& Neveah

Haar voorbenen maalde in de lucht, met een klap kwamen ze weer op de grond. De Andalusiër zette haar zelf met veel kracht af. Haar spieren rolde onder haar zwart/bruine huid. Haar neusgaten waren wijd open gesperd. Haar zwarte dikke bos staart wapperde als een vlag achter haar aan. Haar voor lok was over haar oor heen geslagen. Het rukte aan haar oor. Haar benen bewogen op top tempo. Haar neus was tegen haar borstkas gedrukt, hij hing er in ieder geval voor. Haar hals was gekruld, de wind rukte aan haar lijf. Ze had nu zeker te weten haar top snelheid gehaald. Langzaam stopte ze bij de eerst volgende heuvel. In een stevige snelle galop snelde ze de heuvel op. Haar staart wapperde nog steeds achter haar aan. Eenmaal op de heuvel aangekomen kon ze prima over de heuvels uit kijken, ze kwam erachter dat ze op de hoogste heuvel stond. Eventjes snoof ze een onbekende geur drong haar neusgaten binnen. Ze zwaaide met haar staart, en schudde haar lijf uit...

& Neveah~

Het was een koude ochtend. De zon stak net zijn felle kop boven de heuvels uit, waardoor het hele landschap en alles wat erin zat een oranje tint kreeg. Het had al een paar dagen niet meer gesneeuwd, maar door de temperaturen die steeds onder de nul waren duurde het minstens een week voordat de sneeuw wat begon af te nemen. Het witte goedje kwam tot aan haar knieën. Mopperend ploegde ze door de poedersneeuw, op zoek naar lekker gras. Ze liet haar hals zakken, waardoor haar klitterige manen naar beneden vielen. zuchtend stak ze haar neus in de sneeuw, en wist een polletje gras te pakken. De sneeuw op haar neus was ijskoud. Geprikkeld sloeg ze haar klitterige staart tegen haar kont aan. Kauwend op het polletje gras sjokte ze wat verder. Een geur vermengde zich met vele anderen in haar neus. Ze haalde haar hoofd omhoog, kneep haar smaragdgroene kijkers samen en tuurde in de verte, vanwaar de geur vandaan kwam. Gebonk bereikte haar fijne oorschelpen, die daardoor alle kanten opdraaiden. Een Andalusische merrie was aan het galloperen. Haar kin op haar borst. Ze zuchtte. De paarden waren zo typisch de laatse tijd, geen greintje origineelheid hadden ze meer. Zeker eentje die niet goed genoeg was volgens Deina. Een paar weken geleden bereikte de hinnik van de witte merrie plotseling haar oren. Al geruime tijd werd er rondgefluisterd dat er een oorlog op komst was. Neev was benieuwd wat Fawn wilde; of meedoen of afzijdig houden. Of misschien wat anders, ze wist het nooit met de zwarte merrie. Ze zette een haast verveeld drafje in en stopte uiteindelijk voor de donkergekleurde merrie. "Aha. Nooit gedacht dat ik nóg een leegbrein in dit godsverlaten landschap aan zou treffen" Ze snoof. Haar normale stem viel niet op. Ze haatte donkere, duistere, mierzoete, speciale stemmen. "Zeg mop, moet jij niet meedoen met de oorlog die in de Ash Valley aan de gang is?" Bij haar woorden kropen haar wenkbrauwen lichtjes omhoog.

Héhé, die is af :3 Sorry voor m'n late antwoord :c

Ze verzonk in gedachte, het was duidelijk dat de merrie die ze geroken had in haar op zich niet snel naderde. Streya verzonk in haar gedachte. Genoot van de stilte die elk moment verstoord kon worden door de zwarte Friese merrie. Soms kwam Streya eventjes 'terug' op aard, en dan merkte ze dat de merrie steeds dichterbij kwam. Maar over het algemeen merkte Streya helemaal niets van het gezelschap dat steeds dichterbij kwam, en de wereld waarin Streya leefde. En niets kon haar nu op dit moment storen. Aan de geur die nu steeds sterker werd, kon Streya merken dat de merrie steeds dichterbij kwam. Uiteindelijk begon de merrie te praten, vervolgens snoof ze eventjes. Langzaam opende Streya haar ogen bij de laatste woorden van de merrie. Ze bekeek het dier eens goed. Daarna boorde ze haar ogen in die van de merrie. ''Je ziet dingen die er niet zijn, merrie.'' Streya haar stem was kalm. Dit antwoord was op de eerste woorden van de merrie. ''Geen haar op mijn lichaam die er aan denkt voor de Horcrux te vechten. Zal jij je vijand kans geven om zich voor te bereiden?'' Streya wist al wat het antwoord op haar vraag zou zijn. Nee, natuurlijk niet. Precies, geen enkele slechte dacht eraan dat te doen. Aan de geur van de merrie merkte ze dat ze bij de Valkyrie zat. De merrie voor haar zou wel merken dat ook Streya bij een kudde zat. Want haar oude kudde geur -die van haar was- zat nog strak bij haar. En dat zou die ook blijven, want zodra de geur zou verslappen zou Streya erop uit gaan om haar kudde opnieuw te starten. Dan zou ze Dream Horses voor heel eventjes verlaten. En als ze terug kwam zou ze niet alleen zijn. Dan zou ze een geschikt veulen hebben die ze alvast kon opleiden. Zodat ze tenminste al één lid had. Streya dacht na bij haar antwoorden, haar zetten en haar doen. Kalm keek ze de merrie aan.