Drink the thirst away, alone.

[Waardeloze titel. --'']

Kalm stapte de zwarte hengst door het Wilgenwoud. Zijn hoofd hing op borsthoogte en rond zijn lippen was een vriendelijke glimlach te zien. Sultan draaide zijn lichaam een kwartslag en liep richting het meer, waar hij zijn hoofd liet zakken en gulzig wat slokken van het koude water nam, yeah. Vrolijk gooide hij zijn hoofd in de lucht en zijn lichaam volgde, waarna hij aansprong in een gallop, door het water. Luid hinnikend schudde hij zijn hoofd en voelde hoe het water langzaam van zijn rug afdroop zodra het er opgekomen was. Ondertussen stond het water tot zijn borst en was het moeilijk te galloperen, dus besloot de doorweekte hengst maar te gaan stappen. Luid snoof hij en al snel moest hij zwemmen, dus dat deed hij ook. Zodra er water in zijn neus liep, stak hij zijn hoofd fel in de lucht en dat zorgde ervoor dat hij meer kracht met zijn benen moest zetten om boven water te blijven. Buiten adem zwom hij richting land en zodra hij weer gewoon op de vochtige aarde stond, schudde hij zijn lichaam uit en voelde hoe het felle zonnetje zijn vacht verwarmde. Voldaan stapte hij aan, waterdruppels gleden van hem af. Sultan gaapte eens flink waarna hij zijn warmbruine ogen het gebied liet afspeuren. Hier was hij ooit al geweest, toen was hij Sapphire voor de eerste keer in een lange tijd tegen gekomen en dat gevoel, dat vergat hij never nooit meer. Een grijns van oor tot oor speelde op en zijn oren gingen automatisch naar voren, ja de hengst was gelukkig. Aburpt kwam hij tot stilstand en hief zijn hoofd fier in de lucht en zijn staart deed hetzelfde. Luid snoof hij eens en zijn neusgaten werden gevuld met een geur, van een paard! Een merrie zo te ruiken en meteen schoten zijn ogen spastisch door het gebied, kijkend of het paard was hij had geroken ook daadwerkelijk in de buurt was.

[Me & Bootsie! :'D]

Boots sjokte langs het wilgenwoud. Damm, waarom bracht haar lotsbestemming hier nou weer hier? En waarom klonk dat zo over volwassen? Begon ze nou eindelijk volwassen te worden? Verdorie, maar daar had ze geen tijd voor! Boots schudde haar hoofd met een druk gebaar. Een traantje druppelde langzaam naar beden. Holy... Boots draafde met grote passen vooruit en hield haar neus laag tegen de grond. Ze stak haar staart laag. Auw, dat vergde veel van haar spieren. Al snel boog Boots zich weer in de normale houding. Toen ze nog een traantje op voelde komen, sprong ze weer hardhandig weg. Verdorie! Een kuddeleidster die aan het janken was... Dat sloeg toch verdorie nergens op?! ARG! Boots sprong nog driftiger weg en zwiepte agressief met haar staart. Opnieuw liet ze een krijs horen toen ze nog een traantje over haar wangen voelde lopen. Ze had haar moeder verrot gescholden en daarna haar niet meer willen zien. Misschien had ze toch iets subtieler moeten reageren. Boots brieste nog eens en schudde druk en hyper haar hoofd. Haar manen stonden alle kanten door de wind en haar vacht was zeiknat. Maar janken? Nou nee. Liever keihard lopen en rennen dan je als een hond opstellen naar je gevoel toe en iedereen je als verlepte hond ziet. Verdorie waarom was het leven zo moeilijk! Boots liet een luide hinnik horen en stormde weer naar voren toen ze het traantje voelde. Niet jammeren... Alles behalve dat! In een waas van haar lopen zag ze een zwart paarden voorbij flitsen. Een eindje verderop minderde ze vaart en liep in een draf met hoog opgeheven knietjes naar de hengst toe. 'Guten Morgen!'

Zijn ogen lichtte iets op toen er een vrolijke Guten Morgen klonk en abrupt draaide hij zijn hoofd, waardoor een bonte merrie op zijn netvliezen verscheen. ''Good Morning!'' begroette hij haar enthousiast en liet zijn ogen even over haar lichaam glijden. Een grote glimlach trok zijn mondhoeken omhoog en een paar keer knipperde hij zijn ogen, omdat er iets irriteerde. Yeah.. De laatste tijd verveelde hij zich, hij ontmoette steeds minder onbekende paarden dus het was tijd voor hem om weer eens op pad te gaan, maar ook deze merrie kon hij niet. ''Ich bin Sultan.'' stelde hij zich daarna vriendelijk voor en snoof eens diep, de geur van een kudde vulde zijn neusgaten, Fire Flame? Sultan had van de kudde gehoord, maar nooit was hij erachteraan gegaan dus wist hij ook niet wat voor kudde het was. Meteen duwde Sultan zijn oren naar voren en snoof eens kort, waarbij hij al zijn spieren aanspande. ''How are you?'' voegde hij er daarna maar aan toe, om het gesprek een beetje op gang te houden. Ja Sultan hield ervan andere paarden te ontmoeten en nieuwe vrienden te maken, kom op! Je moest toch wel een beetje bekent zijn in het gebied waar je leefde? Een beetje dan, want enorm bekent had waarschijnlijk ook zijn nadelen. Niet dat de paarden dan gillend achter je aan rende, maar goed. Zuchtend richtte hij zijn aandacht weer op de merrie voor hem.


[Sorry voor de flut post, alweer. Maar ben zo verschrikkelijk moe..]