just the falls -Radiohead-

Smoothie galoppeerde vloeiend over een veld. Het gras was hoog en af en toe sprong er een haasje weg. Eerst schrok ze daar wel van, maar nu was ze het wel gewend. Van ver was al een groot dicht bos te zien. Daar zou vast wel wat meer te eten zijn dan alleen maar gras. En misschien ook wel andere paarden. Smoothie versnelde haar passen en schoot voor uit. Haar benen trok ze hoog van de grond op en het leek als of ze vloog. Haar manen wapperde mooi naar achteren. Al snel was ze met dit tempo aan gekomen bij de rand van het bos. Ze stopte en keek naar ''binnen''. Het zonnetje scheen niet, maar het was ook geen slecht weer. Het was een echte winterse dag. Het bos was dan ook al weer niet te donker. Ze was geen angsthaas, maar als het donker was in het bos durfde ze niet zo goed. Er zaten daar ook wolven en beren. Maar nu kon het wel. Langzaam stapte ze het bos binnen, het was heel mooi en verschillende vogeltjes zongen hun laatste lied van dit jaar. Ze zouden nu naar een ander land vliegen waar het warm was. Smoothie hinnikte even naar ze, als teken van begroeting. Ze kwam uit bij de waterval. Het was gewoon een rivier wat een stukje verder naar beneden ging en daar weer verder de rivier werd. Smoothie had het behoorlijk warm gekregen van al dat geren, en ze zou zich even afkoelen in de rivier. Het water was heerlijk koud en verkoelend. Ze liep nog verder, maar de grond onder haar verzakte. Het was slappe grond, maar dat wist ze niet. Ze kwam nu even onder water en de stroming voerde haar richting de waterval. Snel trapte ze met haar benen om bovenwater te blijven. Dat lukte. Ze probeerde ook de andere kant op te zwemmen maar dat lukte niet. Ze kwam steeds dichter bij de waterval, en al snel viel ze naar beneden. Ze slaakte nog een harde angstige hinnik.
Smoothie spoelde aan, aan de wal. Ze kuchte en wat waren kwam uit haar longen vandaan. Ze krabbelde over eind en schudde zich uit. Ze liep naar een boom en daar onder liet ze zich zakken. Ze had het koud.

-radiohead-

[Sorry als deze post kort word. Ik ben moe xD]

Dit gebied was beter, veel beter dan het gebied waar hij vandaan kwam; Het drakengebergte. Deze bergketens deden hun naam eer aan. Radiohead wist dat draken niet bestonden, maar dat ze beschreven werden als grote, sterke maar ook sluwe reptielen. En zo sluw was ook het berggebied. Sluw genoeg om er overal hetzelfde uit te zien, zodat je zou verdwalen om nooit meer terug te keren. Maar gelukkig, hij had de uitweg uiteindelijk gevonden. De manier waarop deed er niet toe voor hem. Hij voelde eindelijk weer sterk weelderig groeiend grasland onder zijn vermoeide hoeven. Hij was nog vies en onder het zweet, maar hij had het geluid van stromend water opgevangen. Stromend water, dat moest uit de bergen komen, en had een hele weg afgelegd. Vaak was dat water een stuk schoner dan stilstaand of laaggelegen water. Hij versnelde zijn pas, al wist hij dat het niet slim was. Hij kon beter rustig aan doen, wat rusten en eten, en daarna pas verder gaan. Maar hij was niet echt een persoon die goed om zijn uiterlijk of zijn fysieke toestand dacht. Maakte niet uit, hij gaf nog niet over van vermoeidheid. De hengst grijnsde breed. De helderblauwe kleur van het water was nu te zien vanuit zijn standpunt. Hij rende nog even verder en twijfelde geen moment wanneer hij het water naderde. Water uit de bergen kon ijs-en ijskoud zijn, maar hij had zo'n behoefte aan verfrissing dat hij daar niet over na leek te denken. Hij galoppeerde het frisse water in en genoot van het opspattende water dat hem raakte. Hij liet zichzelf snel zakken in het water, en rende er daarna weer uit. Zo. Dat voelde een stuk beter! Hij hinnikte tevreden, trapte wat met zijn voorbenen, en schudde zichzelf daarna uit. Ah, hij was nat, en vrij koud, maar hij was in ieder geval weer schoon! Maar lang had hij niet om feest te vieren. In een van zijn ooghoeken zag hij iets van een ongewone kleur onder een boom liggen. Wat.. was dat nou een ander paard? Ze was nat, net als hem, maar ze zag er heel slecht uit. Wat zou er met haar gebeurd zijn? Radiohead richtte zijn blik even op de waterval, alsof hij wist wat er gebeurd was met het paard. Nee toch.. Ze zou toch niet van die waterval gevallen zijn? Normaliter was Radiohead geen sociaal paard. Het liefste zonderde hij zich af van iedereen, mokkend en zwervend. Maar ook hij kon niet zomaar een paard aan zijn of haar lot overlaten. Zacht dravend bewoog hij zich richting zijn soortgenoot. Hij stopte wanneer zijn hoofd zich boven haar lichaam bevond, en langzaam drukte hij zijn snuit tegen haar aan. Meteen trok hij zijn hoofd weer terug. Ze voelde ijzingwekkend koud aan. Hij kon bij haar gaan liggen, zijn warmte met haar delend. Maar zo dacht Radiohead niet. Hij bleef formeel, neutraal, rustig. Geen paniek. Toch klonk zijn stem bezorgd toen hij begon te spreken. ''He. Gaat het wel?''

Smoothie was al aardig ver weggedoezeld maar al snel voelde ze een zacht duwtje van een zachte neus tegen haar aan. Ze keek op. Er stond een hengst voor haar. ''he. gaat het wel?'' Vroeg hij bezorgd. Smoothie tilde met al haar kracht haar hoofd op om hem aan te kijken. ''Ja, het gaat wel.'' Zei ze suf. ''Ik ben van de waterval gevallen.'' Ze schaamde zich diep. Dit moest haar weer over komen hoor. Voorzichtig probeerde ze weer op te staan. Het moest met alle kracht maar het lukte. Ze keek de hengst aan. Ze schudde zich nog eens uit. Nog een paar druppeltjes vlogen van haar af en kwamen op de hengst terecht. Ze grinnikte even. ''Sorry hoor.'' Haar goud kleurige manen, hingen mooi aan een kant maar haar voor pluk hing er nog wel slapjes bij. Dat kwam door dat het nat was. ''Mijn naam is Smoothie trouwens, en jij bent.'' Vroeg ze voorzichtig aan het andere paard. Hij zag er wel vriendelijk uit, maar wel afstandelijk. Zij zelf was ook niet bepaald een paard die met iedereen om ging, en een mondje had. Ze kende wel zulke paarden maar die vond ze redelijk irritant. Ze stapte even. Ze voelde dat haar spieren stijf waren. Haar hele lichaam was ijs koud. Ze moest zich zelf weer opwarmen en daarna goed uit stappen, dan zou het wel weer beter gaan. Smoothie ging met haar nek naar beneden en at wat van gras. Dit zou haar weer meer energie geven. Toen ze weer genoeg had, keek ze naar de hengst en wachtte op zijn antwoord. ''Galoppeer je straks een stukje met me mee om warm te worden?'' Vroeg ze vriendelijk. Misschien wou hij het niet, en dan moest ze het daar maar mee eens zijn. Zij zelf had niet zo veel vrienden, Meestal bleef ze nooit op een plek. Maar misschien was deze hengst wel leuk om een rondje me te galopperen. Wie weet?

sorry voor flutje