Nieuwe sporen betraden het gebied van Dreamhorses. De ash valley was het eerste gebied dat verkent werd. Donkerbruine ogen keken van links naar rechts. Ze zochten naar iets om te verkennen, maar dat was er niet. Nog niet. Haar spieren stonden gespannen en kwamen in beweging. Hoeven drukten in de harde grond en boorden haar eigen kenteken. Een spoor werd geleid door een vosse merrie met de naam Shula. Ze was hier nog maar net, maar ze vond het hier al interessant. Genoeg om te blijven. Haar oren draaiden naar opzij om alle geluiden in dit gebied op te vangen. Haar eigen lichaam bracht haar naar de vulkaan. De vulkaan was stil, maar je voelde de warmte ervan af komen. Die mocht wel eens uitbarsten. Schreeuwen om hulp, pijn, angst. Bange paarden die verdwenen in de lava. Een grijns sierde haar lippen, maar deze werd na een tijd weggeveegd. Oninteressant. Er was niets aan want het was niet de werkelijkheid. Het zou niet snel gebeuren want dan zou heel deze wereld ten ondergaan. Haar fijne staart sloeg heen en weer tegen haar flanken aan. Littekens waren te vinden op haar zijde en op haar hoofd. Gevechten had ze geleid en paarden had ze verslagen. Alleen had ze nu nog een aantal dieren verdoemd, maar die had ze intussen achtergelaten. Ze was van plan iets nieuw te beginnen en dat zou hier zijn. Dreamhorses. Een walgelijke naam want ze geloofde niet in dromen. Het leek wel een gebied voor goedzakken en wannabe's. Maar wat maakte het ook uit. Dat was haar probleem niet. Goedzakken werden verdoemd als het aan haar lag. Ze had er in haar vorige gebied al genoeg vermoord, maar toch waren het er teveel voor haar alleen. Hier zou het wel beter gaan. Ze zou nog naar een kudde trekken. Niet dat ze hield van iemand boven haar hoofd. Al moest dat wel als je het niet alleen kon doen. Haar blik gleed over de omgeving waar een grote hoop karkassen heerlijk lagen te rotten. Ze snoof de geuren op van kuddes en zweet. Duidelijk was er hier een oorlog geweest. Die had ze dan gemist, maar dat deerde haar niet veel. Ze hield van oorlogen en moorden, maar rust kon er ook wel bij. Al vanaf haar tweede levensjaar begon ze aan het werk, maar nu was ze al ouder aan het worden. Haar hoeven stopten en boorden zich in de grond. Haar oor draaide opzij en haar neusgaten werden wijd open gesperd. Een onbekende geur drong haar neus binnen. Het was nog niet dichtbij, maar het kwam wel.
Open #
Open #