VIPNaam :: Nirvana
Genoemd naar :: De band Nirvana. Niet dat ik hun muziek mooi vind, ik vind het gewoon een vette naam.
Bij/roepnaam :: Nirv
Geslacht :: Merrie
Leeftijd :: 5 jaar
Kleur :: (appel)Schimmel
Veulens gehad :: Geen
Geschiedenis :: Nirvana is opgegroeid in een relatief kleine kudde, die in zijn beste tijden 10 paarden kende. Haar moeder heeft ze helaas nooit gekend, ze was overleden bij Nirvs geboorte, de geboorte van haar eerste dochter. Nirvana is daarom opgegroeid als weesveulen. Hoewel ze haar vader nog wel had, had ze daar niet zo veel contact mee; hij was immers ook de vader van alle andere veulens, jaarlingen en twenters in de groep. Nirv moest om haar melk te krijgen elke dag naar een andere merrie. Dat vond ze niet leuk, omdat ze merkte dat de moeders het niet leuk vonden. Zeker, ze deden beleefd tegen haar en lieten haar drinken, maar dat was het wel.
Toen ze net oud genoeg was om geen moedermelk meer te hoeven, werd ze overal afgewezen. De andere veulens kregen nog wel af en toe. Maar dat maakte haar ook niet meer uit. Ze vond het vreselijk iedere keer weer aan te moeten kloppen bij iemand die haar dan met een semi-vriendelijk blik begroette. Al met al zorgde het ervoor dat ze al vroeg zelfstandig was en voor zichzelf op kon komen, soms op het brutale af. Hoe ouder ze werd, hoe meer die eigenzinnigheid groeide. Haar vader, die in zag dat ze een buitenbeetje was, probeerde wat meer met haar in contact te komen. Dit lukte, maar op de verkeerde manier. Haar vader had Nirvana de schuld gegeven van de dood van haar moeder, om wie hij veel had gegeven. Naarmate de tijd verstreek werd dat minder, maar diep van binnen bleef het smeulen. Dat merkte Nirvana, die voor dat soort stemmingen enorm gevoelig was. Het was een gave, een vloek: Ze wist precies wanneer iemand tegen haar loog. Zelf ervoer ze het als een vloek.
In ieder geval, toen haar vader contact probeerde te zoeken, botsten hun karakters. Haar koppigheid had ze blijkbaar van haar vader geërfd, die net zo doortastend kon zijn als zij. En ze wist dat hij haar de schuld gaf, wat haar kwaad maakte. Uiteindelijk, na een knallende ruzie, verliet ze haar vader en de kudde. Boos, zonder één keer om te kijken, liep ze weg. Haar vader zag het, twijfelde of hij achter haar aan zou gaan, maar deed het niet. Hij verwachtte dat ze wel bij zou draaien. Want hoewel ze vaak ruzies hadden, had hij respect voor haar op een manier die hij niet kon begrijpen. Hij verwachtte dat ze wel terug zou komen. Helaas was dit respect niet wederzijds. Ze kwam nooit terug.
Karakter ::
Nirvana is een eigenwijze, koppige merrie die, als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft, voet bij stuk houdt en geen centimeter toe geeft. Ze doorziet direct of een paard anders is dan hij of zij zich voor doet. Met een hoef schrapen, kort wegkijken en meer tekenen waren voor haar overduidelijk. Dat had tot gevolg dat ze zelf áltijd eerlijk was. Recht door zee, zonder een woord te overdrijven. De exacte waarheid. Of dit positief of negatief is, moet je zelf maar bepalen. Respect heeft ze alleen voor hen die het echt verdienen. Paarden met een eigendunk, laffe paarden en liegende paarden maken sowieso geen kans op haar respect. Over het algemeen is het zo dat als je haar met respect behandeld, ze je met respect terug behandeld. Maar doe je iets, in haar ogen, onrechtvaardigs, zak je meteen een heel eind naar beneden. Ze heeft een sterk karakter, dat is zeker.
Met hengsten of liefdes heeft ze zich nooit bezig gehouden. De enige hengst waar ze contact mee had was haar vader, de rest van de kudde negeerde haar min of meer. Door haar karakter was het ook niet erg waarschijnlijk dat ze populair zou zijn bij de mannen. Dat heeft ze, in haar ogen, ook niet nodig; ze is zelfstandig. Toch, op sommige momenten als ze alleen is, verlangt ze naar iemand. Een vriend zou al genoeg zijn. Want ondanks haar harde buitenkant, is ze van binnen een stuk zachter. In dat gebied heeft ze soms zelfs medelijden met anderen. Dat is echt nooit zichtbaar. Ze verbergt het, bouwt er een stevige muur omheen. Het grootste gedeelte van de tijd vergeet ze zelf dat dat stuk van haar hart nog bestaat.
Genoemd naar :: De band Nirvana. Niet dat ik hun muziek mooi vind, ik vind het gewoon een vette naam.
Bij/roepnaam :: Nirv
Geslacht :: Merrie
Leeftijd :: 5 jaar
Kleur :: (appel)Schimmel
Veulens gehad :: Geen
Geschiedenis :: Nirvana is opgegroeid in een relatief kleine kudde, die in zijn beste tijden 10 paarden kende. Haar moeder heeft ze helaas nooit gekend, ze was overleden bij Nirvs geboorte, de geboorte van haar eerste dochter. Nirvana is daarom opgegroeid als weesveulen. Hoewel ze haar vader nog wel had, had ze daar niet zo veel contact mee; hij was immers ook de vader van alle andere veulens, jaarlingen en twenters in de groep. Nirv moest om haar melk te krijgen elke dag naar een andere merrie. Dat vond ze niet leuk, omdat ze merkte dat de moeders het niet leuk vonden. Zeker, ze deden beleefd tegen haar en lieten haar drinken, maar dat was het wel.
Toen ze net oud genoeg was om geen moedermelk meer te hoeven, werd ze overal afgewezen. De andere veulens kregen nog wel af en toe. Maar dat maakte haar ook niet meer uit. Ze vond het vreselijk iedere keer weer aan te moeten kloppen bij iemand die haar dan met een semi-vriendelijk blik begroette. Al met al zorgde het ervoor dat ze al vroeg zelfstandig was en voor zichzelf op kon komen, soms op het brutale af. Hoe ouder ze werd, hoe meer die eigenzinnigheid groeide. Haar vader, die in zag dat ze een buitenbeetje was, probeerde wat meer met haar in contact te komen. Dit lukte, maar op de verkeerde manier. Haar vader had Nirvana de schuld gegeven van de dood van haar moeder, om wie hij veel had gegeven. Naarmate de tijd verstreek werd dat minder, maar diep van binnen bleef het smeulen. Dat merkte Nirvana, die voor dat soort stemmingen enorm gevoelig was. Het was een gave, een vloek: Ze wist precies wanneer iemand tegen haar loog. Zelf ervoer ze het als een vloek.
In ieder geval, toen haar vader contact probeerde te zoeken, botsten hun karakters. Haar koppigheid had ze blijkbaar van haar vader geërfd, die net zo doortastend kon zijn als zij. En ze wist dat hij haar de schuld gaf, wat haar kwaad maakte. Uiteindelijk, na een knallende ruzie, verliet ze haar vader en de kudde. Boos, zonder één keer om te kijken, liep ze weg. Haar vader zag het, twijfelde of hij achter haar aan zou gaan, maar deed het niet. Hij verwachtte dat ze wel bij zou draaien. Want hoewel ze vaak ruzies hadden, had hij respect voor haar op een manier die hij niet kon begrijpen. Hij verwachtte dat ze wel terug zou komen. Helaas was dit respect niet wederzijds. Ze kwam nooit terug.
Karakter ::
Nirvana is een eigenwijze, koppige merrie die, als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft, voet bij stuk houdt en geen centimeter toe geeft. Ze doorziet direct of een paard anders is dan hij of zij zich voor doet. Met een hoef schrapen, kort wegkijken en meer tekenen waren voor haar overduidelijk. Dat had tot gevolg dat ze zelf áltijd eerlijk was. Recht door zee, zonder een woord te overdrijven. De exacte waarheid. Of dit positief of negatief is, moet je zelf maar bepalen. Respect heeft ze alleen voor hen die het echt verdienen. Paarden met een eigendunk, laffe paarden en liegende paarden maken sowieso geen kans op haar respect. Over het algemeen is het zo dat als je haar met respect behandeld, ze je met respect terug behandeld. Maar doe je iets, in haar ogen, onrechtvaardigs, zak je meteen een heel eind naar beneden. Ze heeft een sterk karakter, dat is zeker.
Met hengsten of liefdes heeft ze zich nooit bezig gehouden. De enige hengst waar ze contact mee had was haar vader, de rest van de kudde negeerde haar min of meer. Door haar karakter was het ook niet erg waarschijnlijk dat ze populair zou zijn bij de mannen. Dat heeft ze, in haar ogen, ook niet nodig; ze is zelfstandig. Toch, op sommige momenten als ze alleen is, verlangt ze naar iemand. Een vriend zou al genoeg zijn. Want ondanks haar harde buitenkant, is ze van binnen een stuk zachter. In dat gebied heeft ze soms zelfs medelijden met anderen. Dat is echt nooit zichtbaar. Ze verbergt het, bouwt er een stevige muur omheen. Het grootste gedeelte van de tijd vergeet ze zelf dat dat stuk van haar hart nog bestaat.