Stupid love. It hurts..

Een zwarte merrie galoppeerde supersnel in de sneeuw. Haar manen wapperden in de wind en haar staart hief ze hoog op. Ze was wéér eens alleen en weer eens gedumpt. Ze snapte gewoon niet waarom. Ze was de laatste keer veranderd, voor hém. Maar toch was die ene stomme merrie beter dan haar. Ze haatte het gewoon. Alles. Liefde, familie en de pijn die ze had. Diep vanbinnen voelde ze veel pijn maar ze probeerde geen emotie te tonen. Ze probeerde haar sterk te houden. Ze schudde even wild haar hoofd en hinnikte eens luid. Ze had behoefte in andere dingen maar nee. Nooit meer zou ze verdriet tonen. Nooit meer zou ze tranen laten vloeien. Nooit meer liefde voelen, zo'n lekker warm gevoel. Ze snoof even kwaad en stopte. Ze keek om haar heen en sloeg even met haar staart tegen haar flanken aan. Ze keek naar de donkere lucht. Sterren stonden aan de hemel net als de volle maan. Hier wou ze ooit met Azacar heengaan om te kijken naar de volle maan maar nee. Ze moest hem uit haar hoofd krijgen. Al lukte het niet zo goed. Ze keek rond en merktte de rivier op. Helemaal bevroren. Ze liep dichterbij en stopte voor de rivier. Haar donkere ogen starend in het ijs. Naar haar eigen spiegelbeeld. Ze schudde haar hoofd en keek om haar heen. Een geur drong haar neus binnen maar of het bekend was wist ze niet. Het was nog ver. Ze rolde met haar ogen. Ze had geen zin in bezoek en aanwezigheid nu. Ze snoof nogmaals en keek naar het ijs.

De hengst schudde zijn hoofd en begon te galoperen, opweg naar de rivier. Aangezien hij nu toch niks te doen had had hij besloten om even te gaan kijken of er al een ijslaagje op het water lag. Hij snoof even diep en zijn bos manen wapperden meer in de wind, en zijn staart ook. Toen hij aankwam bij de rivier stopte hij en hoorde hij het sneeuw kraken onder zijn hoeven, wat hij altijd een fijn en raar gevoel vondt. Met zijn neus gleed hij nog even over de sneeuw heen, en drukte zijn neus er even fijn in, hij was door en door slecht maar nu er toch even niemand was kon hij even rusten. Zijn gespierde lichaam kwam even tot stilstand maar liep daarna weer even verder, een kleine fonkeling was even in zijn ogen te zien, maar niemand had het gezien waarschijnlijk. Even grijnsde hij en liep door naar het water, met zijn hoofd gebogen om te kijken of er een ijslaagje was, en ja, een ijslaagje was zichtbaar over het water. Hij grijnsde even en stampte er met zijn voet in, maar omdat het nog niet zo'n dikke laag was gleed zijn voet door en kwam terecht op de onderdiepe bodem. Nu hij dit had gedaan was er een gat ontstaan aan de zijkant, maar toen hij zijn hoef weer uit het water haalde kwam er een paardenlucht binnen, die zijn neusgaten vulden en meteen keek hij om zich heen, misschien wel bijna onmiddelijk klaar om te aanvallen als dat nodig was, met nogsteeds diezelfde grijns op zijn gezicht.

De zwarte merrie staarde nog steeds naar haar spiegelbeeld. De geur kwam opeens dichter. Een hengstengeur drong haar neus binnen. Ze snoof geirriteerd en keek rond. Ze begon hengsten te haten nu. Zeker na wat er allemaal gebeurd was. Bij haar familie, bij vrienden en bij haar ook. Ze schudde haar hoofd even en snoof nogmaals. De geur kwam dcihter. Ze hief haar hoofd op en keek om haar heen. Een zwarte hengst stond daar. Ze keek emotieloos naar de hengst en snoof. Hij had het ijs gebroken had ze gezien. Ze had eigenlijk dorst maar door zo weinig te eten had ze dunne benen gekregen. Ze was niet meer zo sterk dus dik ijs kon ze niet goed breken. Ze slikte de gedachte weg en schudde haar manen. Ze schraapte even met haar hoef over de grond en keek naar de afdruk. Ze keek weer naar de hengst en keek rustig en emotieloos naar hem. Beginnen met een gesprek deed ze niet of aanvallen, dat ook niet.

'Hmm..' bromde hij een beetje en keek de merrie aan, meestal deed hij dat niet bij paarden maar deze keer voelde het wel veilig om te doen, aangezien de merrie er vermagerd uitzag en ook best slapjes. Hij zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Doe het niet Ricoon, doe het niet!' fluisterde hij zichzelf toe en kneep zijn ogen even dicht en zuchtte, hij deed het dus wel. Langzaam liep hij naar de merrie toe, hij mocht dan wel een slecht paard zijn maar neutraal kon hij óók zijn voor één keer. Hij grijnsde even en een glimp van zijn vlijmscherpe tanden was te zien. 'Ricoon,' bromde hij een beetje en stelde zichzelf zo voor, 'ik zie dat je sterk vermagerd ben, en dus waarschijnlijk ook niet zoveel kracht zou hebben. Moet ik je misschien helpen zodat je kan drinken?' Meestal deed hij nooit zo, maar deze keer voelde het ietswat anders, maargoed hij keek de merrie even aan met nogsteeds diezelfde grijns op zijn gezicht, terwijl zijn zwarte staart heen en weer sloeg en hij even ongeduldig op de merrie haar antwoord wachtte.

Dreamtime snoof even en zette een stapje achteruit. Ze vertrouwde het niet meteen. Ze drukte haar oren in haar nek en sloeg met haar staart. Ze negeerde haar benen die wat slapper aanvoelden nu. Ze keek even naar beneden en keek weer naar de hengst die zich voorstelde als Ricoon. "Aangenaam. Ik ben Dreamtime" zei ze emotieloos tegen hem. Ze hief haar hoofd een beetje omhoog en zweeg. Ze hoorde de woorden die hij uitsprak en slikte even. "Hoeft niet. Ik kan voor mezelf zorgen" flapte ze er opeens kwaad uit. Dreamtime schrok en liet haar hoofd wat zakken. Ze had zoveel dorst en ze kon het ijs niet breken. Waarom deed ze zo? "Sorry.. Ik zou graag je hulp accepteren" zei ze dan emotieloos maar wat zachter. Ze schudde haar hoofd zuchtend en keek hem aan. Ze wilde zo graag weer paarden vermoorden maar ze besefte dat ze niet altijd even slecht kon zijn. Ze snapte haar karakter niet zo goed. Ze was raar vond ze. Ze keek rond en keek weer naar de zwarte hengst. Hopend dat hij nog wilde helpen na de kwade reactie die ze eerst gegeven had.

'Je moet blij zijn dat ik je help hoor,' zei hij toen ietswat brommend tegen haar terug, 'dit is ook máár een eenmalige actie van mij.' Hij zuchtte en stampte met zijn hoeven het ijs kapot, zodat de merrie kon drinken, Dream time dus. 'Zo Dreamtime,' bromde hij even en knikte naar het water, 'je hebt wel een mooie naam hoor, maargoed hier is je water.' Hij ging uit het water en begon zelf ook een paar slokken te drinken, de merrie was sterk vermagerd dat was te zien en ze zou ook slecht zijn, had hij begrepen. Meestal zou hij nóóit iemand helpen en daarom wist hij dat het een eenmalige actie zou zijn, die hij nooit meer zou uitvoeren.

[Korte flutpost maargoed. ^^]

Dreamtime snoof even en keek hem aan. Ze negeerde zijn reactie even en antwoordde er niet op. Snel knikte ze zachtjes met haar hoofd. Ze keek rond en dan weer naar hem. Ze hoorde de rest van de woorden en keek weer weg. Ze had dat ooit ook gehad maar ze verlangde steeds naar meer. Naar steeds weer datzelfde gevoel. Vreselijk. Ze schudde haar hoofd en keek naar de hengst die wat zei en het ijs stukmaakte. Ze wachtte tot hij klaar was en stapte dichterbij. Ze voelde de warmte van de hengst een beetje. Ze merktte dat ze zowat tegen hem aanstond en snel verzette ze een pas. Ze liet haar dunne hals zakken. Haar spieren had ze nog wel maar die verminderden ook. Ze moest maar eens gaan trainen. Alleen.. Ze schudde de gedachte weg en voelde het ijskoude water. Ze dronk ervan. Het voelde alsof ze in haar maag getrapt werd. Ze dronk toch verder zodat het dorstige gevoel verminderde. Ze keek weer naar de hengst. "Bedankt" zei ze rustig en emotieloos en knikte kort naar hem.

'Graag gedaan hoor,' zei hij ietswat vriendelijker, ookal klonk het nog wat brommerig. Hij glimlachte even, iets wat hij voor het eerst deed en leit zijn tong even over het water heen glijden, terwijl hij het water naar binnen liet stomen en stopte toen hij genoeg van het water had. Dreamtime had een gevoel dat hij voor het eerst voelde laten binnenstromen, alleen wat wist hij niet. Nee, hij was kil. Kil, zoals niemand was, behalve dan misschien voor deze merrie? Hij snoof even en tilde zijn hoofd op, hij keek Dreamtime even aan en zuchtte even, hij wist niet wat hij met het gevoel moest doen, gewoon laten gaan? Nouja, dat probeerde hij en ineens was het weg, misschien was het gewoon iets dat hij nog nóóit eigenlijk zo aardig voor iemand was geweest, zelfs niet voor zijn moeder soms?

[Korte post omdat ik weg moet, ik ben er morgenochtend weer, kom je dan ook? Doegg! ^^]

Dreamtime keek rond en zuchtte diep. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen. Ze had een warm gevoel ook al stond ze niet tegen hem aan. Zoiets had ze alleen nog maar bij Azacar meegemaakt. Ze slikte en keek even naar Ricoon die wat zei. Ze knikte even al had ze er niet echt iets van gehoord. Ze verzonk zoals altijd in haar gedachten. Ze zuchtte en keek naar het water. Dat kon toch niet? Ze kon toch niet opnieuw verliefd worden? En ze kende hem net. Ze schudde haar hoofd en keek heel even naar hem. Ze zette weer een pasje opzij. Ze voelde haar deze keer onzeker. Bang voor iets. Ze moest nog veel uitzoeken en wat ze zeker moest doen was de hengst beter leren kennen. Dan kon ze meer weten, toch? Ze keek naar het water maar haar blik gleed alweer naar de zwarte hengst. Wat had hij toch? Hij trok haar aan. Maakte haar onzeker en warm vanbinnen. Lichtjes weer happy en minder kwaad. Ze schrok opeens op uit de gedachten en keek naar Ricoon zonder nog iets te zeggen.

Hij grijnsde even en keek de hele tijd naar Dreamtime, eigenlijk wilde hij haar best wel beter leren kennen! Het warme gevoel was al weer een beetje weg, omdat hij dat weg geduwd had leek het wel. 'Mmmm...' sprak hij lichtjes, 'heb jij hier een 'gezin' of niet?' Een kleine glimlach was nu even op zijn gezicht te vinden, maar dit zei hij ook maar om het gesprek een beetje gaande te houden en meer te weten te komen over Dreamtime, hijzelf had geen familie, en ook geen gezin want hij had ook nog nóóit een partner gehad eigenlijk dus kon het haast ook niet anders. De hengst schudde zijn hoofd even en nu viel zijn voorlok net niet voor zijn ogen, zo kon hij altijd toch net iets beter kijken. Een kleine glimp uit zijn ogen was te vinden, maar dat kon ook wel vanaf de zon komen eigenlijk, ookal scheen die ook niet zo hard want het was Winter.

Dreamtime keek even rond en zuchtte kort. Ze schudde met haar hoofd en richtte haar blik weer naar de hengst die wat zei. Ze keek hem aan en hoorde dan de woorden. "Lang verhaal" zei ze zuchtend en keek even naar de rivier. Al snel keek ze weer naar de hengst. "Ik ben geboren in een ander gebied. Ik was de eerste dochter van de leiders. Maar mijn moeder was net een goedzakje en mijn vader verleidde haar steeds weer. Ik vond het niet fijn en vond ze beide goedzakjes. Ik vertrok naar hier maar ik was nog veel te jong. Ik stierf bijna toen een merrie me vond. Ze voedde me op en ik leerde haar partner kennen. Toen ik haar niet meer vond zag ik haar opeens met een andere hengst. Ik vond het niet fijn want hij negeerde me erg vaak. Toch probeerde ik hem te leren kennen. Ze kregen een veulentje maar toen hij wat ouder werd ging de hengst naar een andere merrie. Ik vond het erg gemeen. Mijn pleegmoeder wilde het veulen dumpen maar ik wilde dat niet. Ik had hem eindelijk leren accepteren net als die hengst. Ik kwam dan ook een broertje tegen van mijn biologische ouders. Hij vertrok naar hier met dezelfde reden als mij. Terwijl we samen verder gingen had mijn moeder en mijn vader beiden een andere partner. De partner van mijn moeder accepteerde ik niet. Hij negeerde me steeds en ik haatte het. De partner van mijn vader was liever en was meer goedzakje. Maar dat vond ik eigenlijk niet zo erg. Beide gezinnen kregen een tweeling en in die tijd vond ik een partner. Ik werd door een onbekende hengst gedekt en we vonden dat veulen niet meer. Hij had het meegenomen maar mijn partner wilde het wel opvoeden. In die tijden was het oorlog en werd mijn vader bijna vermoord omdat hij goedzakje werd. Ik had hem beschermd en ben ook bijna gedood. Ik heb spijt van die daad maar langs de andere kant niet. Het is en blijft mijn vader ook al is hij nu dood. Een tijdje geleden heeft mijn partner me voor de 2de keer gedumpt en nu sta ik er helemaal alleen voor." vertelde ze en keek even weg. Stom verhaal was het. Ze leek wel zielig. Ze snoof en keek weer naar Ricoon.

[Had zin verhaal te schrijven ;p]

'Aha,' zei hij fluisterend. 'Maar wat ik me nou de hele tijd afvraag is waarom je zo sterk vermagerd bent?' zei hij, het leek nu alsof hij de hele tijd al aardig was, dat was hij dan ook wel hoor daar niet van maar het voelde zo.. raar! Hij zuchtte even en zijn zwarte, volle staart sloeg heen en weer. Je kon eigenlijk duidelijk aan hem zien dat hij een Arabier was, vooral aan zijn lichaam. Bij de meesten zag je het ook wel dat ze Arabieren waren, bij hem dus net zo. Hij had een gespierd, sterk lichaam en hij had volle en dikke manen en zijn staart was ook zo. Zijn vacht was zwart en bij zijn manen en staart precies hetzelfde, hij was eigenlijk helemaal zwart, behalve het witte kolletje op zijn voorhoofd, of hoe je het ook mag noemen. Hij grijnsde even breed en bekeek Dreamtime nog even, toen knikte hij en verscheen er even iets zoals een glimlach, maar dan een beetje anders wat er op leek in iedergeval. Zoiets had hij eigenlijk nog nooit aan iemand laten zien, maar nu boeide het hem eigenlijk niet zo heel veel.

Dreamtime keek de hengst aan en knikte zacht. Ze keek even rond en hoorde de vraag. "Ik had even geen zin meer om iets te doen" zei ze zuchtend en dacht weer aan Azacar. Ze slikte en schudde snel de gedachte weg. Ze mocht er niet meer aan denken. Hij had een andere partner. Dreamtime sloeg even geirriteerd en kwaad met haar staart maar stopte ermee. Ze moest het allemaal vergeten. Haar veulens zag ze ook niet meer. Ze leken verdwenen. Dreamime keek rond en richtte haar blik weer naar Ricoon. Ze vond hem best wel aardig. Ook al waren ze beiden slecht. Even anders kon toch wel? Ze dacht er soms aan om meer neutraal te gaan worden. Maar dan aan de slechte kant. Ze wist het nog niet zo goed. Ze mistte zoveel in haar leventje. Ze had genoeg totdat alles mis ging. Ze haatte het gewoon. Ze keek naar de grond en richtte haar blik op het water. Ze snoof even en richtte dan haar blik alweer op de zwarte hengst.

[Flutpost --']

Hij knikte even met zijn hoofd. 'Okey,' zei hij, hij had zo nu en dan even zijn momenten dat hij gewoon neutraal was, maar eerder naar de slechtere kant toe. Hij schudde zijn hoofd even en zo stonden al zijn manen warrig verschillende kanten op. Hij zuchtte even en schuurde met zijn hoofd even langs zijn been, zijn staart sloeg hard heen en weer en hij zuchtte even weer, daarna keek hij weer voor zichzelf uit, naar Dreamtime toe. Er was steeds iets wat zijn blik naar haar toe trok, maar wat? Geen flauw idee had hij!

[Korte post, ikweet maar ineens was alles wat ik had getypt weg, en dat was juist zo'n lang stuk. xD]

Dreamtime keek hem rustig aan en briesde even. Ze schudde met haar hoofd en haar manen kwamen mooi te liggen. Ze hief kort haar staart lichtjes omhoog en sloeg ermee heen en weer. Ze keek om haar heen en liet kort haar hoofd hangen. Ze briesde nogmaals en schraapte met haar hoef over de grond. Ze had een geur opgevangen. Ze liep even een rondje en snoof de geuren op. Aza, Pablo en.. Nilou! Dreamtimes hoofd schoot omhoog. Ze keek om haar heen en snoof nogmaals. Nee.. Ze waren hier geweest maar nu waren ze weer weg van deze plek. Een diepe zucht volgde en ze liet kort haar hoofd hangen. Ze mistte haar kleine prinsesje. Ze keek rond en richtte haar blik weer op de hengst. Ze wist niet zo goed wat zeggen of doen nu. Het gevoel was al iets minder maar het was er nog steeds. Ze snapte er niets van maar wilde er eigenlijk niets van snappen.

Hij zuchtte, hij had de geur ookal opgesnoven maar hij herkende het niet, en het was al heel oud die geur. Hij zuchtte nogmaals even. 'Ik weet niet wat ik met dat gevoel moet,' floepte ineens uit zijn mond en hij schudde zijn hoofd, waarom moest hij zoiets altijd zeggen zonder dat het de bedoeling was? Nouja, nu had hij het gezegt en kon hij de tijd niet meer terug draaien, soms zou hij dat wel eens willen, al die dingen die hij in het verleden gedaan had waren fouten, dikke fouten en hij wilde die verbeteren. Maar dat kon niet, hij moest meegaan met de tijd en hij werd natuurlijk zoals iedereen iedere seconden ouder en hij had natuurlijk ook weer niet het eeuwige leven. Maargoed, hij was altijd al alleen geweest en misschien zou dat ook wel zou blijven, er was trouwens geen en merrie die hém leuk vondt!

Dreamtime keek hem aan en hoorde de woorden. "Gevoel? Welk gevoel?" vroeg ze dan lichtjes nieuwsgierig. Zou hij hetzelfde gevoel als haar hebben? Dat kon toch niet? Iedereen vond haar zielig en zwak. Niemand vond haar nog leuk dus dat kon niet. Ze slikte even en keek kort naar het water. Ze droomde soms over dingen en deze keer zag ze twee zwarte paarden met hun veulens. Dreamtime schrok toen ze herkende wie er naast haar liep en zette een pasje weg van de rivier. Ze schudde haar hoofd en haar manen kwamen wat warriger te liggen. Veel maakte het haar niet echt uit. Ze zuchtte en richtte voorzichtig haar blik weer op die van de zwarte hengst. Ze hoopte eigenlijk dat het niet hetzelfde gevoel was. Ze wilde niet weer pijn hebben zoals nu. Ze snoof even en zwiepte met haar staart. De sneeuw was zo koud. Ze keek naar haar dunne benen maar richtte haar blik op hem.

'Ach, laat maar, ik voel het eigenlijk al de hele tijd dus zoveel zou het niet zijn,' zei hij en kneep zijn ogen even dicht, hij dacht even nergens aan, weg van alle zorgen van hem en soms ook van zijn angsten. Toen hij zijn ogen weer open deed zette zijn hersenen hem meteen weer aan het denken, zou Dreamtime hetzelfde gevoel hebben waardoor ze zo nieusgierig reageerde of soms niet? Hij zuchtte even, misschien zou hij dit nooit weten, en zou hij dit gevoel nooit meer voelen en ooit nog gaan voelen, daarom profiteerde hij hier even van want het voelde fijn en zacht aan. Hij had eigenlijk ook niet zoveel geschiedenis, behalve dat hij dan weggelopen was, maar als Dreamtime het wilde, mocht ze eigenlijk alles weten over hem!

Dreamtime hoorde de woorden en knikte zacht. Ze zuchtte en keek naar de omgeving. Ze negeerde de gedachten en het gevoel. Hij voelde vast niets voor haar. Waarom zou ze hem nu nog beter willen leren kennen? Ze snoof en schraapte met haar hoef over de grond. Ze schudde met haar hoofd en spitste haar oren. Ze briesde even en keek weer naar hem. Ze negeerde het gevoel nog steeds. Ze vond het lastig maar ze wilde niet weer de pijn. Niet weer hetzelfde. Nooit meer wilde ze dat. Ze durfde niet weer te proberen. Haar emotieloze blik gleed even over de rivier richting de hengst. Ze liet haar blik over hem heen glijden en keek hem weer aan. Wat kon ze nu nog zeggen? Dat ze wegging en hem niet meer wilde tegenkomen? Ze kon dat niet. Ze was niet zo iemand die dat zou zeggen. Dreamtime slikte de woorden weg en bleef hem aankijken.

[Inspiloos --']

Hij zuchtte even, en hij wist niet wat hij met dit gevoel aan moest, gewoon negeren kon hij niet. Kwam het gevoel misschien van Dreamtime? Nee, dat kon niet hij kon haar maar nauwelijks, maar toch leek het alsof.. Nee, hij wílde haar wel beter leren kennen hoor maar zoals Dreamtime in haar situatie zat was het logisch, ze was meerdere malen gedumpd. Hij begreep het, ookal had hij het gevoel zelf nog nooit gevoeld. Hij dacht het, maar hij wist het niet omdat hij dit serieus nog nooit had gehad. 'Dreamtime..' zei hij fluisterend en zuchtte even. Daarna hoorde je een bries en hij zuchtte wéér, iets wat hij vandaag heel vaak deed viel hem zelf op.

Dreamtime keek naar de rivier en luisterde naar de stroming. Veel stroming was er niet, alleen aan de open plek. De plek die Ricoon voor haar gemaakt had zodat ze kon drinken. Ze zuchtte en hoorde de woorden. Ze keek op en keek hem aan. "Ja?" vroeg ze zacht en slikte. Wat zou hij zeggen? Meer zeggen over dat gevoel? Dat hij haar beter wil leren kennen? Dat hij haar stom vind? Ze schudde snel alle vragen in haar hoofd weg. Ze zou er snel achter komen maar al nadenken over wat hij zou zeggen of vragen mocht niet. Dan kon je onzeker worden door de gedachten. Dreamtime spitste haar oren een beetje en zwiepte met haar staart. Ze liet haar hoeven op de grond staan. Ze schraapte erg vaak met haar hoef en dat was een soort van.. Ze kon er niet opkomen. Dreamtime negeerde het en richtte haar blik en aandacht op hem. Wat zou hij gaan zeggen?

[Nog steeds slechte posts, mag ik Fury trouwens lenen? xd]

Hij glimlachte even lichtjes. 'Nou.. ik weet niet maar mijn gevoel zegt dat ik je beter wil leren kennen,' zei hij voor het eerst een beetje aardiger dan eerst. Hij glimlachte even en snoof even de geur van Dreamtime op, want misschien als ze weg zou gaan en hij dezelfde geur weer zou ruiken wist hij dat het Dreamtime was. Hij vondt haar eigenlijk best wel WOOW, maar oké, dat deed er niet toe. Hij zuchtte even en schudde zijn hoofd, zijn dikke bos met manen vloog de lucht in en landde weer op zijn hals, precies op de goede plek zoals ze hoorden en nu zag het er dus niet meer rommelig uit. Hij grijnsde even lichtjes naar Dreamtime en keek haar even aan, terwijl hij precies dezelfde vorm zoals Dreamtime eruit zag in zichzelf op nam en dit onthoudde. Hij knikte en sloot zijn ogen toen even, voor een paar seconden en daarna opende hij ze weer.

[Ikweet, ik ook hoor. xD Waarvoor? :'D]

Dreamtime keek hem rustig aan en hoorde de woorden. Zachtjes knikte ze naar hem. Ze snoof even en keek om haar heen. De geuren die hier rondhingen maakten haar wat kwaad en kwetsbaar. Zeker de geur van haar eigen veulen, haar ex-partner waar ze zoveel van hield en dan nog die stomme merrie erbij. Vreselijk vond ze het om te ruiken. Wie weet had Azacar haar dochtertje wat verteld over haar. Wie weet haatte haar eigen dochtertje haar wel. Ze slikte en dacht aan de dag dat ze Orion gezien had. Ze zuchtte en liet haar hoofd even hangen. Ze keek weer rond en richtte haar blik weer op Ricoon. Ze had nog niet echt geantwoord. "Oh euhm. Lijkt me wel leuk" zei ze zacht en keek hem rustig aan. Ja het leek haar best leuk. Al vond ze het raar om met andere hengsten om te gaan. Aan de gedachte dat ze misschien weer een gezin kreeg..

[Voor verhaallijn, hengst nodig voor gevecht xd]

Hij knikte en grijnsde. 'Okey,' zei hij toen grijnzend terug en knikte even naar haar. Hij strekte zijn gespierde zwarte hals even en keek toen weer naar Dreamtime, het gevoel was weer weg maar hij wist dat het ieder moment terug zou komen. Hij zuchtte even vaag bij die gedachten en keek toen weer naar Dreamtime, terwijl hij probeerde zichzaelf uit de vage gedachtes van hem te houden. Hij zuchtte een keer en zijn staart sloeg heen en weer. 'Nog iets of wat te vertellen?' vroeg hij toen, plots om het gesprek een beetje voortzettend te houden.

[Flutpost, Fury zit trouwens al in een verhaallijn en hij vecht niet zo graag. xD]

Dreamtime staarde een tijdje voor haar uit. Ze dacht een tijdje aan Charmed en Luna. Ze waren eindelijk terug en ze waren zo groot geworden. Ze waren echt mooi en ze deden haar steeds aan Charming denken. Ze zuchtte toen ze dacht aan haar dode vader. Pleegvader beter gezegd. Ze keek even rond en hoorde de vraag. "Nee.. Niet echt" zei ze zacht en keek hem aan. Ze vond alles zo raar nu. Eerst was ze puur slecht en steeds veranderde. Ze wist hoe het kwam. Al die veranderingen in haar leven met Fonta en al die hengsten. Ze zuchtte en wist dat ze nu neutraal zou worden, vele beter. Ze briesde even en keek weer even naar Ricoon. Ze glimlachtte lichtjes en keek weer naar de grond. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen nu. Of wat ze moest zeggen. Ze haalde even diep adem en haar donkere ogen bekeken alles hier even. Het was eindelijk lente en ze was er blij mee. Ze haatte de winter. Bah vreselijk.