I know that its warm in here but this is really torchure!

Nog een enkele keer wierp ze een blik achterom, zette haar eerste stappen in een totaal nieuw gebied en begon haar nieuwe leven vanaf nú. Spanning? Nee, daar had ze totaal geen last van en ze was ook absoluut niet bang wat de paarden van haar zouden vinden, aangezien ze nu de 'nieuweling' hier in Dream Horses was. Met grote, stevige passen zette ze haar tocht voor, haar waterige ogen recht naar voren gericht en haar oren opzettelijk naar achter geduwd. Het was warm, her en der waren zweetplekken zichtbaar en haar lange manen zorgde ervoor dat ze het alleen maar warmer kreeg. Niet prettig die lange manen in een gebied zoals deze, vandaar dat dit ook de laatste keer zou zijn dat ze dit gebied zou bezoeken. Neira gooide haar voorpluk uit haar gezicht, spreidde haar neusgaten even en voelde hoe de geur van dit nieuwe gebied in haar neusgaten vloeide. Even alles goed opnemen, want dit werd wel het gebied waar ze de rest van haar leven uit zou gaan hangen. Haar mond was één grote trek, haar ogen toonde maar énkele emoties en staarde voor zich uit, opzoek naar een klein beekje of riviertje om wat te drinken. De keel van de merrie was zo droog als een kurk en ze smakte letterlijk en figuurlijk naar een paar druppels water. Haar tempo was passief, haar spieren ontspannen en de witte merrie was er niet helemaal bij op dit moment. Wat een rot gebied hé, ze haatte het hier nu al.
Met een korte schijnbeweging joeg ze het enorme beest op haar hals van zich af, snoof eens verveeld en schudde haar bezweten hals een keertje om zichzelf een beetje te verfrissen, doordat haar manen even los kwamen van haar zeiknatte hals. Oké, dit ging hem écht niet worden. Hier kon ze niet langer in ronddwalen en ze zou blij zijn als ze dit gebied achter zich gelaten had. De groenige ogen van Neira zochten naar enkele soortgenoten, maar die zal ze waarschijnlijk weinig tot geen tegenkomen in een gebied zoals deze. Rustig stapte ze voort, nog steeds zoeken en haar omgeving in de gaten houdend. Neira snoof een keertje zodra ze een geur dacht te ruiken, spitste haar oren voor een seconde en kantelde haar hoofd, waarna de evile blik weer helemaal terugkeerde. Al snel zag ze een klein veulen, zittend in het midden van de woestijn. Een kleine grinnik kon ze niet onderdrukken, als snel kwam de enthousiasme in haar blik en net alsof ze enorm fit was draafde ze op het kleine veulen af. Zwijgend en met een afkeurende blik staarde ze het beest aan, kort brieste ze en staarde even de verte in. `Niet echt slím van je om midden in de bloedhete woestijn te gaan zitten.` Was haar enige opmerking.

Even fronste ze haar wenkbrauwen toen ze het geluid van het kleine beestje hoorden. Wát? Ook nog een grote mond ook. `Ik weet wel zéker dat ik het beter heb als jou. Dus als je slim bent houd je je commentaar gewoon voor je, misschien help ik je dan. Of heb je geen hulp nodig? Dan vertrek ik en laat ik je hier in de brandende zon zitten. Ik word er niet warm of koud van.` Vuurde ze terug, terwijl haar oren zich nogmeer naar achter draaide. Veulens, ze waren enkel en alleen leuk als ze van jezelf waren en anders moest Neira er níets van hebben. Vooral die goedaardige veulens, die hadden tegen iedereen een grote mond en nergens respect voor, slechte en goed opgevoedde veulens toonde respect voor paarden die hoger stonden dan hen en zulke veulens moesten er ook zijn. Geen respectloze mormels die nergens goed voor waren, want die werden later alleen maar bang voor alles en iedereen.
Eventjes keek ze weg, maar zodra ze de stem van het veulen ópnieuw hoorde draaide ze haar hoofd. Een spottende lach verliet haar keelgat en afkeurend schudde ze haar hoofd. `Doorlopen, al je energie verzamelen om uit dit gebied te komen. Was dat nog niet in je kleine hoofdje opgekomen dan? Je moet nog veel leren zie ik wel.` Merkte ze droog op, met geen enkele emotie in haar stem. Met afschuw in haar ogen keek ze het jonge veulen aan, eigenlijk moest Neira haar gewoon helpen. Tóch wilde ze op de een of andere manier haar trots niet opzij zetten voor een onbekend veulen, aangezien ze dit nooit had gedaan. Kort bekeek ze het dier, snoof eens kort en wachtte af op een reactie, als die er zóu komen.