To be honest.. This is your end..

In een volle galop stoof de grote Friese hengst ervan door, zijn hoofd was hoog in de lucht, niet heel hoog maar vooral met trots. Zijn hoeven denderde op en neer over de assige vlakte, hier ergens, en al in de verte was de grote vulkaan van Dream Horses. En om niet te vergeten, hier was de oorlog geweest tussen goed en slecht. En de geur van lijken hing nog rondt, over de assige grond en dorre plantjes. Om het werkelijk te zeggen was er geen reden om hier te zijn, en al helemaal niet overdag. Bovendien was het nu nacht, donker en de sterren waren zichtbaar. Echter konnen die 'heldere' sterren hem niks schelen. Een grote aswolk achtervolgde de hengst bij de snelle bewegingen die hij maakte. Uiteindelijk bij een zeker punt niet ver weg van de vulkaan hield hij halt, gooide zijn voorhand in de lucht en een luide, kwaadardige en trotse hinnik klonk over het gehele gebied. Vogels, of beter gezegt kraaien vlogen weg, alsof die nog zieligere Vogels in dit gebied durven te komen. Maar die kraaien waren ook niets beter dan hun soortgenoot de vogel. Het had geen zin om die kraaitjes achterna te gaan, echter deden vele zwakke slechte paardjes dat wel om 'stoer' te doen. De dorre planten kon je geen leven meer noemen, en de kraaien waren weg. Het enigste levende wat overbleef waren hij, enkele ratten en een paar miezerige slangetjes.. Geen paarden, maar anders zouden er geen 'sterke' paarden komen die het waard waren om tegen te vechten. Er kwamen steeds meer goedzakken, en die zouden hun lesje moeten leren. Mischien zouden sommige slechte paarden het voor elkaar krijgen om een jong veulen slecht te maken. Maar dan worden ze goedhartig en laten het veulen heel veel doen. En wat nog erger was, er waren 'zogenaamde slechte' paarden. Beweerde slecht te zijn, maar deden de eerste ontmoeting aardig, deed hij wat terug, of een opmerking. Ging hij snauwen dat hij een slecht paard was en de beste, en dat was absoluut echt nep. Als je slecht bent heb je absoluut geen medelijden met andere, goed of slecht, of zelfs neutraal. Slecht en slecht wilt niet zeggen dat het samen gaat, hij had geen zin om met iedereen 'vriendjes' te worden. En commentaar was moeilijk er op te leveren, en dat zou betekenen dat het gewoon hun 'einde' was. Over die 'slechte' paardjes, ze waren gewoon neutraal, stoere neutrale paarden die dachten dat ze alles waren. En dachten dat ze daardoor makkelijk met een slecht paard bevriend kunnen worden. Echter had hij geen behoefte aan een vriendenkring, Pain, Bailey en Toxic waren de enigste paarden waar hij niet tegen zal vechten. Maar meer niet, hij zzal er ook geen spijt van hebben om tegen ze te vechten. En Toxic zijn 'vriend' zal ook wel minder worden en waarschijnlijk zou hij ook tegen haar gaan vechten. Maar dat lag 100% bij haar of ze met hem ging vechten of dat hij haar zal sparen. Een onaangename geur was zijn neus al binnengedrongen, een geur van een 'miezerig' paardje die hem kwam lastig vallen. Die zal maar even leren, als hij hem stoorde. En anders zal hij dat paardje wel laten lijden, net als hij Mars en vele andere paarden had laten lijden. Maar ze vroegen er zelf om en met Mars vocht hij veel, meer dan met andere paarden. Hij vondt het leuk de hengst zien lijden, al wou hij niet achter hem aanlopen om hem te vermoorden, dat was iets wat hij dus echt zielig noemde. Je wacht gewoon tot 'dat' paard naar jou toekomt en niet andersom..

Een zwart wezen snoof, het was kwaad, het keek voor zich uit. Haar manen hingen voor het wezens ogen. Iedereen kon wel raden wie ze was. Toxic? Inderdaad. Er waren sinds kort zoveel DH paardjes bij gekomen dat het hier bijna vol zat, ze kreeg er een hekel aan. Ze snoof de geur van een paard op, een hengst. Ze voelde zich benauwd worden en rolde met haar ogen. Hikaru. Hier? Amai, wat zal het raar zijn hem nog eens te zien. Ze draafde een stukje in de richting van de hengst. Ze had honger en haar maag rammelde. Nog even langs gegaan bij een paard en hem in een klap vermoord. Het was makkelijk om een paard te doden. Maar sommige niet echt. Zoals Hikaru? Nee, dat zou niet even simpel zijn. Maar ze had hem ingemaakt. Bailey voorral. Hoewel Hikaru het een pracht van een schat vond, vond Toxic het een zwans. Ze werd boos toen ze aan dat paard dacht, of wat was het? O ja, gewoon dát díng dacht. De bitch. Hoe dan ook, ze was er van vertuigd dat ze Jikaru wou begroette. Toch voelde ze iets niet kloppen. Bailey was niet in de buurt van Hikaru, Hikaru was eenbeetje boos en zat vol inspanning... Hoelang was Toxic weg geweest. Ze snoof en keek kill en moordend. Hikaru rook ze nu beter dan ooit. Ze briestte en zuchtte.