Peaarl, raad eens waarvoor ik je roep =D

[allereerst; congrats met je kudde =D Als 2e; LEUKE KUDDE HEB JE GEMAAKT ]

Coktail draafde over de prairie. Een flinke windstoot trachtte haar manen mee te trekken, maar die wapperden alleen maar wild in de wind. Coktail boog haar hoofd een paar centimeter voor een klein beetje beschutting tegen de wind, die wel aan alle kanten rond haar heen leek te blazen. Ze brieste luid. Yeah, right, goed idee om nú over de prairie te gaan draven. Want daar is ook zooo veel beschutting, huh? Ja, Coktail, je bent slim bezig! Dacht ze sarcastisch in haar hoofd, en ze snoof nog eens. Nja, zo erg is het nou ook weer niet. Laat die wind maar waaien, voorlopig ben ik nog niet weg te blazen! Na-ah. Ze zette haar hoeven in een vlot tempo achter elkaar neer, ze stevig neerplantend in het gras zodat ze niet uit balans zou raken door de fikse windstoten. De merrie ging haar plan uitvoeren; Een plekje vragen in de kudde van The Quiet Sparkle, een zeer recente kudde, of zo had ze het gehoord. Bovendien leek het haar een perfecte kudde voor haarzelf; Gezellig, met andere paarden, een kudde om bij te horen, een gevoel van saamhorigheid. Het leek haar dat de Quiet Sparkle deze eigenschappen bezat, dus besloot ze een plekje aan te gaan vragen, bij de alfa, Pearl. Coktail vulde haar longen met lucht, verhief zich elegant op haar achterbenen en hinnikte luid en helder, dat luide was ook wel nodig want de wind hier was hard en dreigde haar hinnik te overstemmen. Toch dacht Coktail dat dit wel hard genoeg was geweest, dus liet ze zich weer rustig op vier benen zakken, en begon rondjes te draaien, met haar lange staart zwaaiend. Haar gedrag leek zenuwachtig, maar ze was eerder opgewonden en benieuwd naar de leider, want ze had haar nog nooit in het echt ontmoet. Tsja, als het niet klikte, dan zou Coktail zich terug trekken, maar naar wat ze gehoord had zou ze het wel kunnen vinden met de alfa. Coktail besloot dat ze geen zenuwachtige indruk wilde maken, terwijl dat niet zo was, en ging weer kalmpjes stil staan, haar hoeven iets dieper in het gras gedrukt om ook werkelijk te kunnen blijven staan. Zonder die windvlagen was het wel wat makkelijker geweest, zeg! Misschien had ze haar inderdaad maar beter in de bossen kunnen roepen...Coktail schudde met haar hoofd, en speurde toen de horizon af, op zoek naar een teken dat er een paard in haar richting kwam, liefst Pearl natuurlijk. ;D'

[Coktail & Pearl]

-Super bedankt skattie! Ik ben zo überblij en trots! Haha-

Pearl sprong aan in een drafje, en ging zo wat rond over de Prairie. Het was een mooi gebied, en eigenlijk was ze er nog bijna nooit geweest. Het was een nogal onbekend gebied voor haar, en daar moest snel verandering in komen. Natuurlijk moest ze ook nog een paar goede gebieden voor de kudde zien te vinden, waar bijna geen andere paarden zouden komen. Waar ze konden vergaderen, waar ze konden trainen en zo nog veel meer. Haar hoefgetrappel was duidelijk van ver te horen, want haar hoeven denderden hard op de harde bodem. De bladeren van de bomen bedekte het meeste van het pad, dus zorgde voor veel schaduw. Dat was ook wel eens weer lekker, want het was de laatste dagen echt bloedheet. Nu ze uit het bedekte gebied kwam, stond ze nu op een openachtige plek, waar nu alleen een uitgestrekte prairie te vinden was. Hier stond nog meer wind, maar hier was de zon wel tot alles in staat. Gelukkig viel de warmte vandaag nog mee, maar soms was het echt niet te harden. Even hinnikte ze luid, en precies na haar klonk een hinnik van een ander paard. Een merrie. Ze was in de buurt, want er was niet veel afstand te horen.
Met een snelle galop rende ze dichterbij, op het geluid en de geur af. Haar instict en reukvermogen was steeds beter geworden, dus je zag maar.. Als je trainde en veel bezig was met geluiden en geur herkennen, dan werd het allemaal steeds beter. Haar manen vlogen wild door de lucht, en de wind liet het in haar gezicht vliegen. Het gaf wel een heerlijk gevoel, zo lekker in de wind te scheuren. Slalommend baande ze zich een weg door de zandachtige paadjes, en was op zoek naar het paard. Het geluid was niet bekend geweest, dus dadelijk zou er vast geen bekend paard voor haar staan. Haar witte vlekken waren iets doffer geworden de laatste tijd, want ze was de hele tijd in de weer en aan het razen door veel verschillende gebieden. Waarvan een paar met zand en modder dus. En ja hoor, daar stond het paard. Ze stopte met een soort sliding een meter van het paard af, en liep daarna nog ietsje dichterbij. "Hallo," zei ze tegen de merrie, die nu vlak voor haar stond. Ze glimlachte even, en wachte geduldig op een antwoord van haar.

(jaaw snap ik, echt super leuk voor je <3 Wel lekker druk nu denk ik )

Coktail wachtte geduldig af of de alfa naar haar toe zou komen. Haar hoofd richtte ze vrolijk een stukje omhoog toen een hinnik van een ander paard haar gevoelige oren bereikte, niet zo ver hier vandaan zo te horen. Coktail brieste verwachtingsvol en schudde zichzelf uit, haar manen zwiepten heen en weer en kwamen in een nogal ongeordende warboel weer terug op haar hals. Als ze dat nog niet waren door de windvlagen die hier regelmatig langskwamen, op dit moment. De paint merrie zocht de omgeving af, en zag een zwart wit stipje in hoog tempo op haar af razen. Als ze het goed had, was dat de leider van the Quiet Sparkle. En jawel, toen ze dichterbij kwam durfde Coktail er om te wennen dat dit degene was die ze zocht. De merrie stopte voor haar, en zei "Hallo" Coktail begroette haar met een vriendelijke bries, en nam haar een tikkeltje nieuwsgierig op. "Hallo." zei ze vriendelijk. "Ik ben Coktail, aangenaam kennis maken." kwam er beleefd uit haar mond. "Vergis ik me, of ben jij Pearl, de leider van the Quiet Sparkle? Want dan heb ik een vraag voor je." weer op haar beleefde toon. Een klein grijnsje was niet te verhelpen, want Coktail was nou niet meteen de meest beleefde merrie van heel DH. Niet dat ze niet wíst hoe ze beleefd moest doen, ze had echt wel manieren, maar een vrolijke 'Alohaa' zat er meer in bij haar, maar voor nu zou ze dat maar even niet doen. Leiders diende je met respect te behandelen, vond Coktail. Desondanks hield ze haar oren vrolijk naar voren gestoken, en wachtte het antwoord af van de bonte merrie. Een ondeugende twinkeling was in haar ogen te zien, die vanonder haar witte voorlok de wereld in keken.

-Dankaah! Zo, en of ik het druk heb! Maar het is echt superleuk -

"Hallo." klonk de stem van de merrie vriendelijk. Pearl knikte nog eens even, en glimlachte erbij. "Ik ben Coktail, aangenaam kennis maken." zei ze beleefd. "Inderdaad, aangenaam kennis te maken. Ik ben Pearl," zei ze, en ze keek haar met een grijns van oor tot oor aan. Het was nu al een aardige merrie, ookal kon ze haar nog niet. Ze leek haar in iedergeval een lieve merrie. Ze schaapte even met haar hoef in de grond, die voor het grootste deel was bedekt met zand. "Vergis ik me, of ben jij Pearl, de leider van the Quiet Sparkle? Want dan heb ik een vraag voor je." zei ze. Het was voor haar kudde, precies wat ze gedacht had. Ze knikte even en zocht met haar ogen de ogen van Coktail. "Ja, dat klopt!" zei ze, en ze grinnikte. Het was leuk dat zoveel paarden belangstelling in haar kudde hadden, het werd vast een leuke groep. Een paar windvlaagjes deden haar manen de lucht in gaan, terwijl haar staart relaxed tegen haar flanken aan sloeg. Het was mooi weer, maar op dit open veld was er net iets meer wind dan in een paar andere gebieden. Maar dat was ook wel eens lekker, want de zon werd soms echt te veel. "Vraag maar raak" zei ze toen ze klaar was met haar gedachtes over het weer. Ze grijnste bemoedigend naar Coktail, de leuke zandkleurige merrie. Ze zag er vrolijk uit, het zou een leuke aanvulling zijn voor haar kudde áls ze dat wou vragen tenminste. Ze brieste even vrolijk, terwijl ze haar hoofd ophief naar de lucht. Het zonnetje scheen nog steeds fel, de hele dag al. Haar hoofd ging weer naar beneden en haar manen lagen alsnel weer keurig in een rijtje. De ogen van de merrie twinkelden, en zelf was ze ook in een vrolijke bui.

(mooizoooow )

De bonte merrie stelde zich voor, inderdaad als Pearl, leider van the Quiet Sparkle. Jeeuj, in één keer goed, niet slecht toch? Dacht Coktail en grijnsde. "Ja, dat klopt!" zei Pearl, en ze grinnikte. Coktail grinnikte ook, en schudde met haar manen, die voor haar ogen waaiden. Jup, die ging ze de rest van de dag niet meer netjes krijgen. Ach ja, maakte ook niet uit. In elk geval mocht ze de bonte merrie nu al graag, ze had humor en was erg vriendelijk. Bovendien kon ze ook wel lachen en was ze niet de hele tijd doodserieus, net zoals Coktail dat ook niet was. Maar aan de andere kant, als er een slecht paard kwam en Coktail had er genoeg van, dan was een scherpe opmerking al snel geplaatst. De paint merrie liet zich niet snel op haar kop zitten, en dat mochten die blaaskaken weten ook. Natuurlijk was dat alleen tegenover vervelende, slechte, ik-ben-geweldig paarden. Ze was tegen vriendelijke paarden altijd vriendelijk terug, en ze hield er van om met anderen te lachen en vooral lol te hebben. Girls just wanna have fun!
Zzzzzip, terug naar het gesprek. ( ) "Vraag maar raak" zei Pearl, en grijnsde naar haar. Coktail grijnsde terug, zou ze haar nog even in spanning laten over de vraag? Coktail kon zich voorstellen dat als zijzelf daar stond te wachten tot er een vraag gesteld werd, ze nogal op-het-punt-van-ontploffing was. Nah, ze zou haar toekomstige leider niet laten wachten. Als ze toegelaten werd, natuurlijk. Wat de paint merrie van harte hoopte.
Dus verbreedde Coktails grijns nog wat toen ze vrolijk zei; "Ik vroeg me af of er nog een plaatsje vrij is in je kudde? Want ik zou er graag bij horen." Coktail richtte haar oren naar Pearl, haar ogen verwachtingsvol en haar staart zwiepte heen en weer. Haar hoofd boog ze een stukje, uit respect voor de leider.

Pearl keek even omhoog naar de vogeltjes die vrolijk in de bomen zaten te fluiten. Verder was hier bijna niks te bekennen, gewoon een vlakte. Hij was gevuld met zand, en af en toe een kleine begroeïng. De wind speelde woest met haar manen en staart, en door de wind voelde ze af en toe een rilling langs haar ruggengraat. Verder was het wel mooi hier, en het was ook nog gewoon erg warm. Ze richte haar ogen weer op Coktail, die haar mond opende om wat te antwoorden. "Ik vroeg me af of er nog een plaatsje vrij is in je kudde? Want ik zou er graag bij horen." was haar vraag. Pearl knikte even begrijpelijk, en glimlachte toen vriendelijk naar de merrie. Ze hield haar hoofd even schuin en liet haar extra in spanning door even te wachten. Daarna hield ze haar hoofd weer recht, en grinnikte. "Ofcourse," zei ze, en ze brieste even zachtjes. Eigenlijk werd elk paard wel toegelaten. Niet zomaar iedereen natuurlijk, maar als je gewoon goed/neutraal was, aardig voor andere en gewoon een normaal paar hersens had zat je al snel goed. En wat ook mooi was, tot nu toe hadden alleen nog maar echte, betrouwbare paarden zich toegevoegt. Ze wist nog wel toen zij heel vroeger bij de Dark Star ging. Ze werd helemaal kapotgemaakt door het trainen, en toen ze erbij wou moest ze zich eerst bijna doodvechten. Nu was het gelukkig allemaal anders, en konden de paarden bij haar kudde zichzelf zijn. Ze keek even met een warme, open blik naar Coktail. Ze hoopte dat ze er blij mee was, en dat deed haar goed.

Coktail keek afwachtend naar Pearl, en schudde met haar hoofd toen een vervelende vlieg een poging deed om bij haar ogen te landen. Gelukkig had ze haar manen en voorlok, die als een extra handig middel om vliegen te verjagen fungeerden. Haar witte manen zwiepten heen en weer en de vlieg verdween in de blauwe lucht als een klein, zwart stipje. Enkele pluizige witte wolkjes dreven in hoog tempo voorbij, nog steeds stond er een fikse wind maar die zwakte al iets af. Coktail schraapte even met haar hoef over de grond, een kluit aarde werd eruit getrokken. Haar ogen richtten zich weer op de bonte merrie voor haar, met een vragende blik. Pearl gaf haar antwoord. "Ofcourse," Coktail grijnsde breed, een warm, vrolijk gevoel stroomde bij haar naar binnen. Ze brieste dankbaar en vrolijk. "Dankjewel!" zei ze eenvoudig maar eerlijk. Ze was echt blij dat ze toegelaten was. Haar leven strekte zich voor haar uit, een leven dat vanaf nu verbonden was met the Quiet Sparkle en zijn leden, en ze was benieuwd wat ze allemaal nog zou gaan beleven. Coktails oren stonden recht overeind op haar palomino kleurige hoofd, een witte streep over haar voorhoofd lopend die uitmondde in haar grijze neus. Haar ogen twinkelden opgewekt, en ze had zin om een bok te geven, zoals jonge veulens dat nog wel eens deden wanneer ze blij waren of om een andere, meestal vrolijke reden. Ze grijnsde naar Pearl, een blije blik lag in haar ogen.

-sorry, staat niet zo veel zinnigs in ofzo xD-