Remember me?

Soulspirit hoorde takjes onder haar hoeven knappen en kraken en voelde de bladeren en takken door haar manen en staart strijken, enkele bladeren bleven hangen.
Haar ogen schoten van links naar rechts, haar grote oren wiebelden heen en weer en ze liet haar manen met de wind dansen.
,,Vrijheid" fluisterde ze zachtjes, ze voelde zich geweldig, en vrij natuurlijk.
Toch miste ze iets, met haar ouders die dood waren, en dan..
Ze zuchtte zacht en remde af, liet haar hoofd langzaam naar links draaien, en naar rechts.
Zoeken zou tevergeefs zijn, haar zus zou ze niet meer vinden, vast en zeker: nooit meer...

Black Evil, rende langs de bomen. De vrijheid was heerlijk. Even slaakte ze een hinnik van blijheid. Verder en verder racete ze langs de bomen, over een open pad, zette ze een lange sprint in. Ze zag een ander paard, in de verte. Het remde af en liet haar hoofd naar links en recht draaien. Black Evil draaide een ander pad in. Ze zag enkele boomstammen en galoppeerde er langs. Even vergat ze alles, maar toen. Toen wist ze het weer, haar ouders waren dood, en haar zus, haar zus Soul Spirit, rende nog ergens. In één keer stond ze op de noodrem en keek ze om zich heen. Waar kon ze uithangen.

SoulSpirit liet haar hoofd teleurgesteld hangen en snuffelde met haar neus over de grond, ze trok kleine plukjes gras uit de grond en kauwde er langzaam op.
Zand bleef op vervelende plekjes achter, snel hief ze haar hoofd en schudde even met haar manen.
Verveelt, verdrietig en teleurgesteld stapte ze verder. Ze negeerde de takken die schrammetjes op haar huid maakten, het maakte toch niks meer uit.
Langzaam liet ze haar stap over gaan in een draf, verder op- vlak naast haar- hoorde ze hoeven over een pad denderen en nieuwsgierig keek ze rond.
Een mede- einzelgänger? Nog een paard die alleen was.
,,Hallo?" zei ze, luid en duidelijk.

Black Evil. Bleef doodstil staan. Ze keek om, de onbekende merrie zei "Hallo" luid en duidelijk. Ze draaide zich om en bleef naar de merrie kijken. "Hooi" zei Black Evil terug. Ze herkende de stem niet van de merrie. Even liet ze haar hoofd zakken en plukte een hapje gras, naast één van de vele bomen. Langzaam kauwde ze erop en bleef nog steeds staan, waar ze stond. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer. Even schudde ze met haar manen, terwijl ze haar hoofd weer ophief.

Bekeek de merrie even vlug, of ze onbekend was wist ze niet, ze wist wel dat de merrie haar bekend voor kwam.
Even zweeg ze, liet haar oortjes heen en weer wiebelen toen een ,,hoi" ervoor zorgde dat ze de stem kon identificeren.
,,Wie ben je?" sprak ze langzaam, ze zwiepte met haar staart, schudde met haar manen en bries zachtjes.
Wachtend op een antwoord keek ze rond, verveelt en nog steeds verdrietig.
Maar ook nieuwsgierig naar de naam van de merrie.

Black Evil bleef naar de andere merrie kijken. "Wie ben je" vroeg de merrie aan haar. Nog steeds kwam de stem haar nog net bepaald echt heel erg bekend voor. Ze stampte even met haar voorhoeven op de grond. Net zoals ze altijd deed als veulen zijnde. "Black Evil en jij bent?" ze bleef naar de merrie staren. Diep in gedachte, om haar te herkennen. De merrie was even verdrietig als haar.

Herkende het gestamp. ,,BlackEvil" zei de merrie en haar ogen werden groot.
,,S-SoulSpirit" zei ze zachtjes, om zich voor te stellen, aan haar zusje.
Ze hinnikte opgewonden en vrolijk, steigerde hoog en schudde met haar manen.
SoulSpirit kon het niet geloven, ze kon het gewoon niet geloven, haar zusje stond voor haar neus, haar bloedeigen zusje!
Opnieuw hinnikte ze en brieste zacht. ,,Ik heb je gemist.."

"S-Soul Spirit" sprak de merrie zo'n beetje verbaasd uit. Haar eigen ogen begonnen vrolijker te staan "Zusje?!" riep ze haast uit van blijdschap. Ze was zo blij! Dat ze niet meer verder hoefde te zoeken en dat ze haar zomaar in het niets tegen kwam. Ze steigerde mee met Soul Spirit, zo blij van de blijdschap dat ze weer bij elkaar waren. Ook zij schudde met haar manen. Eerst zou ze echt denken dat het een helusie ofzo was! Maar nee het was haar bloedeigen zusje die voor zich stond. Ze kwam weer neer, even stampte ze weer met haar hoeven van blijdschap op de grond. "Ik heb je gemist" sprak Soul Spirit tegen haar "Ik jou ook! Ik jou ook" sprak ze terug.

Ze hoorde de vrolijke klanken die samen "ik jou ook!ik jou ook" vormden
Haar zusje. Haar bloedeigen zusje was daar!
SoulSpirit was verschrikkelijk blij.
Niets kon haar blijer maken dan dit.
Het kon toch gewoon niet!

Black Evil, was zo blij, niets kon haar blijer maken, dan haar bloedeigen zusje weer terug te zien. Ze stapte op Soul Spirit af en duwde haar neus tegen de hare "Ik heb je zo gemist zusje, ik was overal opzoek naar je!" kwam uit haar mond zette. Ze was echt bijna sprakeloos. "En zo ineens staan we weer voor elkaar, zonder dat we het in het begin wisten" Haar eigen ogen stonden weer helemaal blij, niet zo boos,woedend en verdrietig meer zoals eerst.

Voellde de warme neus vanhaar zus tegen de hare.
Langzaam knikte ze. ,,Ja..Zo ineens"
SoulSpirit brieste zacht.
Was het lot? Een gesxhenk?
Nou. Het maakte haar niet uit.
Ze waren samen

Black Evil schudde even met haar manen, toen ze haar neus weer van die van haar zus had afgehaald. Soul Spirit knikte even en zei "Ja.. Zo ineens", maar nu hadden ze elkaar terug gevonden en dat gaf haar weer hoop. Een hoop dat ze elkaar de volgende keer ook zo weer vinden, als ze allebei een andere weg in moesten gaan, om hun lot te bereiken. De vrijheid alleen is fijn, maar niet zo fijn om bij je familie terug te keren. Nu waren ze weer samen en voorlopig zou dat zo blijven, als een hechte vriendschap van zus en zus.

,,Zuster" fluisterde zacht- trots over dat kon zeggen.
,,Waar was je? Al die tijd?" vroeg ze langzaam.
Zachtjes brieste ze, zwieppte met haar staart en schudde met haar manen.
SoulSpirit nam haar zus nog 1 keer in haar diep in haar op en sloot haar ogen kort.

Black Evil hoorde haar zus "Zuster" zeggen. Ze mocht blij wezen, dat Soul Spirit haar zus was, en dat ze haar zo mocht noemen. "Waar ik al die tijd was? Dat kan ik natuurlijk ook aan jou vragen" Even lachte ze naar haar zus en begon toen haar verhaal te vertellen. "Al die tijd heb ik rond gezwerfd, nadat we ruzie hadden, natuurlijk was ik gelijk vertrokken die nacht, waarna ik ben gaan rond zwerven, het was niet het beste wat je kan doen natuurlijk! Maar in die tijd, kon ik alles even vergeten en het op een rijtje zetten!" Ze keek naar Soul Spirit, in de hoop, dat ze haar begreep. Ze liet haar hoofd even zakken, om een klein plukje gras uit de grond te trekken en het vervolgens op te kauwen.

Ze knikte langzaam en begreep het.
Ze keek naar haar zus die een plukje gras uit de grond trok.
SoulSpirit hoorde de woorden van haar zus gleden haar oren in.

Black evil at nog een paar stukjes gras. Ze knabbelde erop, terwijl ze naar Soul Spirit keek. Nog steeds kon ze het niet geloven dat haar bloedeigen zusje voor haar neus stond. Telkens weer leek het voor haar een droom. Die uit was gekomen. Met haar pikzwarte ogen bleef ze naar haar zusje staren. Zwijgend, omdat ze niets wist te zeggen, van verbazing.

Voelde hoe de wind met haar manen danste en haar staart heen en weer liet bewegen.
SoulSpirit haar helderblauwe ogen bleven op BlackEvil gericht, haar zus.
Ook zij trok een pluk gras uit de grond en begon er op te knabbelen.
Ze schudde even met haar lange, donkere manen en zwiepte een keer met haar sierlijke staart.
Met haar hoef groef ze zachtjes in het zand dat een stofwolk creëerde.
Opnieuw plukte ze wat gras uit de grond, knabbelde eraan en slikte hoor.
Het was fijn om zo tegenover haar zus te staan, ze zwiepte kort met haar staart en brieste zacht.
,,Waar verblijf jij?Slaap je op een bepaalde plek?" vroeg ze zachtjes.
SoulSpirit hoorde gekraak van takjes, geritsel van bosjes en bladeren en de wind die door de bomen glipte.
De merrie hapte naar haar schouder om de vliegjes weg te jagen en voelde hoe de zon op haar vacht scheen.
Heerlijk..