Aen snoof de nieuwe geur op. Hij zette zijn eerste stappen naar een nieuwe start; een nieuw leven en hoogstwaarschijnlijk ook een beter leven. Waarin vriendschappen ontstonden, liefdes opbloeide en vijanden werden gemaakt. Een tevreden glimlach speelde met zijn ruwe lippen, rustig en ontspannen zette hij zijn reis voort, tot hij een plekje gevonden had waar hij zich veilig voelde; waar zijn nachtrust plaats kon vinden. Want moe was hij zeker, hij had flink doorgestapt, lange stukken gegaloppeerd en af en toe was hij even gestopt om wat te gaan eten. Toch probeerde hij zo snel mogelijk uit erg onbekende en onveilige gebieden weg te zijn, aangezien hij héél aan wilde komen hier in Dream Horses. Paarden onderweg hadden hem de weg gewezen, verteld wat er hier te beleven was en waarom paarden hier zo graag waren. Dat zorgde ervoor dat Aen het besluit had genomen om zich hier te vestigen, te zien wat hem allemaal tegemoet zou komen; wat er nog te gebeuren stond in een nog onbekend gebied voor hem. Toch was het moeilijk geweest voor hem om uit zijn oude en vertrouwde gebied te vertrekken. Aen kon iedereen daar, zijn ouders leefde er en ondanks hij ze niet heel vaak zag, waren ze erg dierbaar voor hem. Misschien dat hij ze nog wel eens op ging zoeken, maar voor nu wilde hij een solitair leven leidden en vriendschappen opbouwen. Aangezien dat toch een erg belangrijk ding was voor de gevlekte hengst.
Aen hief zijn hoofd lichtjes op en sloot zijn ogen, om zich te focussen op de wind die zachtjes langs zijn aangespannen hals streek. Het was enorm lekker weer, een warme temperatuur, maar met een fris briesje om de gevoelstemperatuur wat naar beneden te brengen, zodat het niet té warm was. De afgelopen dagen had hij alleen maar regen gehad onderweg, het was een zware reis geweest en dat was duidelijk zichtbaar aan de vier jarige Paint. Modder zat óveral op zijn vacht, opgedroogde zweetvlekken zorgde ervoor dat zijn vacht er enorm dof uitzag en zijn ogen hingen half dicht, aangezien hij uitgeput was. Desondanks had hij echt van de reis genoten, hij had van alles gezien en had veel paarden ontmoet onderweg. Niet dat hij daar nu iets aan had, maar het was leuk om andere soortgenoten te zien, vooral als je het meeste van de tijd alleen was. Want hij had de reis immers alleen afgelegd, enkel het eerste stukje had zijn vader hem vergezeld. Aangezien het een enorm gevaarlijk stuk was vol roofdieren, besloot zijn vader dat stukje maar met hem mee te gaan; erg sterk was Aen immers nog niet. Zijn ouders hadden altijd voor hem gezorgd dat zijn drie en een half, nu moest hij het alleen doen en dat viel af en toe nog niet mee. Overigens moest hij toegeven dat het missen van zijn oude gebied het er ook niet makkelijker op maakte, maar het werd tijd voor hem dat hij op eigen benen zou gaan staan. Volgens zijn gevoel was dat gevoel drie dagen geleden aangebroken, vandaar dat hij besloot zijn eigen leven te bepalen en te leiden en dat kon hij alleen doen door daar te vertrekken. Nu was hij hier in Dream Horses, nog onbekend voor iedereen; maar dit zou na loop van tijd vast wel bijlopen.
Vogels floten hun liederen, zorgde ervoor dat het gebied minder uitgestorven leek en een ontspannen sfeer met zich meebracht. Het was hier heerlijk; de rust, het gekraak van de lange takken en het vrolijke gefluit van de vogels. Glimlachend slofte Aen tussen de bomen door, zocht naar een recht pad om zijn weg verder op te vervolgen, aangezien het hier niet heel erg handig liep. Zodra hij die gevonden had, versnelde hij zijn passen iets en maakte een soepele overgang naar een draf. Aen moest wat fitter worden, hij versnelde zijn passen nog iets tot hij in een midden draf viel. Hij strekte zijn benen, snoof eens luid en toen hij een paardengeur rook kwam hij met een sliding tot stilstand. Gespannen spieren en zijn ogen wijd open; zo stond de hengst op zijn plaats. Het stof dat daarnet omhoog kwam dwarrelde langzaam weer terug naar de grond, Aen draaide zijn hoofd naar de rechterkant en zag een donker paard naderen. Zijn oren gespitst; luisterend naar zijn hoef stappen wachtte hij geduldig af.
& Lucane <3
Aen hief zijn hoofd lichtjes op en sloot zijn ogen, om zich te focussen op de wind die zachtjes langs zijn aangespannen hals streek. Het was enorm lekker weer, een warme temperatuur, maar met een fris briesje om de gevoelstemperatuur wat naar beneden te brengen, zodat het niet té warm was. De afgelopen dagen had hij alleen maar regen gehad onderweg, het was een zware reis geweest en dat was duidelijk zichtbaar aan de vier jarige Paint. Modder zat óveral op zijn vacht, opgedroogde zweetvlekken zorgde ervoor dat zijn vacht er enorm dof uitzag en zijn ogen hingen half dicht, aangezien hij uitgeput was. Desondanks had hij echt van de reis genoten, hij had van alles gezien en had veel paarden ontmoet onderweg. Niet dat hij daar nu iets aan had, maar het was leuk om andere soortgenoten te zien, vooral als je het meeste van de tijd alleen was. Want hij had de reis immers alleen afgelegd, enkel het eerste stukje had zijn vader hem vergezeld. Aangezien het een enorm gevaarlijk stuk was vol roofdieren, besloot zijn vader dat stukje maar met hem mee te gaan; erg sterk was Aen immers nog niet. Zijn ouders hadden altijd voor hem gezorgd dat zijn drie en een half, nu moest hij het alleen doen en dat viel af en toe nog niet mee. Overigens moest hij toegeven dat het missen van zijn oude gebied het er ook niet makkelijker op maakte, maar het werd tijd voor hem dat hij op eigen benen zou gaan staan. Volgens zijn gevoel was dat gevoel drie dagen geleden aangebroken, vandaar dat hij besloot zijn eigen leven te bepalen en te leiden en dat kon hij alleen doen door daar te vertrekken. Nu was hij hier in Dream Horses, nog onbekend voor iedereen; maar dit zou na loop van tijd vast wel bijlopen.
Vogels floten hun liederen, zorgde ervoor dat het gebied minder uitgestorven leek en een ontspannen sfeer met zich meebracht. Het was hier heerlijk; de rust, het gekraak van de lange takken en het vrolijke gefluit van de vogels. Glimlachend slofte Aen tussen de bomen door, zocht naar een recht pad om zijn weg verder op te vervolgen, aangezien het hier niet heel erg handig liep. Zodra hij die gevonden had, versnelde hij zijn passen iets en maakte een soepele overgang naar een draf. Aen moest wat fitter worden, hij versnelde zijn passen nog iets tot hij in een midden draf viel. Hij strekte zijn benen, snoof eens luid en toen hij een paardengeur rook kwam hij met een sliding tot stilstand. Gespannen spieren en zijn ogen wijd open; zo stond de hengst op zijn plaats. Het stof dat daarnet omhoog kwam dwarrelde langzaam weer terug naar de grond, Aen draaide zijn hoofd naar de rechterkant en zag een donker paard naderen. Zijn oren gespitst; luisterend naar zijn hoef stappen wachtte hij geduldig af.
& Lucane <3