Its not wat i want! ~Dazzle~

Sneeuwvlokken smolten op haar lichaam en deden haar manen op haar hals kleven. Maar ondertussen was ze het gewent. Nog een paar maanden en het was weer lente, weg met de sneeuw. De bonte merrie schudde haar hals om de sneeuw er een beetje af te schudden. Sunset keek nieuwschierig om zich heen, maar verstijfde toen ze een hengstengeur rook. Angstig stapte ze achteruit en keek in de verte waar de hengst zou moeten zijn. Ze zag al snel een palomino en draaide haar oren bang naar achter, wat moest ze van deze hengst denken?


-Flutje, maar voor Dazzle-

Dazzle stapte in het wilgenwoud, hij keek naar boven. Het sneeuwde, alweer. Die stomme sneeuwvlokken bleven maar aan zijn lijf plakken. Hij ging wat naar sneller, hij zag een merrie. Die overduidelijk bang was. Ja hier kon hij gebruik van maken. Hij zette zich aardig voor. Zo dat hij wat vertouwen kon winnen, en dan...Hij kwam aan bij de merrie en deed zijn hoofd naar beneden, als gegroet. Best belachelijk. 'Hoi, merrie. Hoe gaat het, je lijkt zo bang? Toch niet van mij hoop ik. Ik ben Dazzle, ik sta voor iedereen open, dus ook voor jou. Wie ben je, beeldschoone merrie?' Zo dat was het. Even wat vlijen. Hij zorgde dat hij er echt lief uit zag. En dat ze hem zou geloven. En door die woorden die hij zei kon hij er 'liefde' van maken. Alee, dat zij hem leuk zou vinden. Leuk leuk. Het was een perfecte merrie voor haar drachtig te maken. Hij stapte dichter, en knikte dat het goed was en zij 'Je bent een mooi soort ras' Hopelijk geloofde de merrie hem. Hij keek lief, best bleeh om dat de doen.

~Niet zo goed maar oke~

'Hoi, merrie. Hoe gaat het, je lijkt zo bang? Toch niet van mij hoop ik. Ik ben Dazzle, ik sta voor iedereen open, dus ook voor jou. Wie ben je, beeldschoone merrie?' Sunset keek de hengst wantrouwend aan. Hij zag er wel lief uit. "Hallo.. Ja, eh nee natuurlijk niet! Ehh mijn naam is Sunset" zei ze bonte merrie zacht. Sunset zag dat de hengst dichterbij kwam, trilde even, maar liet het toen toe. Voor het eerst in haar leven. 'Je bent een mooi soort ras' Sunset voelde zichzelf rood worden. "Vind je dat echt?" vroeg ze blozend.

-Omg wat is er met mij man...-

'Hallo.. Ja, eh nee natuurlijk niet! Ehh mijn naam is Sunset' dat zei die merrie en daarna Vind je dat echt?' Nee natuurlijk niet, maar hij moest wel. Om van de merrie gebruik te maken. dus zei hij 'Ja natuurlijk, de Ijslander is speciaal. En jouw kleur zeker.' hij kon wel kotsen, maar hij moest zich op zijn Missie concentreren. Dus...Vleien en blablabla om de merrie zo ver te kunnen brengen. Hij ging z staan dat de merrie dichter kon, zodat hij kon kijken of de merrie hem al vertrouwde. Als ze dichter kwaam, zou hij dat ook doen want dan weet hij dat zij hem vertrouwd. En als ze niet dichter kwam zou hij zeggen je vertrouw me niet he? Maar nu moest hij wachten wat de merrie deed, dus hij bleef staan. Hij groef ondertussen wat sneeuw weg, en at het gras. Toen hij zij hoofd weer ophief zat er wat sneeuw op zijn snoet. Kud sneeuw dacht hij. Hij deed het rustig van sijn neus af, om nogsteeds die lieve,bleh, Dazzle te lijken. Hij slikte, en glimlachte..

~Whaha ^^~

'Ja natuurlijk, de Ijslander is speciaal. En jouw kleur zeker.' Sunset glimlachte dankbaar naar de hengst. "Dank je wel!" zei ze wat vrolijker. Voorzichtig zette ze een paar stappen richting de hengst, en zwaaide met haar staart, waardoor de geur van haar hengstigheid vrij kwam. Geschrokken drukte ze haar staart weer tegen haar kont, maar bleef wel staan zonder een stap te verzetten, de hengst zou laten zien of ze hengsten kon vertrouwen, en zo niet... Dan hadden andere paarden een lange weg te gaan, als ze haar wilden laten zien dat hengsten níét eng waren...

-Dekken en wegwezen *Springt hyper op en neer* eindelijk!-

Dank je wel! zei sunset, en zij kwam dichter. Dit was hem gelukt, dit was zijn kant, hij grinnekte, en hij zei grinnekt 'Jij bedankt' Hij ging met zijn snoet tegen en van de hare daarna de schoft en dan de rug. Hij stapte richting de kont, en zo kwam hij achter haar te staan. En de merrie snapte het niet..hij keek nog lief. Maar daarna gooide hij zijn hoeven de lucht in, en belande op de merrie...Daarna ging hij er weer af, en grinnekte slecht. Zie je ze was hem bedankt. en bingo nog een, hier in Dream horses kan hij het dus ook...Hij keek de merrie aan, wat zou ze nu doen 'Ik zei toch, bedankt' Hij ging naar de merrie, en ging daarna recht voor haar en snauwde 'Jij vertouwt snel iemand, zelfs slechterikken' Hij stopte even en kam nog dichter. 'Jij verzort hem of haar' zei hij er misterieus bij. Hij kwam nog dichter, zodat zijn kop tegen de haare stond en had een slechte blik in zijn ogen.. Hij bleef zo staan afwachtend tot wat ze merrie ging doen.

~Ja sorry, moest snel wat verzinnen..Maar je bent gedekt *Duivelslach* MUWHUHAHAHAH~

EDIT NAR: HALT! Het is niet de bedoeling dat je Dream Horses komt binnen wandelen en vervolgens bovenop iedere merrie springt!