*WONDERLAND* Calipso

‘Kan het even?’ klonk een stem, sissend maar kort. Ze bewoog haar hoofd lichtjes naar achteren, om het konijn op een geïrriteerde manier aan te kijken. Haar manen bewogen lichtjes mee en werden nog verder geduwd door een korte windvlaag. ‘Maar Alicia, ik zeg alleen maar..’ verder kwam het konijn niet. Kwaad hapte Alicia richting het witte albino konijn, dat wegsprong en haar in de gaten hield met zijn bloedrode ogen. Ze zou het dier niet echt gebeten hebben, nee, daar was het veel te handig voor. Maar dit was een serieuze waarschuwing die ook hielp. Ze keek weer voor zich en liep verder, met Rabbit die haar op de voet volgde. Ze was ervan bewust dat zijzelf de enigste was die het dier kon zien, maar dat maakte haar niks uit. Net zoals dat het haar niks uit maakte dat ze geobsedeerd was door haar fantasie wereld. Met regelmatige hupjes liep het konijn voor haar uit, om zo nu en dan op Alicia te wachten. Die rustig op haar gemakje verder liep. De warme lentezon brandde op haar huid en bij elke keer dat de wind blies vlogen er enkele haren van haar witte vacht af. Ze schudde zich nog eens flink uit, waarbij er ook weer flink wat haren verloren gingen. Maar dat was ook goed, met een wintervacht in de zomer? Nee, dat zou ze niet overleven. Ze voelde hoe de lucht rondom haar droger werd bij het betreden van de woestijn. En ook de geur die er hing was vreselijk sterk. Het was van 2 kuddes. Allebei waren ze onbekend, maar ook l kende ze de kuddes niet. Ze wist dat deze twee kuddes over dit gebied heersten. Ze snoof even kort en richtte har blik toen op Rabbit, die de ruimte afzocht naar een teken van leven. Ze snoof nog eens, en ja hoor, de geur van een paard vloog har neus binnen. Time for some fun. Ze schudde haar hoofd eens, om haar voorlok uit har gezicht te krijgen en zette het toen op een drafje, richting de bron van de geur, die hier duidelijk niet thuishoorde. En al snel kwam een paard in zicht. Een jong ding nog, maar wel breder gebouwd, waarschijnlijk een fries. Een dodelijke, angstaanjagend en lichtjes krankzinnige grijns sierde haar lippen terwijl ze kort naar Rabbit keek. Die natuurlijk niet zichtbar was voor het paard. ‘Een nhopeloos gevalletje, just how we like them.’ Was de conclusie van het konijn. Tja, het beestje had zijn mening al erg snel klaarliggen, dus daar was weinig aan te veranderen. Zonder iets te zeggen stapte ze dichter bij, om rustig en op haar gemak een rondje te lopen rond het paard. Ze snuffelde af en toe aan het dier en toen ze langs de kont voorbij was, beet ze er een keer in. Ze wou natuurlijk wel zien wat voor vlees ze in de kuip had.

Calipso was van de heuvels op pad naar de woestijn. Ze had net haar broer leren kennen, hij was groot, sterk en slecht. Zo wou ze ook zijn. Ze wandelde rustig door en kwam langst de vallei. Ze stopte daar even om wat te drinken uit een klein riviertje. Daarna ging ze een beetje grazen en tegen de bomen schuren om de jeukende haartjes uit haar donkere vacht te krijgen. Even later ging ze verder, ze ging voorzichtig van de rand van de woestijn door tot de woestijn zelf. Ze zetten haar hoefjes in het zand en stapte rustig verder. Ze was een beetje voorzichtig en oplettend. Ze stond ergens in de woestijn, er was zoveel zand, dat ze niks groen zag. Ze snoof luid en rook iets dat op haar afkwam, maar toen ze snoof kwam er een klein beetje zand in haar neus en ze moest niezen. 'Ik haat de woestijn nu al.' Zei ze zachtjes tegen haar zelf. In de verte zag ze iets wit op haar afkomen. De zon scheen heel hard in haar donkere ogen en op haar zwarte vacht dat ze het erg warm kreeg. Het witte dier kwam korter en korter. Het was een witte merrie. De merrie ging rond haar in een cirkel. Ze hielt haar natuurlijk in de gaten. Toen de merrie aan haar achterhand kwam beet ze er in. Calipso draaide zich heel snel om en legde haar oren in haar donkere bos manen. 'Waarom deed je dat?' Vroeg ze. Ze keek de merrie wachtend aan.

I Invite You To A World Where There Is No Such Thing As Time
And Every Creature Lends Themself To Change Your State Of Mind
And The Girl That Chase The Rabbit Drank The Wine And Took The Pill
Has Locked Herself In Limbo To See How It Truly Feels
To Stand Outside Your Virtue
No One Can Ever Hurt You
Or So They Say

Haar blik gleed over de zwarte merrie, waarna er al snel een conclusie in haar hoofd kwam. Het jonge dier zat in een tussenfase, en twijfelde tussen goed, slecht, of neutraal. Natuurlijk kon het zijn dat haar conclusie fout was. Ze was geen raar beest dat overal het antwoord op wist. Ze was vrij normaal, en als je dan toch wou beginnen met namen geven, dan kon je haar het best uniek noemen. Een grijns sierde haar lippen bij het zien hoe de oren van de merrie naar achteren gingen en ze zich volledig omdraaide. Bij de vraag kantelde ze haar hoofd lichtjes schuin, om kort naar Rabbit te kijken, en toen weer richting de merrie. ‘Voorproefje.’ Zei ze toen, simpel, maar met een mysterieuze ondertoon erin, die het alleen maar enger maakte. Een lach weerklonk uit haar mond, helemaal uit het niets. De krassende klank alsof er nagels over een schoolbord gingen, en het valse geluid zorgde bij de meeste paarden voor rillingen. Rillingen van angst,d ie soms al naar boven was gekomen, of soms begraven bleef. Maar Alicia wist goed genoeg dat de angst er was, dat was al voldoende. Ze liet haar tong over haar lippen glijden, en een doodse grijns vormde zich op haar gezicht. ‘Wie heeft het genoegen om de pure woorden van angst ingefluisterd te krijgen?’ vroeg ze, doelend op de merrie haar naam. Ze zette een stap dichter, en bracht haar lippen tot het oor van de merrie. ‘You see there’s no real ending, it’s only just beginning.’ Zei ze, en ze wachte heel even. ‘Come out and play.’ Sprak ze daarna. De manier waarop ze sprak deed al weer genoeg, ze zette rustig een stap terug.

Calipso had haar oren naar achteren en er kwam een klein gemeen lachje te voor schijn. Ze wist dat de merrie haar naam wou weten en ze wou ook spelen. 'Als je mijn naam wil weten, moet je het gewoon vragen.' Zei ze stilletjes tegen de merrie voor haar. De merrie kwam kort naar haar en zei iets in haar oor. Ze dacht na terwijl de merrie een stap achteruit deed. 'i wanne play a game.' Zei ze met een gemene stem. Calipso wou zoals haar broer worden, maar ze wou ook goed zijn, zou ze dan niet voor neutraal kiezen, ze is slecht wanneer het moet en goed. Haar oren kwamen even uit haar manen te voorschijn, onmiddellijk daarna gingen ze weer in haar bos zwarte manen. Ze stapte met haar hoef op de grond, ze wist dat ze het misschien niet zou halen, maar dan zou ze wel haar grote voorbeeld roepen. Haar broer, Tornado. Ze lijken ook heel hard op elkaar, maar de jongste was het zwakste en hij was sterk. Hij heeft in een oorlog meegedaan. Ze was zelf nog lang niet hier en wou meer paarden leren kennen en kennis op doen, is altijd handig. Ze keek naar de witte merrie voor haar. Ze gaat niet als eerste beginnen.