It Can't Be Like This.. It Hurts...

[Geboorte Topic]
Aan de helderblauwe hemel stond een felle warme en gele zon. De tempratuur steeg tot ongekende hoogte en vele dieren zochten de schaduw op. Het had even op zich laten wachten, maar eindelijk was het daar. Het was weer volop zomer. En als er maar 1 iemand van genoot, dan was wel de gitzwarte merrie.

Met haar oortjes naar voren draafde de gitzwarte merrie door het hoge gras. Haar naam was Uraguay River oftewel Riv. Ze gaf eigenlijk nooit haar complete naam vrij. Nee, dat was niet iets voor haar. Ze hield niet van lange namen en zeker niet van haar eigen lange naam. Ze stelde zich voor als Riv, maar sommige paarden namen daar geen genoegen mee. Woest werd ze, als iemand haar Uraguay River noemde. Maar vandaag dacht ze daar niet aan. Vrolijk, dat was het juiste woord. Ze was vrolijk, eindelijk in een goede bui. Haar buik was flink gegroeid sinds Dingo haar had gedekt. Het zou bijna zover zijn, maar wat ze niet wist was dat ‘snel’ niet het juiste woordje was. Het zou over een paar uur gebeuren.. Haar dikke buik schommelde heen en weer op haar lange passen, die regelmatig waren. Met moeite verplaatste ze haarzelf door haar hoeven 1 voor 1 voor elkaar te zetten. Ze hijgde zachtjes en haar bezwete vacht leek van goud te zijn. Riv spitste haar oortjes en probeerde een vrolijke bok te maken, het mislukte. Ze struikelde en belandde bijna op de grond. Nog net kon ze zich herstellen en ging snel over in stap. Ze liet haar hoofd tot op borsthoogte zakken en brieste luid.

Na een poosje stappen kwam ze aan in het Wilgenwoud. Even dacht ze een steek in haar buik te voelen, maar het leek haar verbeelding. Niet veel later voelde ze opnieuw een steek. Nu wist ze het zeker, het was geen verbeelding. Regelmatig herhaalden de steken en Riv zag het aankomen. Ze voelde nu het veulen schoppen en daarna schoot een enorme pijnscheut door haar lichaam. Even leek ze niet meer op haar voeten te kunnen staan, maar ze herstelde zichzelf. Niet veel later belandde ze toch op de grond toen de pijnscheut zich nog heftigere herhaalde. Ze gromde boos en hapte naar haar buik. Verscholen onder de wilgenbomen lag een schim, af en toe schokte deze.. De merrie hapte naar adem en hinnikte luid. Een hinnik naar Dingo… eindelijk was het zo ver! Hun veulen zou ter wereld komen…
[Dingo en Wish..]

De wit gekleurde hengst met zijn donkere manen stapte rustig door het Wilgenwoud heen, zijn manen golfde mee met zijn bewegingen. Hij schudde zich uit en dacht tegelijk aan zijn zwarte droommerrie genaamd Riv, wat zou zij nu aan het doen zijn ? Al die vragen schoten door zijn hoofd heen. Hij brieste zacht en tevreden terwijl zijn neusvleugels zacht trilde sloeg zijn staart heen en weer in een regelmatig tempo,een tempo wat hij zelf besliste,hij schudde met zijn hoofd. Tevreden en ontspannen bekeek hij de omgeving nog is waarna hij weer brieste, zijn oren stonden vrolijk naar voren gericht en zijn humeur zou door niemand verpest kunnen worden. Hij verhoogde zijn tempo tot een rustige maar actieve draf waarbij hij zijn voorbenen vrolijk hoog optilde,hij was blij dat hij nu hier was,dat hij kon genieten van het weer en de andere beesten die hij hoorde,de vogels die hun deuntje zongen. Na een tijdje hoorde hij na het deuntje nog iets, het leek op een hinnik,een hinnik die naar hem toegericht was. Hij stopte meteen en rook goed,hij rook zijn merrie Riv, dat kon maar 1 ding betekenen, hun veulen zou geboren worden. Hij sprong vanuit stap direct aan in een snelle galop, hij galoppeerde in de richting waar hij het geluid had gehoord en de geur rook. Hij hinnikte luid zodat ze wist dat hij onderweg was, toen hij bij de plaats van bestemming kwam zag hij een schim onder de wilgenboom liggen,zachtjes brieste hij en liep hij erop af, "Riv, gaat het ? ik ben bij je" zei hij en deed zijn neus tegen de hare aan.

Lang uitgestrek lag de merrie op het groene bed van bladeren en jong gras. Ze hinnikte nogmaals naar Dingo en het duurde niet tot hij arriveerde. Door haar hijgende adem heen hoorde ze hoeven op de grond dreunen, de hoeven kwamen dichterbij en Riv opende haar ogen. Dingo stond voor haar neus en praatte zachtjes tegen haar. “Ja.. het gaat.” Antwoordde ze zachtjes toen hij erna vroeg..”Bedankt Dingo.” Zei ze daarna. De druk leek even verdwenen maar dit bleek niet voor lang te zijn en al snel voelde ze een hevige pijnscheut door haar lichaam. Ze schokte en kreunde en perste zo hard ze kon. Ze hijgde snel en perste nogmaals hard. Een opluchting schoot door haar lichaam toen de pijn verdween en de druk afnam. Ze slaakte een lange en diepe zucht en hief haar hoofd een stukje. Achter haar lag een klein veulentje verwikkeld in een doorzichtig vlies. Ze draaide zich met moeite om en raakte met haar ruwe tong het veulen aan. Haar veulen.. Ze slikte trots haar veulen af en het vlies scheurde open. Haar merrieveulen was geboren. Met een glinstering in haar ogen keek ze naar Dingo en duwde haar neus in zijn richting. “Wish.” Zei ze zachtjes. “Ze heet Wish.” Herhaalde ze zachtjes. Trots keek ze erna en maakte het veulen van top tot teen helemaal schoon met haar ruwe moedertong.