Around one year ago

Met dubbele gevoelens liep een zwarte merrie met rustige stappen over de prairie. Haar blik was gericht op de kale velden voor haar die bezaaid waren met droge begroeiing en voor de rest alleen maar uit zand en stof bestonden. Dit was zo ongeveer de enige plek waar er in deze tijd van het jaar geen sneeuw lag, maar de winter kwam aan zijn einde. Binnenkort zou het weer lente worden en alles in een deken van groen hullen. Met een korte blik over haar schouder keek Tequila achterom naar Sound. Hij was nu een jaarling, maar de precieze datum waarop hij geboren was, wist ze niet. Van zichzelf wist ze het niet eens en het maakte haar ook niet uit. Wat was die ene dag meer of minder nu waard? Niets. Toch wou ze hier de verjaardag van Sound 'vieren', wat niet helemaal het juiste woord was. Maar het bleef lastig om hier te komen. Hier had ze afscheid moeten nemen van hun moeder, die Sound helemaal niet gekend had. Zacht briesend liet ze haar hoofd een stukje zakken en liet haar draf overgaan naar een rustige stap. "Sound?" sprak ze, zodat het veulen naast haar zou komen lopen. Op die manier zou ze gemakkelijker met hem kunnen praten. "Ik denk niet dat je het nog weet, je was heel jong, maar dit is de plek waar Filly gestorven is.." sprak ze zachtjes. Dit uit respect voor haar moeder, die was gestorven in het kraambed. Ietswat treurig gleed haar blik rond. Het was afschuwelijk op de prairie. Stoffig en droog, geen fijne omstandigheden om in te sterven. Maar gelukkig had ze afscheid kunnen nemen van haar moeder en had die nog heel even haar zoon kunnen zien.

[Only Sound 'nd Quila]

De mooie vosse hengst liep achter zijn moeder aan. Zijn spieren spanden bij elke beweging die hij zette. Zijn manen waren vele langer nu en danstten in zijn gespierde hals. Zijn staart had hij normaal hangen. Af en toe zwiepte hij even met zijn staart. Zijn donkere ogen gleden over het gebied. Het was misschien winter maar de prairie was nog steeds zo leeg. Zijn blik was kil en emotieloos. Hij was nu verandert. Geen speelse hengst meer. Nouja misschien met een groep andere jaarlingen. Hij wist het nog niet zeker. Hij was gegroeit maar groter als zijn moeder lukte niet echt. Ze was een Fries. Hij dacht even aan Filly en stopte naast Tequila. Hij keek haar even aan met zijn donkere ogen en knikte even. "Ja?" vroeg hij met een kalme stem. Hij hoorde de woorden en bekeek de plek even. Hij zuchtte en stamptte even op de grond. "Als ik erachter kom wie mijn vader is.. Ik dood hem" mompelde hij lichtjes woedend. Hij wist niet wie zijn vader was maar hij had iets geërfd. Woede aanvallen. Hij had er nu ook last van. Zijn spieren stonden gespannen en zijn oren lagen in zijn nek. Hij snoof even geirriteerd en keek om zich heen. Hij meende de woorden. Zijn vader mocht de slechtste ter wereld zijn, een soort leider maar dat maakte hem niets uit. Hij had iets dierbaar uit zijn hart gestolen. Al bleef ze diep vanbinnen in zijn hart, voor altijd. Hij haalde even diep adem en kalmeerde alweer. Hij keek rustig naar zijn moeder en zweeg.