Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » N O O R D E N » De Sneeuwvlakte » Trust, I know you're back ~

Trust, I know you're back ~

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Deina

Deina
VIP

De witte merrie galoppeerde door de sneeuw. Haar grijze manen wapperden mee met de wind. Ze snoof luid en schudde met haar hoofd. Haar oren lagen in haar nek en haar gedachten sloegen op hol. Ze had iets bekend geroken. Het was iets bijzonder dat ze goed kon gebruiken binnenkort. Het was de bekende merrie die ze ooit getraind had: Trust. Ze was terug in Dreamhorses en dwaalde rond. Perfect was het om haar te roepen deze keer. Deina maakte een gevaarlijke sliding stop en sprong over een kuil. Ze draafde een stuk verder en remde weer af. Haar donkere ogen gleden over de omgeving. Ze snoof eens luid en damp kwam uit haar neusgaten. Ze wist dat ze in de buurt was. Ze kon haar ruiken. Deina grijnsde breed en sloeg een luide hinnik naar de mustang. Ze liep daarna rustig verder en hield de omgeving in de gaten om een glimp van de merrie te kunnen opvangen. Ze liep verder tot ze bij het meer uitkwam. Ze stopte er vlak voor en keek rustig naar het water dat bevroren was. Ze sloeg kort met haar hoef op het dikke ijs. Nu het winter zou worden was het nog dikker. De merrie had geen zin in de winter. Ze zouden dan weinig trainingen kunnen doen. Buiten niet glijden en vallen bij een sneeuwgevecht. Ze grijnsde breed en keek om haar heen. De merrie was op komst. Ze voelde het. Deina was trots dat ze de merrie ooit had getraind. Het was een sterke merrie met veel uithouding. Ze mocht zelfs vrijwillig in de kudde komen. Deina had haar nodig. Weldra kwam een groot gevecht. Ze wist het alleen. Niemand anders wist er al van. Binnenkort zou ze een test laten afleggen door de leden. De sterksten mochten mee vechten. Niemand anders. De hengsten kwamen met een aantal, en zijzelf was niet laf. Ze zou evenveel paarden meenemen. Voor het grootste gevecht in haar jaren.

Trust ~

Trust

Trust

Een mustang, die de meeste wel kende, had zich weer in dreamhorses gehuisvestigt. De reden, ze was hoog zwanger, en vond het veiliger om in een gebied te leven waar ze alles al kende. Trust was gedekt geweest door een zwarte hengst, vol met kwaad. Trust is niet verkracht geweest, maar had haar vrijwillig laten dekken, ze wou nog een veulen, maar dit zou haar laatste zijn. Ze wist niet waarom, maar ze wist wel dat ze geen veulens meer wou. Ze zou haar veulen Zimbro of Djuna noemen. Opeens hoorde ze een hinnik. En toen ze de hinnik herkende, zette ze een galoppas in. Het was Deina, eerst haar trainer (ookal schol zij maar 1 jaar van Deina) vroeger haar leider, en nu een soort van vriendin. Maar Trust had al gehoord dat zij de rang van haar vader had overgenomen,en nu een echte leiderster was. Toen Deina in zicht was, remde ze af. En stapte naar haar toe. “Proficiat met je rang, Deina.” Zei ze op een normale manier, niet zo heel verassend. Ze bleef tegenover Deina staan, als ze nou een goedzakje was geweest zou ze erop af zijn gelopen en haar schoft hebben gekrabd. Maar dat deed ze niet, ze maakte liever geen lichamelijk contact. “Je had me geroepen?” Zei ze op een normale mannier. Maar haar lichaamstaal verade dat Trust respect had voor Deina. Zonder nog iets te doen, keek ze Deina aan. Wachtend op nog een reactie van Deina.



Heey, het is morgend…dan kan ik niet lange posten typen ^^

Deina

Deina
VIP

De witte merrie wachtte rustig af. Haar donkere ogen gleden over de omgeving heen. Kort staarde ze weer naar het ijs. Nogmaals trapte ze erop. Ze snoof luid toen ze iets hoorde in de verte. Het was zacht want je liep hier in de sneeuw. Dat hoorde je niet. Het gekraak van de sneeuw hoorde je alleen. De mustang kwam op haar afgegallopeerd. Net zoals haar trainveulen Kay gedaan had. Trust was slimmer en remde af, waarna ze in stap naar haar toe kwam. Dat was bij de hengst heel anders verlopen. Deina snoof kort woest toen ze eraan dacht. Veulens. Soms waren ze vreselijk, ookal bezaten ze slecht bloed. Deina grijnsde breed toen ze de merrie voor haar zag. Ze was niet veel veranderd. Deina knikte kortaf naar de merrie die haar proficiat wenstte met de rang. "Dankje, Trust" zei ze kortaf en veegde de grijns van haar snuit. Ze sloeg met haar staart heen en weer en liet haar blik over de merrie heenglijden. Nee, ze was niets veranderd. Deina was iets groter nog geworden en haar buik was minder gespierd, maar dat was met een belangrijke reden. De merrie vroeg haar iets over de hinnik. Deina knikte meteen. "Dat klopt. Nu ik de kudde heb en je terug bent, wil ik je er graag bij hebben. Ik heb je nodig, Trust." De stem veranderde van kilheid naar lichte woede, vooral bij haar laatste woorden. Inderdaad, iedereen die ze nu kon vinden had ze nodig.

Trust

Trust

Even schuurde ze haar hoofd over haar poot, maar daarna luisterde ze geconsentreerde naar Deina. Toen Deina zei dat ze Trust nodig had, kon ze een glimlach niet onderdrukken, maar de betekenis was totaal anders. “Ik zal zien wat ik voor je kan doen, als een ware kuddelid, Deina.” Zei ze als andwoord op haar vraag dat ze in haar kudde wou komen. “Maar waarom? Wat is er aan de hand?” Ze wou graag weten waarom ze opeens werd uitgenodigt in Deina’s kudde. De witte merrie was nog steeds groter dan Trust, en uit haar lichaamstaal kon je afleiden wat voor soort type ze was. En meteen kon je merken dat je welkom was, of dat je het beste kon afbollen.Trust was ook zo'n type, maar ze deed andere dingen dan wat Deina dan deed. Weer keek ze naar deina, nu wou ze iets anders vragen. "Is het waar dat Zephyr terug is?" Ook vroeg ze haar af wat dat die in DH kwam doen. Maar ze ging het niet vragen, niet nu.
Ze kon wel trots zijn dat Deina haar uitnodigde, maar ze wist wel dat Deina haar niet voor niets in haar kudde liet. Maar dat ze zou sterven, door ‘ja’ te zeggen, wist ze nog niet. Ze zou sterven in een gevecht, en ze zou haar veulen nooit zien groot worden, en het veulen zou haar nooit echt kennen hoe ze écht was. Alleen had Trust geen idee dat haar leven op spel stond, maar ze zou Deina tot haar dood beschermen, en dat mag je wel letterlijk nemen.Maar Trust zou liever sterven in eer dan door ouderdom. Want ze had al vaker haar leven op spel gezet, en dat deed ze graag. Uitdagingen aan gaan, ja, dat liet haar leven. En alsof ze zelf niet wist dat het ooit is fataal kon aflopen.

Deina

Deina
VIP

De witte merrie luisterde naar de woorden van de merrie en knikte eens. Ze hoorde even later haar vraag en een minuut later dan de stilte kwam een tweede vraag. Deina haalde kort eens adem. "Het is een lang verhaal. Ten eerste is Zephyr inderdaad terug, voor een onderzoek van zijn training. Daarna zal hij weer vertrekken." Haar stem klonk rustig maar streng. Ze wist zelf niet waarom haar stem wat strenger werd. Ze snoof kort en schudde haar witte vacht eens uit terwijl ze nadacht wat ze allemaal aan de merrie zou vertellen. "Goed, je tweede antwoord. Buiten Dreamhorses leerde ik een hengst kennen. Het was een grote leider" begon ze terwijl de beelden door haar hoofd schoten. Alles kon ze nog voor haar zien. "We verleidden elkaar elke dag en steeds vaker nam hij me mee naar zijn kudde. Het was een gigantische kudde. Meer interesseerde me niet. Hij heeft me dan ook gedekt, maar ik deed het om zijn familie. Hij heeft een grote en bekende familie. Dat is voor mij goed bloed om met mijn familie te mengen. Ik bleef een tijdje bij hem, maar ik werd geroepen diep vanbinnen. Daarom kwam ik terug en ben ik daar weggelopen. Hij zal zeker wraak nemen. Hij zal zijn veulen terug willen. Hij heeft me uitgedaagt voor een gevecht en daarvoor zoek ik de beste krijgers." Ze snoof eens luid en keek strak naar Trust. Dit was het verhaal dat binnenkort de hele kudde zou weten. Het was belangrijk en de grootse krijgers moesten meedoen. Ze moesten gewoon.

Trust

Trust

Trust antwoorden niet op het verhaal van Zephyr, zijzelf had niet echt een band met die hengst. Cobrazarao was meer waard, dan zijn zoon of dochter. Naja, dat was haar mening. Nog steeds vond ze het zeer spijtig dat hij was vertrokken. Maar nu Deina haar had uitgenodigd, had ze een nieuwe uitdaging. Toen Deina gedaan had met praten, deed ze niet meer dan een knikje geven. “Ik sterf liever in eer, dan door ouderdom. Ik zal je sowieso vergezellen in dat gevecht, en ik zal vechten en je verdedigen. Maar ik wil er iets voor terug….Niets is gratis Deina… Sterf ik, en mijn veulen is geboren(en leeft nog), neem je hem/haar aan als pleegkind, of op zijn minst laat je hem/haar in je kudde. Maar train hem/haar kordaat, ik wil geen opvolgers die niets waard zijn. mishandel/ vermoord het veulen als het een goedzakje is zodat het een slechtzakje word, axepteer het als hij/zij op zijn minst op mij lijkt…” Trust keek Deina aan in haar ogen. “Dus hebben we een deal? Ik offer mij des noods op voor jou, als jij mijn veulen traint. En laat mijn bloed niet verloren gaan.” Trust wou er nu 1 maal iets voor terug, wat de normaalste zaak van de wereld was. Maar ze verkoos Deina, omdat ze wist dat Deina een perfecte ‘pleegmoeder’ zou zijn voor Trusts der veulen. Trust had zelf trainingen van Deina gehad, en ze was steeds beter geworden zowel in gevechten als in uithouding. Nee, ze had vroeger veel gehad aan Deina, en feitelijk stond Trust bij haar in het krijt. Maar deze keer had ze een veulen, van een zeer goede bloedlijn. Alleen wou ze niet zeggen van wie. Maar geloof het maar, zo'n bloedlijn was te veel waard om weg te smijten. Trust zwierde haar staart tegen haar achterhand, terwijl ze op een antwoord wachte. Ze voelde het veulen al stampen, dus echt lang kon het niet meer duren.

Deina

Deina
VIP

De witte merrie keek strak naar de mustang. Ze snoof luid en hief kort haar voorbeen op. Ze spande haar spieren en sloeg met haar been op de grond toen ze de woorden van de merrie aan moest horen. "Trust. Ik laat ze jou niet doden. Niemand zal jou laten sterven. Daar zal ik voor zorgen." Haar stem klonk kwaad en streng. Nee, Trust zou niet sterven. Niet! Deina schudde haar hoofd en liep kort een paar cirkels rond de jonge merrie. Ze sloeg met haar staart heen en weer en stopte weer vlak voor haar. "Maar als het zou gebeuren, zal ik het doen. Ik zal je veulen aannemen en zorgen dat je een perfecte opvolger hebt van jou bloed. Dat beloof ik je. Haar stem klonk deze keer iets kalmer. Ze wist dat Trust geen opgever was. Ze zou gewoon niet opgeven, nooit zou ze dat doen. Maar als de merrie echt zou sterven. Zou ze het veulen aannemen en behandelen als haar pleegveulen. Het zou lange trainingen krijgen en opgroeien net als de veulens van Deina zelf. Daar zou ze voor zorgen.

Flut

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » N O O R D E N » De Sneeuwvlakte » Trust, I know you're back ~

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum