Bored, again.

Spetters vlogen omhoog zodra Sultan met krachtige passen door het water gallopeerde. Nijdig gooide hij zijn achterhand enkele keren in de lucht en schudde daarbij wild met zijn hoofd, een luide en zuivere hinnik klonk vanuit zijn keelgat en met zijn oren ver naar voren geduwd croste hij door het blauwige water. Ondertussen was de hengst zeiknat, van het zee water en het zweet. Na een tijdje had hij er genoeg van en briesend ging hij over naar een langzame draf, zijn benen droegen hem door het zware, lichte en losse zand. Eenmaal om het gras, bracht hij zijn hoofd naar de grond en trok wat verdwaalde grassprieten uit de grond, waar hij tevreden op begon te kauwen. Voldaan snoof de hengst en bracht langzaam zijn hoofd op borsthoogte, zijn ogen vernauwde zicht tot spleetjes en iets wat chagerijnig rimpelde hij zijn neusgaten. Een zomerbriesje blies zijn manen even door de war, waardoor hij eens nijdig zijn hoofd schudde, nu lagen zijn manen geordend langs zijn gespierde hals, waar op enkele plaatsen een litteken was te vinden; veel deerde het hem niet.
Een geur van een hengst vulde zijn neusgaten en het zachte hoefgetrappel vulde zijn oren, abrupt schoten zijn ogen spastisch door het gebied en zijn oren draaide allerlei kanten op. Een donkere schim verscheen in de verte en langzaam maar zeker, kwam het dichterbij. Nieuwsgierig stak hij zijn neus in de lucht en snoof de geur eens op, Sultan kwam tot de conclusie dat hij hem niet kende. Zodra de hengst was gearriveerd, knikte Sul kort richting hem en liet zijn warmbruine ogen over zijn lichaam glijden, flink gespierd. Sultan zocht zijn ogen en zodra hij die had gevonden, hield hij zijn blik vast. Alle spieren in zijn lichaam waren gespannen en zijn oren stonden iets naar achter gericht, een klein en vaag glimlachje liet zijn mondhoeken omhoog wijzen. Even was het stil, maar de zwarte hengst besloot die vreselijke stilte, te onderbreken. ''Hallo dude.'' waren zijn enthousiaste woorden en voor een kort moment schoten zijn oren naar voren. ''Ik ben Sultan.'' stelde hij zich in het kort voor. Met zijn achterhoef op ruststand, wachtte hij geduldig af op een reactie van zijn kant.

[&Tuono]

Hard galoppeerde Tuono door het mooie blauwe water. Hij snoof eens een keer de herlijke zeelucht op en keek een keer in het rond. Het was er mooi en het water schitterde door het mooie zonlicht. Het rook er heerlijk door alle verschillende plantensoorten. Maar het rook er toch een beetje vreemd. Eenmaal een stuk verder gestapt kwam hij erachter waarom het er een beetje vreemd rook hij rook de lucht van een henkst maar waar en hoe verweg hij was wist hij niet. Aan de sterke geur te merken niet meer ver. Hij snoof eens diep en wist toen dat hij de hengst nog niet kende. Tuono besloot maar eens verder te stappen en af te wachten wat voor een hengst het was. Hij had lang niet meer met een hengst gesproken op die ene na dan in het moeras, maar zo'n prettig gesprek was dat nou ook weer niet. Hij keek er weer eens behoorlijk naar uit om met iemand vatsoenlijk te praten. Eindelijk zag hij in de verte een donker gedaante staan. Zo te zien had hij Tuono ook al gezien. Hij liep er rustig en cool naartoe. Eenmaal daar bestudeerde Tuono de hengst goed hij zag dat het andere paard dat ook deed. De hengst zijn oren stonden een beetje naar achter gericht en een klein glimlachje stond op zijn gezicht. Tegelijk keken de twee elkaar aan en het was even stil. Tot de zwarte hengst opeens zij ''Hallo dude'' meteen daar achteaan zij hij ''Ik ben Sultan''. "Ook hoi" Zij Tuono best wel te vrolijk. Zijn oren stonden net zoals die van Sultan naar voren gedraaid. "Ik ben Tuono aangenaam" zij hij trots. Hij was echt te blij en wachte op de reactie van Sultan.

( haha zo goed )