Only Gaga Samzel!

Diablo liep wat rond bij de zee, dat was niet zo moeilijk te raden, het rook naar zout en hij hoorde de zee. Diablo's hoeven zakten weg in het zand. De paint hengst had al een jaar niets anders dan zwart gezien, hij vroeg zich af en toe af hoe Dream Horses er nu uit zag, en natuurlijk de paarden. Diablo sprong aan en galoppeerde moeizaam door het mulle zand. Zo rende hij een tijdje. Grijnzend snoof hij een lucht op van een merrie hier ver vandaan. Hij had geluk dat zijn reuk en gehoor zich had aangepast aan zijn blindheid. Diablo stopte met galopperen en stapte nu weer.
Even stopte hij voor een vogel die vlak voor zijn hoeven weg schoot. Diablo liep weer verder richting de merrie, zonder haast.
Hij stapte nu lekker rustig langs de zee, de merrie tegemoet.

[Lady Samzel~ Danku!]

Al de hele tijd vloog er opmerkelijk een vogel boven haar hoofd, een adelaar, die haar hele tocht al boven haar hoofd meevloog. Zo nu en dan gaf hij even een brul met z'n harde getsjilp dat hij produceerde en keek af en toe naar beneden wat wel leek alsof hij checkte of zijn bonte vriendin nog onder hem liep. Elke keer keek ze grinnikend omhoog en was tot nu toe opmerkelijk nog nergens tegen aangebotst. Niet dat er hier langs de zee veel opstakels te vinden waren, maar je kon altijd ergens tegenaan knallen of struikelen. Een windje gierde door haar gekleurde manen en af en toe brieste ze vrolijk. Het was zoals vaker een heerlijk dagje inclusief zonnestralen en een kolkende, helderblauwe zee. Ze was hier al sinds ze hier aan was gekomen vaak te vinden. In de buurt van de zee maar toch bij het warme zand wat haar benen verwarmden. Heerlijk. De wind droeg een geur bij zich mee. Hmm, ze had niemand gezien. Het was hier meestal bijhoorlijk rustig, en dat was zo ook vandaag het geval. Ze draaide haar hoofd even om en het gezelschap die de geur met zich meedroeg kwam langzaam op haar afgestapt. Ze stopte met draven en draaide haar lichaam helemaal om zodat ze nu recht naar aankomende hengst keek. Hij leek geen lieverd. Ohnee hè? Toch niet weer zo'n nagemaakte badass die haar humeur wou komen verpesten? Toch hield ze het niet op vooroordelen en bleef ze lekker staan, niet vluchtend voor het waarschijnlijk kwade gezelschap. De vogel boven haar hoofd bleek geshokeert te zijn door haar plotselinge stop en bleef nu wat stil heen en weer hangen, hoog boven haar hoofd, hoog in de helderblauwe lucht.

['K had geen zin om m'n postsheet te kopiëren C:]

Diablo stapte lekker door tot hij 2 meter van haar vandaan was. "Goedemorgen, mijn naam is Diablo." Zei de hengst na een korte knik. Zijn ogen zochten als het ware het paard maar vond de leegte. Zijn oren draaiden een beetje naar achteren om naar de adelaar te luisteren. Diablo greens naar de merrie. "Een vriend van je?" Vroeg hij ietwat toonloos, er zat wel niets kils ofzo in. Nee de hengst was neutraal en had af en toe zijn buien, dat moest hij eerlijk toegeven. Niet dat het hem veel boeide, hij was wie hij was en daar was hij trots op. Diablo kromde zijn hals wat en zwiepte kalm met zijn staart. "Kom je hier vaker? Je bent voor mij dan onbekend maar ik weet dat het een nutteloze vraag is, je draagt de geur van een kudde mee. Klopt dat?" Vroeg hij toch wat geïnteresseerd aan de merrie. Hij greens even naar de merrie en luisterde naar de geluiden om hem heen. Af en toe kon hij een echte goodie zijn en af en toe ook puur slecht, dat slechte was eigenlijk zeldzaam voor hem. Diablo was eigenlijk bijna altijd neutraal. Nu had hij een goed humeur dus gedroeg hij zich goed. De hengst luisterde weer naar de adelaar boven, hoog in de lucht. Nu luisterde hij weer naar het vredige geruis van de zee. En nu draaide hij zijn hoofd weer terug naar de merrie en wachtte af.

En jahoor, dat was weer eens de reden om niet voor te oordelen. Dat was nou zo'n vervelende gewoonte, en ze wist zeker dat meer paarden er last van hadden. De hengst bleek een vriendelijke hengst te zijn en niet een zogenaamd darkness ding. Ze zette snel een glimlachje op zodat hij hopelijk niet door had dat ze dacht dat hij een badass was. Maar ze wist wel waarom ze dat dacht. Hij was blind. Aan haar ervaringen met andere paarden en aangezien ze zolang met paarden had geleefd kon ze dit meteen zien. Dáárom had het er van de verte zo anders uitgezien. Ach, wat erg.. Een klein gevoel van schaamte dwarrelde op, dat ze überhaupt gedacht had dat hij zo'n slecht paard was door zijn ogen. Gelukkig kon ze dit schaamtegevoel snel laten zakken omdat hij het toch niet door kon hebben gehad dat zij dit had gedacht. Hij kon moeilijk gedachtenlezen ofzo, nogal onmogelijk voor een doodnormaal paard. "Hallo Diablo, aangenaam. Mijn naam is Pearl." zei ze met een vriendelijke blik in haar ogen en knikte even. Hij vroeg haar of 'het' een vriend van haar was, en ze wist meteen dat ze de vogel bedoelde die boven haar hoofd rondzulde -nog steeds-. "Blijkbaar wel, hij kan geen afstand meer van me doen, hij volgt me de hele tijd al!" zei ze en grinnikte even. Best wel raar, maar toch leuk dat een vogel je zo kon volgen. Ze besloot niks te zeggen van zijn blindheid, omdat ze zeker wist dat het moeilijk en zeker irritant was er over te praten. Ze liet het maar zo, het enige wat ze doen was dat ze kon zeggen van: "Je bent blind hè?" Maar dat sloeg nergens op, ze wist het, dus ze bereikte er niks bij. Én ze wist zeker dat iedereen er wel een opmerking over maakte en dat maakte het vast fijn als er een keer iemand niet over begon. "Kom je hier vaker? Je bent voor mij dan onbekend maar ik weet dat het een nutteloze vraag is, je draagt de geur van een kudde mee. Klopt dat?" "Je hebt inderdaad gelijk! Ik ben de leidster van de goede kudde, de Quiet Sparkle. Ken je die?" vroeg ze met een grijns op haar toet. Hij kon de grijns dan niet zien, maar toch wist ze zeker dat een paard die niks kon zien kon horen aan de manier hoe je praatte dat je wel vrolijk was en een glimlach op je gezicht moest hebben. Het was lekker weer, en ze was blij dat ze gezelschap had van dit paard en niet van een badass, die ze steeds vaker tegen kwam.

"Hallo Pearl." Zei hij rustig. Hij greens licht toen ze antwoord gaf over haar 'vriend'. Hij voelde dat ze iets wou zeggen over zijn blindheid maar besloot het niet te doen. Erg irritant was het niet, wel als ze je aan zouden staren als een malloot om zijn lichtblauwe ogen. Zacht grinnikte hij, zijn humeur was in een klap al verbeterd. Misschien was hij verbitterd door zijn blindheid, of omdat hij al een jaar geen licht of iets had gezien. Pearl's kudde naam bracht hem uit gedachten. Quiet Sparkle, ja daar had hij wel iets van gehoord. "Ja vaag ken ik die, het was een leuke kudde heb ik paarden horen vertellen. Ook de leidster was goed hadden ze verteld. Alleen heb ik een vraag, de kudde was eerst neutraal toch? Waarom nu niet meer?" Vroeg hij aan Pearl. Diablo schopte met zijn hoef in het zand en liet de wind met zijn manen spelen. Het was lekker koel hier aan de kust. Weer draaide hij zijn hoofd naar Pearl en 'keek' haar met een scheve grijns aan. Zijn ogen stonden kalm. "Als ik me niet vergis schaamde je je, of niet?" Diablo had het sterk aangevoeld aan het begin van dit gesprek, door zijn chagrijnigheid had hij er slecht uitgezien en had ze hem misschien ingeschat als slecht. Erg vond Diablo het niet, af en toe kon hij ook slecht zijn -op een goede manier XD- maar meestal was hij neutraal/goed, onpartijdig dus en niet zo superduper goed. Geduldig wachtte Diablo af.

[sorry voor de uber late reactie, mijn vader had de laptop afgepakt voor zijn werk -_-]

[Geeft niks hoor! Mijn vader heeft 'm ook weleens nodig ]

Hij begroette haar met een vriendelijke 'Hallo Pearl' en daarna was het voor een kort momentje weer stil. Alleen de vogels die vrolijk boven haar hoofd vloten, inclusief de nog steeds grote Adelaar die haar bezocht, maakten enig geluid. En de wind die af en toe even langs raasde en haar gekleurde manen meenam met de wind. "Ja vaag ken ik die, het was een leuke kudde heb ik paarden horen vertellen. Ook de leidster was goed hadden ze verteld. Alleen heb ik een vraag, de kudde was eerst neutraal toch? Waarom nu niet meer?" Was zijn nieuwe antwoord dat de stilte verbrak. "Oh, wat leuk om te horen dat ze dat zeggen! Nou, eigenlijk weet ik dat zelf ook niet precies." zei ze, en stopte even om kort te grinniken. "Maar de kudde is al een aantal keren overgenomen door mijn vroegere partner, Sultan, en die stond meer aan de neutrale kant. Toen we hadden besloten dat ik de leidster weer zou worden, is het eigenlijk een tijdje neutraal gebleven. Toen kwam er een goede kudde, die van Sultan, maar eigenlijk vond ik de Quiet Sparkle iets meer 'goed' en de Pride Wish van Sultan iets meer 'neutraal'. Nu komen er meer goede kuddes en één neutrale, vandaar dat de mijne zijn recht als goede kudde weer terugkrijgt." legde ze hem uit met een grijnsje. "Ingewikkeld hè?" vroeg ze even en lachtte eventjes kort. Het was inderdaad een beetje hupseleflups geweest. Eerst goed, dan neutraal, dan goed, dan neutraal en nu weer goed. Ze vond dat het nu perfect zo was. Een goede kudde, dat was de Quiet Sparkle eigenlijk al vanaf de eerste dag. Verbaasd luisterde ze naar het zegje van Diablo. "Ja, dat klopt inderdaad. Ik dacht eerst namelijk dat je slecht was, vooroordelen heeft zo soms zijn nadelen. Want ik kwam er dus achter dat dat helemaal niet het geval was, en toen voelde ik me een beetje stom. Vanaf nu ga ik stoppen met m'n stomme vooroordelen." meldde ze hem met een grinnik en een grijns rond haar lippen. Ze vond het knap dat een blind paard zo goed kon horen, en gewoon kon aanvoelen wat je deed en wat je voelde. Dat was echt gaaf.

"Oh, wat leuk om te horen dat ze dat zeggen! Nou, eigenlijk weet ik dat zelf ook niet precies." zei ze, en stopte even om kort te grinniken. "Maar de kudde is al een aantal keren overgenomen door mijn vroegere partner, Sultan, en die stond meer aan de neutrale kant. Toen we hadden besloten dat ik de leidster weer zou worden, is het eigenlijk een tijdje neutraal gebleven. Toen kwam er een goede kudde, die van Sultan, maar eigenlijk vond ik de Quiet Sparkle iets meer 'goed' en de Pride Wish van Sultan iets meer 'neutraal'. Nu komen er meer goede kuddes en één neutrale, vandaar dat de mijne zijn recht als goede kudde weer terugkrijgt." legde ze hem uit met een grijnsje. "Ingewikkeld hè?" vroeg ze. "Ehm, zo'n beetje." Lachte hij verontschuldigend. Sowieso kon hij de kudde niet voegen, hij was neutraal met een tikkeltje goed maar hij vond het lullig om te zeggen, 'Pearl, jammer dat je kudde niet neutraal was. Dan zou het beter zijn en dan kwam ik erbij maar helaas.' Dat zou heel lullig overkomen, Diablo zou het trouwens niet zo zeggen maar dit was ongeveer hoe het zou overkomen als Diablo Pearl was. De hengst greens licht. "Ja, dat klopt inderdaad. Ik dacht eerst namelijk dat je slecht was, vooroordelen heeft zo soms zijn nadelen. Want ik kwam er dus achter dat dat helemaal niet het geval was, en toen voelde ik me een beetje stom. Vanaf nu ga ik stoppen met m'n stomme vooroordelen." Zei Pearl. Diablo greens en knikte. Er kwam een plagende twinkeling in zijn ogen ookal was hij blind. "Dus als ik het goed begrijp zag je me aan als badass omdat ik hier met een chagrijnige kop rondliep? Dat kan ik me niet voorstellen." Dit was alles behalve gemeen bedoeld, het was een grap die plagend bedoeld was. Diablo 'keek' haar even zogenaamd niet begrijpend aan en greens toen weer plagend.

[HELLYEAH: ]

"Ehm, zo'n beetje." meldde hij met een lach en ook zij grinnikte even. Het was inderdaad een ingewikkeld zooitje, maar als je net zoals zij al een tijd in die situaties zat kon je het allemaal wel onthouden. Het zou trouwens nogal raar zijn als je als Alpha nog niet eens wist wat je kudde door had gemaakt. Het zonnetje prikte wat meer door maar er was hier een prima belans voor de warmte aangezien de zee die golfde een wind met zich mee bracht. Heerlijk, zo'n zeewindje die door je manen schalde. Het was evengoed nog steeds warm, maar door het windje die speelde werd het wel wat minder en sowieso veel meer draagbaar. "Dus als ik het goed begrijp zag je me aan als badass omdat ik hier met een chagrijnige kop rondliep? Dat kan ik me niet voorstellen." zei hij op een plagend toontje. Ze glimlachtte breed en knikte. "Ik dacht, wów, wat heeft hij een badass chagrijnige kop. Vandaar." meldde ze hem lachend terwijl ze even plagerig knipoogde. Dit zag hij niet, maar aangezien hij haar gevoelens ook kon 'voelen', zal hij op de één of andere manier vast wel merken dat ze zoiets deed. "En wat doet deze bonte hengst, die net als mij allemaal supergave vlekken heeft, bij de zee?" vroeg ze hem met een grijnsje. Met haar staart sloeg ze een keertje tegen haar flanken aan om de irriterende vliegjes even weg te halen.