Meet me ??

Hard brieste de donkere hengst, de zwarte hengst was inmiddels al anderhalf jaar oud. Hij was ondertussen de wereld al in z'n eentje gaan ontdekken. Vele roddels over zijn ouders deden de ronden, Ze waren inderdaad uit elkaar gegaan dat was één ding wat zeker was, maar alles ging zo goed tussen hun maar nu, ze waren als donder en aarde. Als vuur en water. Ze konden voorlopig gewoon niet even meer samen zijn. Hard brieste hij nogmaals en boog hij zijn zwarte gespierde hals rond. Hij trainde inmiddels al veel meer om gespierder te worden, welke kant hij zelf op wilde gaan bleef voor nu nog onbekend. Zijn vader een goede-neutrale hengst en zijn moeder die van neutraal naar slecht was over gestapt. Na de vele gesprekken die hij had gevoerd met haar wist hij dat dit de beste keuze voor haar was. Ze had al heel lang getwijfeld tussen beide kanten maar de goede kant had ze toch de rug toegekeerd. Hij maakte met zijn benen grootte drafpassen en draafde met een grootte sierlijke pas door het korenveld heen, zijn hoofd sierlijk geheven en zijn neusgaten die groot stonden van de nieuwe geur die zijn neus binnen kwam, de geur van de koren. Hij draafde op een hoog tempo door de koren heen en vertrapte enkele met zijn krachtige nu al groote hoeven. Hij zou bijna uitgegroeid zijn dat wist hij nu inmiddels wel maar hij wilde blijven trainen. Met dit trainde hij vooral zijn achterhand. Na nog enkele meters maakte hij een rustige sierlijke overgang naar de galop, een vrolijke hinnik verliet zijn keel, vrolijk schudde hij nog een keer met zijn hoofd waarbij zijn donkere manen vrolijk mee gingen, de wind die er gevormd werd door het galopperen zorgde er weer voor dat zijn staart en manen naar achtere gingen. Toen er een voor hem onbekende geur zijn neus binnen drong ging hij langzamer, hij maakte een overgang naar een stap waarna hij direct stilstond. Dat kon hij helaas ook nog niet, van de galop meteen stilstaan. Zijn ogen flitste over de omgeving heen, tussen de koren en overheen maar hij zag nog niks totdat zijn ogen vielen op een kleine stip die een vorm van een paard had. Nogmaals verliet een hinnik zijn keel alleen ditmaal gericht op het paard wat daar stond. Zijn oren drukte zich naar voren toe richting het paard.

Met grote galoppassen galopeerde hij met volle kracht naar de korenvelden. Hij was aan het sprinten. Zijn sterk gespierde lijf was volkomen aangespannen. Zijn oren lagen in zijn nek zodat hij daar geen wind mee ving. Ondanks dat zijn oren in zijn nek lagen hoorde hij een hinnik zijn oren binnendringen. Hij maakte een noodstop waarna hij hoog en sterk steigerde. Hij keek rond en zag toen een paard in de verte staan. Hij keek zijn kant op. Hij hinnikte hard terug waarna hij verder sprinte, maar dit keer doelgericht. Toen hij nog maar 10 meter van het paard verwijderd was maakte hij een noodstop. Hij zette zijn achterhand krachtig schrap en de koren en stop vlogen omhoog. De laatste paar meter stapte hij en hij bekeek hem. Een zachte bries verliet zijn neus. Hij bekeek het paard. Het was een hengst en zo te zien een stuk jonger dan hemzelf. 'Hey, kben Chance O' Baico' Zei hij tegen hem. Zijn oren stonden naar voren gericht en zijn ogen stonden vriendelijk maar ook op zn hoede.

Rustig keek Saf naar hoe de hengst naderde, hij was veel ouder dan hem dat wist hij wel zeker. Rustig wachtte hij af wat de hengst zou doen en hoe z'n houding zou zijn tegen over hem.. Was hij goed of slecht ? Daar zou hij snel achter komen. Zonder angst of enig ander gevoel bleven zijn ogen gericht op de donkere hengst, Zijn bruine vacht. "Hey Kben Chance O' Baico" Sprak de hengst rustig terwijl zijn oren richting Saf gericht stonden en zijn ogen vriendelijkheid uitstraalde. Saf knikte vriendelijk. "Hallo,, Chance O' Baico, Ik ben Safari" Sprak zijn stem vriendelijk naar de hengst terwijl zijn oren zich naar hem toe draaide, zijn houding straalde vriendelijkheid en oplettendheid af, je wist het nooit en hij was er wel al over uit hoe de hengst waarschijnlijk zou zijn tenzij deze natuurlijk goed kon acteren. Hij brieste zacht en ademde diep in, de geur van het koren drong zijn neus in.. Ookal het weer steeds slechter werd zou de geur er natuurlijk blijven hangen en dat niet alleen. Met slecht weer zou het een ontzettend mooi gezicht zijn

Hij keek naar hem. Gevaarlijk of gemeen zag hij er zeker niet uit. Ook de stem stond hem wel aan. Hij ontspande wat weer. 'Alles goed?' Vroeg hij aan hem. Hij bleef naar hem kijken.. Die ogen.. Hij keek naar de grond. Die ogen deden hem echt zoveel denken aan Curlin.. Hij zette het vlug uit zijn hoofd. Het zou toch nooit meer iets worden en hij wilde het zoveel mogelijk achter zich laten. Omdat het hem alleen maar moeilijker maakte. Hij richte zijn gedachten vlug weer op Safari. Hij keek hem alleen niet zo er meer aan.

Rustig keek Saf naar de houding van de hengst die ontspande en daarna even naar de grond keek alsof er hem iets dwars zat. Het was raar maar het leek wel alsof hij het direct kon begrijpen. "Alles goed ?" Sprak hij rustig, eigenlijk was het meer een vraag maar toch. Hij brieste en zijn staart sloeg in een gelijkmatig tempo heen en weer. "Met mij gaat alles goed hoor, met jouw denk ik niet zo, want er zit je iets dwars volgends mij ?!" Vroeg hij de hengst rustig terwijl hij hem kort aan keek waarna hij zijn aandacht weer richtte op de omgeving. Het korenveld, heerlijk dacht hij tegelijk. Maar ook vroeg hij zich af wat de hengst dwars zat, hopelijk wilde hij het vertellen en kon hij hem misschien helpen.. of niet ??

Terwijl hij op antwoord wachte liet hij het korenveld zijn gedachten afleiden. Het was zo mooi.. Hij keek weer op toen Safari weer begon te praten. Hij schrok een beetje want hij had nog gehoopt dat het niet zo op zou vallen.. 'Oh uh.. Is niks.. Het is alleen.. Nee laat maar' Zei hij. Hij zou de gedachten en gevoelens die hij al jaren met zich meedroeg dolgraag een keer kwijt willen.. Maar om het zomaar allemaal tegen een wildvreemde hengst te gaan vertellen die ook nog eens qua ogen zoveel leek op Curlin, vond hij toch wel moeilijk. Bovendien wilde hij hem niet lastigvallen met zijn verhaal.

Verbaasd keek hij weer naar de grootte hengst toen deze sprak. "Oh,uh.. Is niks.. Het is alleen.. Nee laat maar".. Het trok zijn aandacht daardoor echter alleen maar meer, meer omdat hij wilde weten wat er was en er speelde in het hoofd van de hengst. Hij brieste zacht en keek hem aan. "Oke, vertel.. Er is duidelijk iets aan de hand waar je niet over wilt praten.. Maar het is ook niet goed om het op te sluiten want het gaat knagen aan je en ze zult het er denk ik toch ooit met iemand over moeten hebben. Er over spreken, je verhaal vertellen aan iemand" Sprak hij kalm en wijs tegen de hengst. Zijn moeder Curlin had hem veel geleerd kwa dat soort dingen maar ze was de laaste tijd erg veranderd maar het maakte hem niks uit. Dat ze zo was geworden..

Hij luisterde naar de woorden van hem. Hij twijfelde sterk. Hij brieste een keer. 'Ehm.. Oke..' Zei hij en bedacht waar hij moest beginnen. Hij besloot gewoon bij het begin te beginnen. 'Jaren geleden ontmoette ik een merrie.. We werden verliefd en ik gaf echt zoveel om haar.. Maar toen ik ver bij haar vandaan was, viel ik en brak mijn been waardoor ik een tijd niet meer terug kon om haar te zoeken. Toen ik weer kon stappen ben ik meteen terug gegaan.. Ondanks de pijn. Nergens kon ik haar meer vinden.. Ik dacht dat haar iets ernstigs was overkomen.. maar bij het strand, kwam ik haar eindelijk weer tegen. Maar op dat moment, was ze hoogdrachtig.. Het was te dik om 1 veulen te zijn.. Het zou wel een tweeling geworden zijn.. Ze had een andere hengst gevonden en mijn kans was voorgoed voorbij realiseerde ik me.. Het is nou denk ik tussen de 1,5 en 2 jaar gelede dat het gebeurde.. En sindsdien loop ik een beetje andere paarden te helpen enzo.. Maar echt leven kan je het niet noemen' Zei hij. Ergens voelde het wel goed dat dit er eindelijk uit was. Jaren voorbijgegaan met dat rotgevoel..

Hij luisterde naar de woorden die de hengst uitsprak, het klonk alsof hij heel veel pijn had gehad in z'n leven toen hij over de merrie begon, die niet wetend zijn moeder was. 'Ehm.. Oke..' begon hij het verhaal 'Jaren geleden ontmoette ik een merrie.. We werden verliefd en ik gaf echt zoveel om haar.. Maar toen ik ver bij haar vandaan was, viel ik en brak mijn been waardoor ik een tijd niet meer terug kon om haar te zoeken. Toen ik weer kon stappen ben ik meteen terug gegaan.. Ondanks de pijn. Nergens kon ik haar meer vinden.. Ik dacht dat haar iets ernstigs was overkomen.. maar bij het strand, kwam ik haar eindelijk weer tegen. Maar op dat moment, was ze hoogdrachtig.. Het was te dik om 1 veulen te zijn.. Het zou wel een tweeling geworden zijn.. Ze had een andere hengst gevonden en mijn kans was voorgoed voorbij realiseerde ik me.. Het is nou denk ik tussen de 1,5 en 2 jaar gelede dat het gebeurde.. En sindsdien loop ik een beetje andere paarden te helpen enzo.. Maar echt leven kan je het niet noemen' Waarna hij eindigde met dit. Hard brieste hij en knikte hij.. Toen hij over de tweeling begon keek hij even verbaasd.. "Ik ben nu wel anderhalf jaar oud, ik ben er 1 van een tweeling... Maar ik weet niet of dat zou kunnen ??!" Sprak zijn stem verbaasd terwijl hij naar hem keek. "Mijn moeder is een voskleurige merrie genaamd Curlin.. Ze had inderdaad iets met een hengst, nu niet meer. Ze zijn uit elkaar gegaan en Curlin m'n moeder dus.. Heeft zelf de keuze gemaakt om slecht te worden. Ze wilde niet meer goed zijn " Zei hij rustig terwijl hij de hengst aankeek en knikte en zijn reactie probeerde te pijlen

Terwijl hij gespannen op reactie wachtte keek hij naar hem. Zo te zien was hij verbaast. Toen hij vertelde dat hij anderhalf jaar uit was en tweeling was, keek hij echt met een blik waaruit je gewoon kon zien dat hij het amper kon geloven. Maar het zou toeval kunnen zijn.. Even dacht hij dat hij hier niks mee kon.. Omdat het ook een ander paard kon zijn geweest. Maar toen hij over voskleurig begon en haar naam uitsprak schrok hij eigenlijk. Het was dus wel zo.. 'Vandaar die ogen..' Zei hij een beetje in zichzelf. Hij hoorde dat ze nu dus geen hengst meer had.. Even kreeg hij weer hoop maar die hoop werd doorboord door de woorden dat ze slecht was geworden. Als ze nu slecht was, zou hij echt geen kans meer maken. Aangezien hij nooit slecht wilde zijn. Hij wilde juist andere beschermen ertegen.. Hij dacht even aan Roma, een andere merrie die hem min of meer op had gevangen en waar hij voor het eerst sinds jaren weer echt plezier mee had gehad.

Hij brieste zacht en keek de hengst aan, "ze is inderdaad slecht geworden, ze wilde er zelf voor gaan, het was haar keuze, ze twijfelde al een tijdje en heeft het toch doorgezet." sprak zijn stem rustig en beheerst. Hij wist dat het moeilijk kon zijn voor de hengst want het bleef raar om te horen hoe iemand zo erg kon veranderen. Hij had wel wat gehoord over de hengst voor z'n neus. Het was een beschermer die andere hielp en niet bij een kudde zat maar meer ook niet, hij streed tegen slecht dat wist hij wel. "Ik denk niet dat ik je veder kan helpen maar als er iets is kan je me altijd roepen.." sprak z'n stem kalm en zuiver uit tegen hem.. Hij draaide zich een kwartslag om en keek even nog naar de hengst "Oh jhaa, als je aan Curlin zit dan zit je ook aan mij, dus probeer niks uit tehalen of iets in de richting..." zei hij even waarschuwend tegen hem

Hij knikte. Het kwam erg hard aan.. Hoe kon zo'n lieve merrie nou gewoon ineens zoveel veranderen.. Als zijn been nooit gebroken was geweest zouden ze mischien nog bij elkaar zijn.. Zou ze mischien niet voor het slechte hebben gekozen.. Al die dingen schoten door zijn hoofd. Hij had het gevoel dat hij echt helemaal gek werd. Maar doordat de hengst weer begon met praten werd hij weer uit zn gedachten geschut. Hij was blij om te horen dat hij zo over zijn moeder waakte. Dat ze beschermt zou worden.. 'Ik ben blij dat je over haar waakt.. Ik zou er echt kapot van zijn als haar iets zou overkomen..' Zei hij. Ergens had dit gesprek hem wel geholpen. Geholpen om over Curlin heen te komen. Hij wist nu zeker dat ze nooit meer voor hem zou kiezen. Dat zorgde ervoor dat zn hoop ook verdwenen was. Die hoop maakte hem echt gek van binnen.

met slome passen ging savoja verder en verder.Haar oren lagen plat op haar hals, geen een keer gingen die recht.Ze was maar aan het denken over haar hele oude kudde.Savoja leek te veel op die leider en hij was te vriendelijk tegen haar.Ze werd er alleen maar meer nerveus van. Savoja had veel meegemaakt,en ging over erge dingen niet snel over.Ze wist dan maar ok half wie ze was en ging ervan overtuigt dat haar moeder haar niet wouw.Nou het kon haar niks schelen.Haar moeder had haar in de steek gelaten en ze heeft het vanaf die dag zelf gered toen ze nog jong was dus nu kan ze dat ook.En ze weet dat ze maar de helft gezienhad.Haar hals was helemaal gebogen zodat die juist de grond niet raakte.Haar schouders gingen op en neer en haar staart ging heen en weer op het ritme van haar slome passen.Oppeens ging haar hals met een ruk omhoog.Savoja rook twee andere paarden.Haar ogen dan ook strak op de andere twee paarden gericht ging ze richting de twee. dus het waren alle twee hengsten. Veel maakte het haar niet uit.Terwijl ze dichter en dichter bij de paarden waren hield ze hun bewegingen strak in het oog.Savoja haar houding was nie bedreigend maar zeker vriendelijk ook niet. daar had ze teveel voor meegemaakt. Oppeens stond ze voor hun toonloos zei ze"hey wie mogen jullie zijn" ze bekeek de beide paarden om de buurt aan

Hij luisterde naar baico zoals hij hem nu zou noemen omdat z'n hele naam eigenlijk behoorlijk lang was, Chance O' Baico namelijk. Maar ook Chance kon natuurlijk. Hij knikte en wilde eigenlijk al weglopen toen een nieuw geluid z'n aandacht trok. Een donkere merrie was voor hun gaan staan en dus hun richting opgelopen. Haar oren in haar nek en ze leek gespannen te staan, ze liep met slome passen, toen ze ook nog is toonloos begon te praten draaide hij zich weer om en keek hij even naar Baico waarna hij luisterde "Hey, wie mogen jullie zijn ?" had ze gesproken. "Wie ik ben ?" sprak Safari rustig en vriendelijk. "Ik ben dus Safari," Sprak z'n stem vriendelijk en kalm waarna hij even Baico aankeek omzich zelf voor te stelle aan de merrie, het weer verslechterde wel viel hem tegelijk op toen hij zijn ogen even op de lucht liet vallen en daarna op de merrie richtte, de lucht was donkerder geworden maar ook de tempratuur begon te dalen, logisch want het werd herfst waarna het winter zou gaan worden.. Sneeuw dacht hij meteen