij trainde Ichigo tot een zelfstandige volwassen hengst. Over volwassen hengsten gesproken. Misschien werd het tijd een partner of 'vriend' te zoeken. Ze was de laatste tijd erg vaak aan het trainen, en ze wilde graag iemand om haar heen die haar kon beschermen in tijden van nood. Haar trainingen waren niet al te zachtjes. Gelukkig had ze een wonderbaarlijke vacht die alle wonden genas, zonder daar een litteken op achter te laten. Als ze een eerste litteken zou krijgen, zou het van een dood wezen zijn. Dood door haar. Dat zou hen leren haar een litteken te bezorgen. Ze hield van haar uiterlijk, en zonder littekens kon ze het beste hengsten verleiden en gebruiken om bepaalde doelen te halen. Wat voor doelen wist ze nog niet want veel plannen had ze niet in petto. Maar geen enkele hengst heeft ooit een merrie durven weerstaan, dat is gewoon een van de wetten der natuur. Net zoals het balans tussen goed en kwaad, dat is ook een wet. Ze kwam aan bij de rivier. Het water kolkte, vormde en vernietigde, spatte met een klap tegen de rotsen aan die de rivierbodem moesten voorstellen. Het was een machtig gezicht, die haar altijd angst deed opdoen. Maar dat wilde ze nu niet. Ze moest haar trauma overwinnen. Langzaam stapte ze langs de rivier heen. Zo eng was hij niet. Nee, vroeger toen ze een veulen was, was alles eng. Nu leek het wel een onbeheersbare bron van macht en meedogenloosheid. Het trok haar aan. Ze liet haar hoofd zakken en dronk een slok uit de rivier. Weinig kans had ze niet haar hoofd omhoog te doen of er kwam een golf aan die haar halve gezicht nat maakte. Geïrriteerd maar langzaam kwam ze weer met haar hoofd omhoog, en draaide zich om, waar een paard stond.


[ 'nd Mirvano :') anderen met toestemming van Mirvjuh ]