And who are you?

“Ik zal mijn best doen!” Hoorde Amani haar zeggen. Courage zei nog iets en vroeg daarna iets. Amani knikte droog en uiterst serieus. Haar door olifanten aangetaste hersenen begonnen weer te werken. "Goed ik zal je beschrijven wat de lol tranen zijn." Zei ze weer droog en volwassen. "En daar zijn ze bijna bij het oog, 3.. 2.. 1.. JA, JA, JAAAAAA! Oke, nu is de race begonnen. De druppel zit vlak achter de tha druppel en tha druppel zat vlak achter de LOL druppel. LOL druppel staat eerste en nadert de wang. 3.. 2.. 1... JAAAA DE LOL DRUPPEL HEEFT GEWONNEN!!!! Zoiets was het wel zo'n beetje, snap je het?" Amani had niet 1 keer gelachen, een record. Maar het Meligsyndroom kon ook weer heel plots ophouden. Amani giechelde even droog en zwiepte rustig met haar staart.

"Nou, wat zullen we gaan doen? Ik ben nu wel klaar." Vroeg ze grijnzend. Nee, de poepdrang was al weg. Amani hoorde Courage opgelucht zuchten en giechelde plagend. Amani hinnikte even schril en steigerde hoog. Gewoon voor de grap. "Weer een galopje?" Vroeg ze weer. Gelijk galoppeerde ze sierlijk aan. Met haar neus op haar borst en een geheven staart. Ook al haar spieren waren vrolijk gespannen. Weer hinnikte ze hoog en sprong weer over hele hoge bomen. Blij bokte ze een paar keer en struikelde over een tak. Lachend viel ze op de grond en bleef liggen.

Amani Giechelde plagend toen ze Courage hoorde zuchten. Amani hinnikte en steigerde toen hoog. “Weer een galopje?” Vroeg ze, terwijl ze al weg galoppeerde. Courage sprintte achter haar aan. Ze moest even moeite doen om Amani in te halen, maar toen bereikte ze haar. Amani hinnikte hoog en sprong over hoge bomen. Courage vroeg zich af of dat lang goed kon gaan. Ze sprong zelf ook over bomen maar die waren wat minder hoog. Ze keek weer naar Amani, die blij bokte, en opeens struikelde over een tak. Al lachend viel ze op de grond, en bleef daar liggen. Courage moest ook lachen. He had er grappig uit gezien toen Amani viel. “Zal ik eens voordoen hoe je viel?” Zei ze terwijl ze heel overdreven met haar hoef achter een tak bleef hangen, en een heel raar hoofd trok terwijl ze op de grond naast Amani belande. Lachend keek ze Amani aan.

"HAHA, dat moest er leuk uitgezien hebben." Lachte ze naar Courage. Courage? Dat dat niet was opgevallen, het betekende Moed. "Weet je de betekenis van je naam? Courage betekent Moed!" Amani stond op en schudde haar manen, ze zaten vol met takjes en mos en dat soort dingen. Moed, ja dat was de betekenis. Lachend draaide ze haar hoofd naar Courage en spitste haar oortjes vrolijk. Dit was best wel leuk. Amani brieste en dacht na. Waarover wist ze niet, misschien wat ze nu zou moeten missen nu ze blind was. Veel, realiseerde Amani. Geen zonsopgangen, geen mooie hengsten en misschien gewoon alles niet meer. Jammer eigenlijk, maar nu hoefde ze haar vader niet meer te zien. Amani lachte.

"Weet je de betekenis van je naam? Courage betekent Moed!" Zei Amani. Daar had Courage eigenlijk nooit over nagedacht. “Dan past mijn naam niet heel erg goed bij me.” Zei ze lachend, maar zelf vond ze dat het de waarheid was. Ze was niet heel erg moedig, waat haar naam ook deed vermoeden. Ze liep lieven weg van lastige situaties. Amani stond op, en Courage deed het zelfde. Ze schudde haar vacht en manen even uit, want die zaten vol takjes en zand. Amani draaide lachend haar hoofd naar Courage en spitste vrolijk haar oortjes. Courage lachte terug, maar realiseerde zich dat Amani het niet kon zien. Wat zou die veel moeten missen nu ze blind was. Amani lachte, en Courage vroeg niet waarom. Ze glimlachte naar Amani, ook al kon die het niet zien, het ging om het gebaar.