Creep ^^

Nar trok haar wenkbrauw op toen ze de hengst wat snibbig hoorde reageren op haar eerdere opmerking.
'God, stel je alsjeblieft niet zo aan, hengst,' beet ze hem terug, automatisch de standaardnaam die ze aan paarden gaf wanneer ze haar niet bevielen gebruikend. Wat dacht hij nou? Dat zij, Nar, leidster van de Horcrux met haar liet sollen? Dat zelfs zij kon lachen, betekende niet direct dat haar hele inhoud goedaardig was. Nar was misschien niet puur slecht zoals sommigen dat dachten, ook al was ze kuddeleidster van één van de twee slechte kuddes in Dream Horses. De andere kuddeleidster was ongetwijfeld vele malen genadelozer dan dat Nar ooit zou wezen. In feite had Nar wel eens last van een slecht geweten, waar de meesten in haar kudde nog nooit last van hadden gehad. Nar vond het niet zo erg en wist het vakkundig te verbergen voor de andere in de kudde.
En inderdaad, zoals Icari zei: De Horcrux werkt anders. Nar knikte goedkeurend, maar veranderde haar grimmige gelaatsuitdrukking nu niet. Toen Icari verder ging, wierp ze een waarschuwende blik op hem.
'Denk je dat serieus? Welnu, dan laat ik je lekker in die waan, maar geloof me: Het steekt toch écht wel wat anders elkaar, vriend.' Ze sprak het laatste woord met enige spot uit. In Best Friends Forever vond Nar geen heil en ze had dat altijd afgedaan als sentimentele onzin. De zwarte merrie schudde haar kop waardoor de schedel ratelde en lachte bitter.
'Je bent slimmer dan je lijkt, Icari,' zei ze bedachtzaam terwijl ze nadacht over zijn woorden. Het ontnemen van een leven van een dier zag zij niet zozeer als een zonde zolang het met reden gedaan was. Nar zelf had zelden tot nooit iemand van het leven beroofd. Daarin verschilde Nar van andere 'slechte' paarden. Meestal wist ze haar zaakjes prima met haar mond en haar geheugen op te lossen. Ze was zelden iemand tegen gekomen die verbaal gezien sterker dan haar was, al was Nar niet in staat iemand anders in iets beter te achten dat haar. Het was en bleef een arrogante rotknol.
'Waarschijnlijk zal ik inderdaad sneller accepteren als een dier een ander omlegd. Maar doden om het doden vind ik nonsens. Geloof het of niet, maar ik heb bijna geen enkel dood dier op mijn geweten,' zei ze. Nar keek hem nu recht in de bruine ogen met haar kogelzwarte ogen. Hoeveel was het leven van een paard haar waard? Verdomd weinig. Ze had bij velen ook de kracht niet het daadwerkelijk af te nemen omdat ze zo'n ontiegelijk klein onderkruipsel was.
'Degenen die ik de dood in heb gejaagd, hadden het, vanuit mijn standpunt, oprecht verdiend,' zei Nar bitterkoud. Waarschijnlijk vroeg dat om verduidelijking, want kwam ze nu crue over? Maar dat was ze ook. Nar was wel sadistisch te noemen, maar ze gebruikte daarbij liever het geheugen. Wanneer een paard bang was, zal het snel genoeg ook anderen aansteken en tot nu toe had de theorie bijna altijd gewerkt.
'Ik vecht, in tegenstelling tot de meesten van mijn kudde, liever niet. Ik ben handiger met spraak dan met mijn zwarte stelten en daarnaast ben ik kleiner dan de meeste anderen. In een tweegevecht ben ik negen van de tien keer de mindere.' Nar vroeg zich af waarom ze in vredesnaam dit aan zijn neus hing. Hij zat niet bij haar kudde in en hij was gewoon een nieuwsgierig mokkel. That's all.
'Sommigen hebben in mijn ogen het leven nooit verdiend terwijl het anderen zonder morren wordt ontnomen die ongetwijfeld meer dan verdiend hadden,' zei ze peinzend. Ze had er nog nooit zo over nagedacht, maar het klopte. Bepaalde figuren waren zo ontzettend koel dat het dier dat ze geworpen had zich ervoor moest schamen. Kort kreeg ze een schampere lach rond haar kaken, maar die verdween al snel weer.
'Ik behoor ongetwijfeld tot de eerste categorie en zal met iedereen die ik dood mijn evenwicht nog meer uit balans halen terwijl jij meer dan zeker bij de tweede categorie hoort: Iemand die ondanks zijn goede karakter zonder reden wordt afgemaakt,' zei Nar met haar kogelzwarte ogen nog altijd op de hengst gericht.
'Als je anderen dan mij van de Horcrux was tegengekomen, had je het niet zo fantastisch getroffen. Je had ze waarschijnlijk geïrriteerd, waardoor je nu met dodelijk veel plezier aan stukken zou worden gescheurd en al levend zal worden gegeten.'
Nar grinnikte spottend toen de hengst begon over zijn goede en slechte idealen. Die bestonden niet.
'Maak dat even een paar figuren voor me wijs, wil je? Als alles werkelijk zo zwart wit was geweest, waren wij hier inderdaad niet zo'n gesprek aan het voeren. Mijn kijk op de wereld is zonder twijfel harder dan die van jou en bitterder, wat aan de aard mijn karakter ligt.' Nar tuitte haar lippen terwijl ze nadacht.
'Kunnen paarden die zichzelf als slecht bestempelen dan niet zeggen dat ze spijt van iets hebben?' vroeg de zwarte merrie vervolgens aan de kastanjebruine hengst.
'Eerlijk is eerlijk: Ik twijfel ook nog steeds of ik de Stairway to Heaven neem of de Highway to Hell.'