Murder he wrote.

Zijn hoeven maakten diepe afdrukken in de sneeuw. Hij had honger,veel honger. Maar hij kon nergens eten vinden. Al het gras was ondergesneeuwd,dus hij moest graven en vlees aten paarden niet. Ooit al een paard tegengekomen die vlees at? Wel een paard die bloed had geproefd,dat wel. Hij had het bloed zelf binnen gekregen. Van een zwarte merrie. Van wie hij de naam niet kende. Hij zuchtte en keek wat rond. Onder een boomstam zag hij een klein open plekje. Daar was een soort hol,dacht hij. Hij ging dichterbij en zag dat het gewoon een opening was . Nouja,wie kon dat iets schelen? Hij smeet het dicht,met de vraag of er andere dieren inzaten. Als dat was dan hadden die dieren pech. Heel veel pech. Hij grinnikte om zijn daad en ging liggen. Daar zag hij wat groen ,sappig gras. Hij plukte wat gras af en at het met veel smaak op. Mmmmh,dat vond hij lekker. En hij had wel wat dorst. En gras was sappig en vochtig,dus dat was wel goed. Thron strekte zich uit en ging wat even rusten. Daar had hij wel nood aan. Even later schrok hij op uit zijn slaap. Hij hoorde een takje knappen en zuchtte. Wie had hem wakker gemaakt? Pff. Het was niet eerlijk. Hij stond recht en strekte zich uit. Hij keek naar de plek waar het geluid van kwam. Daar zag hij een wolf. Oeps,misschien was dat zijn of haar hol. Hij lachte. "Nou heb je een probleem beest?" Hij wist toch dat de wolf niet ging antwoorden. Dus het ging een gevecht worden. Hij stootte zich af en liep op het beest af. Nee hij stormde op het beest af en beet in zijn hals en stampte tegen de borstkas van de wolf. Zijn mond hing vol met bloed. En de wolf slaakte een kreet van pijn. Nou,dan moest je hem maar niet wakker maken. Thron zette nog een aanval in en de wolf viel op de grond en hij stampte en steigerde en bokte naar ed wolf. Als laatste plantte hij zijn hoef op de kop en stampet toen weer.