Again.

Toen hij zei dat ze haar ogen moest openen en heel even zijn ijskoude vacht tegen de hare had gevoeld, opende ze haar ogen. Ze luisterde naar wat hij zei en stilaan stopte ze met trillen. Toch zweette ze van opwinding. 'Oké dan..' Ze probeerde naar de flitsen te kijken en, na een tijdje, moest ze toegeven dat ze.. uiteindelijk, best wel mooi waren, al klonk dat gedonder nog steeds wel apart. Ze voelde steeds meer regendruppels op haar rug. Het was al gedaan, en het had niet gebrand! Ze haalde opgelucht adem en keek even naar Revolution. 'Oh, was dat het maar?', vroeg ze grijnzend; Daarnet was ze nog kwaad op hem, nu wist ze dat wat hij had gedaan wel met een 'goede' bedoeling was geweest. Ze knikte even en schudde haar manen uit.

Revolution keek naar haar en merktte dat ze haar ogen opende. Ze keek ernaar en stopte gelukkig al met trillen. Hij bleef rustig staan en stilaan werd hij natter. Het maakte voor hem niet veel uit want hij was al ijskoud. Hij kon er tegen. Hij snoof even en zwiepte met zijn natte staart. Hij hoorde wat ze zei en knikte even naar haar. "Nog bang?" vroeg hij dan grijnzend en keek haar aan. "Je begint slechter te worden, je echte aard komt weer naar boven" zei hij rustig en bekeek haar nog eens. Hij slikte de woorden weg die hij wilde gaan zeggen en schudde ook die gedachte weg. Ze was zo mooi. Opnieuw schudde hij het weg. Zwijg erover ze wil geen partner dacht hij en zuchtte. Hij liep heel sloom wat rondjes en keek haar weer rustig en zacht grijnzend aan.

De druppels bleven vallen en rolden over haar lichaam. Onder haar buik leken ze allemaal te verzamelen en liepen enkele straaltjes water naar beneden. Ze schudde haar hoofd even grijnzend. Ze was blij, haar echte aard kwam volgens hem weer naar boven. Ze zag hoe hij haar bekeek en als ze een mens was zou ze nu haar schouders ophalen. 'Ik weet het', zei ze, alsof ze dacht dat ze zijn gedachten kon raden. 'Er ontbreken nog veel spieren; ze zijn letterlijk verdwenen aangezien ik niet meer vocht. Ze komen er nog wel bij', zei ze luchtig, waarna ze vooruitliep en even brieste. Ze keek naar Revolution. Hij leek geen last te hebben van de regen. Hij was wel knap en had leuke ogen. En bovendien was hij slecht!

Revolution keek haar aan en grijnsde even. "Vertel het maar tegen Cobra. En af en toe kunnen we nog wat trainen. Cobra organiseert er vast wel" zei hij rustig en grijnsde naar haar. "En dan komen je spieren wel terug. Dan ben je weer helemaal jezelf" zei hij kalm en liep een rondje. Hij sleog met zijn natte staart en schudde zijn hoofd. Zijn manen staken langs alles kanten. Zijn ijskoude vacht bleef ijskoud. Zijn blik was weer ijskoud maar diep vanbinnen voelde hij zich anders. Anders dan hij bij Bailey voelde. Hij vond de merrie mooi en leuk. Zeker nu ze weer haarzelf was, bijna dan. En de geur maakte hem stiekem gek maar hij bleef kalm en concentreerde zich. Hij wilde haar niet breken door erop te kruipen. Nee, dat was voor haar partner die ze nu niet had. Jammer genoeg voor zo'n mooie merrie als zij.

Ze schudde haar manen even terwijl ze haar oren diep haar nek in had gedrukt. Ze lette er al niet meer op, het automatisme was teruggekomen; De hengst echter, trok haar aandacht meer dan nodig was. ze knikte even, maar bekeek de hengst eens goed, hij was ongeveer even oud, liep onbewust erg sierlijk en had zijn hoofd toch trots omhoog. Ze bekeek hem even een tijdje en zuchtte even. Wat dacht ze toch? Dacht ze nu werkelijk dat ze hém ooit als partner zou kunnen beschouwen? Ze kon het tenminste proberen.. Onbewust hief ze haar staart wat op, richtte haar hoofd op en hield het wat scheef, waarna ze, met haar oren nog steeds in haar nek, haar hals uitstrekte en aan hem snuffelde. Het was niet als goedzakje bedoeld en zeker niet om hem te bijten, ze kon zich er gewoon niet van weerhouden om zijn vacht nogmaals te voelen. Ze strekte haar neus nog iets verder zodat ze zijn borst voelde. Het koude deed wel goed, maar snel trok ze weer weg, en hoopte dat de hengst er niets uit maakte.

Revolution stopte na een tijd en schudde zijn vacht uit. Een paar bloed druppels vielen op de witte sneeuw. Het kleurde wat roder maar het deerde hem niet. Hij snoof en keek dan naar Ineske die naar hem toe kwam. Ze strekte haar hals en raakt zijn borst even aan. Alsof ze hield van zijn ijskoude vacht. Hij keek rustig toe en liet haar maar doen. Zij was de enigste die hem ooit nog zou mogen aanraken, maar dan zo. Niet als vechtende bedoeling. Hij zag dat ze wegtrok en wist wel wat ze dacht. Hij liep weer naar haar toe en zorgde ervoor dat ze zijn ijskoude vacht weer aanraakte. Hij sloot kort haar ogen en hief trots zijn hoofd omhoog. Hij was iets groter dan haar. Ze waren even oud maar hij was dan weer een grote hengst. Hij snoof een keer de hengstigheids geur maar schudde zuchtend zijn hoofd. Hij dacht vaak aan een veulen, voor zijn bloed. Toen had Hikaru alels verpest. Hij snoof even geirriteerd bij de gedachte en schudde het weg. Al snel gleed zijn blik weer naar Ineske.

Ze hield haar hoofd even scheef toen hij weer naar haar toekwam en kon opnieuw zijn vacht voelen. een rilling ging er door haar heen terwijl ze hem even aankeek. HIj had zijn ogen gesloten en trots zijn hoofd opgehoffen. Ze zette een stapje dichter naar hem toe en voelde met haar neus aan zijn nek, en brieste even in zijn manen. Het was ijskoud.. en ze hiéld ervan. De geur die momenteel rond haar hing, was voor haar part een spelbreker. Op een bepaald moment leek ze te beseffen dat ze verliefd geworden was op de hengst, net nadat ze zichzelf had beloofd niet meer verliefd te worden en niet meer in liefde te geloven. Ze trok plots haar hoofd weer op, keek hem kil aan en zette enkele passen naar achteren. Haar stemmingswisselingen, daar moest hij ook maar aan gaan wennen, als hij een goede trainer wilde zijn, moest hij maar beginnen met haar reacties te voorspellen, wat bij deze merrie quasi onmogelijk was.

Revolution voelde dat ze dichterbij kwam en voelde haar warmte aan zijn koude lichaam. Hij snoof even maar niemand kon hem verwarmen. Alleen verwarmde de prachtige merrie zijn hart en smeltte het. Hij grijnsde zacht en wist nu wat hij voor gevoel steeds had. Altijd als hij in haar buurt was en haar geur rook. Heerlijk gevoel. Maar dat zou zijn karakter niet veranderen, nooit. Hij voelde haar nog wat dichter en keek op toen ze wat kil keek en passen naar achter zette. Zo leek het meer op de oude Ineske. Hij grijnsde lichtjes naar haar en sloeg met zijn staart heen en weer. "Het lukt je steeds beter" zei hij kalm tegen haar en snoof eens. De geur die rond haar hing van de tijd van het jaar rook zo lekker. Nu hij haar echt leuk vind en zij hem -had hij door- werd het moeilijker om de geur te negeren. Maar hij wilde niet zoals die ene hengst worden, nooit.

Ze knikte even. 'Misschien wel, ja.' Zei ze zachtjes. Ze voelde hoe ze enorm begon te hunkeren naar zijn kilte. Ze aarzelde even, maar drukte haar neus toen toch tegen de zijne. Ze schudde haar hoofd even en zette weer een paar passen naar achteren. Ze twijfelde, hoe dan ook. Het leek zo snel.. Na Sham.. Na dat 'misbaksel'.. En toch.. ze had het idee dat ze dingen zou gaan voelen die ze nog nooit gevoeld had. Vertwijfeld sloeg ze haar ogen neer, waarna ze onder haar lange wimpers door hem aankeek. Ze had altijd al een duwtje in haar rug nodig gehad, in zo'n situaties. Iemand die haar zei dat het niet fout was om meteen van een andere hengst te gaan houden..

Revolution keek haar rustig aan en hoorde de woorden. Hij knikte even zacht en snoof kort. De geur, haar schoonheid. Oh wat werd het moeilijk voor hem. Hij snoof en zuchtte kort. Hij keek rond en voelde haar neus tegen de zijne. Zijn ijsblauwe ogen keken haar aan en hij grijnsde lichtjes. Hij kwam dichterbij en liet zijn neus over haar hals glijden. Hij snoof haar heerlijke geur op maar de hengstige geur verstoorde het. Hij snoof en keek weer naar haar. Zijn ijsblauwe ogen zochten de hare. Hij zuchtte eens diep en keek nog steeds. "Ik heb nog nooit een prachtige merrie als jij zo goed kunnen helpen. Je geur is zo lekker. Niet die van je hengstigheid, niet bang zijn. Maar ik heb me nog nooit zo gevoeld bij een merrie" zei hij zacht in haar oor en drukte zijn neus weeer tegen die van haar.

Haar lange manen droegen inderdaad een aparte geur met zich mee. Ze glimlachte even en genoot van zijn koude neus die over haar hals ging. De plekjes waarover hij ging, voelden tegelijk koud en warm aan. Ze keek hem aan, recht in zijn ijsblauwe ogen. En ze rilde even bij het horen van zijn woorden, het bezorgde haar een leuk gevoel. 'Ik ben niet bang', zei ze lief en voelde zijn adem in haar oor, waarna hij zijn neus tegen de hare drukte. 'Ik ben enkel bang dat ik vreselijk verliefd ben geworden.' Ze keek hem even aarzelend aan en schudde haar hoofd. 'En dat zo snel na..' Weer aarzelde. Ze liet haar hoofd lager hangen, zodat ze tot tegen zijn borst leunde. 'Zeg alsjeblieft dat het niet verkeerd is.'

Revolution keek haar aan en grijnsde lichtjes. Ze zei dat ze niet bang was en dat was goed vond hij. Hij zuchtte even en keek haar weer aan. Ze vertelde iets dat ze bang was. Hij luisterde naar alles en hoorde het laatste. Hij keek naar de prachtige merrie die tegen zijn borst leunde. "Ineske. Tuurlijk is dat niet verkeerd" zei hij liefdevol en keek haar aan. Hij zette een stap achteruit, wel voorzichtig omdat ze tegen hem leunde. Hij keek haar weer recht aan. "Het zijn gevoelens en dat kan je niet stoppen. Ik weet dat goed genoeg. Het is niet verkeerd" zei hij rustig en liep naast haar. Even rook hij de geur van de hengstigheid maar hij kroelde haar even. Zijn lippen gingen over haar schoft en hij draaide zich weer naar haar toe. Hij snoof de geuren nogmaals goed op en keek weer in haar ogen.

'Oke', zei ze rustig en knikte even terwijl ze in zijn ijsblauwe ogen keek. Ze aarzelde even. Revolution had degelijk wel moeite om zich in te houden omwille van haar hengstigheid. Ze voelde hoe een koude gloed langs haar heen ging toen hij naast haar ging staan en haar kroelde. Ze schudde haar manen even zachtjes, en begon hem toen ook te kroelen. Onbewust hief ze haar staart wat hoger op; was dat wat ze wilde? Ze voelde van wel. Maar wat zou Revo er van denken dat ze hem zo vertrouwde en het zo snel wilde. Ze aarzelde en keek hem even aan uit haar ooghoeken. Waarna ze brieste, haar voorhand lichtjes van de grond tilde en hem verder kroelde.

Revolution voelde hoe ook zij bij zijn schoft begon te krabbelen. Hij kroelde haar verder en merktte dan dat haar staart wat hoger ging. De geur werd wat erger maar hij hield zich in. Hij zou het alleen doen bij zijn partner. Maar hij wist al wel wie dat zou worden, als zij dat ook wilde. Dat moest ze natuurlijk laten zien aan hem. Hij briesde en bleef staan toen ze lichtjes steigerde en weer verder kroelde. Hij grijnsde en kroelde ook weer bij haar verder. Na een tijdje liep hij rondjes en stopte voor haar. Hij strekte zijn hals en snoof zacht in haar neusgaten. Hij hield daarna zijn neus rustig tegen de hare en zwiepte met zijn staart. Oh wat hield hij van deze witte pracht die voor hezm stond. Hij schudde kort zijn hoofd maar zijn neus raakte de hare alweer.

Zijn aanrakingen maakten haar gek, ze trilde even toen hij voor haar stond en machtig leek, hij wàs ook machtig, zo voor haar. Trots verscheen er een kleine twinkeling in haar ogen. Ze haalde even adem. 'Revo?', klonk het vragend terwijl ze naar zijn ogen keek. 'Wil je..', alweer die aarzeling. Ze wist niet of het was wat hij wilde, maar zíj wilde het wél. Ze herademde even. 'Revolution, zou je het zien zitten om mijn partner te worden?'. Gespannen wachtte ze af. Hij kon nog altijd weigeren, al leek het overduidelijk dat ze hetzelfde voor elkaar voelden.

Revolution keek haar rustig aan en snoof even. Haar geur, heerlijk. En die geur zou hij bij zich blijven dragen voor altijd. Samen oud worden met een gezin, als zij dat wilde. Hij keek even rond en dan weer naar haar. Ze wilde iets vragen en leek te aarzelen. Hij bleef haar rustig aankijken en wachtte af. Hij wist wel welke vraag er ging komen en ja hoor. Hij had een goede gedachte. Hij liep dichterbij en keek haar aan. "Tuurlijk zie ik dat zitten, met zo'n mooie merrie als jij zeker" zei hij en drukte zijn neus tegen de hare. Hij wist gewoon dat dit super ging worden. Ze waren slecht en ze hoorden bij elkaar. Liefde op het eerste gezicht was het een beetje, voor hem dan. Hij grijnsde even en zwiepte met zijn staart terwijl hij naar zijn merrie keek, ja zijn merrie.

Ze hinnikte zachtjes toen hij meteen toestemde, zonder te twijfelen. Ze voelde hoe hij zijn neus tegen de hare drukte. Ze pasten perfect bij elkaar. En hij kon haar goed leren hoe ze zichzelf kon 'verslechteren' -gnagna- Ze grijnsde en keek hem aan. 'Zo snel al, en toch voel ik me hier goed bij', zei ze zachtjes. De hengstigheidsgeur (leuk galgjewoord) werd sterker, en dat lag wel degelijk aan haar. Ze zwiepte even met zijn staart En keek trots naar haar partner. HIj was wel degelijk een partner waar ze trots op kon zijn, en dat had ze al die tijd wel veel te hard gemist. Niet dat ze nooit trots was geweest op Sham.. Dit lag anders.

Rustig keek Revolution naar zijn partner die zachtjes hinnikte. Hij grijnsde lichtjes en zwiepte met zijn staart. Ze pasten best goed bij elkaar vond hij. Hij briesde even en hoorde wat ze zei. Hij grijnsde en drukte haar neus even in haar manen. Hij sloot zijn ogen en snoof ertegen. Hij zette een stapje achteruit en keek haar rustig aan. Hij rook de hengstigheidsgeur opnieuw. Hij slikte even. Waarom werd die heerlijke geur toch sterker? Het maakte het erg moeilijk. Hij kon het zo echt niet meer negeren maar hij wilde dit niet zonder toestemming. Hij keek even weg en dan weer stil naar haar. Hij moest alles tegen zichzelf inzetten en dat werd erg moeilijk op dit moment. Wat had hij toch? Hij zou zoiets toch nooit doen? Toch niet bij je partner? Dat kon toch niet? Dan was je een gek en niet normaal vond hij. Revolution staarde even naar haar kont maar zijn ogen gleden snel naar haar ogen.

Ze volgde even het zwiepen van zijn staart en hoorde zijn gebries. Ze grijnsde ook even en ze voelde hoe zijn ijskoude neus in zijn manen drukte. Hij zette een stapje achteruit en ze keek diep in zijn ijsblauwe -prachtige- ogen. Ze merkte ook dat hij het moeilijk kreeg en zijn best deed om haar hengstige geur te negeren. Ze volgde zijn blik naar haar kont toe en ze zuchtte even. Ze strekte haar neus naar hem uit en knikte. 'Het is al goed, enkel jíj mag. Jouw bloed is goed genoeg voor me'. Ze aarzelde even en gaf hem toen toch lichtjes een duwtje. Tenzij hij het niet wilde, natuurlijk..

Revolution keek haar recht aan en grijnsde even. Hij probeerde het niet te laten merken maar aan haar reactie te zien merktte ze het wel. Hij slikte en schaamde zich een beetje. Al wist hij niet waarom. Hij keek even weg en hoorde de woorden. Zou ze het menen? Hij keek haar aan en gaf een lik. "Weet je het zeker? Héél zeker?" vroeg hij dan en snoof de geur even beter op. Hij zwiepte met zijn staart en snoof nogmaals. Heerlijk die geur. Hij schudde zijn hoofd even en keek weer naar haar. Rustig wachtte hij op haar reactie en antwoord. Hij wilde echt zeker weten dat zij dat wilde. Niet voor zijn plezier. Hij wilde graag een veulen maar dat moest zij ook willen. Voor hem klonk het eerste niet echt gemeent. Nouja ze had gezien dat hij naar haar keek en het lastig had. Zou ze het daarom gezegd hebben? Omdat hij het moeilijk had? Of meende ze het écht?

Ze voelde een frisse lik op haar neus. 'Jaa, heel zeker, Revolution. Wij blijven samen, ik voel het. En ik wíl een veulen van je!' vastberaden schudde ze haar hoofd even en draaide zich om. Ze liep een rondje om hem heen en liet haar staart tot zelfs onder zijn neus gaan. Ze keek om en brieste even zachtjes. Ze was zeker, hij mocht het doen, ze wilde drachtig zijn van hem, zijn kind dragen, hun aard in haar buik voelen. Wat een ervaring het met hem ging worden, wist ze niet, maar alles voelde zo perfect, zo goed aan. En dat wilde ze niet kwijt.

Revolution keek haar aan en grijnsde lichtjes. Hij luisterde naar de woorden die ze zei tegen hem en knikte. "Dat is goed" zei hij zacht en voelde haar staart even. Hij grijnsde en rook de geur nu nog harder. Hij keek haar even aan en snuffelde aan haar kont. Hij kroelde even bij haar staart en even later klom hij op haar rug. -Tompitompidom- Hij sprong van haar af en liep een rondje rond haar heen. Hij duwde zijn snuit in haar manen en briesde even. "Het word een prachtig veulen, ik voel het" zei hij zacht en keek haar aan. "Even prachtig zoals de moeder" zei hij en grijnsde naar haar. Hij zou de reactie van het misbaksel eigenlijk wel eens willen zien. Hij wilde hem liever afmaken. Hij schudde de gedachte maar weg en richtte zich weer op zijn partner.

Ze was blij dat hij dit wilde doen voor haar en hoopte dat het een leuk veulen zou zijn. Kwaadaardig, dat zeker. Maar hoe zou het eruit gaan zien? Onderwijl zou ze zeker de tijd hebben om Revolution te leren kennen. Toen hij eenmaal klaar was, schudde ze haar manen uit, waar hij na even zijjn neus in drukte en briesde. Ze luisterde naar zijn woorden en grijnsde. 'En even sterk en machtig als de vader', antwoordde ze lief, waarna ze haar hoofd naar hem toedraaide en hem een lik gaf over zijn neus. Ze dacht even aan Sham.. Wat zal die hier van denken? Maar uiteindelijk, eigenlijk, maakte het niets uit. Knikte even naar naar Revo en gaf hem, nogmaals, een lik.