Na een lange dag gelopen te hebben naar het onbekende vond Royal het wel goed, hij liet zijn hoofd even zakken. Hij voelde de wind door zijn korte manen waaien, hij hoopte dat ze snel langer zouden worden, hij vond dat korte nooit wat, maar eindelijk kon hij zelf bepalen, al was het wel wat vreemd, gelukkig was hier genoeg te eten, hoopte hij. Voorzichtig snuivend zocht hij een sprietje wat hem wel lekker leek. Na een tijdje had hij er dan één gevonden, hij trok het uit de grond en begon hoop vol te kauwen, maar het smaakte helemaal niet zoals thuis! Dit was anders, het was harder en minder lekker, maar hij zou er aan wennen al duurde het de rest van zijn leven. Hij nam nog een sprietje en kauwde er dit keer met wat tegen zin op, hij brieste zacht en keek om zich heen, er was zo niemand te zien, hij hinnikte, hopend op antwoord, maar er leek geen reactie te komen, hij hinnikte nogmaals, dit keer harde en wanhopiger. Hij voelde zich alleen en hij miste de liefde die hij eerst kreeg, maar hij zou door zetten hij zou laten zien dat hij het leven waardig was en desnoods alleen het wel zou redden.
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Where will it end?
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: Where will it end? vr 2 nov - 8:00
Satan
VIPDe zwarte wintervacht was al zo goed als weg getrokken. Veel haren hadden zich los gerukt van zijn zwarte glanzende vacht waaronder een stapel spieren thuis hoorde. Na enkele maanden was hij dan toch weer terug in Dream Horses. Satan. Luid snoof de inktzwarte hengst, zijn manen wapperde door de guren wind die er stond. Lente, een seizoen waarin er vele veulens geboren zouden worden, bloemen helaas weer tot leven zouden komen en al dat soort dingen die het leven weer in pracht en praal zouden brengen. Iets waarin Satan een pest hekel had. Zijn taak was het echter om al die dingen dwars te bomen, ze te vernietigen. Veulens angsten aan te jagen voor hun leven of om deze bij zich te voegen. Jonge of nieuwe paarden zou hij het liefste verpletteren onder zijn hoeven of één van de engste momenten van hun leven aanjagen. Het laatste was het leukste. De avond begon ondertussen te vallen, de schemering maakte het onduidelijk dat de zwarte hengst opjacht was naar een nieuw slachtoffer. Zijn zwarte oren waren richting zijn schedel gedraaid, zowat in zijn schedel gedrukt als dit mogelijk was geweest. Zijn zwarte staart zwiepte heen en weer terwijl zijn lichaam geruisloos voort bewoog. Enkel het geluid van afschuwelijke vogels die hun avond liederen zongen waren hoorbaar. Het liefst wilde de inktzwarte hengst ze één voor één afknallen of doodbijten helaas waren het net doodskopkakkerlakken, als je er eentje had vernietigd kwamen er honderd voor terug. Zacht snoof Satan, een dampwolk verliet zijn neusgaten terwijl hij verschuild stond achter enkele heiden struiken die behoorlijk hoog waren. Echter hadden deze de winter overleefd samen met nog een paar onderkruipsels. Een hinnik was hoorbaar, niet ver van hem vandaan. Echter zelfs voor hem was het onderkruipsel zichtbaar, nog geen honderd meter bij hem vandaan. Wanhopig leek het om zich heen te kijken terwijl een tweede hinnik weerklonk. Kort echöde het over de Prairië heen. De zwarte hals werd gekruld, spieren werden er weer is door zichtbaar. Een dominante houding nam de hengst aan, eigenlijk zijn standaard houding. Enkele passen deed hij vooruit terwijl hij luid snoof. ’Wat moet je onderkruipsel dat je er bent.’ Weerklonk de zware stem van Satan terwijl zijn ogen kill op zijn doelwit gericht stond.
~ Niet bang zijn, hij vermoord je niet <3 ~
~ Niet bang zijn, hij vermoord je niet <3 ~
3 Re: Where will it end? vr 2 nov - 8:11
Royal Of Dreams
Geschrokken draaide Royal zich om en zag daar een inkt zwarte hengst staan, hij knipperde een paar keer verward met zijn ogen keek om zich heen of de hengst het echt tegen hem had en zei toen stotterend 'euhm ik euhm wandel hier wat rond, en euhm jij?' zenuwachtig verzette hij zijn voorbenen en keek nog eens om zich heen om te kijken of er echt geen ander paard in de buurt was. Royal begon was bang te worden, twee hengsten bij elkaar, de ene zwart en dominant en als Royal het goed had ook niet echt de gene die hem met een warm hart zou ontvangen in hopelijk Royal's nieuwe omgeving, en de ander, hongerig, eenzaam en vermoeid van het lopen, Royal had dus in zijn ogen al het recht om nerveus te zijn. Hij stak zijn hoofd eerst even wat hoger in de lucht en bracht het vervolgens met een bijna onhoorbare bries naar beneden om al kijkend naar de zwarte hengst toch nog even een paar happen te nemen.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|
|