Voel zich machtig!!!!

Spook keek op.
Wat krijgt die nou...
"Ok dan" zei ze "dan ga ik maar"
Ze draaide zich om en stapte weg.
Even verder stopte ze om te grazen.
Ze dacht na over wat er met hem aan de hand kon zijn.
Het kan me eigenlijk ook niet zo veel meer schelen, als hij toch zo kortaf doet... Ik zoek wel iemand anders om bij te blijven... dacht ze

Hij keek haar na. Misschien was het beter zo dat ze vertrok. Dan loopt ze niet in gevaar. Hij vond haar wel aardig maar het kon niet anders. "Dag" antwoorde hij en galopeerd op weg naar het zilver meer om met Zarao te praten. Hij keek nog naar achteren en verdween.

Saricha keek een beetje moe op. Ze had zich niet bemoeid met Spook en Soranngo. Ze kende Spook niet zo goed maar ze had niks dreaigends dus ze was het hele gesprek stil gebleven. Ze keek toe hoe Soran wegliep. Ze had een stuk van het gesprek gemist omdat ze in slaap was gevallen. Ze had ook gemerkt dat Soran het heel gewoon had gevonden maar ze hield er niet van als iemand naar haar staarde! Ze was ondertussen gaan liggen. "Hallo Spook, hoe gaat het met je?" Ze keek Spook kalm aan. De merrie was al weg aan het gaan, maar het leek haar beleefd om haar te begroeten. Ze knabbelde kalm aan het kruid dat naast haar lag.

Spook hoorde iemand haar naam zeggen.
Ze draaide zich om en zag Saricha.
"Oh, Saricha" zei ze, "het gaat wel"
"Met jou?"
Ze strekte haar nek naar de grond om wat gras te eten.

Saricha keek haar aan. "Het gaat prima, enkel wat last van mijn been." Ze keek toe hoe Spook begon te grazen. "Het is enkel moeilijk om met twee vijanden goed bevriend te zijn en geen kant te kiezen." Ze bleef liggen. Als ze haar nek goed draaide kon ze ook liggend grazen. Ze graasde wat op de grond. Ze vond dat ze abnormaal kalm bleef, ondanks alles! Soran en Cobra. Rain en Shadow. En dan nog vriendelijk zijn tegen andere paarden, het vergde allemaal zijn energie.

Ze keek Saricha aan.
"Weet je," begon ze "ik voelde me niet goed in mijn kudde. Allemaal zo lief en overbeschermend..." ze keek naar Saricha.
"Ik kan daar niet goed tegen, ik heb avontuur nodig..." zuchtte ze
"En toch heb ik er precies spijt van..."

Saricha grinnikte. "Spook, je wild avontuurlijk zijn, maar je kudde wou je afschermen tegen gevaar. En het niet zo een goed idee om alleen te gaan naar het moeras hoor!" Ze keek nadenkend en wist opeens iets. "Als je wilt kan ik bij je in de buurt blijven als je je op slecht terein vertoond, ze mogen me niks doen en ik zou het vreselijk vinden als Cobra je zou vinden!" Ze wou niet dat Spook iets overkwam maar ze zou niet te erg gaan doen, ze zou gewoon in de buurt blijven, als er dan iets gebeurde. Ze stond in een goed blaadje bij de andere kuddeleden en veel andere paarden. "Maar enkel met je toestemming."

Spook knikte.
"Voor mij is het oké als je met me meegaat hoor, liefst zelfs." zei ze.
"Gaan we dan?" vroeg ze.
Ze wachtte niet meer op het antwoord van Saricha, en draafde al weg.

Saricha grinnikte en stond veel te snel op maar verloor haar evenwicht raar genoeg niet. Ze gallopeerde kalm en haalde Spook gemakelijk in. Dat was het resultaat van euwenlange bloedlijn van mustangs met één Arabiér vermengt. Haar passen waren sierlijk en groot. Ze liep kalm langs Spook. "Waar gaan we heen."De vriendelijke gloed in haar ogen veranderede in een vurige gloed van opwinding. Ze was niet gelijk sommige paarden dachten. Meestal was ze rustig maar als zezich uitgedaagd voelde kwam er een vurige merrie!